ozdoba

LESZEK BIAŁY

(1194-1227)

ozdoba
Władcy Polski
Mieszko I
Bolesław I Chrobry
Mieszko II Lambert
Bezprym
Kazimierz I Odnowiciel
Bolesław II Szczodry
Władysław I Herman
Zbigniew
Bolesław III Krzywousty
Władysław II Wygnaniec
Bolesław IV Kędzierzawy
Mieszko III Stary
Kazimierz II Sprawiedliwy
Leszek Biały
Władysław III Laskonogi
Mieszko IV Plątonogi
Henryk I Brodaty
Konrad I Mazowiecki
Henryk II Pobożny
Bolesław II Rogatka
Bolesław V Wstydliwy
Leszek Czarny
Henryk IV Prawy
Bolesław II Mazowiecki
Przemysł II
Wacław II
Wacław III
Władysław I Łokietek
Kazimierz III Wielki
Ludwik Węgierski
Jadwiga Andegaweńska
Władysław II Jagiełło
Władysław III Warneńczyk
Kazimierz IV Jagiellończyk
Jan I Olbracht
Aleksander Jagiellończyk
Zygmunt I Stary
Zygmunt II August
Henryk Walezy
Anna Jagiellonka
Stefan Batory
Zygmunt III Waza
Władysław IV Waza
Jan II Kazimierz
Michał Korybut Wiśniowiecki
Jan III Sobieski
August II Mocny
Stanisław Leszczyński
August III Sas
Stanisław August Poniatowski
Leszek Biały
Dynastia: Piastów
Urodzony: pomiędzy 1184-1185
Zmarł: 24 listopada 1227 roku
w Marcinkowie
koło Gąsawy
Rodzice: Kazimierz II Sprawiedliwy
i Helena
1194 W 1194 roku dziesięcioletni Leszek Biały, wbrew testamentowi Krzywoustego, a zgodnie z zasadą dziedziczności tronu, został nowym księciem zwierzchnim. [więcej]
1195 Niezadowolony z werdyktu możnych, dotyczącego następstwa krakowskiego tronu, Mieszko III Stary zdołał zorganizować koalicję i późnym latem 1195 roku ruszył na Kraków. Obrony stolicy i młodego Leszka Białego podjął się wojewoda Mikołaj, wspomagany oddziałami księcia Romana Włodzimierskiego. W wyniku działań zbrojnych doszło do bitwy pod Mozgawą, która zakończyła się wynikiem nierozstrzygniętym.
1198 W 1198 roku Leszek Biały brał udział w wyprawie zbrojnej do Halicza. Celem interwencji było osadzenie na halickim tronie księcia Romana Włodzimierskiego. [więcej]
1198-1199 Pod koniec 1198 lub na początku 1199 roku regencję nad Leszkiem Białym objął Mieszko III Stary. Stało się to w wyniku porozumienia, które zawarł w Sandomierzu z matką Leszka, Heleną. W zamian za krakowski tron książę wielkopolski obiecał pasować Leszka Białego na rycerza. [więcej]
1199 W 1199 roku Leszek Biały ponownie zasiadł na krakowskim tronie. Stało się to w wyniku buntu możnych, którego oficjalnym powodem było niedotrzymanie obietnicy złożonej przez Mieszka III. W Krakowie mieli dobrą pamięć i nie zapomnieli, że princeps zobowiązał się usynowić i pasować na rycerza Leszka Białego. [więcej]
1199 W 1199 roku, po powrocie Leszka Białego do Krakowa, doszło do podziału spuścizny po Kazimierzu II Sprawiedliwym. Leszek Biały otrzymał Ziemię Sandomierską z ekspektatywą na dzielnicę krakowską z Łęczycą i Sieradzem oraz zwierzchnictwo nad Pomorzem Gdańskim. Jego brat Konrad I Mazowiecki otrzymał Mazowsze z możliwością rozszerzenia stanu posiadania w przyszłości o Ziemię Kujawską.
1201 W 1201 roku powtórnie pozwolono Mieszkowi III Staremu objąć urząd princepsa, który zobowiązał się dotrzymać poprzednio złożonych obietnic oraz dodatkowo obiecał oddać Ziemię Kujawską. [więcej]
1202 W 1202 roku, po śmierci Mieszka III Starego, krakowski tron ponownie opustoszał. Ówczesny senior Mieszko IV Plątonogi nie miał sposobności upomnieć się o urząd princepsa, ponieważ zaangażowany był w konflikt z bratankiem Henrykiem I Brodatym. Potężny wojewoda krakowski Mikołaj zaproponował Leszkowi Białemu przejęcie władzy zwierzchniej w kraju, ale postawił ultimatum. Zażądał usunięcia i skazania na wygnanie wojewody sandomierskiego Goworka, który był osobistym doradcą Leszka Białego. Młody książę nie zgodził się na to, więc na krakowskim tronie zasiadł Władysław III Laskonogi. [więcej]
1202 Jeszcze w 1202 roku zmarł wojewoda krakowski Mikołaj. Stronnictwo Awdańców, sprzymierzone z krakowskim biskupem Pełką, usunęło Władysława Laskonogiego z Krakowa, a urząd princepsa objął Leszek Biały.
Historycy nie są zgodni co do terminu tej roszady władców. Niektórzy twierdzą, że nastąpiło to dopiero w 1206 roku. [więcej]
1202 Niedługo po objęciu rządów w Krakowie Leszek Biały udał się na Pomorze Gdańskie, gdzie odebrał hołd lenny od księcia Mściwoja I. [więcej]
19 czerwiec 1205 W 1205 roku Roman II, prawdopodobnie sprzymierzony z Władysławem III Laskonogim, zbrojnie przekroczył granice. Leszek Biały zmierzył się z nim bitwie pod Zawichostem, która zakończyła się wspaniałym zwycięstwem krakowskiego księcia.
1206 W 1206 roku Leszek Biały interweniował na Rusi. Przystąpił do oblężenia Włodzimierza, zakończonego zawarciem z węgierskim królem Andrzejem II oraz księciem kijowskim Rurykiem II pokojowego porozumienia, na mocy którego Eufrozynę Halicką osadzono we Włodzimierzu, a w Haliczu miał zasiąść książę perejasławski Jarosław III. [więcej]
1206 Z powodu ślamazarnego tempa przejmowania tronu w Haliczu przez Jarosława III władzę przechwycił książę siewierski Włodzimierz Igorewicz, który następnie przekazał ją swemu bratu Romanowi. Eufrozyna Halicka wraz z dziećmi zdążyła wcześniej uciec i przybyła jeszcze w 1206 roku do Krakowa. Leszek Biały przyjął ją z honorami i udzielił schronienia.
1206 W 1206 roku Leszek Biały wziął udział w kościelnym synodzie, zorganizowanym w Krakowie przez wygnanego z Wielkopolski arcybiskupa Kietlicza. [więcej]
1206/1207 Na przełomie 1206 i 1207 roku Leszek Biały wyprawił Daniela I Romanowicza z posłem Więcesławem na Węgry. [więcej]
4 styczeń 1207 4 stycznia 1207 roku Innocenty III wydał, inspirowaną faktami przekazanymi w Rzymie przez arcybiskupa Henryka Kietlicza bullę, w której papież stanowczo zabrania krzywdzenia szlachetnego męża księcia krakowskiego. Dokument ten wzmacniał pozycję Leszka Białego na stale zagrożonym krakowskim tronie. [więcej]
1207 W 1207 roku, na prośbę księcia bełskiego Aleksandra, Leszek Biały raz jeszcze zdecydował się na interwencję w księstwie włodzimierskim. Wyprawa uwieńczona została zdobyciem Włodzimierza, a polski princeps poznał tam swoją żonę Grzymisławę. [więcej]
1208 W 1208 roku, po śmierci biskupa Pełki, Leszek Biały po raz pierwszy w dziejach Małopolski zgodził się na kanoniczny wybór zwierzchnika diecezji. Burzliwa elekcja zakończyła się triumfem Wincentego Kadłubka. [więcej]
9 czerwiec 1210 9 czerwca 1210 roku Innocenty III wydał bullę, w której, na prośbę jakiegoś księcia śląskiego, przywrócił regułę senioratu w Polsce. Leszek Biały poczuł się zagrożony. [więcej]
29 lipiec 1210 29 lipca 1210 roku Leszek Biały wziął udział w zwołanym przez arcybiskupa Henryka Kietlicza synodzie w Borzykowej na Ziemi Sieradzkiej. Na liście zaproszonych znajdowali się także: Henryk Brodaty, Władysław Odonic i Konrad Mazowiecki. [więcej]
1210/1211 W 1210 lub na początku 1211 roku, prawdopodobnie podczas nieobecności Leszka Białego, Mieszko Plątonogi zajął Kraków i objął rolę princepsa. [więcej]
Maj 1211 16 maja 1211 roku zmarł Mieszko Plątonogi. Jego następcą na krakowskim tronie został ponownie Leszek Biały. Swoje panowanie oparł na rodach: Powałów, Łabędziów, Grzymałów, Rawiczów i Odrowążów. Wojewodą krakowskim został Pakosław Awdaniec, dotychczasowy wojewoda sandomierski. [więcej]
Maj 1212 W maju 1212 roku Leszek Biały uczestniczył w zjeździe w Mąkolnie. Wzięli w nim udział Konrad Mazowiecki, książę pomorski Mściwoj I, arcybiskup Henryk Kietlicz. Dostojnicy sporządzali plany misji pruskiej, ustalonej wcześniej na synodzie w Borzykowej. Rozważano wówczas plan powołania stałej organizacji zakonno-rycerskiej, która służyłaby celom tej misji. [więcej]
1212 W 1212 roku Leszek Biały znalazł czas, aby znowu interweniować w wiecznie skonfliktowanej Rusi. Podczas tej wyprawy zajął Ugrowsk, Wereszyn, Stołpie i Kumów. [więcej]
Jesień 1213 Jesienią 1213 roku na dwór Leszka Białego dotarła Eufrozyna Halicka z synem Danielem I. Wdowa po Romanie II poszukiwała w Krakowie protektorów, którzy pomogliby jej odzyskać władzę w Haliczu. [więcej]
Wiosna 1214 Wiosną 1214 roku Leszek Biały ponownie interweniował na Rusi. Początek kampanii był obiecujący. Wojska polskiego księcia pokonały oddziały Władysława Kormiliczyca w bitwie nad rzeką Bóbrką, lecz próba zdobycia Halicza zakończyła się niepowodzeniem. W związku z tym wysiłek ulokowania Daniela I Romanowicza na halickim tronie nie powiódł się. Jedyne co udało się księciu krakowskiemu zrealizować, to przekonać księcia włodzimierskiego Aleksandra, aby oddał potomkom Romana grody Tychoml i Peremyl. [więcej]
Lato 1214 W związku z tym że bojarzy haliccy, niezadowoleni z rządów Władysława Kormiliczyca, wystąpili do węgierskiego króla z propozycją, by królem Halicza został jego syn Koloman, a na to bez pewnych ustępstw nie mógł się zgodzić Leszek Biały, latem 1214 roku wysłano do Andrzeja II posłów z propozycją pokojowego rozwiązania konfliktu. [więcej]
Jesień 1214 Jesienią 1214 roku w Spiszu Leszek Biały spotkał się z Andrzejem II, by ratyfikować układ, w myśl którego polska strona godziła się na to, że syn węgierskiego króla Koloman zostanie królem Halicza, w zamian za co otrzyma Ziemię Przemyską i Lubaczowską. Poza tym córka polskiego księcia Salomea zostanie żoną Kolomana. [więcej]
Początek 1215 Na początku 1215 roku, pomimo sprzeciwu węgierskiego króla, Leszek Biały osadził we Włodzimierzu synów Romana II: Daniela I i Wasylka.
1215 W 1215 roku Leszek Biały wziął udział w synodzie w Wolborzu. Doszło tam do spotkania całej ligi młodszych książąt, do której należeli Konrad Mazowiecki, Władysław Odonic i Kazimierz Opolski. Wydano tam dla Kościoła wielki przywilej immunitetowy, w którym pozwolono na powstanie niezależnego sądownictwa nad ludnością osiadłą w dobrach kościelnych. Oprócz tego arcybiskup Kietlicz uzyskał od książąt złożenie ślubów jerozolimskich, w których zobowiązali się do wzięcia udziału w wyprawie do Ziemi Świętej, co dawało im szczególną nietykalność. [więcej]
Lipiec 1215 Brak respektowania postanowień traktatu z poprzedniego roku spowodował, że w połowie 1215 roku Leszek Biały stracił na rzecz Andrzeja II Ziemię Przemyską i Lubaczowską. [więcej]
1216 W 1216 roku, po objęciu Tronu Piotrowego przez Honoriusza III, Leszek Biały oddał się Stolicy Apostolskiej pod opiekę.
1216/1217 Na przełomie 1216 i 1217 roku połączone wojska Leszka Białego i księcia Mścisława Udałego pokonały węgierską załogę Halicza. Na halickim tronie zasiadł Rusin, który zajął także Ziemię Przemyską i Lubaczowską.
1217 W 1217 roku Leszek Biały utracił ziemie między Wieprzem a Bugiem na rzecz Daniela I Halickiego. [więcej]
1217 W 1217 roku Honoriusz III zgodził się, aby Leszek Biały zamiast do Ziemi Świętej udał się z krucjatą do Prus.
1217 W 1217 roku Leszek Biały ufundował w kościele Grobu Bożego w Miechowie, stałe oświetlenie na wzór bazyliki jerozolimskiej. Być można stało się to z powodu niewypełnienia lewantyńskich ślubów krucjatowych.
1217 W 1217 roku w Dankowie Leszek Biały zawarł pokojowy układ z Henrykiem Brodatym. Przyczyną tego szczytu był wystawiony przez śląskiego władcę pewien dokument, w którym tytułował siebie księciem śląskim i krakowskim.
1217 W 1217 roku Leszek Biały sprzymierzył się z Władysławem Laskonogim. Efektem tego porozumienia było wygnanie z kraju Władysława Odonica przez jego stryja. Tym sposobem rozpadła się liga młodszych książąt.
1217 W 1217 roku Leszek Biały, wspierany oddziałami z Wielkopolski, wyprawił się na Pomorze Gdańskie. Tu udało mu się skłonić Świętopełka, syna Mściwoja I, do uznania swego zwierzchnictwa i płaceniu rocznego trybutu. [więcej]
1218 W 1218 roku Leszek Biały zorganizował wyprawę odwetową przeciwko Danielowi I, lecz ekspedycja zakończyła się kompletną klęską. [więcej]
1218 W drugiej połowie 1218 roku Leszek Biały zawarł kolejny dotyczący spraw ruskich układ polsko-węgierski, na mocy którego Koloman miał objąć rządy w Haliczu, otrzymał za żonę córkę polskiego księcia Salomeę oraz, co najważniejsze, miało dojść do wspólnej polsko-węgierskiej wyprawy na Ruś.
1219 W drugiej połowie 1219 roku udało się zorganizować polsko-węgierską wyprawę na Ruś. Armia Leszka Białego i Andrzeja II wyparła z Ziemi Halickiej Daniela I oraz Mścisława Mścisławowicza Udałego, w efekcie czego w październiku 1219 roku Koloman i Salomea objęli rządy w Haliczu. [więcej]
1220 W 1220 roku Leszek Biały zaatakował Włodzimierz, lecz wyprawa nie przyniosła spodziewanych skutków. Do porażki w dużym stopniu przyczynił się sojusz Daniela I z Litwinami, którzy najechali Mazowsze. [więcej]
1220/21 Na przełomie 1220 i 1221 roku Leszek Biały przedsięwziął kolejną zbrojną wyprawę przeciwko Danielowi I, lecz i tym razem koalicja Rusinów i Połowców odparła polsko-węgierski atak z dwóch stron. [więcej]
24 marzec 1221 Wiosną 1221 roku granice księstwa halickiego przekroczyły wojska koalicji ruskich książąt pod dowództwem Mścisława Mścisławowicza Udałego. 24 marca 1221 roku doszło do bitwy pod Haliczem, a następnie do krótkiego oblężenia, w wyniku którego Halicz został zdobyty. Córka Leszka Białego Salomea wraz z mężem dostała się do niewoli. Wkrótce na halickim tronie zasiadł Daniel I Romanowicz. [więcej]
Kwiecień 1221 Z kwietnia 1221 roku pochodzi list Honoriusza III, w którym nawiązuje on do usprawiedliwień Leszka Białego dotyczących braku możliwości wyruszenia księcia na krucjatę do Ziemi Świętej. W piśmie tym polski władca przedstawiony jest jako człowiek otyły, słaby i uzależniony od alkoholu. Adresatami papieskiego listu byli: Wawrzyniec, biskup wrocławski i Piotr, prepozyt głogowski. [więcej]
Koniec 1221 Pod koniec 1221 roku Leszek Biały zawarł z Danielem I pokojowy układ, w myśl którego ziemie sporne między Bugiem a Wieprzem pozostały w rękach ruskich, a w zamian strona polska uzyskiwała pokój na wschodniej granicy. [więcej]
5 sierpień 1222 W 1222 roku Leszek Biały wziął udział w wyprawie przeciwko Prusom. Ekspedycja, w której kroniki odnotowały również stawiennictwo Konrada Mazowieckiego oraz Henryka Brodatego, nie przyniosła wymiernych rezultatów i zakończyła się 5 sierpnia 1222 roku zgromadzeniem w Lonyz, gdzie sprecyzowano organizację przygotowań oraz ustalono termin następnej krucjaty na przyszły rok. [więcej]
Lipiec 1223 W lipcu 1223 roku Leszek Biały wyruszył na kolejną krucjatę przeciwko Prusom. Oprócz krakowskiego księcia wzięli w niej udział Konrad Mazowiecki i Henryk Brodaty oraz reprezentacja Pomorza ze Świętopełkiem i Warcisławem na czele. 23 lipca 1223 roku w Brzeźnie odbyło się zgromadzenie, kończące wyprawę. Tydzień później krucjatowy obóz opuścili książęta pomorscy, a władcy polskich ziem przenieśli się do Wierdzelewa. Tam doszło do utworzenia „stróży rycerskiej", odpowiedzialnej za stałą obronę ziem polskich przed najazdami Prusów. [więcej]
6 sierpień 1223 6 sierpnia 1223 roku Leszek Biały wziął udział w zgromadzeniu, w którym uczestniczyli również Konrad Mazowiecki, Henryk Brodaty i biskup krakowski Iwon. [więcej]
Maj 1224 W maju 1224 roku Leszek Biały uczestniczył w zgromadzeniu w Korytnicy. Doszło tu do ugody pomiędzy krakowskim księciem a biskupem Iwo Odrowążem. [więcej]
Wrzesień 1224 We wrześniu 1224 roku Leszek Biały wziął udział w zjeździe w Prądowie. Stawili się na nim również Konrad Mazowiecki i biskup Chrystian. Główną kwestią poruszaną na zgromadzeniu była sprawa obrony granic przed Prusami. Oprócz tego książę krakowski dokonał tam nadania biskupowi pruskiemu wsi Maliniów (Matyniów). [więcej]
1224 W 1224 roku Prusowie zaatakowali pograniczny gród, broniony przez rycerstwo małopolskie. Podczas walk, gdy ginęli przedstawiciele rodu Odrowążów, członkowie rodu Gryfitów z Janem Klimontowicem na czele uciekli z opresji. Ten epizod stał się ze strony Leszka Białego powodem ostrych represji, jakie spadły na rodzinę, która umknęła z kotła walki. [więcej]
Wiosna 1225 Wiosną 1225 roku Leszek Biały przyjął w Krakowie Daniela I, który przybył z prośbą o pomoc przeciwko koalicji Aleksandra Bełskiego i Mścisława Udałego. [więcej]
Lato 1225 Latem 1225 roku Leszek Biały wspomógł zbrojnie Daniela I. [więcej]
Sierpień 1225 W sierpniu 1225 roku, podczas gdy Leszek Biały przebywał na Pomorzu Gdańskim lub na Rusi, do Krakowa, prawdopodobnie za namową prześladowanych Gryfitów, przybył i rozpoczął oblężenie Henryk Brodaty. Niedługo potem zrezygnował z zamiaru zdobycia małopolskiej stolicy, ponieważ landgraf turyński zaatakował Lubusz. Leszek Biały doścignął będącego w odwrocie śląskiego księcia nad rzeką Dłubnią. Tam doszło do rokowań i zawarcia pokojowego porozumienia. [więcej]
Wrzesień 1225 Prawdopodobnie we wrześniu 1225 roku w Krakowie Leszek Biały przyjmował Henryka Brodatego i Konrada Mazowieckiego. Głównym tematem rozmów była ochrona granic przez najazdami z Prus. Możliwe, że wówczas powstał pomysł ściągnięcia Krzyżaków wygnanych z Węgier. [więcej]
21 czerwiec 1226 21 czerwca 1226 roku urodził się Bolesław Wstydliwy, pierwszy syn Leszka Białego. To wydarzenie spowodowało zmianę sytuacji politycznej w ówczesnej Polsce. Przy bezpotomnej śmierci krakowskiego księcia na schedę po nim mógł liczyć jego brat Konrad Mazowiecki lub Władysław Laskonogi, nie wykluczając Henryka Brodatego. Narodziny potomka znacznie komplikowały nadzieje pozostałych monarchów. [więcej]
1226 W 1226 roku Świętopełk II Wielki nie zapłacił trybutu Leszkowi Białemu. [więcej]
1227 Na początku 1227 roku Leszek Biały wspomógł zbrojnie Andrzeja II w jego wyprawie na Ruś. Polskie oddziały między innymi przeprowadziły nieudany atak na Włodzimierz. Wyprawa ta nic nie dała stronie polskiej, ponieważ w wyniku układów rusko-węgierskich władzę w Haliczu objął syn madziarskiego króla książę Andrzej. [więcej]
1227 Prawdopodobnie w 1227 roku lub wcześniej Leszek Biały podpisał z Władysławem Laskonogim układ, gwarantujący władcy małopolskiej dzielnicy dziedziczenie wielkopolskiego tronu. [więcej]
11 listopad 1227 Na 11 listopada 1227 roku Leszek Biały zwołał zjazd do Gąsawy. Na zgromadzeniu stawili się wszyscy najważniejsi monarchowie ówczesnej Polski. Nie zabrakło tam Henryka Brodatego, Konrada Mazowieckiego, Świętopełka Gdańskiego i Władysława Odonica. Celem szczytu było pokojowe rozstrzygnięcie i zakończenie konfliktu dwóch ostatnich władców oraz podjęcie próby podporządkowania Świętopełka. Polski princeps, wyjeżdżając do Gąsawy, z pewnością nie przewidywał, że będzie to jego ostatnia podróż. [więcej]
23/24 listopad 1227 Rankiem 23 lub 24 listopada 1227 roku Leszek Biały został zaatakowany przez niezidentyfikowanych spiskowców. Próbował ratować się ucieczką, lecz został dogoniony i zamordowany. [więcej]
Złota myśl na dziś

Szukaj:


Ważne bitwy

Zawichost 1205

Halicz 1221

Zapisz się na bezpłatny newsletter:


Poprzednik: W 1194 roku Kazimierz II Sprawiedliwy
W 1211 roku Mieszko IV Plątonogi
Żony i potomstwo:

Pomiędzy 1210-1211 rokiem żoną Leszka Białego została Grzymisława córka Ingwara, księcia łuckiego.

  1. Salomea (1211 lub 1212 - 1268) - żona węgierskiego księcia Kolomana, syna Andrzeja II
  2. Bolesław Wstydliwy
Następca: W 1210 roku Mieszko IV Plątonogi
W 1227 roku Władysław III Laskonogi

Strona główna Władcy Ważne bitwy Polityka prywatności Antykwariat Księga gości



Copyright © 2006-2024 www.zamki.name. Wszystkie prawa zastrzeżone.

#Leszek_Biały
#LeszekBiały
87

...
ozdoba

[Zamknij]

W tym serwisie stosuje się pliki cookies w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, dzięki temu dostosowuje się on do Twoich indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Możesz w każdym czasie dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej informacji znajdziesz w naszej Polityce Prywatności.