Nesjar 1016

Epizod ten spowodował w Norwegii wybuch buntu, na czele którego stanął jarl Swen Hakonarson z Trondelag. Finałem rewolty stała się bitwa pod Nesjar, którą stoczono 25 marca 1016 roku. Armia Swena starła się z wojskiem Olafa II Świętego.

"...Tradycyjnie walka była zażarta. Zarówno Sigvat w Nesjavisur jak i autorzy sag podkreślają, że trup kładł się gęsto. Starcie zakończyło się zwycięstwem Olafa Haraldssona. Autor Fagrskinny oraz Snorri Sturluson w Heimskńngli podkreślają liczebną przewagę Swena Hakonarsona. Niewykluczone jednak, iż informacją tą obaj sagamandrzy chcieli przysporzyć jeszcze więcej chwały świętemu władcy. Snorri podaje, iż wojsko Olafa było doświadczone w walkach pod jego komendą, wszyscy nosili kolczugi, dlatego też nie odnieśli żadnych ran.
Widząc nieuchronną klęskę, Swen, idąc za radą swojego wpływowego stronnika i szwagra, Einarra Thambarskelfir, zdecydował się uciec. Jarl znalazł schronienie wpierw w Szwecji a później udał się na Ruś. Pełnia zwycięstwa, dzięki zrządzeniu Boga, przypadła Olafowi Haraldssonowi, który odtąd stawał się władcą Norwegii..."

Fragment książki: J. Morawiec "KNUT WIELKI" s. 226-227