Władcy Francji
Dynastia:
Karolingów
Urodzony:
2 kwietnia 742 lub 747 rokubył więc dzieckiem przedślubnym.
Zmarł:
28 stycznia 814 roku
Rodzice:
Pepin Krótki i
6 styczeń 754
6 stycznia 754 roku Karol został oddelegowany do Ponthion w Szampanii, aby powitać papieża, który przybył do jego ojca Pepina . [więcej]
754
W 754 roku Karol został namaszczony przez papieża Stefana II. [więcej]
29 październik 768
29 października 768 roku w Noyon Karol Wielki został koronowany na króla wschodnich Franków. [więcej]
Wiosna 769
Niedługo po śmierci Pepina zbuntowała się Akwitania. W 769 roku Karol Wielki wyruszył, aby zlikwidować rebelię. W przedsięwzięciu tym nie wziął udziału jego brat Karloman . [więcej]
Lipiec 769
W lipcu 769 roku interwencja w Akwitanii została zakończona powodzeniem i Karol Wielki mógł powrócić do swojego gniazda. [więcej]
4 grudzień 771
Matka dwóch królów - Karola i Karlomana - Bertrada, działając w dobrych intencjach, mających przynieść pokój w królestwach, wymędrkowała dwa małżeństwa dla swych synów. Żonami spadkobierców Pepina zostały dwie longobardzkie księżniczki. Obydwie były córkami władcy Longobardów - Dezyderiusza. Karloman poślubił Gerbergę, a Karol pojął za żonę Dezyderatę. Ten związek Franków i Longobardów nie spodobał się papieżowi, ponieważ jego Kościelne Państwo leżało pomiędzy dwoma państwami longobardzkimi - sprzymierzonymi teraz z potężnymi Frankami. Zaistniała polityczna sytuacja zmusiła papieża do zbliżenia się z Dezyderiuszem. Takie działanie głowy Kościoła nie otrzymało aprobaty rzymskiego stronnictwa Karlomana – reprezentowanego przez Christoforusa. W czasie, gdy król Longobardów zbliżał się do Rzymu na spotkanie z papieżem, Christoforus porwał go i wezwał do buntu lud. Do powstania nie doszło. Karloman i jego ugrupowanie poniosło klęskę. Christoforusa pojmano i oślepiono. Wolność Chrystusowemu namiestnikowi przywrócił Dezyderiusz. Stosunki obu frankijskich królów po tych wydarzeniach bardzo się pogorszyły. Karol odesłał swą żonę Dezyderatę do ojca, a Karloman chciał zbrojnie uderzyć na Rzym. Przymierze Franków z Longobardami zostało zerwane. 4 grudnia 771 roku zszedł z tego świata Karloman . Najprawdopodobniej Karol I był główną przyczyną jego śmierci. Motywem jego działania była pewnie chęć zredukowania powstałego chaosu. [więcej]
24 grudzień 771
Święta Bożego Narodzenia roku 771 Karol Wielki świętował w Attigny już jako jedyny władca całego państwa Franków.
772
W 772 roku Karol Wielki przedsięwziął wyprawę karną na Saksonię. [więcej]
773
W styczniu 773 roku do Karola Wielkiego dotarło wezwanie papieża Hadriana o pomoc. Latem tego samego roku władca Franków zgromadził armię w okolicach Genewy, aby stąd wyruszyć do Italii. Sprzed alpejskich przełęczy wysłał Dezyderiuszowi propozycję pokojowego rozwiązania konfliktu. Kiedy tamten ją odrzucił, ruszył dalej. Omijał wygodne przejścia, aby łatwiej zaskoczyć przeciwnika. Pod koniec września Karol rozpoczął oblężenie Werony oraz Pawii, w której schronił się Dezyderiusz. Tu, pod murami miasta, spędził Boże Narodzenie 773 roku. [więcej]
Styczeń 774
Pierwsza na początku 774 roku poddała się Werona, gdzie znaleźli schronienie syn Dezyderiusza - Adalgis oraz żona Karlomana - Gerberga wraz z dziećmi. W tym momencie ciężar wojny przeniósł się do Pawii. [więcej]
2 kwiecień 774
2 kwietnia 774 roku Karol Wielki stanął przed bramami Rzymu. [więcej]
6 kwiecień 774
6 kwietnia 774 roku w Bazylice św. Piotra odbył się synod. Karol Wielki odnowił przyrzeczenie dane papieżowi przez jego ojca - Pepina - dotyczące istnienia i granic Państwa Kościelnego. [więcej]
Lato 774
Latem 774 roku po poddaniu się Pawii Karol Wielki przyjął tytuł króla Longobardów. [więcej]
774/775
Zimę przełomu lat 774 i 775 spędził Karol Wielki już w ojczyźnie, w swym palatio w Quierzy.
Lipiec 775
W lipcu 775 roku Karol Wielki podążył pod Düren na koncentrację wojsk przeznaczonych na wyprawę do zbuntowanej Saksonii. [więcej]
25 październik 775
25 października 775 roku Karol Wielki ponownie znalazł się w Düren, gdzie świętował zwycięską kampanię przeciwko saskim rebeliantom.
776
W 776 roku Karol Wielki wyruszył ku Italii, aby poskromić powstanie longobardzkiego księcia Friulu Rodgarda. W tym czasie Sasi odebrali Eresburg.
Sierpień 776
Na początku sierpnia 776 roku Karol Wielki wziął udział w zgromadzeniu w Wormacji. Stąd skierował się do Saksonii, aby wymierzyć karę buntownikom. [więcej]
Boże Narodzenie 776
Boże Narodzenie 776 roku Karol Wielki spędził w Herstal.
Wielkanoc 777
Wielkanoc 777 roku Karol Wielki świętował w Nijmegen.
777
W 777 roku Karol Wielki przewodniczył zgromadzeniu możnych w Paderborn. [więcej]
Zima 777/778
Na zjeździe w Paderborn namiestnik Barcelony, Sulejman Ibn Jakthan al-Arabi el Kelbi, prosił Karola Wielkiego o pomoc przeciwko władcy kalifatu Kordoby, emirowi Abd ar-Rahmanowi, oddając jednocześnie swoje miasto pod opiekę władcy Franków. Karol Wielki zimę przełomu 777 i 778 roku poświęcił na przygotowania do wyprawy na Półwysep Iberyjski. [więcej]
Wielkanoc 778
Wielkanoc 778 roku Karol Wielki spędził w Chasseneuil. Stąd wyruszył na wyprawę do Hiszpanii.
Wiosna 778
Wiosną 778 roku Karol Wielki wkroczył do Hiszpanii. Po pewnym czasie zorientował się, że został oszukany. Sytuacja na półwyspie stała się trudna do rozszyfrowania. Miasta, które miały witać go owacjami, zamykały bramy. Domniemani sprzymierzeńcy okazali się wrogami. Latem władca Franków ogłosił odwrót. [więcej]
778
W czasie gdy Karol Wielki przebywał na Półwyspie Iberyjskim, w Saksonii ponownie wybuchła rewolta. [więcej]
15 sierpień 778
Podczas odwrotu z Hiszpanii wojska Franków złupiły chrześcijańską Pampelunę. Ten nieodpowiedzialny krok spowodował u Basków żądzę zemsty. 15 sierpnia 778 roku doszło do masakry części wojsk Karola Wielkiego w Pirenejach w wąwozie Roncesvalles. W bitwie tej zginął Roland, bohater napisanej około 1100 roku Pieśni o Rolandzie [więcej]
779
W 779 roku Karol Wielki wyruszył do zbuntowanej Saksonii przywrócić swoje władztwo.
780
Około 780 roku Karol Wielki udzielił schronienia Egbertowi , przyszłemu królowi Anglii, który zmuszony został opuścić wyspę z powodu niesprzyjającej sytuacji politycznej.
780
W 780 roku Karol Wielki uczestniczył w wiecu, który odbył się w okolicach Łaby, gdzie ogłosił zarządzenia dotyczące Sasów i Słowian.
15 kwiecień 781
W 781 roku Karol Wielki wyruszył w swoją drugą podróż do Italii. W Wiecznym Mieście spędził Wielkanoc, gdzie poprosił papieża o chrzest dla swojego czteroletniego syna Pepina oraz wyświęcenie go na króla Italii, a syna Ludwika na tron Akwitanii.Konstantynem VI . Stąd Karol udał się do Mediolanu. [więcej]
781
W Mediolanie została ochrzczona przez arcybiskupa Tomasza nowonarodzona córka Karola Wielkiego - Gizela.
781
Po powrocie z Italii król Karol zwołał zgromadzenie możnych w Wormacji. Pojawił się tam dawno niewidziany książę Bawarii Tassilo. [więcej]
782
W 782 roku zgromadzenie feudałów odbyło się u źródeł Lippy. Tam, na saksońskiej ziemi, władca Franków ponownie przyjmował przyrzeczenia wierności. Gdy powrócił do Francji, Sasi za namową Windukinda zrzucili brzemię poddaństwa. W bitwie pod Süntel rozbili oddział Franków, z którym mieli wyruszyć przeciwko Słowianom. Karolowi nie pozostało nic innego, jak drugi raz w tym roku wyprawić się zbrojnie do Saksonii. Potęga władcy Franków kolejny raz skłoniła Sasów do poddania się, lecz tym razem nie poszło to tak łatwo. Pokonani zmuszeni zostali do wydania winnych. Na sądzie w Verden 4500 osób skazano na śmierć, a potem wyrok wykonano.
783
W 783 roku Karol Wielki stoczył dwie zwycięskie wielkie bitwy z Sasami. Pierwsza miała miejsce pod Detmoldem, a druga nad rzeczką Hazą.
784
W 784 roku Karol Wielki również organizował wyprawy karne do Saksonii. Osobiście dowodził ekspedycją na Ostfalów, a jego dwunastoletni syn Karol przewodził szturmom na Westfalów.
3 kwiecień 785
Wielkanoc 785 roku Karol Wielki spędził w Eresburgu. Stamtąd wyruszył na długą kampanię przeciwko, jak zwykle zbuntowanym, Sasom. Po zakończeniu działań zbrojnych przybył do Karola wódz Sasów Windukind i w Attigny przyjął chrzest. To miało oznaczać całkowite poddanie się Saksonii. Jak się później okazało, pokój potrwał tylko siedem lat.
786
W 786 roku Karol Wielki wysłał swojego seneszala Audulfa przeciwko buntującym się Bretonom.
787
W 787 roku, kiedy wiadomo było, że nie dojdzie do ślubu Rotrudy z Konstantynem VI , Karol Wielki postanowił wkroczyć do Południowej Italii. Z koncepcji tej zrezygnował po rozmowach z longobardzkim księciem Arichisem. Rezultatem tych pertraktacji był między innymi roczny trybut w wysokości 7000 złotych szylingów zasilający frankijski sezam.
Z Italii wysłał wezwanie do bawarskiego księcia Tassilo, aby ten stawił się na zjeździe w Wormacji. [więcej]
3 październik 787
Książę Tassilo na Sejmie w Wormacji nie pojawił się, więc Karol Wielki zdecydował o wyprawie zbrojnej do Bawarii. [więcej]
789
W 789 roku Karol Wielki wspomagany oddziałami Fryzów i Obodrytów pokonał jakieś słowiańskie plemię.
790
W 790 roku Karol Wielki w trakcie pobytu w Wormacji przyjął poselstwo Awarów. [więcej]
790
Rok 790 był szczególny z tego powodu, że Karol Wielki nie prowadził żadnej wojny. [więcej]
791
Latem 791 roku Karol Wielki wyruszył zbrojnie z Ratyzbony na Awarów. Podczas tej wyprawy doszedł z wojskiem do rzeki Raby, lecz różnego rodzaju przyczyny nie pozwoliły mu osiągnąć celu - całkowitego zwycięstwa - poprzestał więc na spustoszeniu kraju. [więcej]
792
W 792 roku Saksonia po raz kolejny przystąpiła do rebelii i powróciła do pogaństwa. [więcej]
792
W 792 roku królewski syn Pepin Garbaty wziął udział w spisku przeciwko Karolowi Wielkiemu . [więcej]
793
Na 793 rok Karol Wielki zaplanował wyprawę na kraj Awarów. Kiedy przygotowania do ekspedycji były na ukończeniu, w Saksonii ponownie rozpętała się zawierucha. Wiecznie nieposłuszni Sasi rozbili oddział hrabiego Teodoryka, który przemieszczał się przez ich krainę. Od południowego zachodu państwo Franków zaatakowali Saraceni. Najechali Septymanów, spalili przedpole Narbonne, a następnie pomaszerowali na Carcassonne, gdzie pokonali nad rzeką Orbieu wojska hrabiego Wilhelma z Tuluzy. Był to pechowy rok, ponieważ oprócz nieszczęść militarnych ojczyznę Franków nawiedziła klęska głodu, która znacznie zredukowała liczebność mieszkańców.
794
Jesienią 794 roku Karol Wielki wyruszył dwiema armiami do Saksonii. Sam wkroczył od południa, a książę Karol od zachodu. W Sendfeld, na południe od Paderbornu, spotkały się wrogie armie. Sasi wnet zorientowali się, że są otoczeni. Nie pozostało im nic innego, jak się poddać.
794
W 794 roku Karol Wielki wziął udział w soborze, który odbył się we Frankfurcie. Podczas tego zgromadzenia w obecności dwu legatów papieża Hadriana I oficjalnie potępiono jednocześnie kult obrazów i ideę ikonoklazmu , która zalecała niszczenie wizerunków świętych. Zwrócono uwagę, że podobizn postaci chrześcijańskiego kultu nie należy czcić ani destruować , lecz wykorzystywać tylko w celach edukacyjnych. [więcej]
795
W 795 roku Karol Wielki ponownie zmuszony był przedsięwziąć ekspedycję karną do Saksonii. Podobnie jak w latach poprzednich Sasi albo się poddawali, albo ginęli. W związku z ciągle powtarzającymi się buntami zaczęto stosować deportację Sasów. W 795 roku przesiedlono 7070 osób. Oprócz tego Sasi musieli oddawać zakładników, których umieszczano w klasztorach i szkołach biskupich, gdzie wychowywano ich na chrześcijan.
795
W czasie gdy Karol Wielki uzależniał od siebie Sasów, jego syn Pepin oraz margrabia Eryk z Friulu pustoszyli ziemie Awarów. [więcej]
796
W 796 roku objazd po kraju Awarów wykonał syn Karola - Pepin. Awarowie nie stawiali oporu, a ich złoto zasiliło skarbiec w Akwizgranie. [więcej]
797
W 797 roku Karol Wielki znowu wdychał powietrze na saksońskiej ziemi. Tym razem dotarł aż do krainy Hadeln. [więcej]
797
W 797 roku ponownie zapalił się płomień awarskiej rewolty. Wojska Karola Wielkiego przez dwa lata pustoszyły tereny Panonii. W potyczkach tych poległ szwagier króla i jego namiestnik w Bawarii - hrabia Gerold. Walki zakończyły się w 799 roku. Kraj Awarów był tak zniszczony, że zaczęto go nazywać awarską pustynią
799
W 799 roku rewoltę w Bretonii tłumił Wido, margrabia Marchii Bretońskiej.
Wrzesień 799
W połowie września 799 roku na zjeździe możnych w Paderbornie Karol Wielki przyjął papieża proszącego o pomoc. [więcej]
Czerwiec 800
W czerwcu 800 roku Karol Wielki odwiedził Orlean, Tours i Paryż, aby na koniec powrócić do Akwizgranu. W trakcie tego tournée odwiedził groby św. Marcina i św. Dionizego - patronów kraju i dynastii.
Sierpień 800
W sierpniu 800 roku Karol Wielki na czele armii udał się do Moguncji na Sejm Franków. Stamtąd wyruszył do Rawenny.
24 listopad 800
24 listopada 800 roku Karol Wielki wjechał do Rzymu. Papież Leon III wyjechał dwanaście mil, aby przywitać przyszłego cesarza. [więcej]
23 grudzień 800
Karol Wielki nakłaniał Leona III , aby ten postarał się dowieść swej niewinności. Z powodu braku twardych dowodów Papież 23 grudnia 800 roku wkroczył na ambonę u Św. Piotra i złożył przed zebranymi biskupami oczyszczającą przysięgę. [więcej]
Boże Narodzenie 800
25 grudnia 800 roku Karol Wielki został koronowany w Rzymie na cesarza swego imperium. [więcej]
802
W 802 roku Karol Wielki wysłał posłów do Bizancjum rządzonego przez cesarzową Irenę . Być może jednym z tematów do omówienia była perspektywa małżeństwa, które połączyłoby obydwa cesarstwa.
802/803
Na przełomie 802 i 803 roku Karol Wielki zgodził się na spisanie prawa Sasów. Przepisy te gwarantowały ludowi, że będzie sądzony według własnych czyli saskich praw i bez dyskryminacji w strukturach królestwa Franków.
803
W 803 roku wojska Karola Wielkiego podbiły ziemie Awarów położone pomiędzy Lasem Wiedeńskim a Cisą.
804
W 804 roku w związku z kolejnymi rewoltami Karol Wielki wyprawił się na daleką północ Saksonii. Wojska Karola przeprowadziły regularne łapanki. Pojmanych Sasów wywożono w głąb królestwa Franków. Opuszczone terytorium Karol Wielki oddał słowiańskiemu plemieniu Obodrytów. [więcej]
805
W 805 roku na podbój Czechów Karol Wielki wysłał swojego syna o tym samym imieniu.
806
W 806 roku syn króla - książę Karol - wyprawił się przeciwko Serbom. [więcej]
806
W 806 roku Karol Wielki wyprawił się do Czech w celu utrzymania porządku w tym kraju.
807
W 807 roku na polecenie Karola Wielkiego marszałek Burchard wyruszył bronić Korsyki przed atakami Maurów. [więcej]
808
W 808 roku Karol Wielki wysłał swojego syna Karola przeciwko Duńczykom, którzy zaatakowali Obodrytów. [więcej]
810
W 810 roku spokój cesarza przebywającego w Akwizgranie zakłóciła wiadomość o ataku Duńczyków na Fryzję, która została pobita w trzech bitwach. Spokój na północy osiągnięto dopiero w 812 roku po dwóch latach walk.
810
W 810 roku Karol Wielki zwrócił Bizancjum Wenecję. [więcej]
810
W 810 roku Karol Wielki kazał wznieść na terenie Hamburga kościół. [więcej]
812
W 812 roku Karol Wielki został przez posłów bizantyjskich Michała I przez aklamację uznany za imperatora. [więcej]
13 wrzesień 813
13 września 813 roku w Akwizgranie Karol Wielki wyniósł swojego syna Ludwika na współcesarza. Cesarz osobiście włożył koronę na głowę przyszłego władcy Franków. Od tej pory Akwizgran stał się miejscem koronacji niemieckich królów.
Złota myśl na dziś
Ważne bitwy
