Ostrowo 1043

"... W początkach swych rządów Monomach stanął jednak wobec o wiele gorszego zagrożenia, jakim niewątpliwie była rebelia Jerzego Maniakesa, który w tym czasie sprawował urząd katepana Italii i szczęśliwie odzyskiwał utracone tam przez Bizantyńczyków terytoria. Jednak na wieść, że ma zostać odwołany ze stanowiska, zdecydował się podnieść otwarty bunt i proklamował się cesarzem. Z jego inicjatywy zginął również nowo mianowany katepan Italii, patrikios Pardos oraz został aresztowany jego współpracownik, Tubacchi. Rebelia Maniakesa rozpoczęła się jesienią 1042 roku, a już w lutym roku następnego uzurpator przeprawił swe siły przez Adriatyk, by następnie skierować się ku Tesalonice, więc jego potężna armia maszerowała przez ziemie, które dwa lata wcześniej były areną walk Bułgarów z oddziałami Michała IV. Na wieść o ofensywie Jerzego Maniakesa cesarz Konstantyn najpierw próbował nakłonić go do dobrowolnej kapitulacji, lecz kiedy uzurpator odrzucił cesarską propozycję, Monomach wysłał przeciw niemu lojalne siły pod wodzą mianowanego strategiem autokratorem sebastofora Stefana. Obie armie spotkały się nieopodal Ostrowo, gdzie doszło do zwycięskiej bitwy dla sił Maniakesa, który jednak w trakcie walk zginął, co ostatecznie uratowało władzę Konstantyna Monomacha..."

Fragment książki: J. Bonarek "BIZANCJUM W DOBIE BITWY POD MANTZIKERT" s. 40-42