Władcy Bizancjum
Dynastia:
Komnenów
Urodzony:
W 1048 roku
Zmarł:
15 sierpnia 1118 roku
Rodzice:
Jan II Komnen
1078
Na początku 1078 roku Aleksy Komnen poślubił córkę Andronika Dukasa Irenę. [więcej]
1078
W 1078 roku w obliczu buntu Nicefora III Botaniatesa Aleksy Komnen namawiał cesarza Michała VII Dukasa do użycia siły, lecz ten drugi postanowił abdykować. [więcej]
1078
W 1078 roku po objęciu władzy przez Nicefora III Botaniatesa Aleksy Komnen otrzymał nominację na głównodowodzącego zachodniej armii. [więcej]
1078
W 1078 roku Aleksy Komnen w imieniu cesarza Nicefora III Botaniatesa stłumił bunt Nicefora Bryennosa. [więcej]
1079
W 1079 roku Aleksy Komnen stłumił bunt Nicefora Bazyleusza, który, odziedziczywszy po Botaniatesie stanowisko duksa Draczu (Dyrrachium), przejął również i rolę pretendenta do tronu.
14 luty 1081
14 lutego 1081 roku z powodu konfliktu dotyczącego sukcesji po starym Niceforze III Botaniatesie Aleksy I Komnen dla własnego bezpieczeństwa musiał opuścić Konstantynopol. [więcej]
1 kwiecień 1081
1 kwietnia 1081 roku, przy pomocy Jerzego Paleologa, udało się Aleksemu I Komnenowi wpuścić swoje wojska do Konstantynopola. W stolicy Bizancjum rozpoczęły się krwawe dni. [więcej]
4 kwiecień 1081
4 kwietnia 1081 roku, po czterech dniach okrutnych walk w Konstantynopolu, Aleksy I Komnen został władcą Bizancjum. [więcej]
Kwiecień 1081
Wiosną 1081 roku, po tym jak Boemund , najstarszy syn Roberta Guiscarda Aleksy I Komnen zaapelował do całej Europy o pomoc w walce z normańską nawałą. [więcej]
1081
Na początku swych rządów Aleksemu I Komnenowi udało się załagodzić rodzący się konflikt z Janem Dukasem . [więcej]
1081
W 1081 roku emir Smyrny (Izmir) Tzachas ogłosił niezależność, a następnie rozpoczął budowę pirackiej floty. Niedługo potem zdobył Klazomenę i Fokeję.
1081
Około 1081 roku cała centralna i zachodnia Azja Mniejsza znalazła się pod turecką kontrolą. [więcej]
18 październik 1081
18 października 1081 roku cesarz Aleksy I Komnen przegrał pod Durazzo bitwę z Normanami
1082
W 1082 roku Aleksy I Komnen nadał Wenecjanom bardzo korzystne przywileje. [więcej]
1083
Od południa cesarstwo systematycznie było atakowane przez Turków Seldżuckich. W niedawno zdobytej Nikei założyli swoją stolicę i parli dalej na północ, coraz bardziej zbliżając się do Konstantynopola. Aby zniechęcić Seldżuków do parcia w kierunku bizantyjskiej stolicy, Aleksy I Komnen wymyślił następujący plan. Małe statki obsadził załogami składającymi się z lekkozbrojnej piechoty i łuczników. Ich zadaniem były nocne łupieskie ataki na miasta zajęte przez Turków. Nocni wioślarze mieli wykonywać swą pracę bardzo cicho, aby jak najbardziej zaskoczyć wroga. Te dosyć proste środki podjęte przez Bizantyjczyków wystarczyły, aby muzułmanie opuścili wybrzeże i wycofali się w głąb kraju. Opuszczone miasta zajmowane były przez cesarskie oddziały i stawały się bazą wypadową do ataków na mniejsze jednostki tureckie poszukujące furażu.
Jesień 1083
Jesienią 1083 roku Aleksy I Komnen brał udział w zwycięskim oblężeniu Kastorii Robertem Guiscardem
1084
Zainicjowane przez Aleksego I działania przeciwko Turkom opłaciły się. Seldżukowie wycofali się, opuszczając tereny Bitynii i Nikomedii. W 1084 roku obie strony zawarły pokój, na mocy którego ustalono granicę na rzece Drakon.
1085
W roku 1085 namiestnik turecki Elchan zdobył Apolonię i Cyzyk. Aleksy I Komnen wysłał przeciwko niemu Aleksandra Euforbena. [więcej]
17 lipiec 1085
17 lipca 1085 roku zmarł Robert Guiscard Aleksy I Komnen odzyskał Dyrrachium i inne tereny zajęte przez potomków wikingów. [więcej]
1085
Za pomoc w zwycięskiej wojnie cesarstwa z Normanami Wenecja wystawiła Aleksemu I ciężki rachunek. [więcej]
1089-1090
Tzachas , posiadając silną flotę, zdobył przyczółek na wyspie Lesbos, aby z niego zaatakować, a następnie zagarnąć wyspę Chios. Pod koniec 1089 roku nowiny o tym incydencie dotarły do Aleksego I . Aby ukrócić piracką działalność Tzachasa, cesarz wysłał armadę pod dowództwem Niketasa Kastamonitesa. Do bitwy doszło prawdopodobnie gdzieś w okolicy wyspy Chios na początku 1090 roku. Bizantyjska flota doznała dotkliwej porażki. [więcej]
1090
Około 1090 roku Aleksy I Komnen wysłał oddział pod dowództwem Tatikiosa w celu odzyskania Nikei. Władca Seldżuków Abul-Kasim stawiał na tyle silny opór, że nie udało się osiągnąć zamierzonego celu.
1090
W 1090 roku pod mury Konstantynopola podeszli Pieczyngowie, sojusznicy Tzachasa . Rozpoczęło się oblężenie bizantyjskiej stolicy. Aleksy I Komnen rozpoczął poszukiwania pomocy z zewnątrz. [więcej]
29 kwiecień 1091
Aby przerwać oblężenie Konstantynopola, Aleksy I Komnen sprzymierzył się z Kumanami. Armia bizantyjska, wzmocniona oddziałami nowego sojusznika, zaatakowała Pieczyngów. Do bitwy doszło 29 kwietnia 1091 roku u stóp góry Lebunion. Pieczyngowie ponieśli druzgoczącą klęskę. [więcej]
1091
Abul-Kasim zdobył miasto Kios i rozpoczął tam budowę silnej floty. Aleksy I Komnen , gdy zorientował się w zamiarach ambitnego Turka, wysłał flotę pod dowództwem Manuela Butumita oraz siły lądowe dowodzone przez Tatikiosa. Kontruderzenie było na tyle zaskakujące, że cała turecka flota, stacjonująca w Kios, została spalona, a seldżucki oddział - rozbity. Sam Abul-Kasim ratował się ucieczką do Nikei.
1091
W 1091 roku Aleksy I Komnen wyprawił na Chios Konstantyna, który miał za zadanie odbić wyspę z rąk Tzachasa . [więcej]
Wiosna 1092
Wiosną 1092 roku Aleksy I Komnen oddelegował Jana Dukasa przeciwko Tzachasowi , który niedawno w połączeniu z Pieczyngami planował zaatakować Konstantynopol. Operacja trwała kilka miesięcy, ale zakończyła się całkowitym sukcesem. [więcej]
1092
W 1092 roku Aleksy I Komnen zawarł pokojowe porozumienie z tureckim sułtanem Kilidż Arslanem I .
1092
W 1092 roku Aleksy I Komnen zaprosił Abul-Kasima do Konstantynopola. Kiedy turecki władca dobrze się bawił w bizantyjskiej stolicy, Grecy budowali nową twierdzę w pobliżu Nikomedii. [więcej]
Przełom 1092/1093
Na przełomie 1092/1093 roku Tzachas próbował zdobyć Abydos. Dzięki dyplomatycznym zabiegom Aleksego I udało się udaremnić ten zamiar. [więcej]
1093
W 1093 roku Aleksy I Komnen
podjął akcję przeciwko Serbom, a w szczególności przeciwko żupanowi Raszki, Wukanowi, który swymi ciągłymi najazdami siał niepokój w strefie przygranicznej. Działania te zostały przerwane rok później z powodu ataku Kumanów. [więcej]
1094
W 1094 roku wojska bizantyjskie odpierały atak Kumanów, którzy wtargnęli na terytorium cesarstwa. Dowodził nimi pretendent do tronu, który podawał się za Konstantyna Diogenesa , syna cesarza Romana IV . [więcej]
1095
W 1095 roku Aleksy I Komnen wysłał poselstwo do papieża Urbana II z prośbą o pomoc w walce z zalewającymi cesarstwo Turkami. [więcej]
Sierpień 1096
W sierpniu 1096 roku pod murami Konstantynopola zaczęły zbierać się pierwsze grupy krzyżowców. Jedną z nich była pielgrzymka Piotra Pustelnika. Aleksy I Komnen , widząc tę żądną krwi ludzką chmarę, czym prędzej zorganizował środki i przetransportował ich przez Bosfor do Helenopolis. [więcej]
1097
Na początku 1097 roku Aleksy I Komnen , zaniepokojony zamieszaniem, jakie spowodowało rycerstwo z całej Europy, które zaczęło się zbierać w okolicach Konstantynopola, zażądał od nich hołdu lennego. [więcej]
Maj 1097
W maju 1097 roku Aleksemu I udało się przetransportować do Azji ostatnią grupę krzyżowców. Cesarz mógł odetchnąć z ulgą. [więcej]
1097
W 1097 roku Aleksy I Komnen odkomenderował Jana Dukasa, aby ostatecznie rozprawić się z Tzachasem. Zabiegi bizantyjskiego dowódcy przyniosły triumf nad tureckim piratem. [więcej]
Luty 1098
Na początku lutego 1098 roku Aleksy I Komnen na czele armii wyruszył na pomoc oblężonym w Antiochii krzyżowcom. Po drodze napotkał Stefana z Blois i innych dezerterów, uciekających z okrążonej przez Turków twierdzy. Wygłodzeni i przerażeni zbiegowie nakłonili go do powrotu do Konstantynopola. [więcej]
Maj 1099
W maju 1099 roku Aleksy I Komnen zaproponował dowództwu armii krzyżowców, aby poczekali na niego do lata w celu wspólnego ataku na Jerozolimę. Niestety cesarz otrzymał odpowiedź odmowną. [więcej]
Czerwiec 1100
W czerwcu 1100 roku Aleksy I Komnen zaprosił do Konstantynopola Rajmunda z Saint-Gilles . [więcej]
1101
W 1101 roku do Konstantynopola przybyła kolejna fala krzyżowców. Aleksy I Komnen na czele tej rzeszy żądnych przygód Europejczyków postawił Rajmunda z Saint-Gilles i pomógł im przeprawić się do Azji. [więcej]
1101
W 1101 roku Aleksy I Komnen utracił Cylicję na rzecz Tankreda z Antiochii. [więcej]
1104
W 1104 roku wojska Aleksego I Komnena , wykorzystując klęskę krzyżowców pod Harranem, odebrały Boemundowi Cylicję, a oprócz tego flota bizantyjska przejęła Laodikeę i inne nadbrzeżne miasta aż do Trypolisu.
[więcej]
Jesień 1104
Jesienią 1104 roku Boemund upozorował swą śmierć, aby przeniknąć przez szczelny pierścień, utworzony przez flotę Aleksego I Komnena . Większość czasu podróży podobno spędził w trumnie. [więcej]
1105
W 1105 roku Aleksy I Komnen , w ramach propagandy przeciwko Boemundowi, wykupił od kalifa Kairu jeńców, pochodzących z potyczek Egipcjan z krzyżowcami. Przetransportował ich do Konstantynopola, wyśmienicie ugościł i zezwolił na powrót do domu z ciężką sakiewką. W większości przypadków ci ludzie stali się rzecznikami sprawy cesarza w Europie.
1106
W 1106 roku Aleksy I podjął decyzję, że miejscem koncentracji wojsk, niezbędnych do starcia z Boemundem, będzie miasto Stlanitza. Oprócz tego zaczął umacniać twierdzę Dyrrachium, którą uczynił główną bazą floty, na czele której stanął Izaak Kontostefan. Dowódcą twierdzy został bratanek cesarza Aleksy.
1107
Na początku 1107 roku Izaak Kontostefan zlekceważył zalecenia Aleksego I i podjął nieudaną próbę zdobycia Brindisi
Jesień 1107
Jesienią 1107 roku na czele dwunastu okrętów bojowych wyruszył z Bari w kierunku Bizancjum długo zapowiadany Boemund . Zaraz po wylądowaniu w okolicy Aulony rozpoczął marsz na północ w kierunku Dyrrachium (Durazzo), gdzie niedługo potem rozpoczął oblężenie Aleksy I Komnen , spodziewając się ataku Boemunda, dużo wcześniej rozbudował umocnienia Durazzo i dozbroił oddziały obrońców, przez co znacznie utrudnił zadanie Normanowi. Dowódcą obrony twierdzy cesarz uczynił swego bratanka Aleksego. [więcej]
Grudzień 1107
W grudniu 1107 roku flotę Aleksego I , walczącą a oddziałami Boemunda , wsparła armada weneckich statków.
Lato 1108
Późną wiosną 1108 roku Boemund , nie zdobywszy Dyrrachium, odszedł spod twierdzy, szukając starcia z wojskiem Aleksego I Komnena na lądzie. Po początkowych sukcesach Normana doszło do bitwy pod Mylos
Wrzesień 1108
Odcięty od dostaw zaopatrzenia, pokonany pod Mylos Boemund zgodził się na negocjacje z Aleksym I . Porozumienie zawarto we wrześniu 1108 roku w Diabolis (Dewol). Na mocy traktatu normański władca musiał oddać wszystkie terytoria w Syrii i Cylicji, odebrane wcześniej Bizancjum (między innymi Laodycea). W zamian dożywotnio otrzymał ziemie odebrane Turkom. Oprócz tego uznał się lennikiem Bizancjum i zobowiązał wspierać cesarza w jego walkach z nieprzyjaciółmi. Za tę cenę udało mu się zachować księstwo Antiochii jako rodzaj lenna cesarskiego.
1108
W 1108 roku Aleksy I wspierany wenecką flotą rozpoczął oblężenie Sydonu. [więcej]
Październik 1111
Aby ograniczyć rosnącą przewagę handlową Wenecji,
w październiku 1111 roku Aleksy I Komnen przyznał Pizie znaczne przywileje handlowe, oddając między innymi jej kupcom całą dzielnicę w Konstantynopolu. [więcej]
1116
W 1116 roku Aleksy I Komnen podjął wysiłek odzyskania centralnej Anatolii. Tam zawarł pokojowe porozumienie z władcą Seldżuków Szachinszachem . [więcej]
Złota myśl na dziś
Ważne bitwy
Dyrrachium 1081 Kastoria 1083 Kerkyra 1084 Nikea 1097 Laodycea 1103 Brindisi 1107 Dyrrachium 1107-1108 Mylos 1108
Wojny
bizantyjsko-normańska I wyprawa krzyżowa
