Cedynia 972

Przyczyny napaści margrabiego Hodona na Polskę do końca nie są znane, a zarazem dziwne, ponieważ Mieszko I był wówczas sojusznikiem Ottona I, króla Niemiec. Najbardziej prawdopodobne powody starcia to: niepłacenie trybutu przez polskiego księcia, żądza sukcesów Hodona oraz zbyt duża ekspansja Mieszka w kierunku Słowian pomorskich. Siły obu armii oceniane są na około cztery tysiące żołnierzy. 24 czerwca 972 roku Hodon z Zygfrydem z Walbeck przeprawili się przez Odrę w okolicy dzisiejszego Osinowa. Na drugi dzień, czyli 24 czerwca, Mieszko I z częścią swojego wojska wyszedł im naprzeciw. Niemcy, widząc to, ustawili szyk bojowy i wolno zaczęli kroczyć w kierunku Polaków. Na rozkaz Hodona rozpoczął się atak. Doszło do starcia z rycerzami Zygfryda. Kiedy Mieszko I spostrzegł, że do miejsca walki zbliża się hufiec Hodona, nakazał planowany odwrót w kierunku Cedyni. Za uciekającymi Polakami podążyli Niemcy, którzy tym sposobem zostali wciągnięci w zasadzkę. Na rozciągniętą armię Hodona z boku i z tyłu uderzył brat Mieszka I Czcibor. Na Niemców spadł grad tysięcy strzał, a potem atak polskiej piechoty. Niemający odwrotu Niemcy znaleźli się w bardzo trudnej sytuacji. Końcowy etap bitwy rozegrał się na podgrodziu Cedyni i zakończył ucieczką Hodona z nikłą pozostałością niedawnej armii.

[powtórz animację]