Władcy Danii
Dynastia:
Jelling
Urodzony:
pomiędzy
Zmarł:
12 listopada 1035 roku
Rodzice:
Swen I Widłobrody i Świętosława
Sierpień 1013
W sierpniu 1013 roku Knut II wspólnie z ojcem wyruszył na podbój Anglii.
25 kwiecień 1014
Knut II pozostał w Anglii do Wielkanocy 25 kwietnia 1014 roku. W Gainsborough jego ojciec przed śmiercią uczynił go władcą Danii i Anglii. Po zgonie Swena Widłobrodego oprócz spraw administracyjnych na wyspie zatrzymały go z pewnością także narodziny jego syna Swena. Niestety, zdecydowana akcja zbrojna Ethelreda II zmusiła młodego władcę do wycofania się z Anglii i powrotu do ojczyzny. [więcej]
Maj 1014
Po powrocie Knut II został uroczyście przywitany przez swego brata Haralda II . Wspólnie uzgodnili, że w przyszłym roku przygotują wyprawę mającą na celu pokonanie Ethelreda II i odzyskanie angielskiej korony. Harald II nie zgodził się, niestety, na oddanie połowy władzy w Danii Knutowi pomimo tego, że była to wola ich nieżyjącego ojca. W maju 1014 roku, po ucztach, biesiadach i innych uroczystościach związanych z powrotem Knuta, bracia wyruszyli do Polski po swoją matkę Świętosławę , którą kilka lat wcześniej wygnał ich ojciec. [więcej]
Lato 1015
Latem 1015 roku Knut Wielki na czele floty składającej się ze 150-200 jednostek wyruszył na kolejną wyprawę do Anglii. Celem była angielska korona. W ekspedycji wspomogli Duńczyka: król Szwecji Olaf Skotkonung , norweski jarl i doświadczony wódz - Hladir Eryk oraz Thorkell - duński możny, który od dawna rezydował na wyspie i nikt lepiej niż on nie mógł znać sytuacji w Anglii. Liczebność armii Knuta szacuje się na 7,5 do 20 tysięcy wojowników. [więcej]
Sierpień 1015
Na przełomie sierpnia i września 1015 roku Knut II dotarł do Sandwich.
Jesień 1015
Po wylądowaniu na wyspie Knut II Wielki w pierwszej fazie inwazji skupił się na opanowaniu Wessexu. Cel został dość szybko osiągnięty, między innymi dzięki przejściu na stronę Duńczyków ealdormana Eadrica. Osłabiona w ten sposób armia Edmunda Żelaznobokiego nie stawiła zbyt dużego oporu. [więcej]
Zima 1015-1016
Zimą 1015 roku Knut II Wielki rozpoczął działania zbrojne w Mercji, następstwem których, dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności, było zajęcie Northumbrii. [więcej]
Wiosna 1016
Wiosną 1016 roku Knut II Wielki zhołdował zachodnie tereny Anglii i powrócił na południe w miejsce stacjonowania duńskiej floty.
Kwiecień 1016
W kwietniu 1016 roku Knut II Wielki zatrzymał się w Southampton. Tam spotkał się z możnymi i duchowieństwem Anglii, którzy zgodzili się wybrać go na swego króla.
Maj 1016
Na początku maja 1016 roku oddziały Knuta II rozpoczęły oblężenie Londynu. [więcej]
18 październik 1016
18 października 1016 roku Knut II wygrał wielką bitwę z królem Anglii Edmundem II pod Ashingdon [więcej]
30 listopad 1016
30 listopada 1016 roku zmarł, a raczej został zamordowany, Edmund II Żelaznoboki . Knut Wielki , aby przejąć pełnię władzy w Anglii, musiał pozbyć się tych, którzy dziedziczyli koronę po poprzednich władcach.Ethelreda II Bezradnego , Edward i Alfred, sami uciekli do Normandii. Ich przyrodni brat Eadwig został zamordowany.Edmunda Żelaznobokiego , Edmund i Edward, zostali wywiezieni do Szwecji, a stamtąd udali się na Węgry.
1017
Po usunięciu niewygodnych osób i w porozumieniu z możnymi Knut Wielki na początku 1017 roku został koronowany na króla Anglii. Jedną z pierwszych decyzji nowego władcy było dokonanie podziału władzy na wyspie. Earl Streona otrzymał Mercię, Thorkell osiadł w Anglii Wschodniej, a Hladir Eryk w Northumbrii. Dla siebie Knut pozostawił Wessex oraz zwierzchnią władzę nad trójką earlów. [więcej]
Lipiec 1017
W lipcu 1017 roku Knut Wielki poślubił wdowę po Ethelredzie II Bezradnym - Emmę, którą trzymał do tej pory pod strażą. [więcej]
Boże Narodzenie 1017
W czasie Bożego Narodzenia 1017 roku Knut II Wielki skazał na śmierć ealdormana Mercji Eadrica Streonę, Northmana, syna ealdormana Leofwine - Ethelwearda, syna ealdormana Wessex - Ethelmaera i Brithrica - syna Elfheaha z Devonshire. [więcej]
1018
W 1018 roku sytuacja w Anglii była na tyle stabilna, że Knut Wielki postanowił zredukować armię. Wypłacił ostatni żołd w wysokości 72 tysięcy funtów srebra i większość oddziałów wysłał do Skandynawii.
1018
W 1018 roku w Oxfordzie Knut II Wielki ogłosił pokój pomiędzy Anglikami i Duńczykami i stał się jego gwarantem. W zamian mieszkańcy wyspy uznali jego władzę i złożyli deklarację wierności. Na zgromadzeniu tym ogłoszony został nowy kodeks prawa .
1018
W 1018 roku Knut II został królem Danii.
1019
W 1019 roku Knut II Wielki powrócił do Danii. Z pewnością głównym celem tej wyprawy było przejęcie duńskiej korony po zmarłym bracie Haraldzie II .
17 kwiecień 1020
17 kwietnia 1020 roku Knut Wielki wziął udział w wielkanocnym zgromadzaniu możnych w Cirencester. Skazani na banicję zostali tu ealdorman Ethelweard oraz Eadwig, którzy podczas nieobecności króla w Anglii zainicjowali bunt, mający na celu zamach stanu. [więcej]
1020
Knut Wielki ufundował wzniesiony na polu bitwy pod Ashingdon
11 listopad 1021
11 listopada 1021 roku Knut Wielki skazał na banicję earla Thorkella, który prawdopodobnie powrócił do Danii. [więcej]
1022
W 1022 roku Knut II Wielki przedsięwziął karną ekspedycję na wyspę Wight.
1023
Około 1023 roku Knut Wielki wprowadził do obiegu nowy typ monety zwany Pointed Helmet . [więcej]
1023
Wiosną 1023 roku Knut II Wielki powrócił do Danii. Powodem eskapady był bunt Thorkella, który sprzymierzył się ze Słowianami nadbałtyckimi i stał się zarzewiem wojny domowej na Półwyspie Jutlandzkim. Knut,, wspomagany przez earla Godwina, doprowadził do zawarcia pokoju z buntownikiem, oddając mu władzę w Danii i swojego syna na wychowanie, a sam zabrał juniora Thorkella do Anglii.
8 czerwiec 1023
W 1023 roku Knut II Wielki wydał zgodę na translację relikwii św. Elfheaha, arcybiskupa Canterbury, który został zamordowany podczas najazdu Thorkella w 1012 roku. Szczątki świętego wydobyto 8 czerwca z londyńskiej katedry św. Pawła i przetransportowano do Christ Church w Canterbury. [więcej]
1026
W 1026 roku, podczas gdy Knut II Wielki przebywał w Anglii, na Danię najechali Olaf II Święty i Anund Jakob . W niedługim czasie udało im się spustoszyć Halland, Skanię i Zelandię.Hardeknuta . Wyniesienie knutowego syna na duński tron, dało Ulfowi pełnię władzy na Półwyspie Jutlandzkim. [więcej]
1026
Knut II Wielki , docierając do Danii na czele ogromnej floty złożonej z duńsko-angielskich jednostek, najpierw stanął w Limfjordzie, gdzie połączył się z lokalnymi oddziałami i odebrał informacje o sytuacji w napadniętym kraju, a następnie ruszył na przeciw najeźdźcom w celu sprowokowania bitwy. Finałem tych wydarzeń stała się bitwa u ujścia rzeki Helgea
1026
Po bitwie Knut II Wielki wrócił do Roskilde. Tutaj rozegrał niedokończoną partię szachów z Ulfem Thorgilssonem. Na drugi dzień Knut kazał go zabić. [więcej]
26 marzec 1027
Wiosną 1027 roku Knut II Wielki wybrał się na pielgrzymkę do Rzymu. 26 marca wziął udział w cesarskiej koronacji Konrada II .
1027
W 1027 roku w drodze powrotnej z Rzymu Knut II Wielki zawitał w Danii.
1027
W 1027 roku Knut Wielki podążył do Szkocji. Tam lokalny władca Malcolm poddał się władzy króla Anglii i Danii.
1028
Na początku 1028 roku Knut II Wielki wysłał posłów do króla Szwecji Anunda Jakoba . Delegacja nie przywiozła dobrych wieści. [więcej]
1028
W 1028 roku Knut II Wielki wysłał posłów do Olafa II Świętego , którzy mieli się upomnieć o niezapłacony trybut i uznanie zwierzchności władcy Danii nad Norwegią. [więcej]
1028
W 1028 roku na czele floty złożonej z 50 okrętów Knut Wielki z Anglii popłynął do Limfjordu . Następnie, zebrawszy dodatkowe siły, podążył do Norwegii. Pierwszym miejscem postoju Duńczyka stało się Agder . Tu zainicjował objazd norweskiego wybrzeża połączony z wiecami i agitacją tubylczej ludności. Kolejno odwiedzane skupiska ludzkie sukcesywnie uznawały władzę Knuta.
Olaf II Święty , widząc sukces i potęgę króla Danii i Anglii opuścił ojczyznę, dzięki czemu Knut Wielki został norweskim królem. Władca trzech państw ustanowił jarla Hakona Erykssona swym namiestnikiem w nowo zdobytym kraju. [więcej]
1029
Latem 1029 roku przebywający w Anglii Knut Wielki gościł swego norweskiego pełnomocnika jarla Hakona Erykssona, który przybył na wyspę po swoją małżonkę. Jesienią namiestnik opuścił Anglię. W drodze powrotnej przepływając w pobliżu Orkadów rozpętała się burza, w wyniku której statek jarla Hakona zatonął. Morze pochłonęło jego ciało odbierając życie zasłużonego sługi króla trzech państw. Rok później Knut Wielki osadził w Norwegii swego syna z pierwszego małżeństwa - Swena , wraz z matką, którzy do tej pory rezydowali na wyspie Wolin.
1030
Około 1030 roku Knut Wielki wprowadził do obiegu nowy typ monety znany pod nazwą Short Cross .
1030
W 1030 roku próbę odzyskania władzy w Norwegii podjął Olaf II Święty , wykorzystując fakt, że rok wcześniej zmarł namiestnik Knuta Wielkiego jarl Hakon. Czoła byłemu władcy stawiła armia, uformowana przez norweskich możnych. Kwestia przejęcia władzy rozstrzygnęła się w
bitwie pod Stiklestad Olaf II Święty poległ.
Knut Wielki namiestnikiem w Norwegii uczynił swojego syna Swena Knutssona . [więcej]
1034
W 1034 roku Knut II Wielki utracił władzę w Norwegii. Przyczyniła się do tego niepopularność rządów Swena Knutssona i czyniony przez niego ucisk fiskalny. Nowym władcą został Magnus Dobry , syn poległego w bitwie pod Stiklestad Olafa II Świętego . [więcej]
Złota myśl na dziś
Ważne bitwy
Ashingdon 1016 Helgea 1026
