Kopystrzyń 1487

"...Rozgromiwszy Tatarów Olbracht cofnął się z powrotem na Kopystrzyń. Tam tymczasem nadszedł już drugi, mniejszy oddział tatarski. Perekopcy zorientowali się w słabości straży polskiej i zajęli bez trudu obóz. Przekonani o ucieczce Polaków podzielili między sobą zdobycz i poczęli się raczyć znalezionymi w namiotach trunkami. W tym momencie przybył z wojskiem Olbracht i z marszu uderzył niespodziewanie na biesiadującego nieprzyjaciela. Poległo lub dostało się do niewoli blisko 2 tys. Tatarów. Pojmany carewicz został na rozkaz królewicza ścięty...'

Fragment książki: Marek Plewczyński "Wojny Jagiellonów z wschodnimi i południowymi sąsiadami Królestwa Polskiego w XV wieku" Rozdział 6.2