Władcy Anglii
Dynastia:
Normańska
Urodzony:
w 1028 roku
Zmarł:
9 września 1087 roku
Rodzice:
Robert I - książę Normandii
1035
Wiosną 1035 roku ojciec Wilhelma I, Robert I Wspaniały, wyruszył do Jerozolimy na pielgrzymkę, z której nie powrócił. Wieści o tym tragicznym wydarzeniu, które dotarły do zachodniej Europy, były zapowiedzią faktu, że Wilhelm I w wieku ośmiu lat stanie się księciem Normandii.
1037
W 1037 roku, po śmierci brata jego dziadka Roberta - arcybiskupa Rouen, załamał się porządek polityczny w księstwie. Zamożne rody rozpoczęły walkę o wpływy, a także o władzę. Dziewięcioletni Wilhelm I musiał być intensywniej chroniony oraz starał się unikać niebezpieczeństw, ponieważ jego życie było w ciągłym zagrożeniu. W tym okresie znaczna część księstwa wymknęła się spod władzy książęcej. [więcej]
1047
W 1047 roku przeciwko Wilhelmowi I wystąpił hrabia Gwidon - syn córki Ryszarda II. Książę o pomoc zwrócił się do swego seniora, króla Francji Henryka I . Armia Wilhelma, wspomagana siłami francuskimi, zwyciężyła w bitwie pod Vales-Dunes. Sam Wilhelm wyróżnił się wielkim męstwem w trakcie walki. Po bitwie ogłosił w księstwie "pokój boży", który należy rozumieć jako zakaz prywatnych wojen i przemocy i skupił się na umacnianiu władzy w Normandii. [więcej]
Październik 1049
W październiku 1049 roku Wilhelm I wziął udział w synodzie, który odbył się w Reims pod przewodnictwem papieża Leona IX. [więcej]
1049
W 1049 roku w ramach rewanżu Wilhelm I wsparł zbrojnie króla Francji Henryka I przeciwko hrabiemu Andegawenii Gotfrydowi Martelowi. [więcej]
1051
W 1051 roku król Anglii Edward Wyznawca ogłosił światu, że jego następcą na angielskim tronie zostanie książę Normandii Wilhelm I . [więcej]
1051-1052
W latach 1051-1052 roku Wilhelm I prowadził wojnę przeciwko ekspansywnemu władcy Andegawenii, Gotfrydowi Martelowi. Odbierając mu dwa zamki: Alençon i Domfront osiągnął spory sukces. [więcej]
15 sierpień 1052
15 sierpnia 1052 roku Wilhelm I osobiście spotkał się Gotfrydem Martelem w Orleanie. [więcej]
25 październik 1053
25 października 1053 roku książę Wilhelm I wygrał bitwę z wojskiem zbuntowanego Wilhelma z Arques. [więcej]
Grudzień 1053
Pod koniec tego samego roku na Normandię uderzył dawny sojusznik Wilhelma I , król Francji Henryk I , wraz ze swoim dawnym wrogiem Gotfrydem Martelem. Działania militarne, podjęte przez Wilhelma, zmusiły Francuzów do odwrotu z początkiem następnego roku. W następnych latach Wilhelm kilkukrotnie musiał odpierać najazdy Gotfryda. [więcej]
1057
W 1057 roku Henryk I z Martelem, na czele pokaźnej armii, ponownie przekroczyli granice Normandii. Wilhelm I nie podjął wyzwania otwartej bitwy. Wyczekał na odpowiedni moment i pod Varaville zniszczył tylną straż najeźdźców. To spowodowało odwrót francuskiego króla. [więcej]
1058
W 1058 roku Wilhelm I odebrał Henrykowi I zamki w Tilliere oraz Thimert.
1061
W 1061 roku Wilhelm I złożył hołd nowemu królowi Francji Filipowi I .
1062
W marcu 1062 roku Wilhelm I rozpoczął podbój hrabstwa Maine, który zakończył się pełnym sukcesem w 1064 roku zdobyciem zamku Mayenne. [więcej]
1065
W 1065 roku Wilhelm I najechał wspólnie z przyszłym królem Anglii Haroldem II na Bretanię. Tam pokonał hrabiego Conana II. W drodze powrotnej, w miejscowości Bayeux, Harold II złożył Wilhelmowi przysięgę, uznającą prawa normandzkiego księcia do angielskiego tronu. [więcej]
Styczeń 1066
W styczniu 1066 roku Wilhelm I dowiedział się o śmierci angielskiego króla Edwarda oraz o koronacji Harolda II . Nie było to zgodne z wcześniejszymi ustaleniami, na mocy których to on miał zasiąść na angielskim tronie. Wilhelm rozpoczął przygotowania do inwazji. Wysłał do Anglii poselstwo, które starało się przypomnieć Haroldowi o przysiędze złożonej Wilhelmowi w zeszłym roku. Druga ekipa udała się do papieża Aleksandra II w celu zdobycia poparcia dla działań Normanów. Pierwsze poselstwo, jak można się było spodziewać, wróciło z niczym; drugie z kolei osiągnęło pełen sukces. Wilhelm zdobył poparcie Kościoła. Pozostało tylko zabezpieczyć sobie tyły, czyli otrzymać zapewnienia sąsiadów o niemieszaniu się do konfliktu normandzko-angielskiego. To także w pełni mu się udało.
Marzec 1066
Pod koniec zimy w Lillebonne Wilhelm I zwołał zjazd wasali, na którym przekonał ich do celowości przedsięwzięcia. Każdy z lenników zobowiązany został do przygotowania odpowiedniej ilości statków, koni i żołnierzy. Wilhelm wiedział, że trzon armii Harolda stanowiły tysiące wolnych chłopów powołanych pod broń. To pospolite ruszenie miało obowiązek zbrojnej służby królowi przez dwa miesiące w roku. Braki w wyposażeniu nadrabiali liczebnością. Teoretycznie król Anglii mógł w ten sposób zgromadzić stutysięczną armię. To chłopskie wojsko stanowiło spore zagrożenie dla Wilhelma, który wiedział, że pod koniec lata chłopi rozejdą się do domów na żniwa. Dlatego planowana inwazja miała rozpocząć się we wrześniu 1066 roku. [więcej]
Wrzesień 1066
Ciągle z północy wiejące wiatry uniemożliwiały wyprawę. Dopiero w nocy z 27 na 28 września wreszcie powiało z południa. Rozpoczęły się szybkie przygotowania do podniesienia kotwic. Jeszcze tego samego dnia normandzka flota inwazyjna przybyła do brzegów Anglii. Na prawie 800 statkach znajdowało się 7500 ciężko uzbrojonych wojów i prawie 2000 koni. Książę, nie znając położenia armii Harolda , dał rozkaz przygotowania stanowiska ewentualnej obrony. Kiedy wieści o zwycięstwie Harolda na północy dotarły do Wilhelma, ten zrozumiał, że największe szanse daje mu jak najszybsze wciągnięcie wroga do walki i niepozwolenie mu na przegrupowanie sił. Wilhelm I rozkazał swoim wojskom niszczyć południowe wybrzeże wyspy. [więcej]
Październik 1066
Na początku października Wilhelm I przyjął posła wysłanego przez króla Harolda , który zaproponował, by konflikt o prawo do tronu rozstrzygnąć w bezpośrednim pojedynku pomiędzy dwoma pretendentami. Normandzki książę odrzucił tę propozycję. Do Wilhelma dotarły informacje o pojawieniu się Harolda . Świadom rosnących sił Anglików książę chciał jak najszybciej rozpocząć walkę i to mu się udało. 14 października 1066 roku doszło do wielkiej bitwy pod Hastings Edgara II . Wilhelm miał nie więcej niż siedem tysięcy żołnierzy przeciwko dwóm milionom obywateli. Aby zdobyć władzę, wybrał typową dla siebie metodę - sterroryzować ludność. Pierwsze poddało się Dover. Następne było Canterbury - siedziba pierwszego arcybiskupstwa w Anglii. Tutaj zachorował na czerwonkę. Tu także otrzymał wiadomość od Edyty, wdowy po niedawno zmarłym królu Edwardzie , że ona razem z miastem Winchester oddaje się pod jego zwierzchnictwo. Kiedy Wilhelm wyzdrowiał, udał się w kierunku Londynu. Na przedmieściach rozbił oddział Anglosasów, który wyruszył im naprzeciw. Nie miał na tyle chęci oraz siły, aby oblegać stolicę, rozpoczął więc wojnę wyniszczającą, czyli palił i grabił, co popadło. Londyn skapitulował w początkach grudnia. [więcej]
25 grudzień 1066
W grudniu władzę w Anglii oddał Edgar II . Dzięki temu normański książę mógł zająć jego miejsce na tronie.
W Boże Narodzenie Wilhelm I Zdobywca został koronowany na króla Anglii. Rządy rozpoczął od zjednywania sobie anglosaskich lordów. W przypadkach, gdy ci się podporządkowali i przysięgli lojalność, darowywał im wolność i majątek. Większość z nich jednak uciekła i zeszła do podziemia, aby wzniecać liczne bunty. Ich majątki zostały skonfiskowane i oddane Normanom. Na początek zarządził pobór bardzo wysokich podatków, co nie wzbudziło wśród społeczeństwa większej sympatii do nowego władcy. [więcej]
Marzec 1067
W marcu 1067 roku Wilhelm I Zdobywca udał się do Normandii, zabierając licznych angielskich zakładników i ocean skarbów, zagarniętych w podbitym kraju. [więcej]
Grudzień 1067
W grudniu 1067 roku Wilhelm I Zdobywca powrócił do Anglii. [więcej]
Styczeń 1068
Na początku 1068 roku Wilhelm I Zdobywca rozpoczął oblężenie Exeter, gdzie schroniła się matka Harolda . Po osiemnastu dniach obrońcy poddali się. [więcej]
Maj 1068
W maju 1068 roku earlowie Edwin i Morcar wszczęli bunt przeciwko Normanom. Wkrótce przyłączył się do nich Edgar , zbiegły syn Edwarda Wygnańca. Wilhelm I Zdobywca systematycznie i z wielkim okrucieństwem gasił wszelkie zarzewia rebelii. W większości zdobytych miast stawiał swoje zamki, które miały za zadanie z jednej strony umocnić jego panowanie, zaś z drugiej strony przygotować kraj do obrony przed Duńczykami. [więcej]
Grudzień 1068
Po stłumieniu powstania, pod koniec roku 1068, Wilhelm I Zdobywca wraz z żoną wyjechał do Normandii.
Styczeń 1069
Na początku 1069 roku Wilhelm I Zdobywca zmuszony został powrócić do Anglii, ponieważ zbuntowała się cała północna część wyspy. Rebelia zaczęła się w mieście Durham, gdzie miejscowa ludność wycięła w pień normandzki garnizon składający się z siedmiuset mężczyzn. Na początek wyzwolił York, oblegany przez rebeliantów. [więcej]
13 kwiecień 1069
Wielkanoc 1069 roku Wilhelm Zdobywca spędził w Winchesterze.
Lato 1069
Latem 1069 roku do północnych brzegów wyspy dopłynęła flota inwazyjna duńskiego króla Swena II Estrydsena , którą dowodził jego brat Osbern. Duńczycy połączyli swe siły z buntownikami, dowodzonymi przez Edgara . 20 września zdobyli York. Wilhelm I Zdobywca przyjął taktykę defensywną i czekał na dalszy rozwój wypadków. Kiedy duńska armia wycofała się do Humber i tam się zagnieździła, Wilhelm rozpoczął systematyczne tłumienie rebelii. [więcej]
Jesień 1069
Po zapanowaniu nad Duńczykami Wilhelm Zdobywca wszczął działania zbrojne przeciwko angielskim rebeliantom. Akcję tę nazwano później gehenną Północy . Na ogromnym obszarze pomiędzy Yorkiem a Durham ludzie Wilhelma niszczyli wioski, palili zbiory i żywność. Zabijali każdą osobę i zwierzę, jakie znaleźli. Ginęli wszyscy - winni i niewinni. W trakcie tych dramatycznych wydarzeń zginęło około stu tysięcy ludzi. [więcej]
Boże Narodzenie 1069
Boże Narodzenie 1069 roku Wilhelm I Zdobywca spędził wśród ruin Yorku.
Wiosna 1070
Na początku 1070 roku Wilhelm I Zdobywca tłumił powstanie na granicy z Walią. Oddziały angielskiego króla dokonywały straszliwych zniszczeń i mordów. Uwięzieni pod Humber i odcięci od zaopatrzenia Duńczycy rozpoczęli rokowania. Za cenę pieniężnego odszkodowania zgodzili się wycofać z wyspy. [więcej]
4 kwiecień 1070
4 kwietnia 1070 roku bunt został zdławiony na tyle, że Wilhelm I Zdobywca zdecydował się rozpuścić swoją armię i powrócił do Londynu.
Lato 1070
Latem 1070 roku do wybrzeży Anglii osobiście zbliżył się Swen II . Wilhelm I Zdobywca szybko zareagował i doprowadził do spotkania na szczycie. Nie wiadomo, co mu zakomunikował, ale duński król zrezygnował ze swych planów i obrał kierunek powrotny. [więcej]
Jesień 1070
Jesienią 1070 roku Wilhelm I Zdobywca udał się do Normandii. Powrócił w 1071 roku z powodu wybuchu kolejnych buntów. [więcej]
Lato 1072
Latem 1072 roku Wilhelm Zdobywca zorganizował wyprawę zbrojną do Szkocji. Planował zmusić szkockiego króla Malcolma III, aby zaprzestał on wspierania Edgara , a tym samym wciąż tlącej się rebelii. Po spotkaniu obu władców, które odbyło się Abernethy, Szkocja stała się lennikiem Anglii.
Jesień 1072
Jesienią 1072 roku sytuacja na wyspie wydawała się na tyle opanowana, że Wilhelm I Zdobywca postanowił wybrać się w podróż do Normandii.
1073
Na początku 1073 roku Wilhelm I Zdobywca zbrojnie przywrócił swoje władztwo w hrabstwie Main, które utracił w 1069 roku, będąc w Anglii. [więcej]
Marzec 1073
30 marca 1073 roku Wilhelm I Zdobywca był już z powrotem w Normandii.
Lato 1073
Latem 1073 roku Wilhelm I Zdobywca na krótko odwiedził Anglię. Rozpuścił armię i powrócił do Normandii.
1074
Cały 1074 roku Wilhelm I spędził w Normandii. W maju przebywał w Rouen, na krótko odwiedził Lillebonne, a w listopadzie powrócił do Rouen.Edgarem Æthelingiem , który ostatecznie poddał się Wilhelmowi, unikając w ten sposób kary. [więcej]
Wielkanoc 1075
Wielkanoc 1075 roku Wilhelm I spędził w Fecamp. Wydał tam rozporządzenie zabraniające prywatnej zemsty. Dozwolona miała być tylko zemsta za zabójstwo ojca lub syna.
1075
W 1075 roku w Anglii doszło do zamieszek. Na czele buntu stanęli earl Norfolk i Suffolk, Ralf, oraz earl Hereford, Roger, syn Wilhelma Fitz Osberna. Wilhelm I skrupulatnie studiował doniesienia z wyspy, trwając w gotowości do wyruszenia i osobistego zmierzenia się z rebelią. [więcej]
1075
W 1075 roku nad Anglią zawisła groźba duńskiego najazdu, który stał się powodem powrotu Wilhelma I Zdobywcy na wyspę. Duńczycy nie podjęli wyzwania, złupili okolice Yorku i powrócili do domu.
Boże Narodzenie 1075
Boże Narodzenie 1075 roku Wilhelm I Zdobywca spędził w Westminsterze. Na polecenie angielskiego króla w Westminsterze uroczyście pochowano wdowę po Edwardzie Wyznawcy , Edytę, którą złożono do grobu obok męża.
Wielkanoc 1076
Wielkanoc w 1076 roku Wilhelm I Zdobywca spędził w Anglii. W tym świątecznym czasie uczestniczył w Winchesterze w synodzie, któremu przewodniczył Lanfranc.
Wrzesień 1076
We wrześniu 1076 roku Wilhelm I Zdobywca ruszył na czele silnej armii do Bretanii na oblężenie zamku Dol, gdzie schronił się earl Norfolk i Suffolk - Ralf, uczestnik angielskiego buntu z 1074 roku.
Listopad 1076
W listopadzie z pomocą Ralfowi przybył król Francji Filip I . Wilhelm I Zdobywca dał się zaskoczyć i po raz pierwszy przegrał bitwę.
1077
W 1077 roku Wilhelm I Zdobywca zawarł pokojowe porozumienia z księciem Andegawenii Fulkiem oraz Filipem I .
1077
Pod koniec 1077 roku w Laigle doszło między synami Wilhelma I do kłótni, która na długi czas podzieliła rodzinę. [więcej]
1079
W styczniu 1079 roku Wilhelm I Zdobywca przystąpił do oblężenia zamku Gerberoi, w którym przebywał jego zbuntowany syn Robert II. Po trzech tygodniach doszło pomiędzy wojskami ojca i syna do bitwy na otwartym polu. W trakcie potyczki Wilhelm został ranny. Starcie to nie przyniosło rozstrzygnięcia i władca Anglii i Normandii wycofał się do Rouen. [więcej]
2 kwiecień 1080
2 kwietnia 1080 roku na zjeździe w Rouen Wilhelm I Zdobywca pojednał się z synem Robertem.
Lipiec 1080
W lipcu 1080 roku Wilhelm I Zdobywca w towarzystwie całej najbliższej rodziny udał się do Anglii.
Jesień 1080
Jesienią 1080 roku Wilhelm wyekspediował na czele silnej armii swojego syna Roberta do Szkocji. Zadaniem królewskiego potomka było przywołanie do porządku władcy Szkotów - Malkolma. Jednak wyprawa ta zakończyła się porażką. [więcej]
Boże Narodzenie 1080
Boże Narodzenie 1080 roku Wilhelm I Zdobywca spędził w Gloucester.
1081
W 1081 roku w czasie święta Zesłania Ducha Świętego do Wilhelma I Zdobywcy dotarły żądania papieża Grzegorza VII, dotyczące złożenia hołdu lennego stolicy apostolskiej, które król Anglii kategorycznie odrzucił.
1081
W 1081 roku miała miejsce wyprawa Wilhelma I do Walii, w trakcie której uwolnił jeńców oraz zmusił walijskiego króla Rhysa do złożenia hołdu lennego i zapłaty trybutu. [więcej]
1081
Pod koniec 1081 roku Wilhelm I powrócił do Normandii. Następnie na czele silnej armii wyruszył do hrabstwa Maine, które niedawno opanował hrabia Andegawenii Fulko. Jedynie interwencja papieża skłoniła obie strony do mediacji. Podpisano wtedy porozumienie, na mocy którego Maine pozostawało pod rządami Normandii, ale syn Wilhelma, Robert II , pozostawał lennikiem Fulka. Układ ten do końca załatwił kwestie sporne między Normandią i Andegawenią.
1082
Cały rok 1082 Wilhelm I Zdobywca spędził na podróżach po Normandii.
1082
Pod koniec 1082 roku Wilhelm I Zdobywca uwięził brata Odona, któremu zarzucił złe zarządzanie Anglią podczas jego nieobecności oraz chęć zabrania części jego rycerstwa na wyprawę do Rzymu w celu pozyskania godności papieża. [więcej]
Wielkanoc 1083
Wielkanoc 1083 roku Wilhelm I Zdobywca spędził wraz z żoną w Fecamp. W lipcu para gościła w Caen. Tam królewska małżonka poczuła się źle. Były to początki choroby, która potrwała do 2 listopada i zakończyła się zgonem królowej.
1084
W 1084 roku ponownie doszło pomiędzy Wilhelmem I Zdobywcą a jego synem Robertem II do konfliktu, w wyniku którego ojciec skazał syna na banicję. [więcej]
1085
W 1085 roku Wilhelm I Zdobywca zlecił przeprowadzenie pierwszego w dziejach Anglii spisu powszechnego. Kto i gdzie zamieszkiwał oraz co posiadał, zapisano w księdze nazwanej Doomsday Book (Księga sądu ostatecznego). Od tej pory skończyła się wolność podatkowa wyspiarzy.
1085
W 1085 roku Wilhelm I Zdobywca ściągnął do Anglii ogromną armię, która miała odeprzeć planowany przez Kanuta IV najazd Duńczyków. Wojsko utrzymywane było w gotowości aż do połowy następnego roku, kiedy to na wyspę dotarła wiadomość o śmierci duńskiego władcy. W tym czasie Filip I za namową Roberta II dokonał kilku najazdów na normandzkie ziemie w okolicy Evreux.
Boże Narodzenie 1085
Boże Narodzenie 1085 roku Wilhelm I Zdobywca spędził w Gloucester.
Wielkanoc 1086
Wielkanoc 1086 roku Wilhelm I Zdobywca spędził w Winchester.
1087
W lipcu 1087 roku, w ramach odwetu za zniszczenia poczynione przez Filipa I w poprzednim roku, Wilhelm zaatakował hrabstwo Vexin. Podczas oblężenia zamku Mantes władca Normandii poczuł się bardzo źle z powodu doznanych obrażeń i zarządził odwrót do Rouen. Choroba Wilhelma I Zdobywcy okazała się śmiertelna.
Złota myśl na dziś
Ważne bitwy
