SZUBIN

Kujawsko-Pomorskie

Bobrowniki

Brodnica

Chełmno

Golub-Dobrzyń

Gródek

Inowrocław

Kruszwica

Raciążek

Radziki Duże

Radzyń Chełmiński

Szubin

Świecie

Toruń zamek Dybów

Toruń zamek krzyżacki

Wenecja

Ciekawostki z historii zamku i grodu

500 p.n.e. Miasto i gmina Szubin stanowią część Pałuk, dawnego regionu północno - wschodniej Wielkopolski. Najstarsze ślady osadnictwa na tym terenie odkryto nad jeziorem w Żędowie. Powstały one 500 lat p.n.e.

XII wiek Nie jest znana data lokacji Szubina, ale z badań archeologicznych wynika, że gród w tym miejscu istniał już w XII wieku.

XIV wiek W drugiej połowie XIV wieku zapewne Sędziwój Pałuka stał się inicjatorem wzniesienia zamku w Szubinie.
Został on wybudowany na niewielkim wzniesieniu położonym miedzy ramionami Gąsawki wśród podmokłych i bagnistych terenów rozciągających się w dolinie rzeki. Położenie na uboczu od przebiegu traktów i osadnictwa, wśród trudno dostępnych terenów świadczy o charakterze obronnym. Gotycki zamek w Szubinie założony na planie regularnego czworoboku o wymiarach 42 x 42 m, z cofniętym jednym narożnikiem południowo - wschodnim, wpisuje się w architekturę zamków nizinnych. Wybudowany z gotyckich cegieł, na fundamencie z granitowych głazów narzutowych. Wjazd do zamku najpewniej prowadził przez sztucznie usypaną groblę do drewnianej bramy wspartej na dwu występach muru. Dokładna zabudowa zamku nie jest znana. Prawdopodobnie, poza częścią mieszkalną i drewnianymi zabudowaniami o charakterze gospodarczym, istniał też budynek bramny usytuowany od strony północnej, który przypuszczalnie z czasem zyskał formę wieży. Jednak co do tego badacze nie są zgodni. Zamek miał powierzchnię około 1100 m2, co pod względem rozmiarów stawia go na czołowym miejscu wśród średniowiecznych zamków rycerskich i kościelnych w Polsce.

1365 Szubin pojawił się w źródłach pisanych w 1365 roku. Miasto powstało obok zamku, po prawej stronie rzeki Gąsawki. Historycy przyjmują, że Szubin jest typową nazwą pochodzącą od imienia lub przezwiska pierwszego właściciela albo mieszkańca. Pierwszym mieszkańcem musiał być "Szuba", najprawdopodobniej rzemieślnik, który ze skór licznego w okolicznych puszczach zwierza, szył kożuchy zwane "szubami".
Szubin stanowił dla Sędziwoja Pałuki najważniejszą rezydencję. W 1365 roku podniósł tę miejscowość do rangi miasta i od tego roku podpisuje się na dokumentach jako Sędziwój z Szubina lub z wyraźnym zaznaczeniem dziedzic Szubina. Następnie, po awansie na podkomorzego poznańskiego, rozpoczął pracę nad budową murowanego zamku oraz ufundował kościół św. Marcina.

Jesień 1373 Jesienią 1373 roku namiestnik Ludwika Węgierskiego Sędziwój Pałuka z Szubina wystąpił zbrojnie przeciwko Władysławowi Białemu, który we wrześniu opanował kilka grodów na Kujawach.

XVII wiek Na początku XVII wieku zamek w Szubinie stał się własnością Krzysztofa Opalińskiego.

Położenie zamku na mapie

Złota myśl na dziś