Alessandria 1174

Fryderyk I Barbarossa podczas swojej piątej wyprawy do Włoch postanowił zniszczyć miasto - symbol jego wroga. Oblężenie rozpoczął 27 października 1174 roku. Załoga pod dowództwem Rudolfo Concesiego broniła się dzielnie w osadzie bez murów obronnych i wież. Jedynymi umocnieniami były wały ziemne i fosy. Pierwsze szturmy zostały odparte. Jesienne deszcze zamieniły teren w moczary. W mieście panował głód. Najeźdźcy budowali katapulty i ruchome wieże. Któregoś dnia jeden z wypadów oblężonych zakończył się sukcesem, ponieważ udało się podpalić z takim trudem wybudowany przez najeźdźców sprzęt oblężniczy.

W tym czasie Liga Lombardzka zdążyła zebrać armię i zmierzała już w stronę cesarza. Fryderyk I Barbarossa podjął decyzję generalnego szturmu. Wcześniej został ukończony podkop, wykonany pod fosą, prowadzący do centrum miasta. 11 kwietnia 1175 roku trzystu superrycerzy próbowało dostać się podziemnym przejściem na tyły wroga, a reszta armii czekała na zewnątrz na znak do szturmu.

Mieszkańcy zorientowali się w podstępie i skoncentrowali dość duże siły w miejscu, gdzie z podziemi wychodzili na powierzchnię komandosi Barbarossy. Wybili wszystkich, a podkop zasypali. Elitarna cesarska jednostka bojowa dopełniła swych dni. Fryderyk I więcej nie ryzykował i przerwał oblężenie. Wszystkie swe siły skierował przeciwko zbliżającej się armii Ligi Lombardzkiej.