ozdoba

JAN VI KANTAKUZEN

(1347–1354)

ozdoba
Władcy Bizancjum
Konstantyn VI
Irena
Nicefor I Genik
Staurakios
Michał I Rangabe
Leon V Armeńczyk
Michał II Amoryjczyk
Teofil
Michał III Metystes
Bazyli I Macedończyk
Leon VI Filozof
Aleksander
Konstantyn VII Porfirogeneta
Roman I Lekapen
Roman II
Nicefor II Fokas
Jan I Tzimiskes
Bazyli II Bułgarobójca
Konstantyn VIII
Roman III Argyros
Michał IV Paflagończyk
Michał V Kalafates
Zoe
Teodora
Konstantyn IX Monomach
Michał VI Stratiotikos
Izaak I Komnen
Konstantyn X Dukas
Eudoksja Makrembolitissa
Roman IV Diogenes
Michał VII Dukas
Nicefor III Botaniates
Aleksy I Komnen
Jan II Komnen
Manuel I Komnen
Aleksy II Komnen
Andronik I Komnen
Izaak II Angelos
Aleksy III Angelos
Aleksy IV Angelos
Aleksy V Murzuflos
Teodor I Laskarys
Jan III Watatzes
Teodor II Laskarys
Jan IV Laskarys
Michał VIII Paleolog
Andronik II Paleolog
Andronik III Paleolog
Jan V Paleolog
Jan VI Kantakuzen
Mateusz Kantakuzen
Andronik IV Paleolog
Jan VII Paleolog
Manuel II Paleolog
Jan VIII Paleolog
Konstantyn XI Paleolog
Jan VI Kantakuzen
Dynastia: Kantakuzenów
Urodzony: pomiędzy 1294 a 1295 rokiem
Zmarł: 15 czerwca 1383 roku
Rodzice: Michał Kantakuzen
i Teodora Paleologina Kantakuzena
1320 Przed 1320 roku Jan Kantakuzen za duże pieniądze nabył od Andronika II Paleologa stanowisko w administracji trackiej. [więcej]
1321 W 1321 roku Jan Kantakuzen jako przyjaciel Andronika III Paleologa wspomagał go w konflikcie z jego dziadkiem. Współdziałanie zakończyło się marszem na Konstantynopol. [więcej]
1322 W 1322 roku Jan Kantakuzen wszedł w konflikt z megaduksem Syrgiannesem, podobnie jak on bliskim współpracownikiem Andronika III Paleologa. Spór zakończył się rozłamem i przejściem Syrgiannesa do obozu Andronika II Paleologa. [więcej]
Styczeń 1328 W 1327 roku wojna pomiędzy Andronikami rozgorzała na nowo. W styczniu 1328 roku Jan Kantakuzen z Andronikiem III Paleologiem udali się do Tesaloniki, aby odebrać hołd wierności od namiestnika tej prowincji. [więcej]
1328 W 1328 roku Andronik III Paleolog powierzył Janowi Kantakuzenowi ster rządów w Konstantynopolu. [więcej]
1329 W 1329 roku Jan Kantakuzen razem z Andronikiem III Paleologiem na czele dwutysięcznego oddziału ruszyli na pomoc oblężonej przez Turków osmańskich Nikei. Wysiłek okazał się daremny, ponieważ bizantyjskie wojska zostały pokonane. [więcej]
1336 W 1336 roku Jan Kantakuzen usunął Genueńczyków z Fokei i Lesbos. [więcej]
1337 W 1337 roku Jan Kantakuzen i Andronik III Paleolog na czele oddziałów zbrojnych przeszli przez całą Tesalię, stłumili powstanie w Albami, a następnie bez walki wcielili Epir i Akarnanię do Cesarstwa. [więcej]
1340 W 1340 roku Jan Kantakuzen i Andronik III Paleolog interweniowali w Epirze, gdzie doszło do powstania. W konsekwencji ich działań zarząd nad Epirem przeszedł w ręce Jana Angelosa. [więcej]
Czerwiec 1341 W czerwcu 1341 roku, po śmierci Andronika III Paleologa, Jan Kantakuzen próbował przejąć regencję nad dziewięcioletnim następcą tronu Janem V Paleologiem. Niestety stronnictwo skupione wokół Anny Sabaudzkiej, cesarzowej wdowy, czyniło starania, aby nie dopuścić do tego. [więcej]
1341 Zamieszanie, jakie powstało w Bizancjum po śmierci Andronika III Paleologa, starali się wykorzystać sąsiedzi. Turcy łupili wybrzeża Tracji, Serbowie znaleźli się pod Tesaloniką, Bułgarzy szykowali się do wojny. Jan Kantakuzen wyruszył z wojskiem bronić granic cesarstwa. [więcej]
1341 Podczas nieobecności Jana Kantakuzena w Konstantynopolu doszło do zamachu stanu. Władzę objęła cesarzowa Anna Sabaudzka, patriarcha Jan i Aleksy Apokaukos. Jan Kantakuzen ogłoszony został wrogiem cesarstwa, zburzono jego dom i rozgrabiono majątek. [więcej]
26 październik 1341 Jan Kantakuzen, dowiedziawszy się o wypadkach jakie miały miejsce w Konstantynopolu 26 października 1341 roku w Didymotyce pozwolił obwołać się cesarzem jako Jan VI. [więcej]
1342 W 1342 roku w Tesalonice doszło do zdobycia władzy przez zelotów. Wypędzono zwolenników Jana VI Kantakuzena. Wybuch nienawiści ludu spowodował, że przedstawiciele arystokracji ratowali się ucieczką, a ich mienie uległo konfiskacie. [więcej]
Lipiec 1342 Bunt zapoczątkowany w Tesalonice rozprzestrzenił się dalej i dotarł aż do Konstantynopola. Pozycja Jana VI Kantakuzena słabła z dnia na dzień. W lipcu 1342 roku na czele dwutysięcznego oddziału opuścił stolicę i udał się po pomoc do Serbii, gdzie z honorami przyjęty został przez Stefana Duszana. [więcej]
1342 Przebywając w Serbii Jan VI Kantakuzen zawarł sojusz ze Stefanem Duszanem. Próbował zdobyć dobrze ufortyfikowane Seres, lecz wysiłek ten pozostał bez sukcesu. [więcej]
1342 W 1342 roku Jan VI Kantakuzen dowiedział się, że Tesalia uznała go za cesarza. [więcej]
1342 Brak wspólnych interesów z Stefanem Duszanem i odzyskanie władzy w Tesalii pchnęły Jana VI Kantakuzena do sojuszu z Turkami. Emir Aydinu Umur stał się władcą z którym cesarz wszedł w kooperację. [więcej]
Wiosna 1343 Wiosną 1343 roku Jan VI Kantakuzen wspólnie z Turkami rozpoczął podbój Tracji. Jesienią 1343 roku zdobyta została Didymotyka. [więcej]
Lato 1343 W 1343 roku do Jana VI Kantakuzena przyłączył się Momczył dowódca jednego z bułgarskich oddziałów rozbójniczych. Latem zajął w imieniu cesarza ziemię Meropa nad górną Ardą. [więcej]
1344 W 1344 roku Momczył opuścił obóz sojuszników Jana VI Kantakuzena i dołączył do grupy skupionej wokół Jana V Paleologa. Pokonał siły dawnego sprzymierzeńca i utworzył w południowych Rodopach samodzielne państewko ze stolicą w Ksanthi. [więcej]
1345 W 1345 roku Umurowi, sojusznikowi Jana VI Kantakuzena, udało się skrócić o głowę awanturnika Momczilo. [więcej]
7 lipiec 1345 7 lipca 1345 roku pod twierdzą Periteorion połączone siły Jana VI Kantakuzena i Umur-paszy rozgromiły armię Momczyła. [więcej]
11 lipiec 1345 Latem 1345 roku w ręce Jana VI Kantakuzena dostała się cała Tracja. Oprócz tego 11 lipca 1345 roku stracił życie dyktator z Konstantynopola Aleksy Apokaukos. [więcej]
25 wrzesień 1345 25 września 1345 roku Stefan Duszan zdobył Seres. Wówczas w jego ręce dostała się niemal cała Macedonia. Serbski władca ogłosił się wkrótce cesarzem i tytułował odtąd cesarzem Serbów i Greków. [więcej]
1346 W 1346 roku Jan VI Kantakuzen pozyskał nowego sojusznika. Stał się nim sułtan osmański Orchan I, któremu bizantyjski anty-cesarz oddał swą córkę Teodorę za żonę, powiększając tym sposobem harem muzułmanina. [więcej]
21 maj 1346 21 maja 1346 roku w Adrianopolu Jan VI Kantakuzen został koronowany przez patriarchę Jerozolimy. [więcej]
1346 W 1346 roku Bizancjum utraciło na rzecz Genueńczyków wyspę Chios. [więcej]
3 luty 1347 3 lutego 1347 roku otwarto bramy Konstantynopola. Anna Sabaudzka została odsunięta od władzy, a Jana VI Kantakuzena uznano cesarzem. [więcej]
13 maj 1347 13 maja 1347 roku Jan VI Kantakuzen dostąpił zaszczytu koronacji, otrzymując koronę cesarską z rąk patriarchy konstantynopolitańskiego, co w pełni legitymizowało jego władzę. [więcej]
1348 W 1348 roku stracił życie Umur, dawny sojusznik Jana VI Kantakuzena. [więcej]
1348 W 1348 roku państwo Jana VI Kantakuzena straciło na rzecz Stefana Duszana Epir i Tesalię. [więcej]
Wiosna 1349 Wiosną 1349 roku doszło do wojny z Genuą, podczas której flota Jana VI Kantakuzena została zniszczona. [więcej]
1349 W 1349 roku Tesalonika oddała władzę Janowi VI Kantakuzenowi. [więcej]
1350 W 1350 roku Jan VI Kantakuzen w towarzystwie Jana V Paleologa uroczyście wjechał do Tesaloniki. [więcej]
1350 Około 1350 roku książę Moskwy Siemion Dumny przysłał pieniądze na odrestaurowanie kościoła Hagia Sophia. Jan VI Kantakuzen z powodu pustek w skarbcu wykorzystał te środki na opłacenie tureckich oddziałów najemnych. [więcej]
1350 W 1350 roku Jan VI Kantakuzen podczas wyprawy zbrojnej do Macedonii zajął Berrhoię i Wodenę. [więcej]
1351 W 1351 roku na soborze zebranym w pałacu Blachernos uznano hesychazm za doktrynę ortodoksyjną. [więcej]
13 luty 1352 13 lutego 1352 roku flota Jana VI Kantakuzena wzięła udział w bitwie morskiej na wodach Bosforu. Starcie było jednym z etapów wojny Genui z Wenecją o supremację w czarnomorskim handlu. Bizantyjczycy wystąpili szeregach koalicji skupionej wokół Wenecji. [więcej]
1352 W 1352 roku Jan VI Kantakuzen otrzymał pomoc zbrojną od sułtana Orchana I, który przysłał swego syna Sulejmana z 10-tysięcznym oddziałem wojska. Połączone armie bizantyńska i osmańska rozbiły pod Didimoteichos zjednoczone siły Serbów i oddziały Jana V Paleologa. [więcej]
1352 W 1352 roku Turcy osmańscy zajęli twierdzę Cimpe (Tzympe) położoną na półwyspie Gallipoli, rozpoczynając podbój Europy. [więcej]
Jesień 1352 Jesienią 1352 roku Jan V Paleolog zachęcany przez sąsiadów podjął próbę przejęcia władzy w cesarstwie. W tym celu wyprawił się do Adrianopola, który bez oporu otworzył przed nim bramy. Niedługo potem pod Adrianopolem na czele tureckich oddziałów stanął Jan VI Kantakuzen, który pozornie opanował sytuację. Konsekwencją konfliktu dwóch współcesarzy była bitwa Osmanów i Serbów, w której przeważające siły Turków odniosły zwycięstwo. [więcej]
1353 Narastający konflikt pomiędzy współcesarzami pchnął Jana VI Kantakuzena w stronę wzmocnienia pozycji swojej dynastii. W tym celu w 1353 roku współcesarzem i jednocześnie swoim następcą proklamował syna Mateusza. [więcej]
2 marzec 1354 W nocy 2 marca 1354 roku trzęsienie ziemi zniszczyło wybrzeże Tracji na zachód od Konstantynopola. Zniszczenia, jakie pozostały po kataklizmie, wykorzystali Turcy Osmańscy zajmując Galipolis. [więcej]
Listopad 1354 W listopadzie 1354 roku Jan VI Kantakuzen został pojmany przez ludzi wynajętych przez Jana V Paleologa i zmuszony do abdykacji. Jan VI Kantakuzen poddał się losowi i wstąpił do klasztoru. [więcej]
Czerwiec 1367 W czerwcu 1367 roku Jan VI Kantakuzen stanął na czele zespołu negocjującego kształt unii kościołów z legatem papieskim Pawłem. [więcej]
15 czerwiec 1383 Jan VI Kantakuzen jako mnich Joasaf przeżył w klasztorze jeszcze prawie 30 lat. Zmarł na Peloponezie 15 czerwca 1383 r. [więcej]
Złota myśl na dziś

Szukaj:


Zapisz się na bezpłatny newsletter:


Poprzednik: Jan V Paleolog
Żony i potomstwo:

Żoną Jana VI została w 1570 roku Irena Asanina wnuczka bułgarskiego cara Iwana Asena III.

  1. Mateusz
  2. Manuel (1329-1380) – despota Morei w latach 1348–1380
  3. Maria (?-1379) - żona Nicefora II Orsiniego, despoty Epiru
  4. Teodora (1332-1381) – żona osmańskiego sułtana Orchana.
  5. Helena (1333–1396) – żona cesarza Jana V Paleologa
  6. Andronik (1334–1347)
Następca: Jan V Paleolog

Strona główna Władcy Ważne bitwy Polityka prywatności Antykwariat Księga gości



Copyright © 2006-2024 www.zamki.name. Wszystkie prawa zastrzeżone.

#Jan_Kantakuzen
#JanKantakuzen
262

...
ozdoba

[Zamknij]

W tym serwisie stosuje się pliki cookies w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, dzięki temu dostosowuje się on do Twoich indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Możesz w każdym czasie dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej informacji znajdziesz w naszej Polityce Prywatności.