Amid 1183

"...Ibn al-Asir przypuszcza, że w przeciwieństwie do szczodrości Saladyna, miasto zgubiło skąpstwo Ibn Nisana. Imad ad-Din napisał, że zebrał on znaczne siły, gdyż myślał, że Saladyn odstąpi od oblężenia, „lecz codziennie widział, że nasza siła rośnie". Jeden z jego towarzyszy podkreślił wprawdzie, że „ci wrogowie nie są niewiernymi, z którymi ludzie powinni walczyć o swoje życie", lecz mimo to Ibn Nisan nie zamierzał kupić sobie wsparcia mieszkańców miasta dzięki rozdawaniu pieniędzy lub jedzenia. Po trzydniowym oczekiwaniu Saladyn posłużył się machinami oblężniczymi; w tym jedna z nich, zwana mufattisz (egzaminator), posłużyła do zburzenia murów obronnych i zrzucenia łuczników z murów. Z kolei piechota zaopatrzona w drabiny oblężnicze zajęła część zewnętrznych umocnień, a pociski z machin oblężniczych kruszyły muryt które zaatakowali także saperzy. Zdaniem Imada ad-Dina, „mieszkańcy miasta przestali wspierać Ibn Nisana". Ten zaczął się obawiać zdrady, zawarto zatem porozumienie, na mocy którego otrzymał trzy dni na przeniesienie swojego dobytku, lecz bez zapasów i broni przetrzymywanej w mieście, gdyż te miały zostać wydane SaladynowL Nie znamy dokładnej daty przekazania Amidu lecz stało się to najprawdopodobniej 29 kwietnia lub niewiele później. Według słów Saladyna, trzy dni faktycznej walki należy dodać do trzech dni opóźnienia w jego przybyciu, kolejne trzy dni zajęło przenoszenie mienia Ibn Nisana, na negocjacje pozostawał zatem prawie tydzień. Po zawarciu porozumienia Ibn Nisan przesłał Saladynowi wiadomość, że jego słudzy zdezerterowali, nie może więc przetransportować swoich rzeczy. Saladyn wysłał mu do pomocy własnych ludzi, lecz jak przekazał Ibn Abi Tajj, każdy, kto zajmował się tym transportem, ukradł połowę albo więcej, a po trzech dniach zdołano przenieść zaledwie jedną dziesiątą ładunku. „Język sztandaru Saladyna przemówił w ustach cytadeli" i miasto, wraz z jego zapasami, oddano Nur ad-Dinowi Muhammadowi..."

Fragment książki: M. C. Lyons D. E. Jackson "SALADYN" s. 216-217