Władcy Niemiec
Dynastia:
Ludolfingów
Urodzony:
23 listopada 912 roku
Zmarł:
7 maja 973 roku
Rodzice:
Henryk I Ptasznik
928
W 928 roku Otton I wziął udział w wyprawie swego ojca przeciwko Stodoranom. Tam Otton wszedł z księżniczką podbitego plemienia w nieformalny związek, z którego narodził się później Wilhelm , przyszły arcybiskup Moguncji. Zapewne to ona nauczyła Ottona I słowiańskiego języka, którym przyszły cesarz swobodnie się posługiwał. [więcej]
929
W 929 roku Otton I pojął za żonę Edytę , córkę Edwarda Starszego . [więcej]
7 sierpień 936
7 sierpnia 936 roku Otton I został koronowany w Akwizgranie. [więcej]
Sierpień 936
W czasie gdy Otton I uczestniczył w uroczystościach koronacyjnych w Akwizgranie, na wschodnim pograniczu władca Czech Bolesław I Srogi rozbił niemieckie oddziały z Turyngii, a następnie z Saksonii. [więcej]
936
Niebawem po objęciu rządów Otton I mianował swym namiestnikiem północnej części wschodniego pogranicza Saksonii margrabiego Hermanna Billunga . Decyzja ta nie spodobała się jego starszemu i bardziej doświadczonemu bratu Wichmanowi Billungowi , który symulując chorobę opuścił zgromadzenie. [więcej]
936
Jeszcze tego samego 936 roku Otton I przygotował wyprawę zbrojną na ziemie wieleckich Redarów, którzy, wykorzystując powstałe w Niemczech trudności wewnętrzne, chwycili za broń, by walczyć o swą niezależność. Powstanie zostało stłumione, a pokonany lud musiał zrekompensować wojenne koszty. [więcej]
937
W 937 roku książę Frankonii Eberhard , brat króla Konrada I , ukarał swego poddanego Bruninga paląc jego gród Helmern. Otton I dowiedziawszy się o tym skazał Eberharda na złożenie okupu w koniach o łącznej wartości 100 grzywien, a jego dowódców, którzy przeprowadzili akcję przeciw Bruningowi, na hańbiącą karę własnoręcznego dźwigania psów aż do „królewskiego miasta” Magdeburga.Eberhard poczuł się tym głęboko urażony i niedługo potem przystąpił do buntu Tankmara . [więcej]
937
W 937 roku Otton I stawił czoła węgierskiemu najazdowi. W wyniku sprawnie przeprowadzonej kampanii udało się pokonać i przepędzić agresorów. [więcej]
937
W 937 roku Otton I powierzył obronę pogranicza słowiańskiego, położonego między Łabą a Salą, Geronowi , który był bratem niedawno zmarłego Zygfryda . To postanowienie nie spodobało się starszemu bratu Ottona I Thankmarowi . [więcej]
Wrzesień 937
We wrześniu 937 roku Otton I założył w Magdeburgu klasztor pod wezwaniem Piotra Apostoła, św. Maurycego i św. Innocentego. [więcej]
937
W 937 roku brat Ottona I Tankmar , pomijany w nadaniach godności wzniecił znicz buntu. [więcej]
938
W 938 roku terytorium Saksonii ponownie najechali Węgrzy. Tym razem wojska Ottona I skutecznie poradziły sobie z niechcianymi gośćmi z Kotliny Panońskiej. [więcej]
Lipiec 938
W lipcu 938 roku Otton I przystąpił do tłumienia buntu Tankmara . Na początek ruszył ze znacznymi siłami pod Eresburg, gdzie schronił się królewski brat. Załoga twierdzy ugięła się przed majestatem władcy i wpuściła oddziały Ottona I . Tankmara odnaleziono w kościele przy ołtarzu i tam go zabito. [więcej]
Jesień 938
W 938 roku Otton I zmusił do uległości bawarskiego księcia Eberharda , który nie złożył królowi przysięgi lennej. Dwie wyprawy zbrojne uczyniły z Bawara banitę. Po krótkim okresie wygnania za cenę hołdu lennego Eberhard otrzymał zgodę na powrót i odzyskanie wcześniej posiadanych godności.
[więcej]
939
Na początku 939 roku bunt wzniecił młodszy brat Ottona I , Henryk . W opozycji skierowanej przeciwko królowi Niemiec znaleźli się także frankoński książę Eberhard i lotaryński Gizelbert . [więcej]
939
W 939 roku Gizelbert władca Lotaryngii opuścił obóz Ottona I i przyłączył się do buntu zainicjowanego przez Henryka Młodszego . [więcej]
939
Te wewnętrzne problemy sprzyjały najazdom Węgrów. Niektóre plemiona słowiańskie odmówiły płacenia trybutów osłabionym wewnętrznymi problemami Niemcom. Podczas gdy Otton I wiosną przebywał w Lotaryngii tępiąc rewoltę Henryka , jego margrabia Geron zorganizował ucztę dla słowiańskich przywódców i pozbawił ich wszystkich głów. To wydarzenie roznieciło ogólnosłowiańskie powstanie, do którego przystąpili Wieleci i Obodryci , a także wiele mniejszych plemion. Wojna wywołana przez Gerona trwała z krótkimi przerwami kilka lat i zakończyła się ponownym podporządkowaniem sobie połabskich Słowian i regularnym zasilaniem niemieckich skarbców. [więcej]
Wiosna 939
Otton I postanowił zbrojnie zażegnać konflikt z bratem. Wiosną 939 roku stoczył zwycięską bitwę pod Birten. [więcej]
939
Zwycięstwo pod Birten nie zakończyło rebelii. Otton I próbował przerwać konflikt z bratem na drodze dyplomacji. [więcej]
939
Rozejm zawarty z Henrykiem nie przyniósł pozytywnych skutków. Młodszy brat Ottona I nie przerwał buntu i udał się do Lotaryngii, gdzie starał się poszerzyć koalicję przeciwko władcy. [więcej]
2 październik 939
Bunt Henryka zakończył się w październiku 939 roku. Otton I rozpoczął oblężenie lotaryńskiej twierdzy Breisach. W tym czasie Henryk , Eberhard i Gizelbert postanowili zaatakować serce jego organizmu państwowego, dlatego ruszyli na Saksonię. Pomysł wydawał się niezły. Władca Niemiec przebywał w Lotaryngii, więc oni mogli do woli grasować po jego rodzimej ziemi. Niestety, zanim znaleźli się u celu, oddział wysłany przez Ottona I sprowokował w okolicach Andernach bitwę, w wyniku której śmierć ponieśli Eberhard i Gizelbert, a Henrykowi udało się uciec do Francji. [więcej]
Wielkanoc 941
Otton I poparł działania margrabiego Gerona podjęte w stosunku do Słowian, co wywołało powszechne niezadowolenie w kraju. Momentalnie wykorzystał to brat króla Henryk , który znalazł sprzymierzeńców i zawiązał spisek. W 941 roku podczas świąt Wielkanocnych, które Otton I spędzał w Quedlinburgu, próbowano go zabić. [więcej]
Boże Narodzenie 941
W święta Bożego Narodzenia 941 roku Otton I po raz kolejny wybaczył swojemu bratu Henrykowi , który znowu boso (tym razem w grudniu) musiał paść do jego stóp i błagać o przebaczenie. [więcej]
941 / 942
Na przełomie 941 i 942 roku Otton I udzielił azylu wypędzonemu margrabiemu Berengarowi z Ivrei w zamian za złożenie hołdu. [więcej]
942
Po stłumieniu buntu Henryka Młodszego w państwie zapanował względny pokój. Otton I osiągał stabilizację między innymi poprzez sieć powiązań matrymonialnych. [więcej]
942
W 942 roku Otton I doprowadził do pokoju pomiędzy królem Francji Ludwikiem IV i Hugonem Wielkim hrabią Paryża. [więcej]
946
W 946 roku Otton I na prośbę swojej siostry Gerbergi wysłał oddziały wojska pod dowództwem króla Burgundii Konrada I za zachodnią granicę. Celem misji było uwolnienie króla zachodnich Franków, Ludwika IV , będącego mężem Gerbergi. [więcej]
947
W 947 roku Otton I uczynił swego brata Henryka księciem Bawarii. [więcej]
948
W 948 roku Otton I założył w Brandenburgu biskupstwo. [więcej]
7 czerwiec 948
7 czerwca 948 roku Otton I wspólnie z Ludwikiem IV wzięli udział w synodzie, na którym odbył się sąd nad Hugonem z Vermandois . [więcej]
950
Latem 950 roku Otton I przeprowadził udaną wyprawę przeciwko Czechom Bolesława Srogiego . Od tej pory Przemyślida ponownie zaczął zasilać niemiecki skarbiec czeskim trybutem. [więcej]
950
Około 950 roku na dwór Ottona I przybyła delegacja z muzułmańskiej Kordoby. [więcej]
950
W 950 roku Otton I zlecił Henrykowi Bawarskiemu zorganizowanie łupieskich wypraw przeciwko Węgrom, aby w ten sposób związać madziarskie oddziały i powstrzymać pomoc węgierskich sił dla Berengara II w Północnej Italii. [więcej]
15 grudzień 950
15 grudnia 950 roku Berengar II z synem Adalbertem kazał się koronować w Pawii na króla Italii. To zapowiadało rychłą wyprawę Ottona I w tamte rejony Europy. [więcej]
Jesień 951
We wrześniu 951 roku Otton I wyruszył na swoją pierwszą wyprawę do Włoch. 22 listopada 950 roku zmarł król Lombardii Lotar , więc Berengar II i jego syn Adalbert przejęli władzę. Oprócz tego Berengar uwięził wdowę po Lotarze - Adelajdę .
Na początku ekspedycji Henryk Bawarski otrzymał zadanie uwolnienia więzionej wdowy, z którego wwiązał się znakomicie. [więcej]
23 wrzesień 951
23 września 951 roku Otton I zajął Pawię - siedzibę longobardzkiego króla. Pozbawiony przez Henryka Bawarskiego pomocy Węgrów Berengar II opuścił stolicę. [więcej]
Październik 951
Na początku października 951 roku Otton I pojął za żonę Adelajdę , wdowę po zmarłym królu Lombardii. [więcej]
9 październik 951
9 października 951 roku w Pawii Otton I koronował się na króla Longobardów. Tytuł ten już pięć dni później zmieniono na króla Italii. [więcej]
Październik 951
W październiku 951 roku Otton I wysłał do Rzymu arcybiskupa mogunckiego Fryderyka i biskupa Hartberta z Chur . Mieli oni skłonić papieża do cesarskiej koronacji Ottona I , jednak z nieznanych przyczyn Agapet II odmówił przysługi.
[więcej]
Październik 951
Ożenek Ottona I oraz faworyzowanie Henryka Bawarskiego nie wpłynęło zbyt dobrze na samopoczucie królewskiego syna. Ludolf Szwabski w pokaźnej złości opuścił Pawię i powrócił do Niemiec, zapowiadając przyszłe kłopoty. [więcej]
Wielkanoc 952
Niepokoje mające miejsce w Niemczech spowodowały, że Otton I w pośpiechu opuścił Italię. Namiestnikiem władcy w Italii uczynił lotaryńskiego księcia Konrada Czerwonego . Wielkanoc 952 roku Otton I spędził w Magdeburgu, gdzie doszło do zgromadzenia możnych, na które stawił się również Berengar . Niestety doznał tam afrontu ze strony germańskiego monarchy. Musiał trzy dni czekać na przyjęcie i nie otrzymał zatwierdzenia godności króla Italii. [więcej]
Sierpień 952
Na początku sierpnia 952 Otton I wziął udział w wiecu w Augsburgu. Tu uznał Berengara królem Italii, zyskując tym sposobem wasala. [więcej]
Marzec 953
Do otwartego buntu w Niemczech Ludolf i Konrad Czerwony oświadczyli, że ich wrogie działania nie są skierowane przeciwko Ottonowi I i władzy królewskiej, ale przeciwko jego bratu Henrykowi . Nic im to nie pomogło. Doszło do oblężenia Moguncji i Ratyzbony. Obydwaj utracili swoje ziemie. [więcej]
953
W 953 roku Otton I wysłał poselstwo do kalifa Abd ar-Rahmana III z Kordoby, z prośbą o pomoc w usunięciu gniazda piratów muzułmańskich, ulokowanych w nadmorskiej twierdzy w Prowansji. [więcej]
954
W 954 roku fala buntu przeniosła się do Bawarii. Otton I rozpoczął oblężenie Ratyzbony. Możni panowie ponownie usiedli do stołu z nadzieją wypracowania porozumienia, które zakończy konflikt, tym bardziej, że buntownicy zaprosili Węgrów, aby spustoszyli ziemie ich oponentów. [więcej]
Jesień 954
Jesienią 954 roku po buncie Ludolfa pozostały tylko wspomnienia. Sam przywódca rebelii musiał przeprosić i ukorzyć się przed majestatem władcy. W Szwabii w miejsce nieposłusznego Ludolfa osadził Otton I księcia Burcharda, a władzę książęcą w Lotaryngii objął brat króla, arcybiskup koloński Brunon. Wakat arcybiskupa mogunckiego po zdegradowanym arcybiskupie Fryderyku objął syn Ottona I - Wilhelm. Jedynie Henryk , który tym razem stał wiernie przy Ottonie, zachował nadal godność księcia Bawarii.
954
W 954 roku następni Słowianie odmówili płacenia trybutu. Byli to Wkrzanowie. Margrabia Gero ponownie zmuszony był do zorganizowania wyprawy na niesfornych lenników. Na eskapadę zabrał zięcia Ottona I i jednocześnie niedawnego buntownika księcia lotaryńskiego Konrada Czerwonego. Podjęte działania wojskowe zakończyły się pełnym sukcesem militarnym i materialnym państwa wschodniofrankijskiego. [więcej]
955
Rok 955 przyniósł nowe sensacje w państwie Ottona I . Graf Wichman uciekł z więzienia i wzniecił ogień buntu wśród Słowian. W lutym doszło do zamieszek. Sprawą zajął się margrabia Herman i przegonił wichrzycieli, którzy znaleźli schronienie u obodryckich Słowian. W połowie kwietnia Wichman na czele słowiańskiej armii ponownie najechał na Saksonię. W czerwcu do walk przystąpili Wieleci . [więcej]
Maj / czerwiec 955
Na przełomie maja i czerwca 955 roku Otton I przybył do Magdeburga. Czynił tu przygotowania do kolejnej kampanii przeciwko Słowianom skupionym wokół Wichmana . [więcej]
Czerwiec / lipiec 955
Na przełomie czerwca i lipca 955 roku Otton I przyjął w Magdeburgu węgierskie poselstwo. [więcej]
Lipiec 955
W lipcu 955 roku Węgrzy przekroczyli granice z Bawarią i przystąpili do oblężenia Augsburga. Otton I został poinformowany o tym przez księcia Henryka , dostał więc trochę czasu na przygotowanie się do nadchodzącej wojny z Węgrami [więcej]
7 sierpień 955
7 sierpnia 955 roku Otton I opuścił Ulm, udając się z odsieczą obrońcom oblężonego Augsburga [więcej]
10 sierpień 955
10 sierpnia 955 roku Otton I wspomagany czeskimi oddziałami starł się z Węgrami w bitwie nad rzeką Lech w okolicach Augsburga [więcej]
16 październik 955
Jesienią 955 roku Otton I postanowił rozprawić się z niepokornymi Słowianami. Ruszył z armią na północ, chcąc rozstrzygnąć konflikt w jednej wielkiej bitwie. Tymczasem połączone siły obodrycko-wieleckie unikały starcia aż do momentu, gdy Niemcy znaleźli się w zasadzce otoczeni przygotowanymi wcześniej zasiekami. 16 października 955 roku Otton I , pozorując walne starcie, podstępem wydostał się z zasadzki, przekupując Ranów - Słowian zamieszkujących Rugię. To pozwoliło mu na rozbicie oddziałów wroga w bitwie nad rzeczką Rzeknicą książę Stojgniew został pojmany i skrócony o głowę, a trybuty zza Łaby znowu zasilały skarbiec państwa wschodnich Franków. [więcej]
24 sierpień 956
24 sierpnia 956 roku w Kwedlinburgu Otton I nadał tamtejszemu zgromadzeniu kanoniczek sześć wymienionych z nazwy wsi. Było to uposażenie przyjmowanej właśnie do klasztoru Matyldy , córki Ottona I , która wówczas liczyła sobie jeden rok życia. [więcej]
957
W 957 roku Otton I wziął udział w zakończonej pełnym sukcesem wyprawie przeciwko Redarom. [więcej]
958
W 958 roku Otton I przechodził ciężką chorobę.
959
W 959 roku Otton I przyjął poselstwo ruskiej księżnej Olgi Kijowskiej . Efektem tego spotkania było wyświęcenie na biskupa Rusów mnicha Libucjusza z klasztoru św. Albana w Moguncji . [więcej]
960
Jesienią 960 roku papież Jan XII przysłał na dwór Ottona I poselstwo z prośbą o obronę Państwa Kościelnego przed Berengarem w zamian oferując koronę cesarską. [więcej]
961
W lutym 961 roku zmarł nie przystąpiwszy do swej misji biskup Rusów Libucjusz . Otton I na jego miejsce mianował mnicha Adalberta z Trewiru i to on udał się do Kijowa. [więcej]
17 maj 961
17 maja 961 roku na Wielkim Zjeździe w Wormacji Otton I doprowadził do wyboru swego sześcioletniego syna Ottona II na króla Wschodnich Franków. [więcej]
Sierpień 961
W sierpniu 961 roku Otton I na czele ogromnej armii wyruszył z Augsburga do Italii na pomoc papieżowi.
Boże Narodzenie 961
Boże Narodzenie 961 roku Otton I spędził w Pawii.
2 luty 962
2 lutego 962 roku w Rzymie Otton I został koronowany na cesarza. Po ceremonii papież i cesarz umocnili zawarte przymierze poprzez wymianę bogatych darów: Otto obdarował Jana XII wielką ilością srebra i złota, Jan XII zrewanżował się relikwiami. [więcej]
12 luty 962
12 lutego 962 roku Jan XII wydał Ottonowi I dokument, którym ustanowił biskupstwo w Merseburgu i zapowiedział przekształcenie magdeburskiego klasztoru św. Maurycego w siedzibę arcybiskupstwa. [więcej]
13 luty 962
13 lutego 962 roku Otton I wystawił w Rzymie dokument zwany Ottonianum [więcej]
14 luty 962
14 lutego 962 roku Otton I wyruszył na północ, aby rozprawić się z niesfornym Berengarem. [więcej]
Wielkanoc 962
Pierwszym przeciwnikiem, który stanął na drodze Ottona I , był margrabia Toskanii Hubert . Opór nie był zbyt duży, więc dość szybko cesarz zdobył miasto Lucca, będące rodowym gniazdem Huberta. Stąd następnie Otton I udał się do Pawii, aby tam spędzić Wielkanoc. [więcej]
Wiosna 963
Gdy Otton I zajęty był walkami na północy Italii, Jan XII zawiązał sojusz z synem Berengara Adalbertem. Wiosną 962 roku dziwne z punktu widzenia cesarza zachowanie papieża spowodowało, że Otton I ponownie zawitał do Rzymu. Choć Jan XII i Adalbert dysponowali wojskiem, to niestety nie wytrzymali presji i uciekli z Rzymu. Jan XII udał się w okoliczne lasy, a syn Berengara II zbiegł na Korsykę. [więcej]
963
W 963 roku Otton I , szukając pokoju na wschodniej granicy, nie wyraził sprzeciwu wobec zajęcia Ziemi Lubuskiej przez Mieszka I i zgodził się na odbieranie od niego corocznego trybutu.
6 listopad 963
6 listopada 963 roku pod przewodnictwem Ottona I odbył się w bazylice św. Piotra w Rzymie synod, na którym osądzono papieża Jana XII . [więcej]
Jesień 963
Pod koniec 963 roku otoczony w swej twierdzy w San Leo Berengar poddał się cesarzowi. Stąd więzień został odesłany do Bambergu. Otton I , któremu wydawało się, że sytuacja w Italii jest stabilna, odesłał część wojsk do Niemiec.
4 grudzień 963
4 grudnia 963 roku rzymski synod zdetronizował Jana XII . Na jego miejsce wybrano Leona VIII .
[więcej]
Styczeń 964
W styczniu 964 roku Otton I udał się do Camerino i Spoleto. [więcej]
Luty-maj 964
W lutym 964 roku Jan XII powrócił do stolicy. Wypędził Leona VIII i zajął miejsce na biskupim tronie. Dokonując zemsty na swych przeciwnikach rozpętał niesłychany terror. W kwietniu Otton I wyruszył w drogę powrotną do Wiecznego Miasta. Wystraszony Jan XII opuścił Rzym i udał się do Kampanii. Tam 14 maja 964 roku zmarł na atak serca. Rzymianie wbrew zakazowi cesarza wybrali nowego papieża Benedykta V . W tej sytuacji Otton ponownie był zmuszony od interwencji. [więcej]
Czerwiec 964
W czerwcu 964 roku Otton I rozpoczął oblężenie Rzymu, a 23 czerwca miasto zostało opanowane. Interwencja cesarska zakończyła się intronizacją Leona VIII . Po tych wydarzeniach północna Italia i Rzym znalazły się pod kontrolą niemieckiego władcy. [więcej]
Lipiec 964
W lipcu 964 roku Otton I opuścił Rzym i udał się w drogę powrotną do Niemiec. [więcej]
Boże Narodzenie 964
Boże Narodzenie 964 roku Otton I spędził w Pawii.
13 styczeń 965
Po świętach noworocznych Otton I wyruszył w powrotną podróż do Niemiec. Dziwne było to, że zdecydował się zdobywać alpejskie przełęcze zimą. 13 stycznia 965 roku dotarł do Chur, skąd podążył do St. Gallen. [więcej]
Wielkanoc 965
Wielkanoc 965 roku Otton I spędził w Ingelheim. Stąd udał się na wiec do Kolonii.
Lato 965
Lato 965 roku Otton I spędził w Saksonii przemieszczając się między Magdeburgiem, Quedlinburgiem i Merseburgiem.
Wielkanoc 966
Wielkanoc 966 roku Otton I spędził w Quedlinburgu. Podczas obchodów święta między innymi dokonano wyświęcenia jego córki Matyldy na przełożoną tamtejszego klasztoru żeńskiego. W trakcie uroczystości doszło tam także do protestu biskupa Halberstadt Bernharda przeciwko fundacji arcybiskupstwa magdeburskiego . Ten kuriozalny sprzeciw duchownego zakończył się ekskomuniką Ottona I i późniejszą bosą pokutą cesarza zakończoną uroczystymi przeprosinami. [więcej]
Sierpień 966
W sierpniu 966 roku odbył się w Wormacji zjazd, na którym zdecydowano, kto będzie zastępował Ottona I podczas jego wyprawy do Italii.
Jesień 966
Jesienią 966 roku Otton I wyruszył do Rzymu. Tym razem w kłopoty popadł papież Jan XIII . [więcej]
Boże Narodzenie 966
Boże Narodzenie 966 roku Otton I świętował już w Rzymie, gdzie bez większych problemów intronizował na papieski tron Jana XIII. Cesarz zawarł tam również sojusz z władcą Longobardów. Pandulf I Żelazna Głowa w zamian za hołd otrzymał od niemieckiego monarchy księstwa Spoleto i Camerino. [więcej]
967
Na początku 967 roku Otton I wyruszył do Kapui. Tutaj klęska Berengara oraz napór Bizantyjczyków i Arabów skłoniły południowe księstwa lombardzkie: Kapuę, Benewent i Salerno do porozumienia z Ottonem i uznania jego władzy. Tym sposobem stan posiadania niemieckiego władcy powiększył się, a poza wpływami cesarza znalazła się tylko południowa część Półwyspu Apenińskiego będąca pod panowaniem Bizancjum oraz arabska Sycylia. To posunięcie Ottona zapowiadało nieuchronny konflikt z Bizancjum.
[więcej]
Wielkanoc 967
W czasie Wielkanocy 967 roku Otton I zorganizował w Rawennie synod. Tu otrzymał od papieża Jana XIII oraz biorących udział w zgromadzaniu biskupów zgodę na powołanie biskupstwa w Magdeburgu. Tą decyzją znowu naraził się biskupom Halberstadt i Moguncji tym bardziej, że żaden z nich nie uczestniczył w obradach. Jest wielce prawdopodobne, że tu narodził się pomysł mariażu Ottona II z bizantyjską księżniczką. [więcej]
Maj 967
Po Wielkanocy 967 roku Otton I wysłał do Konstantynopola poselstwo, na czele którego stanął wenecjanin Dominicus. Głównym przedmiotem rozmów była propozycja małżeństwa bizantyjskiej księżniczki Anny, córki Romana II , z synem cesarza. Panujący wówczas Nicefor II Fokas odrzucił tę ofertę, zgodnie z którą oprócz Anny musiałby oddać południową Italię jako jej wiano. [więcej]
Wrzesień 967
We wrześniu 967 roku Otton I goszcząc w Rzymie otrzymał od polskiego księcia Mieszka I przesyłkę, w której była zbroja landgrafa Wichmanna reprezentującego barwy Wieletów , poległego w bitwie z Polakami. [więcej]
1 listopad 967
Pod koniec października 967 roku wyruszył Otton I z Rzymu do Werony, aby tam powitać przybyłego na koronację swego syna Ottona II . W Weronie obaj władcy spędzili Święto Zmarłych. Następnie udali się przez Rawennę do Rzymu. Po drodze doprowadzili do pojednania zwaśnioną z jej sąsiadami Wenecję oraz odebrali od niej roczny trybut, który z pewnością przydał się, aby sfinansować dalszy pobyt cesarza na italskiej ziemi.
21 grudzień 967
21 grudnia 967 roku obydwaj Ottonowie wjechali do Rzymu witani wielkimi owacjami już trzy mile
wcześniej.
25 grudzień 967
25 grudnia 967 roku Otton I doprowadził do koronacji na cesarza swego dwunastoletniego syna Ottona II . Ten ruch władcy Niemiec miał skłonić Nicefora II Fokasa do wyrażenia zgody na ślub młodego władcy z bizantyjską księżniczką, a co za tym idzie, pokojowego załagodzenia konfliktu i ustępstw terytorialnych w południowej Italii. [więcej]
Styczeń 968
Brak zgody Nicefora II Fokasa na pokojowe zakończenie sporu spowodował, że w styczniu 968 roku Otton I przedsięwziął skierowaną na południowe tereny Półwyspu Apenińskiego kampanię, zakończoną nieudanym oblężeniem Bari. [więcej]
968
Brak możliwości zdobycia Bari skłonił Ottona I do wysłania do Konstantynopola poselstwa, na czele którego stanął biskup Cremony Liudprand . Niemiecki cesarz ponownie zażądał ręki księżniczki Anny dla Ottona II . Odpowiedź Nicefora II Fokasa okazała się nie do przyjęcia. Bizantyjski cesarz zażądał oddania Rawenny i Rzymu pod jego panowanie. [więcej]
968
W 968 roku Otton I uczynił palatynem południowej Italii księcia Longobardów, Pandulfa I Żelazną Głowę . [więcej]
968
Pod koniec lata 968 roku Otton I dowiedział się o nieudanej misji Liudpranda , który został uwięziony. Nastał czas, w którym obydwaj cesarze prześcigali się w dokuczaniu sobie nawzajem. [więcej]
Październik 968
W październiku 968 roku Otton I wziął udział w synodzie w Rawennie. W trakcie obrad w obecności nowych biskupów Moguncji i Halberstadt przyjęto oficjalne zrzeczenie się przez biskupa Halberstadt części terytoriów na rzecz Magdeburga.Adalbert z trewirskiego klasztoru św. Maksymina , który powrócił z niefortunnej misji w Kijowie. [więcej]
Październik 968
W październiku 968 roku Otton I rozpoczął kampanię wojenną, celem której było odebranie Bizantyjczykom Apulii. [więcej]
Maj 969
W maju 969 roku Otton I podniósł biskupstwa Benewentu do rangi arcybiskupstwa wyposażonego w dziesięć sufraganii. [więcej]
969
W 969 roku Otton I ponownie przystąpił do oblężenia Bari. Kiedy się okazało, że cesarska akcja nie przynosi oczekiwanych skutków, Otton I wrócił do Rzymu, a dowództwo przekazał Pandulfowi I , który niefortunnie dostał się do bizantyjskiej niewoli. Oprócz tego do Kapui, zaatakowanej przez oddziały z Konstantynopola, wysłał oddział rycerstwa saksońskiego pod dowództwem margrabiego Guntera i grafa Zygfryda. Przywódców pokonanych Bizantyjczyków ukarano obcięciem nosów. [więcej]
970
Śmierć Nicefora II Fokasa skłoniła w 970 roku Ottona I do przedsięwzięcia kolejnej kampanii w południowej Italii, lecz nowy władca Bizancjum, Jan I Tzimiskes , był bardziej skory do pokojowego zakończenia sporu. Doszło więc do rozmów, w następstwie których na południu Półwyspu Apenińskiego zapanował pokój. Na mocy porozumienia uwolniony wówczas został z bizantyjskiego więzienia Pandulf I Żelazna Głowa . [więcej]
Początek 972
Na początku 972 roku Otton I wysłał do Konstantynopola delegację, która miała doprecyzować szczegóły mariażu Ottona II z Teofano . [więcej]
14 kwiecień 972
14 kwietnia 972 roku w Rzymie Otton I brał udział w uroczystościach związanych ze ślubem jego syna Ottona II z bizantyjską księżniczką Teofano .
Sierpień 972
W sierpniu 972 roku Otton I przebył Alpy i stanął na ojczystej ziemi.
Wrzesień 972
We wrześniu 972 roku Otton I przybył do Ingelheim, aby wziąć udział w synodzie. [więcej]
972
W 972 roku Otton I zawarł pokojowe porozumienie z węgierskim księciem Gézą .
Wiosna 973
Wiosną 973 roku Otton I zawitał do Saksonii. Zlustrował tam nowo założone biskupstwa w Magdeburgu i Merseburgu. [więcej]
Wielkanoc 973
Wielkanoc 973 roku Otton I spędził w Quedlinburgu. Zjechało się tam towarzystwo z całej Europy. [więcej]
23 marzec 973
23 marca 973 roku Otton I wziął udział w Kongresie Chrześcijańskiego Świata w Quedlinburgu.Mieszka I - Bolesław - w roli zakładnika gwarantującego pokój. [więcej]
6 maj 973
6 maja 973 roku Otton I dotarł do Memleben, gdzie mocno się rozchorował, a następnego dnia zmarł. [więcej]
Złota myśl na dziś
Ważne bitwy
Nad rzeką Lech 955 Augsburg 955 Rzeknica 955 Cedynia 972
Wojny
Bunt Ludolfa w Niemczech Najazd Węgrów na Bawarię
