ozdoba

KAROL IV LUKSEMBURSKI

(1347-1378)

ozdoba
Władcy Niemiec
Karol I Wielki
Ludwik I Pobożny
Lotar I
Ludwik II Niemiecki
Karloman
Ludwik III Młodszy
Karol III Gruby
Arnulf z Karyntii
Ludwik IV Dziecię
Konrad I
Henryk I Ptasznik
Otton I Wielki
Otton II Rudy
Otton III
Henryk II Święty
Konrad II
Henryk III
Henryk IV
Henryk V
Lotar III
Konrad III
Fryderyk I Barbarossa
Henryk VI
Filip Szwabski
Otton IV Welf
Fryderyk II Hohenstauf
Konrad IV Hohenstauf
Rudolf I Habsburg
Adolf z Nassau
Albrecht I Habsburg
Henryk VII Luksemburski
Ludwik IV Bawarski
Karol IV Luksemburski
Wacław I
Ruprecht z Palatynatu
Zygmunt I Luksemburski
Albrecht II Habsburg
Fryderyk III Habsburg
Maksymilian I
Karol V
Ferdynand I
Maksymilian II
Rudolf II
Maciej I
Ferdynand II
Ferdynand III Habsburg
Leopold I
Józef I
Karol VI
Karol VII
Franciszek I
Józef II
Leopold II
Franciszek II
Karol IV Luksemburski
Dynastia: Luksemburgów
Urodzony: 14 maja 1316 roku
w Pradze
Zmarł: 29 listopada 1378 roku
w Pradze
Rodzice: Jan Luksemburski i
Elżbieta Przemyślidka
14 maj 1316 Karol I Luksemburski urodził się 14 maja 1316 roku w Pradze. Na chrzcie otrzymał imię Wacław. Karolem stał się podczas bierzmowania.
30 maj 1316 30 maja 1316 roku w bazylice na zamku w Pradze Karol I Luksemburski został ochrzczony. Podczas ceremonii otrzymał imię Wacław, Karolem stał się później podczas bierzmowania. [więcej]
Czerwiec 1316 Jako kilkutygodniowe niemowlę z polecenia ojca Karol I Luksemburski został wywieziony z niepewnej Pragi do fortecy Burglitz. [więcej]
Luty 1319 W lutym 1319 roku trzyletni Wacław Luksemburski z rozkazu ojca został uwięziony na dwa miesiące w ciemnym pomieszczeniu w twierdzy Loket. Powodem takiej decyzji Jana Luksemburskiego była małżeńska kłótnia, która powstała z powodu plotek przekonujących o rzekomej chęci Elżbiety Przemyślidki odsunięcia Jana Luksemburskiego od władzy na korzyść jej jako regentki młodego księcia. Wacław Luksemburski prawdopodobnie nigdy więcej nie zobaczył matki. [więcej]
1323 W 1323 roku Wacław Luksemburski jako siedmioletni chłopiec został przez ojca wysłany do Francji na naukę. Tam został bierzmowany, przyjmując podczas ceremonii imię Karol po królu państwa znad Sekwany. [więcej]
29 maj 1328 29 maja 1328 roku Wacław Karol Luksemburski zapewne wziął udział w koronacji Filipa VI. [więcej]
1329 W 1329 roku w Paryżu Wacław Karol Luksemburski pojął za żonę Blankę de Valois.
1330 W 1330 roku Karol Luksemburski został przez ojca odwołany z Paryża i wraz z małżonką udał się do rodzinnego Luksemburga. [więcej]
Luty 1331 Na początku 1331 roku Karol Luksemburski wezwany przez swego ojca rozpoczął przygotowania do wyjazdu do północnej Italii. [więcej]
Marzec-kwiecień 1331 W marcu 1331 roku Karol Luksemburski wyruszył w kierunku Italii. Obrał drogę przez Burgundię, Lotaryngię, Szwajcarię. W Wielkanoc 1331 roku dotarł do Pawii. [więcej]
Wielkanoc 1331 W Pawii doszło do próby zamachu na życie Karola Luksemburskiego. Rzekomo Azzo Visconti polecił w kuchni domieszać do potraw truciznę, w wyniku czego część świty przybyłego księcia doznała jakiejś niedyspozycji. Sam Karol Luksemburski nie ucierpiał na zdrowiu z powodu postu, który nałożył na siebie z powodu komunii, którą miał przyjąć podczas uroczystej mszy świętej. [więcej]
Maj 1331 Opuściwszy Pawię Karol Luksemburski skierował się w dalszą podróż. Gdy dotarł do Parmy, odebrał z rąk ojca władzę w północnej Italii i rozpoczął swoje pierwsze samodzielne rządy. [więcej]
Sierpień 1331 W sierpniu 1331 roku w Taus Karol I Luksemburski doprowadził do zgromadzenia stanów czeskich. Było to jedno z pierwszych wspólnych z Janem Luksemburskim zgromadzeń. [więcej]
Czerwiec 1332 W 1332 roku Karol Luksemburski powoli zaczął tracić poparcie w północnej Italii. W czerwcu 1332 roku odebrano mu władzę w Brescii, a niedługo potem powstała wroga Luksemburgom Liga Ferrary. [więcej]
25 listopad 1332 25 listopada 1332 roku na czele siedmiotysięcznego oddziału zbrojnych Karol Luksemburski przybył na odsiecz zamku San Felice. Tu przeszedł swój chrzest bojowy w zwycięskiej walce przeciwko sojuszowi anty luksemburskiemu. Po bitwie wraz z dwustu innymi został pasowany na rycerza. [więcej]
15 / 16 sierpień 1333 W nocy z 15 na 16 sierpnia 1333 roku przebywający w Tarenzo Karol Luksemburski miał sen, podczas którego został uprowadzony przez anioła i ciągnięty za włosy z góry obserwował pole bitwy. Karol Luksemburski widział we śnie, jak inny anioł opuścił się z nieba i mieczem ognistym okaleczył hrabiego de Vienne, karząc go w ten właśnie sposób za rozwiązłe życie. Anioł oświadczył, że Karol również powinien wystrzegać się takiego życia. Wizja z Tarenzo nabrała mocy niedługo potem, gdy dowiedziano się o śmierci hrabiego de Vienne. [więcej]
30 październik 1333 W 1333 roku Wacław Luksemburski powrócił do Pragi jako Karol Luksemburski. [więcej]
Listopad 1333 Po powrocie do Pragi Karol Luksemburski został mianowany przez ojca margrabią morawskim. Dosyć szybko się zorientował, że Królestwo Czeskie znajduje się w opłakanym stanie. Większość zamków była przez Jana Luksemburskiego zastawiona. [więcej]
12 czerwiec 1334 12 czerwca 1334 roku do Pragi przybyła Blanka, żona Karola Luksemburskiego. [więcej]
Styczeń 1335 W styczniu 1335 roku Karol Luksemburski odbywał podróż z fortecy Bürglitz do Pragi. Podczas noclegu w domu burgrabiego Karol Luksemburski razem z szambelanem usłyszeli obaj kroki, a potem jeden z przygotowanych dzbanów z winem w nie wyjaśniony sposób przeleciał przez pokój, odbił się od ściany i pozostał pośrodku. [więcej]
28 maj 1335 28 maja 1335 roku w Sandomierzu Karol Luksemburski zawarł rozejm z Kazimierzem Wielkim. [więcej]
Wrzesień 1335 We wrześniu 1335 roku Karol I Luksemburski najechał zbrojnie księstwo ziębickie. Doszło do oblężenia Ząbkowic Śląskich. Bolko II Ziębicki obronił miasto i wypchnął agresorów ze swoich ziem. [więcej]
1336 Na początku 1336 roku Karol I Luksemburski wspomagał zbrojnie swojego ojca w walkach w Tyrolu. [więcej]
1336 W 1336 roku Karol Luksemburski interweniował zbrojnie na wezwanie mnichów z klasztorów w Henrykowie i Kamieniu. Konsekwencją tej ekspedycji było złożenie hołdu przez Bolka II Ziębickiego Janowi Luksemburskiemu. [więcej]
Październik 1336 W październiku 1336 roku w Enns Jan Luksemburski zawarł z Habsburgami Albrechtem i Ottonem traktat kończący wojnę o spuściznę po Henryku Karynckim. W myśl porozumienia Karyntia i Kraina przypadła Habsburgom, a Tyrol dostał się pod zwierzchność Luksemburgów. Przeciwko temu porozumieniu stanowczo zaprotestował Karol Luksemburski i jego brat Jan Henryk z żoną Małgorzatą Maultasch, córką Henryka Karynckiego. [więcej]
Grudzień 1336 Pod koniec grudnia 1336 roku Karol Luksemburski u boku ojca wyruszył na pruską krucjatę organizowaną przez Zakon Krzyżacki. [więcej]
1337 W 1337 roku, po wyjeździe Beatrycze, doszło do ochłodzenia relacji pomiędzy Karolem I i Janem Luksemburskim. Zwada pomiędzy ojcem i synem powstała podobno za podszeptami życzliwych osób. [więcej]
Jesień 1337 Aby ostudzić napiętą atmosferę na praskim dworze Karol I Luksemburski udał się na wyprawę wojenną do Tyrolu, z której powrócił do Brna w końcu 1337 roku. [więcej]
1 marzec 1338 Na przełomie lutego i marca 1338 roku Karol I Luksemburski wraz z ojcem uczestniczyli w zjeździe z Karolem Robertem. Owocem podjętych wówczas rozmów stało się porozumienie z 1 marca, w którym władcy Czech gwarantowali swoje poparcie dla objęcia tronu polskiego przez Andegawenów w przypadku gdyby Kazimierz Wielki zmarł, nie pozostawiwszy męskiego potomka. Podczas konferencji zaplanowano również projekt małżeństwa Ludwika Węgierskiego z córką Karola Luksemburskiego Małgorzatą. [więcej]
Wiosna 1338 Wiosną 1338 roku Karol I Luksemburski wyruszył na wezwanie Jana I do Luksemburga, lecz do ojca nie dotarł. Karol I Luksemburski posłuchał wezwania Ludwika Wittelsbacha i zawrócił. [więcej]
Luty 1339 W lutym 1339 roku Karol IV Luksemburski pojawił się w Krakowie. Tu nakłonił Kazimierza Wielkiego do zrzeczenia się praw do księstw rządzonych przez lenników króla Czech, głównie na Śląsku. [więcej]
1339 W 1339 roku Karol IV Luksemburski i jego ojciec Jan przekazali w zastaw Bolesławowi III Głogów wraz ze wszystkimi prawami i dochodami. [więcej]
Lato 1339 Latem 1339 roku w Miltenberg nad Menem Karol I Luksemburski spotkał się z Janem I. Doszło tam do burzliwej wymiany zdań pomiędzy ojcem i synem. [więcej]
Lato 1339 Z Miltenbergu nad Menem Karol I Luksemburski wspólnie z ojcem udali się do Norymbergi, a następnie do Pragi. [więcej]
Jesień 1339 Jesienią 1339 roku Karol I Luksemburski z ojcem udali się w gościnę do Filipa VI. [więcej]
Marzec 1340 W marcu 1340 roku Karol I Luksemburski w towarzystwie ojca przebywał w Awinionie. [więcej]
Marzec 1340 Podczas wizyty w Awinionie Karol I Luksemburski spotkał starego znajomego Pierre'a Rogera, przyszłego papieża Klemensa VI. [więcej]
1340 W 1340 roku Karol Luksemburski zrzekł się praw do Luksemburga na korzyść swojego przyrodniego brata Wacława. [więcej]
1340 W 1340 roku Karol Luksemburski był gościem Kazimierza Wielkiego w Krakowie. Czeski królewicz zaproponował polskiemu monarsze małżeństwo ze swą siostrą Małgorzatą, wdową po księciu Henryku II Dolnobawarskimm. [więcej]
9 wrzesień 1340 9 września 1340 roku w namiocie dowódczym pod Bouvines Jan Luksemburski kazał sporządzić swój testament, w myśl którego Karol I stał się dziedzicem Królestwa Czech, Górnych Łużyc i Śląska. [więcej]
Grudzień 1340 W grudniu 1340 roku Karol I podążył na pomoc swojemu bratu w Tyrolu. [więcej]
1341 Na początku 1341 roku Karol Luksemburski przebywał w Innsbrucku. Spotkał się tam z ojcem i bratem Janem Henrykiem. W rodzinnej atmosferze debatowano nad sposobami poradzenia z problemem rozwiązania małżeństwa tego ostatniego z Małgorzatą Maultasch i buntem wspieranym siłami Ludwika Bawarskiego. Z braku innych możliwości rebelia została stłumiona siłą. [więcej]
Czerwiec 1341 W czerwcu 1341 roku Karol I Luksemburski wziął udział w czeskim sejmie zwołanym w Pradze przez Jana Luksemburskiego. Tam wszyscy zgromadzeni złożyli Karolowi Luksemburskiemu hołd, godząc się tym samym na przejęcie przez niego w przyszłości czeskiego tronu. [więcej]
3 sierpień 1341 3 sierpnia 1341 roku w Pradze Karol I Luksemburski wydał dokument, w którym przyznał prawa kościelne w Głogowie stronie czeskiej w sporze z Henrykiem Wiernym. [więcej]
29 wrzesień 1341 29 września 1341 roku Karol I Luksemburski uczestniczył w zaślubinach Kazimierza Wielkiego z Adelajdą Heską. [więcej]
28 październik 1341 28 października 1341 roku Karol I Luksemburski wydał dokument, w którym przypomniał, że Głogów podlega tylko jemu. [więcej]
1342 W 1342 roku we Wrocławiu Karol I Luksemburski odebrał hołd od książąt śląskich. Wśród nich znaleźli się: Bolko II Opolski, Bolesław Niemodlińki, Władysław Bytomski, Siemowit Gliwicki, Kazimierz Cieszyński i Bolesław Rozrzutny. [więcej]
1342 W 1342 roku nowym biskupem wrocławskim został Przecław z Pogorzeli. Karol I Luksemburski wspólnie z ojcem zatwierdzili biskupstwu wrocławskiemu wszystkie jego prawa i przywileje. Oprócz tego Przecław z Pogorzeli potwierdził akt hołdu złożony Karolowi Luksemburskiemu przez śląskich władców, jednocześnie zobowiązując się do ekskomunikowania każdego z nich w przypadku, gdyby złamali przysięgę wierności. [więcej]
14 październik 1343 14 października 1343 roku Karol I Luksemburski wydał rozporządzenie, w myśl którego zabronił Mikołajowi Ziębickiemu sprzedaży i zastawu zamków, miast lub terytoriów bez konsultacji ze swoim suwerenem. [więcej]
1343 / 1344 Na przełomie 1343 i 1344 roku Ludwik Wittelsbach zaoferował rękę swej córki Wacławowi Luksemburskiemu. Jan Luksemburski bez sprzeciwu przystał na cesarską propozycję, lecz Karol Luksemburski wyraził swoją dezaprobatę dla tego pomysłu, ponieważ uważał, że mężem cesarskiej córki powinien zostać starszy syn Jana I Jan Henryk. Tym sposobem doszło do ostrego sporu ojca z synem. [więcej]
1344 Na początku 1344 roku Karol I Luksemburski spotkał się w Luksemburgu z ojcem. Stąd razem wyruszyli do Awinionu, gdzie po długich debatach Jan Luksemburski zgodził się między innymi nie zastawiać ani nie sprzedawać więcej majątków królewskich położonych na ziemiach czeskich, wzmacniając w ten sposób potęgę syna. [więcej]
30 kwiecień 1344 30 kwietnia 1344 roku papież Klemens VI wydał stosowne dokumenty, na mocy których można było podnieść biskupstwo praskie do rangi arcybiskupstwa. Dzięki temu anulowano związki i zależność czeskiego kościoła od arcybiskupstwa w Moguncji. Misja Karola I i Jana I zakończyła się pełnym sukcesem. [więcej]
Maj 1344 W maju 1344 roku Karol I Luksemburski udał się do Bazylei, gdzie szukał sojuszników i poparcia dla projektu detronizacji Ludwika Wittelsbacha. [więcej]
7 czerwiec 1344 7 czerwca 1344 roku Karol Luksemburski zawarł z Henrykiem V Żelaznym pokojowy układ, na podstawie którego odzyskał Głogów za cenę połowy Księstwa Głogowskiego. Henryk V Żelazny zobowiązał się również do złożenia hołdu następcy czeskiego tronu. [więcej]
Październik 1344 W październiku 1344 roku Karol I Luksemburski powrócił do Pragi. [więcej]
21 listopad 1344 21 listopada 1344 roku w Pradze Karol I Luksemburski uczestniczył u uroczystościach związanych z inauguracją metropolii kościelnej w Pradze. Odbyło się to poprzez przyjęcie przez biskupa Ernesta z Pardubic paliusza - symbolu władzy arcybiskupiej. Ceremonię celebrował Mikołaj z Loun. Podczas imprezy wmurowano również kamień węgielny pod budowę nowej katedry, znanej dziś jako Archikatedra Świętych Wita, Wacława i Wojciecha w Pradze. [więcej]
23 listopad 1344 23 listopada 1344 roku w Pradze Karol Luksemburski przyjął hołd od Henryka V Żelaznego. [więcej]
Styczeń 1345 W styczniu 1345 roku Karol Luksemburski przebywał we Wrocławiu, gdzie odbywała się koncentracja wojsk, mających wyruszyć na krucjatę przeciwko Litwie. [więcej]
Luty 1345 Z Wrocławia Karol I Luksemburski u boku ojca podążył w kierunku Prus. Towarzyszył im Ludwik Andegaweński. Krucjata nie potrwała długo i nie przyniosła oczekiwanych skutków. [więcej]
Marzec 1345 W marcu 1345 roku Karol I Luksemburski wraz z ojcem przebywali ponownie we Wrocławiu. Stąd Jan Luksemburski wyruszył do Brandenburgii, a syn udał się w kierunku Czech przez Polskę. [więcej]
Marzec 1345 W marcu 1345 roku powracający z wyprawy do Prus Karol Luksemburski został z rozkazu Kazimierza Wielkiego aresztowany w Kaliszu. Karolowi udało się zbiec z niewoli. [więcej]
Kwiecień 1345 W kwietniu 1345 roku Karol I Luksemburski pojawił się we Wrocławiu. Tutaj razem z ojcem rozpoczęli przygotowania do zbrojnego odwetu. [więcej]
27 kwiecień 1345 27 kwietnia 1345 roku Karol I Luksemburski u boku ojca pojawił się pod Świdnicą. [więcej]
Kwiecień 1345 W kwietniu 1345 roku Karol I Luksemburski u boku ojca uczestniczył w walkach na terenie Księstwa Świdnickiego. Brał udział w zakończonym sukcesem oblężeniu Kamiennej Góry. [więcej]
9 maj 1345 9 maja 1346 roku Karol I Luksemburski wraz z ojcem przybyli do Wrocławia. [więcej]
Maj 1345 W maju 1346 roku Karol I Luksemburski razem z ojcem podążyli na Łużyce, gdzie doszło do agresji wojsk brandenburskich. [więcej]
22 maj 1345 22 maja 1345 roku Karol Luksemburski razem z ojcem przebywali w Awinionie. Wówczas w głowach papieża i Jana Luksemburskiego narodził się projekt detronizacji Ludwika Wittelsbacha, którego miał zastąpić Karol Luksemburski. [więcej]
18 październik 1345 18 października 1345 roku papież Klemens VI wydał bullę, w której intensywnie namawiał Karola I Luksemburskiego do podjęcia działań zmierzających do zawarcia trwałego układu pokojowego z Kazimierzem Wielkim. [więcej]
16 marzec 1346 16 marca 1346 roku Karol I Luksemburski przebywał w Trewirze. Zawarł tam ze swoim stryjecznym dziadkiem Baldwinem pierwszą umowę regulującą stosunki rodzinne. [więcej]
Kwiecień / maj 1346 W kwietniu i maju 1346 roku Karol I Luksemburski wraz z ojcem przebywali w Awinionie. Uwaga papieskich gości skupiła się głównie na finalizowaniu projektu detronizacji Ludwika Wittelsbacha. Karol I Luksemburski w obecności kolegium kardynałów zobowiązał się do przestrzegania określonych warunków w przyszłych kontaktach ze Stolicą Apostolską. Luksemburgowie złożyli również przysięgę, że zdadzą się na arbitraż Klemensa VI w sprawie spornej z Kazimierzem Wielkim. [więcej]
22 kwiecień 1346 22 kwietnia 1346 roku podczas uroczystego konsystorza w Awinionie odczytana została rota przysięgi następcy tronu niemieckiego Karola Luksemburskiego. [więcej]
22 maj 1346 22 maja 1346 roku Karol I Luksemburski ponownie przebywał w Trewirze. Znowu spotkał się ze swoim stryjecznym dziadkiem Baldwinem, z którym zawarł kolejne porozumienie, spełniające rolę rodzinnego sojuszu. [więcej]
30 maj 1346 30 maja 1346 roku Karol I Luksemburski otrzymał zapewnienie o przyjaźni króla Francji Filipa VI. [więcej]
11 lipiec 1346 11 lipca 1346 roku starania Karola Luksemburskiego, których celem była korona Niemiec, zostały zakończone sukcesem. Zgromadzenie elektorów Rzeszy w Rhens wybrało go na króla. [więcej]
Lipiec 1346 Niebawem po szczęśliwych wyborach Karol Luksemburski wysłał do Awinionu poselstwo z informacją, że został przez elektorów wybrany królem Rzeszy. [więcej]
22 sierpień 1346 22 sierpnia 1346 roku Karol I Luksemburski uczestniczył w potyczce z Anglikami w miejscowości Pont-Remy. Był to kolejny etap wojny stuletniej.
26 sierpień 1346 26 sierpnia 1346 roku Karol Luksemburski brał udział w kolejnej wielkiej bitwie wojny stuletniej - pod Crecy, w której poległ jego ojciec. [więcej]
Wrzesień 1346 Po bitwie pod Crecy Karol Luksemburski schronił się w Luksemburgu, gdzie oczekiwał na papieską aprobatę wyboru na króla Rzeszy. [więcej]
Listopad 1346 Na początku listopada 1346 roku Karol Luksemburski przebywał w Awinionie. Tam otrzymał od Klemensa VI aprobatę wyboru na króla Rzeszy. [więcej]
26 listopad 1346 26 listopada 1346 roku w katedrze w Bonn Karol Luksemburski został koronowany na antykróla Niemiec. [więcej]
Grudzień 1346 Pod koniec 1346 roku Karol Luksemburski ustanowił swojego stryjecznego dziadka Baldwina z Trewiru swoim zastępcą i syndykiem w zachodniej części Rzeszy. [więcej]
1346 / 1347 Na przełomie 1346 i 1347 roku Karol Luksemburski próbował wzniecić powstanie w Trydencie przeciwko czteroletniemu panowaniu Ludwika Wittelsbacha. [więcej]
1 wrzesień 1347 1 września 1347 roku Karol Luksemburski jako król Niemiec zapowiedział koronację króla czeskiego, która miała nastąpić nazajutrz. [więcej]
2 wrzesień 1347 2 września 1347 roku w Pradze Karol Luksemburski został przez arcybiskupa Ernesta koronowany na króla Czech. [więcej]
11 październik 1347 11 października 1347 roku zmarł Ludwik IV Wittelsbach. Tym sposobem Karol Luksemburski przestał być anty-cesarzem, więc w jego rękach spoczęła pełnia cesarskiej władzy. [więcej]
Listopad 1347 W listopadzie 1347 roku Karol Luksemburski przebywał w Norymberdze. [więcej]
Listopad 1347 W listopadzie 1347 roku we Wrocławiu doszło do pertraktacji pokojowych przedstawicieli Karola Luksemburskiego z dyplomatami Kazimierza Wielkiego i Bolka Świdnicko-Jaworskiego, lecz zakończyły się one fiaskiem. [więcej]
22 listopad 1347 22 listopada 1347 roku Karol Luksemburski wystosował do książąt śląskich apel o zaprzestanie konfliktów wewnętrznych. [więcej]
1347 / 1348 Na przełomie 1347 i 1348 roku Karol Luksemburski wycofał się z Tyrolu. [więcej]
1347 / 1348 Zimą przełomu 1347 i 1348 roku Karol Luksemburski odbył podróż do Alzacji. [więcej]
12 styczeń 1348 12 stycznia 1348 roku wrocławianie poinformowali Karola Luksemburskiego o utracie zamku w Kamiennej Górze, odbitego przez Bolka Świdnicko-Jaworskiego. [więcej]
Wiosna 1348 Wiosną 1348 roku Karol Luksemburski zawarł z Edwardem III sojusz. [więcej]
8 marzec 1348 8 marca 1348 roku Karol Luksemburski wydał specjalny przywilej, w myśl którego zapraszał do Nowego Miasta w Pradze wszystkich Żydów, którzy mieli tutaj żyć na równych prawach z chrześcijanami, każdemu zaś, kto wybudował tutaj dom, zapewniał dwuletnie zwolnienie od podatku, wyjąwszy obywateli praskiego Starego Miasta. [więcej]
26 marzec 1348 26 marca 1348 roku w uroczystym akcie, w obecności czeskich i niemieckich możnowładców, Karol Luksemburski położył kamień węgielny pod budowę nowych murów miejskich w Pradze. [więcej]
7 kwiecień 1348 7 kwietnia 1348 roku rozpoczął się w Pradze zwołany przez Karola Luksemburskiego Landtag Generalny, czyli zjazd przedstawicieli stanów ze wszystkich krajów. Sprowokowany najazdem wojsk Kazimierza Wielkiego na Księstwo Wrocławskie wydał tam kilka dokumentów, które sankcjonowały jego prawa do Śląska. [więcej]
7 kwiecień 1348 7 kwietnia 1348 roku Karol Luksemburski założył w Pradze uniwersytet, który stał się pierwszą tego rodzaju placówką naukową w Europie Środkowej. [więcej]
Kwiecień 1348 W kwietniu 1348 roku posłowie Karola Luksemburskiego i Kazimierza Wielkiego zawarli rozejm, który miał obowiązywać do 25 maja 1348 roku. [więcej]
25 maj 1348 Po 25 maja 1348 roku armia Kazimierza Wielkiego zaatakowała Księstwo Wrocławskie. Doszło wówczas do nieudanego oblężenia Zamku Uraz i spustoszenia znacznych obszarów. Po wycofaniu się oddziałów polskich nastąpiło odwetowe uderzenie wojsk Karola Luksemburskiego, które podeszły aż po Koźmin Wielkopolski. [więcej]
26 maj 1348 26 maja 1348 roku Karol Luksemburski odebrał hołd Albrechta Habsburga. Doszło wówczas do zaręczyn sześcioletniej córki króla Niemiec Katarzyny z Rudolfem Habsburgiem. [więcej]
2 czerwiec 1348 2 czerwca 1348 roku wrocławianie zwrócili się do Karola Luksemburskiego z prośbą, by ukrócił łupieskie najazdy przedstawiciele rodu von Reideburg na Księstwo Świdnickie, ponieważ incydenty te łamały reguły zawartego rozejmu. [więcej]
Czerwiec 1348 W czerwcu 1348 roku w Pradze Karol Luksemburski odebrał hołd księcia Barnima Pomorskiego. [więcej]
1348 W 1348 roku Karol Luksemburski zlecił rozpoczęcie budowy zamku Karlśtejn. [więcej]
Lipiec 1348 Prawdopodobnie w lipcu 1348 roku posłowie Karola Luksemburskiego uzgodnili z Bolkiem Świdnicko-Jaworskim rozejm, który miał potrwać do 16 października 1348 roku. [więcej]
Lipiec 1348 W lipcu 1348 roku Karol Luksemburski nadał książętom Meklemburgii status książąt zależnych bezpośrednio od cesarza i Rzeszy. [więcej]
Lipiec 1348 W 1348 roku w Rzeszy powstała wittelsbachowska opozycja. Jednym z kandydatów tego stronnictwa na anty-króla Rzeszy był Edward III, który jednak nie przyjął propozycji wmieszania się w niemiecki kryzys. W lipcu napięcie pomiędzy domami Luksemburgów i Wittelsbachów wzrosło na tyle, że Karol Luksemburski zdecydował spotkać się z Ludwikiem Brandenburczykiem. Niestety podjęta próba wypracowania płaszczyzny porozumienia zakończyła się fiaskiem. [więcej]
1348 W 1348 roku Karol I Luksemburski rozpoczął starania o wyłączenie diecezji wrocławskiej z prowincji kościelnej gnieźnieńskiej i włączenie jej do praskiej. [więcej]
1348 W 1348 roku na firmamencie niemieckiej polityki nieoczekiwanie pojawiła się niezwykła postać. Był nią człowiek, który podawał się za starego margrabię Waldemara Brandenburskiego, pochowanego przed dwudziestu ośmioma laty. Zmartwychwstały Waldemar Brandenburski rzekomo był rolnikiem lub młynarzem i został przez saksońskiego księcia Rudolfa przygotowany do odgrywania tej roli. Nowy Waldemar Brandenburski w ciągu kilku tygodni przemierzając Brandenburgię w uroczystym pochodzie odebrał hołdy i stał się panem większej części tego księstwa, wypierając z niego Ludwika Bawarskiego. Niedługo potem Karol I Luksemburski sprzymierzył się z nowym Waldemarem Brandenburskim przeciwko opozycjoniście Ludwikowi Bawarskiemu. [więcej]
12 listopad 1348 12 listopada 1348 roku Karol I Luksemburski odkupił od Henryka von Haugwitz miasto Ząbkowice Śląskie. [więcej]
22 listopad 1348 22 listopada 1348 roku w Namysłowie Karol I Luksemburski zawarł z Kazimierzem Wielkim pokój kończący wojnę polsko-czeską o Śląsk. Czeskiemu monarsze udało się wówczas wynegocjować umorzenie niespłaconej pożyczki udzielonej przez polskiego króla. [więcej]
25 listopad 1348 25 listopada 1348 roku w Legnicy Karol I Luksemburski spotkał się z Bolkiem Świdnicko-Jaworskim. Doszło tam do uzgodnienia pokojowego paktu. [więcej]
1348 Po zawarciu sojuszu z nowym Waldemarem Brandenburskim Karol I Luksemburski wyruszył na północ Niemiec, aby stawić czoło wittelsbachowskiej opozycji. Po drodze Karol Luksemburski zawarł porozumienie z Fryderykiem panem Miśni i Turyngii. [więcej]
14 styczeń 1349 14 stycznia 1349 roku w Eisenach Karol Luksemburski jako władca Niemiec potwierdził założenie uniwersytetu w Pradze. [więcej]
Styczeń 1349 W styczniu 1349 roku na czele wittelsbachowskiej opozycji stanął hrabia z Turyngii Günther von Schwarzburg, który na początek zajął królewskie miasto Frankfurt. [więcej]
4 marzec 1349 4 marca 1349 roku Karol Luksemburski pojął za żonę dwudziestoletnią córkę palatyna Rudolfa Annę, zdobywając tym sposobem kolejnych sprzymierzeńców w walce z wittelsbachowską opozycją. [więcej]
Kwiecień 1349 W kwietniu 1349 roku Günther von Schwarzburg przyjął od Karola Luksemburskiego ofertę pojednania, w myśl której w zamian za wycofanie swych pretensji do niemieckiego tronu miał otrzymać gratyfikację w wysokości 20 000 guldenów. [więcej]
Lipiec 1349 W lipcu 1349 roku Karol Luksemburski, pragnący uroczystego wjazdu do Akwizgranu w celu dokonania ponownej koronacji, został zmuszony poczekać kilka dni pod murami miasta z powodu na tłumu biczowników, który tym sposobem próbował odsunąć karę Niebios w postaci zbliżającej się epidemii dżumy. [więcej]
24 lipiec 1349 24 lipca 1349 roku we Frankfurcie doszło do pogromu Żydów. [więcej]
25 lipiec 1349 25 lipca 1349 roku w Akwizgranie Karol I Luksemburski dostąpił zaszczytu ponownej koronacji na króla Niemiec. Uroczystość celebrował biskup Kolonii Baldwin z Trewiru. [więcej]
Wrzesień 1349 Po akwizgrańskiej koronacji Karola Luksemburskiego załamało się powstanie przeciw niemu w Norymberdze, gdzie nowy król Niemiec przebywał przez pewien czas będąc w drodze powrotnej do Czech. [więcej]
2 październik 1349 2 października 1349 roku Karol Luksemburski z Radą Miejską Norymbergi uzgodnił, że nie będzie obciążał władz tego miasta winą za prześladowanie Żydów. [więcej]
Październik 1349 W październiku 1349 roku Karol Luksemburski przybył do Pragi. [więcej]
5 grudzień 1349 5 grudnia 1349 roku w Norymberdze doszło do pożaru Żydów. [więcej]
17 styczeń 1350 17 stycznia 1350 roku urodził się pierwszy syn Karola Luksemburskiego. Niemowlę otrzymało na chrzcie tradycyjne czeskie imię Wacław. Narodził się wówczas problem czeskiej sukcesji polegający na tym, że ustanowionym wcześniej następcą tronu był młodszy brat Karola Luksemburskiego Jan Henryk. [więcej]
12 marzec 1350 12 marca 1350 roku w Monachium Ludwik Brandenburczyk wydał wysłannikom Karola Luksemburskiego insygnia koronacyjne Rzeszy. [więcej]
1350 Niedługo po otrzymaniu insygniów koronacyjnych Rzeszy Karol Luksemburski złożył je w praskiej katedrze św. Wita. Tam były one wystawiane na widok publiczny, co dało asumpt do corocznych pielgrzymek chętnych do obejrzenia tych wspaniałości. [więcej]
Marzec 1350 W marcu 1350 roku Karol Luksemburski zawarł sojusz z królem Danii Waldemarem IV. [więcej]
Marzec 1350 W marcu 1350 roku Karol Luksemburski wysłał do Florencji list, w którym oświadczył, że znalazł się w posiadaniu insygniów Rzeszy i ma zamiar skierować swe kroki do Rzymu, aby przyjąć koronę cesarską. [więcej]
Wielkanoc 1350 Wielkanoc 1350 roku Karol Luksemburski spędził w Norymberdze. W tym okresie odbywały się tam obrady Reichstagu. [więcej]
Kwiecień 1350 W 1350 roku podczas pobytu Karola Luksemburskiego w Norymberdze mistyczka Christina Ebner opowiedziała mu o głosie Boga, który wspomniał o królu Karolu, dziedzicu wiecznej Rzeszy i zapewnił, że klątwa wisząca na królewskiej koronie została zdjęta. [więcej]
1 maj 1350 1 maja 1350 roku papież Klemens VI wysłał do swego kardynalskiego legata w Italii list, w którym wydał polecenie niepodejmowania żadnych zobowiązań w kwestii ewentualnej koronacji Karola Luksemburskiego na cesarza. [więcej]
Czerwiec 1350 W czerwcu 1350 roku w Pradze Karol Luksemburski spotkał się z Colą di Rienzo,, człowiekiem który niegdyś posiadał duże wpływy w Rzymie, a ostatnie dwa lata spędził w odosobnieniu u ostatnich franciszkanów spirytuałów w górach Majola. Przybysz zdradził władcy Niemiec i Czech dwa sekrety. Pierwszym było proroctwo, w myśl którego obecny papież Klemens VI miał żyć jeszcze tylko półtora roku, a potem Karol Luksemburski miał zostać cesarzem. W drugiej części swojego przemówienia Cola di Rienzo oświadczył, że jest nieślubnym dzieckiem Henryka VII Luksemburskiego. Pomimo tego, że zgodnie z nowiną gościa był on spokrewniony z królem, to jednak Karol Luksemburski nakazał uwięzić przybysza, gdyż był on poszukiwany przez papieża. [więcej]
Lato 1350 Latem 1350 roku zamordowany został patriarcha Akwilei. Karol Luksemburski uczynił wszystko, co było możliwe, aby umocnić tam swoje wpływy, które w przyszłości zaowocowały wprowadzeniem na urząd patriarchy Akwilei Mikołaja, przyrodniego brata Karola, dotychczas biskupa Naumburga. [więcej]
Lipiec - grudzień 1350 Między 31 lipca a 15 grudnia 1350 roku przynajmniej dwanaście miast czeskich złożyło hołd kilkumiesięcznemu wówczas księciu Wacławowi - przyszłemu królowi. W ten sposób Karol Luksemburski starał się przenieść czeską sukcesję na swojego syna. [więcej]
Październik 1350 W październiku 1350 roku Karol Luksemburski zapadł na tajemniczą i uporczywą chorobę. Był to rodzaj paraliżu, wskutek którego „powykrzywiały mu się ręce i nogi". [więcej]
Marzec 1351 W marcu 1351 roku Jan Henryk ponownie musiał złożyć hołd i przyjąć od Karola Luksemburskiego w lenno margrabstwo Moraw. W akcie tym zrzekł się również pretensji do czeskiego tronu na rzecz rocznego księcia Wacława. [więcej]
Wiosna 1351 Wiosną 1351 roku Karol Luksemburski otrzymał od florenckiego poety i prozaika Francesco Petrarki list, będący programem odbudowania antycznej wielkości Rzymu. Pismo to stało się początkiem trwającej przez lata wymiany korespondencji pomiędzy nimi. [więcej]
1351 W 1351 roku Karol Luksemburski za pośrednictwem posłów zawarł z Florencją, Wenecją i innymi księstwami północnej Italii sojusz skierowany przeciwko władcy Mediolanu Giovanniemu Viscontiemu. [więcej]
7 wrzesień 1351 Po bezpotomnej śmierci księcia Bolesława III Płockiego, 7 września 1351 roku Karol Luksemburski przekazał lenno płockie księciu Henrykowi V Żelaznemu, który był zięciem zmarłego. [więcej]
28 październik 1351 28 października 1351 roku we Wrocławiu wielu władców Górnego i Dolnego Śląska podpisało Landfryd Karola Luksemburskiego. [więcej]
Jesień 1351 Jesienią 1351 roku we Wrocławiu Karol I Luksemburski przyjął polską delegację, w skład której weszli Kazimierz Wielki i arcybiskup gnieźnieński Jarosław. Podczas spotkania podjęto wówczas negocjacje, mające na celu wypracowanie płaszczyzny porozumienia, w myśl którego mogłoby dojść do wyłączenia diecezji wrocławskiej z prowincji kościelnej gnieźnieńskiej i włączenie jej do praskiej. Podjęty wówczas dialog zakończył się fiaskiem. [więcej]
28 grudzień 1351 28 grudnia 1351 roku zmarł niespełna dwuletni następca tronu Wacław syn Karola Luksemburskiego. [więcej]
1352 W 1352 roku po licznych upomnieniach papieskich Karol Luksemburski zdecydował się odesłać Colę di Rienzo do Awinionu. [więcej]
Grudzień 1352 W grudniu 1352 roku zmarł Klemens VI, niegdyś nauczyciel Karola Luksemburskiego a w ostatnich latach jego przeciwnik. Zmiana na Stolcu Piotrowym dała nadzieję na cesarską koronację króla Niemiec i Czech. [więcej]
2 luty 1353 2 lutego 1353 roku zmarła Anna, druga żona Karola Luksemburskiego. [więcej]
10 marzec 1353 10 marca 1353 roku w Wiedniu Karol Luksemburski uczestniczył w wielkim zjeździe władców Europy. Wśród przybyłych znaleźli się między innymi Ludwik Andegaweński, Albrecht Habsburg, Ludwik Brandenburczyk i wysłannicy Kazimierza Wielkiego. Tam doszło do ponownych zaręczyn Rudolfa IV Habsburga z Katarzyną, córką Karola Luksemburskiego. [więcej]
27 maj 1353 27 maja 1353 roku w Budzie Karol Luksemburski zawarł z Ludwikiem Andegaweńskim porozumienie, na mocy którego zrzekł się swych praw do Księstwa Płockiego, w zamian otrzymując wyzbycie się pretensji Korony Węgierskiej do Księstwa Świdnickiego i Jaworskiego. Powyższy układ w ciągu czterech miesięcy ratyfikować miał Kazimierz Wielki. [więcej]
Maj / czerwiec 1353 Na przełomie maja i czerwca 1353 roku w Budzie Karol Luksemburski pojął za żonę Annę, córkę Henryka II Świdnickiego. [więcej]
1353 W 1353 roku Karol Luksemburski poszerzył swoje terytorium o Sulzbach. [więcej]
1353 Kazimierz Wielki, promujący kontakty handlowe kupców małopolskich z Rusią, blokował takowe związki handlowców ze Śląska. W 1353 roku wrocławianie wystąpili ze skargą do Karola Luksemburskiego, że polski monarcha nie dopuszcza ich na Ruś. [więcej]
15 wrzesień 1353 15 września 1353 roku Karol Luksemburski podpisał sojusz militarny z Ludwikiem Węgierskim. [więcej]
Styczeń 1354 W styczniu 1354 roku Karol Luksemburski w liście do Albrechta Habsburga wyjaśnił z jakiego powodu nie mógł udzielić mu pomocy w konflikcie z Konfederacją Szwajcarską. [więcej]
Marzec 1354 W marcu 1354 roku Karol Luksemburski podniósł Luksemburg do rangi księstwa, w którym jego brat Wacław Luksemburski uzyskał tytuł księcia luksemburskiego, brabanckiego i limburskiego. [więcej]
Wiosna 1354 Wiosną 1354 roku Karol Luksemburski przysłał do Pragi relikwie, a wśród nich szczególnie ceniony kawałek pastorału św. Piotra otrzymany w Trewirze. [więcej]
Lato 1354 Latem 1354 roku Karol Luksemburski wraz z Albrechtem Habsburgiem wyruszył przeciw Zurychowi. [więcej]
13 wrzesień 1354 Z Zurychu Karol Luksemburski podążył przez Ulm i Norymbergę do Sulzbach. Stąd 13 września 1354 roku skierował się na południe. [więcej]
5 październik 1354 5 października 1354 roku Karol Luksemburski przebywał w Salzburgu. [więcej]
13 październik 1354 13 października 1354 roku Karol Luksemburski zawitał do Gemony. [więcej]
15 grudzień 1354 15 grudnia 1354 roku w Mantui Karol Luksemburski spotkał się z Francesco Petrarką. [więcej]
6 styczeń 1355 W dzień Trzech Króli 1355 roku w Mediolanie Karol Luksemburski dostąpił zaszczytu koronacji na króla Italii. [więcej]
Styczeń 1355 Podczas podróży przez północne Włochy Karol Luksemburski spotkał się z wysłannikami serbskiego władcy Stefana Duszane, którzy w Awinionie zabiegali o uruchomienie ogólnoeuropejskiej wyprawy przeciw Turkom. [więcej]
Styczeń 1355 Z Mediolanu Karol Luksemburski wyruszył do Pizy. Tu lokalna społeczność za 60 000 guldenów otrzymała pewne przywileje. [więcej]
Styczeń 1355 Kolejnym miastem wśród składających hołd Karolowi Luksemburskiemu była Florencja, która po długich negocjacjach zapłaciła 100 000 guldenów jako odszkodowanie za wieloletnie nieopłacanie podatków Rzeszy. Florentczycy zobowiązali się również do zasilania cesarskiego skarbca kwotą 4 000 guldenów rocznie. Układ ten należy do największych sukcesów jego włoskiej wyprawy. [więcej]
6 luty 1355 6 lutego 1355 roku do Karola Luksemburskiego dołączyła jego małżonka Anna Świdnicka, która przybyła z ogromnym orszakiem liczącym ponad cztery tysiące koni. Para królewska podążyła w kierunku Rzymu, odwiedzając po drodze Sienę i Buonconvento. [więcej]
9 luty 1355 9 lutego 1355 roku Karol Luksemburski wysłał do Ludwika Andegaweńskiego list, w którym wyraził swoją nadzieję na rychłą cesarską koronację w Rzymie. [więcej]
2 kwiecień 1355 2 kwietnia 1355 roku Karol Luksemburski dotarł na przedpola Rzymu. Tam przez trzy dni incognito w stroju pątnika odbywał trzydniową pielgrzymkę do świętych miejsc. [więcej]
5 kwiecień 1355 5 kwietnia 1355 roku w Rzymie Karol Luksemburski razem z małżonką otrzymali koronę cesarską z rąk legatów papieża Innocentego IV. [więcej]
19 kwiecień 1355 Po rzymskiej koronacji Karol Luksemburski ruszył w drogę powrotną. 19 kwietnia 1355 roku przebywał w Sienie, gdzie wiwatujący tłum zdjął go z konia i na rękach niósł triumfalnie do ratusza. [więcej]
6 maj 1355 6 maja 1355 roku Karol Luksemburski znalazł się w Sienie, zatrzymując się na trzy tygodnie. Tu 20 maja wybuchła rebelia, podczas której podpalona została jego rezydencja. [więcej]
Maj / czerwiec 1355 Z Pizy Karol Luksemburski jako rzymski cesarz napisał do Jana V Paleologa list z gratulacjami w związku pokonaniem Jana VI Kantakuzena. [więcej]
Czerwiec 1355 W połowie czerwca 1355 roku Karol Luksemburski w pobliżu Cremony przekroczył Pad. [więcej]
3 lipiec 1355 3 lipca 1355 roku Karol Luksemburski dotarł do Augsburga. [więcej]
Sierpień 1355 Pod koniec sierpnia 1355 roku Karol Luksemburski przybył do Pragi. [więcej]
1355 W 1355 roku Karol Luksemburski uczynił mieszczan Górnych Łużyc sędziami, mającymi prawo wydawać wyroki. [więcej]
1355 W 1355 roku Karol Luksemburski wysunął wobec Francji roszczenia o oddanie praw zwierzchnich Rzeszy bądź o uznanie jej panowania w stosunku do miast Verdun, Cambrai i Cateau - Cambrésis oraz hrabstw Vienne i Burgundii. Jan II odrzucił te żądania. [więcej]
4 październik 1355 4 października 1355 roku sąd zwołany przez Karola Luksemburskiego w Pradze orzekł, że Księstwo Bytomsko-Kozielskie, pozostałe po śmierci Bolesława Bytomskiego, podzielone zostanie pomiędzy Przemysła I Noszaka i Konrada Oleśnickiego. [więcej]
9 październik 1355 9 października 1355 roku Karol Luksemburski z mocy władzy cesarskiej wydał akt inkorporujący Śląsk do Korony Czeskiej. [więcej]
Październik 1355 Podczas generalnego Landtagu, który odbył się w październiku 1355 roku, Karol Luksemburski próbował wprowadzić w życie zbiór praw Maiestas Carolina, lecz napotkał ogromny opór możnowładztwa. [więcej]
Grudzień 1355 Pod koniec 1355 roku w Norymberdze Karol Luksemburski uczestniczył w posiedzeniach Reichstagu. Między innymi rozpoczął wówczas starania wprowadzenia nowej ustawy nazwanej Złota bulla. [więcej]
10 styczeń 1356 10 stycznia 1355 roku w Norymberdze obwieszczono 23 rozdziały Złotej bulli Karola Luksemburskiego. [więcej]
1 maj 1356 1 maja 1356 roku w Pradze Karol Luksemburski podpisał z Kazimierzem Wielkim porozumienie, na mocy którego zobowiązał się wspierać polskiego monarchę w przypadku, gdyby Zakon Krzyżacki lub Brandenburgia zaatakowały Królestwo Polskie. Oprócz tego zrezygnował ze swoich pretensji do Mazowsza w zamian otrzymując rezygnację Kazimierza Wielkiego z Księstwa Świdnicko-Jaworskiego, Kluczborka i Byczyny. [więcej]
1356 W 1356 roku zmarł zagadkowy lub zmartwychwstały Waldemar Brandenburski, który w 1348 roku w znacznym stopniu pomógł Karolowi Luksemburskiemu pokonać wittelsbachowską opozycję. [więcej]
1356 W 1356 roku powstał zbiór znany jako śląskie prawo ziemskie. Utworzyła go komisja złożona ze szlachty i wrocławskich mieszczan na polecenie Karola Luksemburskiego. [więcej]
1356 W 1356 roku Karol Luksemburski zażądał od Karola V przysięgi lennej z hrabstwa Vienne. [więcej]
Maj / czerwiec 1356 W maju i czerwcu 1356 roku Karol Luksemburski nakazał zbrojnie zlikwidować bunt braci von Rosenberg. [więcej]
25 grudzień 1356 25 grudnia 1356 roku w Metz obwieszczono kolejnych osiem rozdziałów Złotej bulli Karola Luksemburskiego. [więcej]
Grudzień 1356 W grudniu 1356 roku podczas posiedzenia Reichstagu w Metz Karol Luksemburski podniósł do godności książęcej hrabiego Wilhelma von Jülich. [więcej]
Kwiecień 1357 W kwietniu 1357 roku w Pradze Karol Luksemburski spotkał się z Elżbietą Łokietkówną odbywającą pielgrzymkę do Marburga. [więcej]
1357 W 1357 roku oddany został do użytku most Karola w Pradze. [więcej]
31 maj 1357 31 maja 1357 roku w Akwizgranie Karol Luksemburski dzięki zaangażowaniu Alberta Strzeleckiego potwierdził przywileje dla Krapkowic. [więcej]
1357 W 1357 roku Karol Luksemburski uczynił swojego zięcia Rudolfa Habsburga namiestnikiem Alzacji i Szwabii. [więcej]
18 kwiecień 1358 18 kwiecień 1358 roku Karol I Luksemburski wysłał do Olgierda Giedyminowicza propozycję, aby pod jego cesarską opieką przyjął wiarę Chrystusa. [więcej]
Lipiec 1358 W lipcu 1358 roku do Karola I Luksemburskiego przebywającego w Norymberdze dotarł brat Olgierda Giedyminowicza z zapewnieniem władców Litwy o chęci przyjęcia chrztu. [więcej]
1358 W 1358 roku Karol I Luksemburski wysłał na Litwę delegatów, którzy mieli pośredniczyć w przyjęciu przez Litwę chrztu. Negocjacje zakończyły się fiaskiem, gdyż przedstawione przez Olgierda i Kiejstuta Giedyminowiczów warunki były nie do przyjęcia dla katolickiej Europy. [więcej]
Kwiecień 1359 W końcu kwietnia 1359 roku Rudolf Habsburg przedłożył Karolowi Luksemburskiemu nadane sobie przywileje do zatwierdzenia. Po weryfikacji dokumentów, która wykazała fałszerstwo, cesarz pozbawił swojego zięcia namiestnictwa w Alzacji. Następnie doszło do zerwania wszelkich przyjaznych relacji pomiędzy Wiedniem i Pragą. [więcej]
1359 W 1359 roku Karol Luksemburski uwolnił wrocławian od podlegania praskiemu prawu składu towarów. [więcej]
Listopad 1359 W 1359 roku Karol Luksemburski uczynił gest przyjaźni w kierunku Ludwika Andegaweńskiego, przekazując mu Feltre i Belluno, dwa luksemburskie punkty oparcia w Górnej Italii, przydatne do walki z Wenecją. Akt ten przywrócił dobre stosunki między cesarzem i królem Węgier, który został przez Rudolfa IV Habsburga okrzyknięty w Niemczech kandydatem do korony cesarskiej. [więcej]
10 styczeń 1360 W 1360 roku popsuły się relacje Karola Luksemburskiego z Henrykiem V Żelaznym. Główną przyczyną był dokument powstały 10 stycznia 1360 roku, w który regulował podział głogowskiego księstwa. Królowi Czech przypadła część środkowa księstwa położona między Głogowem i Bytomiem oraz polowy tych miast, natomiast Henrykowi V południowo-wschodnia oraz północno-zachodnia część księstwa. Podział ten zniweczył marzenia żagańskiego księcia o zjednoczeniu spuścizny po dziadku. [więcej]
9 marzec 1360 9 marca 1360 roku Karol Luksemburski zatwierdził zawarte pomiędzy Albertem Strzeleckim i Bolkiem III Opolskim porozumienie, w myśl którego ten drugi zapewniał, że nie będzie sprzeciwiał się dziedziczeniu Księstwa Strzeleckiego przez kolejne dzieci stryja. [więcej]
Maj 1360 W połowie maja 1360 roku w Tyrnawie Karol Luksemburski spotkał się z Rudolfem IV Habsburgiem. Dzięki mediacji Ludwika Andegaweńskiego doszło do pojednania zwaśnionych monarchów. [więcej]
26 lipiec 1360 26 lipca 1360 roku w Norymberdze Karol Luksemburski zobowiązał się, że nie będzie czynić starań o wyjęcie diecezji wrocławskiej spod władzy arcybiskupa gnieźnieńskiego oraz zrzekł się praw do Płocka i reszty Mazowsza na rzecz Ludwika Andegaweńskiego i Kazimierza Wielkiego. [więcej]
5 wrzesień 1360 5 września 1360 roku w Esslingen doszło do pojednania Karola Luksemburskiego z Rudolfem IV Habsburgiem. Do tego przymierza dołączyli również Ludwik Andegaweński i Kazimierz Wielki. [więcej]
1360 W głodowym 1360 roku Karol Luksemburski nakazał na lewym brzegu Wełtawy wznieść mur obronny długości kilometra. Był to projekt służący zapewnieniu mieszkańcom pracy. [więcej]
26 luty 1361 26 lutego 1361 roku na zamku w Norymberdze urodził się kolejny syn Karola Luksemburskiego Wacław I. [więcej]
Czerwiec 1361 W czerwcu 1361 roku Karol Luksemburski zaręczył swojego czteromiesięcznego syna Wacława I z Elżbietą von Hohenzollern. [więcej]
1361 W 1361 roku od biskupa Bambergu Karol Luksemburski nabył Erlangen. [więcej]
1361 W 1361 roku Karol Luksemburski nakazał wykonać zegar do zbudowanej przez siebie w Norymberdze „kaplicy cesarskiej" kościoła Matki Bożej. W zegarze tym co godzinę siedmiu książąt-elektorów pochylało się w pokłonie przed cesarzem. [więcej]
17 wrzesień 1361 Po śmierci księcia Tyrolu Ludwika, która nastąpiła 17 września 1361 roku, Karol Luksemburski dzięki zręcznej polityce przejął wpływy w tym księstwie, co było nie po pomyśli Rudolfa IV Habsburga, który również miał chrapkę na przejęcie w przyszłości tego terytorium. [więcej]
1361 / 1362 Na przełomie 1361 i 1362 roku Karol Luksemburski w obecności węgierskich posłów obraził słownie Elżbietę Łokietkównę. [więcej]
1362 W 1362 roku Karol Luksemburski ufundował ołtarz św. Wacława w Akwizgranie. [więcej]
Lipiec 1362 Na początku 1362 roku powstał pomiędzy Ludwikiem Andegaweńskim i Rudolfem IV Habsburgiem sojusz zwrócony przeciwko Karolowi Luksemburskiemu. W lipcu doszło nawet do koncentracji węgierskich oddziałów przy granicy Moraw. Do wojny jednak nie doszło. Dzięki mediacji papieskich wysłanników podpisano pokojowe porozumienie. [więcej]
1363 W 1363 roku Karol Luksemburski podniósł burgrabiego Fryderyka von Hohenzollern do stanu książąt Rzeszy. [więcej]
1363 W 1363 roku Karol Luksemburski uzyskał od Ludwika i Ottona Wittelsbachów prawo wykupienia zastawionych Łużyc Dolnych. [więcej]
8 maj 1363 8 maja 1363 roku w węgierskim Hradyszczu Karol Luksemburski odnowił rozejm z Rudolfem IV Habsburgiem. [więcej]
21 maj 1363 21 maja 1363 roku w Krakowie Karol Luksemburski pojął za żonę Elżbietę, wnuczkę Kazimierza Wielkiego. [więcej]
15 czerwiec 1363 15 czerwca 1363 roku Karol Luksemburski doprowadził do koronacji swojego dwuletniego syna Wacława I. [więcej]
Lato 1363 Pod koniec lata 1363 roku odnowił się konflikt Karola Luksemburskiego z Rudolfem IV Habsburgiem w kwestii patriarchatu akwilejskiego. [więcej]
12 grudzień 1363 W 1363 roku Karol Luksemburski, Ludwik Andegaweński i Rudolf IV Habsburg poddali się arbitrażowi Kazimierza Wielkiego i Bolka Świdnickiego w kwestii patriarchatu akwilejskiego. 12 grudnia 1363 roku piastowscy monarchowie opublikowali swoje orzeczenie w rozpatrywanej sprawie. [więcej]
Luty 1364 W lutym 1364 roku w Brnie Karol Luksemburski spotkał się z Rudolfem IV Habsburgiem. Obaj monarchowie, przyjmując orzeczenie arbitrażowe Kazimierza Wielkiego i Bolka Świdnickiego z 12 grudnia 1363 roku za prawomocne, przysięgli zaprzestanie wszelkich wrogich działań w stosunku do siebie. [więcej]
1364 W 1364 roku Karol Luksemburski i Rudolf Habsburg zawarli wzajemną umowę sukcesyjną, która stwarzała możliwość zjednoczenia w przyszłości ziem austriackich i czeskich. [więcej]
1364 W 1364 roku Karol Luksemburski gościł na swym dworze króla Cypru Piotra de Lusignan, który przybył z wezwaniem do podjęcia kolejnej krucjaty przeciwko muzułmanom.
Wrzesień 1364 We wrześniu 1364 roku Karol Luksemburski gościł w Krakowie stając się uczestnikiem zorganizowanego przez Kazimierza Wielkiego kongresu, celem którego było zapewne stworzenie zbiorowej unii państw Europy Środkowej w miejsce istniejących układów dwustronnych. Jedynym znanym ustaleniem była deklaracja chęci udzielenia ewentualnej pomocy przez uczestników zjazdu Piotrowi de Lusignan przeciwko Turkom. [więcej]
26 maj 1365 26 maja 1365 roku Karol Luksemburski wjechał do Awinionu, aby spotkać się z Urbanem V. [więcej]
Maj 1365 W ostatnich dniach maja 1365 roku Karol Luksemburski przebywał w Awinionie. Uzyskał wówczas od papieża obietnicę, że arcybiskup Pragi zostanie mianowany stałym legatem papieskim dla diecezji bamberskiej i ratyzbońskiej. [więcej]
1365 W 1365 roku Karol Luksemburski zawitał do Grenoble, gdzie potwierdził stare przywileje. [więcej]
4 czerwiec 1365 4 czerwca 1365 roku Karol Luksemburski dał się ukoronować przez arcybiskupa w Arles na króla Arelatu. [więcej]
23 październik 1365 23 października 1365 roku Karol Luksemburski ofiarował braciom Bolkowi III Opolskiemu i Władysławowi przywilej, w myśl którego cesarz potwierdził im możliwość przejęcia pełnej schedy po ojcu oraz zaproponował hojną rekompensatę na wypadek przejęcia przez niego Księstwa Świdnickiego. [więcej]
20 listopad 1365 20 listopada 1365 roku Karol Luksemburski dotarł do Budy. [więcej]
Listopad 1365 W listopadzie 1365 roku w Budzie Karol Luksemburski był gościem Ludwika Węgierskiego. Uzgodniono tam między innymi projekt mariażu Wacława I Luksemburskiego z Elżbietą córką Stefana Andegaweńskiego, brata Ludwika I Wielkiego. [więcej]
5 grudzień 1365 W liście z 5 grudnia 1365 roku Karol Luksemburski został poproszony przez Ludwika Węgierskiego o pomoc w rozwiązaniu konfliktu z książętami austriackimi. [więcej]
20 grudzień 1365 20 grudnia 1365 roku Ludwik Węgierski upoważnił Władysława Opolczyka do negocjacji z Karolem Luksemburskim w sprawie układu małżeńskiego Wacława I Luksemburskiego z Elżbietą córką Stefana Andegaweńskiego. Cesarz ochoczo podjął działania zmierzające do finalizacji projektu. [więcej]
1365 / 1366 Na przełomie 1365 i 1366 roku Karol Luksemburski gościł w Pradze Władysława Białego powracającego z pielgrzymki do Jerozolimy. [więcej]
5 luty 1366 5 lutego 1366 roku Karol Luksemburski wystawił Władysławowi Opolczykowi i Bolkowi III Opolskiemu dokument, stwierdzający zastawienie im zamku i miasta Trutnov. [więcej]
23 luty 1366 23 lutego 1366 roku Urban V udzielił dyspensy trzem parom małżeńskim: Wacławowi Luksemburskiemu i Elżbiecie Andegaweńskiej, córce Stefana, Albrechtowi III Habsburgowi i Elżbiecie, córce Karola Luksemburskiego, oraz margrabiemu brandenburskiemu Ottonowi Wittelsbachowi i Katarzynie, również córce cesarza. [więcej]
19 marzec 1366 19 marca 1366 roku Karol Luksemburski wydał dwie swoje córki za mąż. Katarzyna (wdowa po Rudolfie IV Habsburgu) wyszła za księcia Bawarii elektora Brandenburgii Ottona V Leniwego, a Elżbieta poślubiła Albrechta III Habsburga. [więcej]
23 marzec 1366 23 marca 1366 roku Karol Luksemburski poświadczył Władysławowi Opolczykowi otrzymanie od Ludwika Andegaweńskiego zgody na małżeństwo Wacława I Luksemburskiego z Elżbietą córką Stefana Andegaweńskiego. [więcej]
26 marzec 1366 26 marca 1366 roku w Pradze Karol Luksemburski zawarł z Habsburgami dynastyczne porozumienie, w którym ustalono wzajemne dziedziczenie w wypadku wymarcia któregoś z rodów. Jednym ze świadków układu został Władysław Opolczyk. [więcej]
Wielkanoc 1366 W Wielkanoc 1366 roku Karol Luksemburski gościł w Pradze Władysława Białego, który powrócił z wyprawy krzyżowej przeciwko pogańskiej Litwie. [więcej]
Czerwiec 1366 W końcu czerwca 1366 roku w Bratysławie Karol Luksemburski uczestniczył w zaręczynach Wacława I Luksemburskiego z Elżbietą córką Stefana Andegaweńskiego. [więcej]
26 marzec 1367 Bolko III Opolski, wykorzystując nieobecność Władysława Opolczyka, próbował uzyskać od Karola Luksemburskiego potwierdzenie prawa do dziedziczenia po bracie. Król Czech dokumentem z 26 marca 1367 roku odmówił nadmieniając, iż brat nigdy nie dokonał na jego rzecz darowizny. Jednocześnie Karol Luksemburski nadał Władysławowi Opolczykowi przywilej, w myśl którego w wypadku niepozostawienia po sobie męskiego potomka opolski książę mógł przekazać swoje dziedzictwo córkom. [więcej]
18 luty 1368 18 lutego 1368 roku Karol Luksemburski zaręczył swojego nowo narodzonego syna Zygmunta z Katarzyną von Hohenzollern. [więcej]
1368 W 1368 roku Karol Luksemburski wykupił od Ludwika i Ottona Wittelsbachów Dolne Łużyce. [więcej]
Lato 1368 Przed wyjazdem do Włoch Karol Luksemburski uczynił swojego przyrodniego brata Wacława namiestnikiem Rzeszy. [więcej]
Sierpień 1368 Latem 1368 roku Karol Luksemburski na czele sporej armii wyruszył w kierunku Rzymu. Z końcem sierpnia udało mu się doprowadzić do pokoju w Lombardii. [więcej]
Wrzesień 1368 Z Lombardii Karol Luksemburski przeniósł się do Toskanii. [więcej]
19 październik 1368 19 października 1368 Karol Luksemburski z małżonką dotarli do Rzymu. [więcej]
21 październik 1368 21 października 1368 roku Karol Luksemburski konno wyjechał na spotkanie przybyłego do Rzymu papieża Urbana V. Po powitaniu, z obnażoną głową, cesarz idąc pieszo, prowadził za cugle konia, na którym jechał papież. [więcej]
Listopad 1368 W końcu 1368 roku Karol Luksemburski podjął starania o zmianę kolejności dziedziczenia polskiego tronu, doprowadzając do wysunięcia na drugie miejsce po Ludwiku Węgierskim własnej żony, wnuczki Kazimierza Wielkiego. [więcej]
1369 W 1369 roku, Karol Luksemburski, używając zbrojnych i dyplomatycznych środków, doprowadził do pokoju pomiędzy Pizą i Lukką. [więcej]
Luty 1369 W lutym 1369 roku gdy Karol Luksemburski przebywał w Italii, doszło do zawiązania wrogiego mu sojuszu Kazimierza Wielkiego, Ludwika Andegaweńskiego i Ottona Wittelsbacha. [więcej]
1369 W 1369 roku Elżbieta Łokietkówna doprowadziła do zerwania zaręczyn Wacława Luksemburskiego z Elżbietą córką Stefana Andegaweńskiego. [więcej]
Czerwiec 1369 W czerwcu 1369 roku do Kazimierza Wielkiego i Ludwika Andegaweńskiego udał się wysłannik Urbana V biskup Jan z Acqui, który starał się doprowadzić do pojednania władców Węgier i Polski z Karolem Luksemburskim. [więcej]
6 styczeń 1370 W dzień Trzech Króli w 1370 roku Karol Luksemburski wjechał do Pragi. Wkrótce okazało się, że jego wyprawa okazała się daremna, ponieważ po wyjeździe cesarza z Italii dosyć szybko sytuacja powróciła do stanu sprzed jego wizyty. Niepokonany Bernabó Visconti dalej realizował swoją politykę, a papież Urban V 5 września 1370 roku opuścił Rzym i powrócił do Awinionu. [więcej]
Marzec 1370 W marcu 1370 roku Karol Luksemburski wkroczył do Dolnych Łużyc i zmusił Ottona von Wittelsbach do uległości. [więcej]
Kwiecień - maj 1370 W wiosną 1370 roku Karol Luksemburski rozpoczął starania przeciągnięcia na swoją stronę usynowionego przez Kazimierza Wielkiego Kaźka Słupskiego, któremu zaoferowano Ukermark. [więcej]
1370 W 1370 roku w Pradze Karol Luksemburski spotkał się z Waldemarem IV, szukającym pomocy w związku z niekorzystnym pokojem zawartym z Ligą Hanzeatycką. [więcej]
Lato 1370 Latem 1370 roku Karol Luksemburski rozbił sojusz bawarskiego księcia Albrechta von Bayern-Straubing z Kazimierzem Wielkim. Zawarte wówczas układy wzmocniono mariażem Joanny Bawarskiej z Wacławem I Luksemburskim. [więcej]
29 wrzesień 1370 29 września 1370 roku w Norymberdze Karol Luksemburski uczestniczył w ślubie swojego syna Wacława I z Joanną Bawarską. [więcej]
Lipiec 1371 W lipcu 1371 roku Karol Luksemburski zdecydował się na zbrojną interwencję w Brandenburgii. [więcej]
Sierpień 1371 Na początku sierpnia 1371 roku wojska węgierskie dowodzone przez Władysława Opolczyka i Piotra Czudara wkroczyły na Morawy i dokonały znacznych spustoszeń. [więcej]
16 październik 1371 16 października 1371 roku w Pirnie Karol Luksemburski pod presją wojny z Węgrami zawarł zawieszenie broni z Wittelsbachami. [więcej]
Styczeń 1372 W styczniu 1372 roku Karol Luksemburski zlecił Przemysławowi Noszakowi przeprowadzenie z Władysławem Opolczykiem wstępnych rokowań, które miały doprowadzić do zawarcia porozumienia cesarza z Ludwikiem Węgierskim. [więcej]
Luty 1372 W połowie lutego 1372 roku Karol Luksemburski wysłał Przemysława Noszaka do Budy, z projektem umowy międzypaństwowej, która miała być wzmocniona małżeństwem Zygmunta Luksemburskiego z jedną z córek Ludwika Andegaweńskiego. [więcej]
14 marzec 1372 14 marca 1372 roku we Wrocławiu Karol Luksemburski zrzekł się pretensji do krajów Ludwika Węgierskiego, przyrzekając ich nie atakować. [więcej]
23 maj 1372 23 maja 1372 roku Karol Luksemburski uzyskał od Ludwika Andegaweńskiego akt zrzeczenia się wszelkich praw do Śląska. Król Węgier wyznaczył również Marię do związku z Zygmuntem Luksemburskim. [więcej]
4 październik 1372 5 października 1372 roku na pograniczu morawsko-węgierskim w Ujvár Karol Luksemburski spotkał się z Ludwikiem Węgierskim i książętami bawarskimi. Negocjacje zakończyły się fiaskiem. [więcej]
1 maj 1373 Wojna Ludwika Andegaweńskiego z Wenecją stała się powodem do wznowienia dyplomatycznych działań, dzięki którym Karol Luksemburski uzyskał rezygnację króla Węgier z popierania Wittelsbachów i powrócono do sfinalizowania sprawy mariażu Zygmunta Luksemburskiego z Marią Andegaweńską. [więcej]
23 czerwiec 1373 23 czerwca 1373 roku w Wyszehradzie Karol Luksemburski i Ludwik Węgierski zawarli układ o małżeństwie Zygmunta Luksemburskiego z Marią Andegaweńską. Dzięki temu Karol Luksemburski mógł przystąpić do ostatecznej rozgrywki z Brandenburgią. [więcej]
15 sierpień 1373 15 sierpnia 1373 roku zakończył się konflikt z Brandenburgią. W Fürstenwalde Karol Luksemburski podpisał z Ottonem V Leniwym porozumienie, w myśl którego król Rzeszy nabył prawa do Brandenburgii. [więcej]
1374 W 1374 roku Karol Luksemburski mianował lubeckich burmistrzów namiestnikami Rzeszy. [więcej]
Październik 1374 W październiku 1374 roku Karol Luksemburski raz jeszcze podpisał ze wszystkimi Wittelsbachami porozumienie, które gwarantować miało nienaruszalność stanu jego posiadania w Brandenburgii. [więcej]
6 grudzień 1374 6 grudnia 1374 roku Grzegorz XI udzielił dyspensy na zawarcie małżeństwa Zygmunta Luksemburskiego z jedną z córek Ludwika Węgierskiego. [więcej]
14 kwiecień 1375 14 kwietnia 1375 roku w Brnie możnowładcy polscy złożyli Karolowi Luksemburskiemu przysięgę, w myśl której wyrazili zgodę na małżeństwo Zygmunta Luksemburskiego z Marią Andegaweńską. [więcej]
14 kwiecień 1375 14 kwietnia 1375 roku w Brnie Karol Luksemburski potwierdził Władysławowi Opolczykowi zakup Żor i Mikołowa z przyległościami, które nabył od księcia opawsko-raciborskiego Jana I. [więcej]
1375 W 1375 roku doszło do podziału miasta Góry i okręgu. Karol Luksemburski otrzymał zachodnią część, resztę przejęli synowie Henryka V Żelaznego. [więcej]
20 październik 1375 20 października 1375 roku Karol Luksemburski przebywał w Lubece i uczestniczył w hucznie obchodzonym święcie, które trwało jedenaście dni. [więcej]
10 czerwiec 1376 10 czerwca 1376 roku dzięki zaangażowaniu Karola Luksemburskiego sejm Rzeszy obradujący we Frankfurcie wybrał Wacława I królem Niemiec. [więcej]
6 lipiec 1376 6 lipca 1376 roku w Akwizgranie Karol Luksemburski uczestniczył w koronacji Wacława I na króla Niemiec. [więcej]
1376 Pod koniec 1376 roku Karol Luksemburski sporządził swój kolejny testament. [więcej]
1377 Osiemnaście miast Rzeszy z Ulmem na czele odmówiło hołdu Wacławowi Luksemburskiemu. Z tego powodu Karol Luksemburski zdecydował się na interwencję zbrojną, która zakończyła się fiaskiem. [więcej]
22 luty 1377 22 lutego 1377 roku Karol Luksemburski ustanowił Wacława namiestnikiem, a potem wyruszył do Brandenburgii. [więcej]
1377 W 1377 roku dyrektywą Karola Luksemburskiego kupcy z Wrocławia zostali zrównani w prawach z kupcami Pragi. [więcej]
Maj 1377 W międzyczasie związek miast Szwabii rozrósł się do dwudziestu ośmiu miast członkowskich, stając się tym sposobem bardziej groźnym dla Karola Luksemburskiego i Wacława. Pomysłem obu monarchów na złagodzenie sporu było zawarcie pokoju ziemskiego, który przy pomocy Norymberczyków udało się osiągnąć w maju 1377 roku. [więcej]
Jesień 1377 Jesienią 1377 roku Karol Luksemburski przebywał w Tangermünde. [więcej]
1377 W 1377 roku Karol Luksemburski sporządził swój ostatni testament, w myśl którego władzę w Czechach i Niemczech przejął Wacław, Zygmunt odziedziczył Brandenburgię, Zgorzelec przypadł urodzonemu w 1370 roku Janowi, a najmłodszy syn Henryk miał sprawować rządu w Luksemburgu. [więcej]
1377 / 1378 Na przełomie 1377 i 1378 roku Karol Luksemburski razem z Wacławem przebywali w Paryżu. [więcej]
5 styczeń 1378 5 stycznia 1378 roku Karol Luksemburski odbył tajną rozmowę z Karolem V. Jedną z poruszonych wówczas kwestii była sprawa sukcesji po Ludwiku Węgierskim. [więcej]
6 styczeń 1378 6 stycznia 1378 roku Karol Luksemburski przekazał Karolowi VI dwa klucze do królewskiej posiadłości w Arelacie. [więcej]
7 styczeń 1378 7 stycznia 1378 roku Karol Luksemburski przeniósł na Karola VI namiestnictwo Rzeszy w hrabstwie Vienne i całym Arelacie. [więcej]
1378 Od początku 1378 roku Karol Luksemburski skupił swoje działania na wytłumianiu konfliktu ze związkiem miast Szwabii. [więcej]
1378 W połowie 1378 roku Karol Luksemburski zdecydował się przekazać Marchię Brandenburską we władanie Zygmuntowi Luksemburskiemu. [więcej]
1378 W 1378 roku Karol Luksemburski nadał kupcom krakowskim przywilej wolnego handlu w Pradze i całych Czechach. [więcej]
20 wrzesień 1378 W 1378 roku doszło do schizmy w kościele katolickim. Kontrowersyjne rządy Urbana VI doprowadziły do buntu większości kardynałów, którzy 20 września 1378 roku wybrali antypapieża Klemensa VII. Karol Luksemburski jako apologeta prawa opowiedział się za Urbanem VI. W tej sprawie skierował nawet pismo do Joanny Neapolitańskiej, aby jako władczyni Prowansji postarała się zmienić przekonania kardynałów. [więcej]
2 listopad 1378 2 listopada 1378 roku Karol Luksemburski wydał nowy regulamin menniczy dla Czech. [więcej]
29 listopad 1378 Karol Luksemburski zmarł 29 listopada 1378 roku w Pradze. [więcej]
Złota myśl na dziś

Szukaj:


Ważne bitwy

Crecy 1346

Wojny

Wojna stuletnia

Zapisz się na bezpłatny newsletter:


Poprzednik: Ludwik Wittelsbach
Żony i potomstwo:

Pierwszą żoną Karola w 1329 roku została Blanka de Valois - córka Karola de Valois.

  1. Małgorzata (1335-1349) - żona Ludwika I Węgierskiego
  2. Katarzyna (1342-1386) - żona Rudolfa IV Habsburga, a po jego śmieci 19 marca 1366 roku wyszła za Ottona V Leniwego, księcia Bawarii i elektora Brandenburgii

Anna - córka Rudolfa II - elektora Palatynatu 4 marca 1349 roku została drugą żoną Karola.

  1. Wacław (1350 - 1351)

Trzecią małżonką Karola w czerwcu 1353 roku została Anna - córka Henryka II - księcia świdnickiego.

  1. Elżbieta (1358-1373) - żona Albrechta III Habsburga
  2. Wacław I

Karol po raz czwarty ożenił się w 1363 roku z Elżbietą - córką księcia pomorskiego Bogusława V.

  1. Anna Czeska (1366–1394) - żona Ryszarda II - króla Anglii
  2. Zygmunt
  3. Jan Zgorzelecki (1370–1396)
  4. Karol (1372 - 1373)
  5. Małgorzata (1373 - 1410) - żona Jana III - burgrabiego Norymbergi
  6. Henryk (1377 - 1378)
Następca: Wacław I

Strona główna Władcy Ważne bitwy Polityka prywatności Antykwariat Księga gości



Copyright © 2006-2024 www.zamki.name. Wszystkie prawa zastrzeżone.

#Karol_Luksemburski
#KarolLuksemburski
58

...
ozdoba

[Zamknij]

W tym serwisie stosuje się pliki cookies w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, dzięki temu dostosowuje się on do Twoich indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Możesz w każdym czasie dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej informacji znajdziesz w naszej Polityce Prywatności.