DYMITR DOŃSKI

(1359-1389)

Władcy Rosji

Daniel Moskiewski

Jerzy I Moskiewski

Iwan I Kalita

Siemion Dumny

Iwan II Piękny

Dymitr Doński

Wasyl I

Wasyl II Ślepy

Iwan III Srogi

Wasyl III

Iwan IV Groźny

Fiodor I Rurykowicz

Borys Godunow

Fiodor II Godunow

Dymitr Samozwaniec I

Wasyl IV Szujski

Dymitr Samozwaniec II

Władysław Waza

Dymitr Samozwaniec III

Michał I Romanow

Aleksy I Romanow

Fiodor III Romanow

Iwan V Aleksiejewicz

Piotr I Wielki

Katarzyna I

Piotr II Aleksiejewicz

Anna Iwanowna Romanowa

Iwan VI Romanow

Elżbieta Piotrowna

Piotr III Romanow

Katarzyna II Wielka

Paweł I Romanow

Dynastia: Rurykowiczów

Urodzony: 12 października 1350 roku
w Moskwie

Zmarł: 19 maja 1389 roku
w Moskwie

Rodzice: Iwan II Piękny
i Aleksandra Wasiljewna

12 październik 1350 Dymitr Doński urodził się w 12 października 1350 roku. [więcej]

1357 Najpóźniej w 1357 roku Dymitr Doński doświadczył obrzędu postrzyżyn, który polegał na ścięciu kosmyka włosów, a potem w obecności tłumu ludu posadzeniu na konia. Tym symbolicznym sposobem młody książę przechodził z rąk niewieścich pod opiekę piastuna, który miał go zapoznać z tajnikami i umiejętnościami potrzebnymi przyszłemu mężczyźnie i rycerzowi. [więcej]

1359 W 1359 roku, po śmierci ojca, dziewięcioletni Dymitr Doński zasiadł na moskiewskim tronie. [więcej]

1359 Na mocy testamentu sporządzonego przez Iwana Pięknego Dymitr Doński otrzymał wspólnie z bratem stolicę księstwa i jako najstarszy w rodzie zgodnie z tradycją dostał dwa najważniejsze po Moskwie miasta - Kołomnę i Możajsk. [więcej]

Lato 1360 Latem 1360 roku książę suzdalsko-niżnonowogrodzki Dymitr Konstantynowicz stał się księciem włodzimierskim, wydzierając tym sposobem Włodzimierz spod władzy Dymitra Dońskiego. [więcej]

1360 / 1361 W 1359 roku zamordowany został Berdibek. W 1360 lub 1361 roku Dymitr Doński wyruszył do Saraju - stolicy Złotej Ordy złożyć pokłon nowemu władcy tatarskiemu. [więcej]

1360 / 1361 Droga Dymitra Dońskiego do Saraju wiodła przez Riazań. [więcej]

1360 / 1361 Gdy Dymitr Doński dotarł do Saraju, jego oczom ukazał się blask stolicy tatarskiego państwa. [więcej]

1360 / 1361 Z powodu braku przekazów nie wiadomo dokładnie, któremu z chanów, Newruzowi czy Chidyrowi, Dymitr Doński złożył pokłon. [więcej]

1362 Gdy nowy chan tatarski Amurat doszedł do władzy w Saraju przyznał jarłyk na Wielkie Księstwo Dymitrowi Dońskiemu. [więcej]

1362 Gdy książę suzdalsko-niżnonowogrodzki Dymitr Foma Konstantynowicz dowiedział się, że nowy chan tatarski Amurat przyznał jarłyk na wielkie księstwo Dymitrowi Dońskiemu, zajął zbrojnie Perejasław Zaleski. [więcej]

1362 Dymitr Doński zebrał wojska i ruszył na Perejasław Zaleski. Do bitwy nie doszło, ponieważ książę suzdalsko-niżnonowogrodzki Dymitr Foma opuścił gród i skierował się w stronę Włodzimierza. [więcej]

1362 Po zajęciu Perejasławia Dymitr Doński ruszył w pościg za księciem suzdalsko-niżnonowogrodzkim do Włodzimierza. Kiedy się okazało, że Dymitr Foma również stąd uciekł i skrył się w Suzdalu, Dymitr Doński zaniechał dalszej gonitwy. [więcej]

1362 Latem 1362 roku Dymitr Doński dostąpił zaszczytu koronacji na wielkiego księcia włodzimierskiego. [więcej]

1363 W 1363 roku Dymitr Doński otrzymał jeszcze jeden jarłyk na Wielkie Księstwo Włodzimierskie, tym razem od innego tatarskiego władcy - Mamaja. W tym celu Dymitr Doński udał się z darami do Włodzimierza. [więcej]

1363 Gdy Dymitr Foma dowiedział się, że Dymitr Doński przyjął dodatkowy jarłyk na Wielkie Księstwo Włodzimierskie, czym prędzej wysłał posłów do Saraju. Amurat dowiedziawszy się o zaistniałych okolicznościach oddał jarłyk na Wielkie Księstwo Włodzimierskie księciu suzdalsko-niżnonowogrodzkiemu. [więcej]

1363 Gdy Dymitr Foma zajął Włodzimierz, Dymitr Doński ponownie zebrał wojska i wyruszył przeciwko niemu. Książę suzdalsko-niżnonowogrodzki widząc nadciągającą z Moskwy armię opuścił Włodzimierz i znowu skrył się w Suzdalu. Tym razem Dymitr Doński nie okazał łaski i podjął wysiłek oblężenia grodu, w którym schował się Dymitr Foma. [więcej]

1363 Niedługo potem Dymitr Doński przyjął posłańca z Niżnego Nowogrodu od Andrzeja Konstantynowicza, który błagał o przebaczenie dla brata Dymitra. Dymitr Doński zgodził się pod warunkiem, że Dymitr Foma opuści Suzdal i uda się do Niżnego Nowogrodu pod opiekę starszego brata. [więcej]

1363 W 1363 roku Dymitr Doński zmuszony był interweniować zbrojnie w Rostowie z powodu buntu tamtejszego księcia Konstantyna Wasiliewicza. [więcej]

1363 W 1363 roku Dymitr Doński ujął również dwóch kolejnych zbuntowanych książąt: starodubskiego Iwana Fiodorowicza i galickiego Dymitra. [więcej]

Lato 1363 Latem 1363 roku w Księstwie Moskiewskim pojawiła się kolejna fala dżumy. [więcej]

27 grudzień 1364 Jesienią 1364 roku z powodu ciągle szalejącego w Moskwie morowego powietrza zmarł brat Dymitra Dońskiego Iwan, a 27 grudnia opuściła ten świat ich matka Aleksandra. [więcej]

1365 W 1365 roku, po śmierci księcia niżnonowogrodzkiego Andrzeja, doszło w rodzinie Konstantynowiczów do rozłamów. Tron w Niżnym Nowogrodzie niespodziewanie zajął najmłodszy z braci Borys i nie chciał ustąpić. W tych okolicznościach Dymitr Foma zwrócił się do Dymitra Dońskiego o pomoc w rozstrzygnięciu sporu. [więcej]

1365 Dymitr Doński przyjął propozycję Dymitra Konstantynowicza i aby załagodzić spór braci poprosił metropolitę Aleksego o przygotowanie poselstwa do zbuntowanego Borysa. Z książęcą misją do Niżnego Nowogrodu wyruszyli archimandryta Paweł i ihumen Gierasim. [więcej]

1365 Misja pierwszego poselstwa wysłanego do Niżnego Nowogrodu zakończyła się fiaskiem. Wówczas Dymitr Doński postanowił dać jeszcze jedną szansę Borysowi Konstantynowiczowi na okazanie pokory. W tym celu do Niżnego Nowogrodu wysłany został ihumen niewielkiego monasteru pustelniczego Sergiusz, który pieszo udał się w drogę. Kiedy dotarł na miejsce, okazało się, że jego przybycie nie skłoniło uzurpatora do uległości. Bez efektu pozostał nawet nakaz zamknięcia wszystkich cerkwi w mieście. [więcej]

1365 Kiedy do Dymitra Dońskiego dotarła wieść o zatwardziałej postawie Borysa Konstantynowicza, moskiewskiemu księciu pozostała już tylko ostatnia możliwość. W rezultacie do Niżnego Nowogrodu wysłane zostały zbrojne oddziały z Moskwy i Suzdalu. Dopiero perspektywa wojny skłoniła Borysa Konstantynowicza do uległości i, aby nie dopuścić do rozlewu krwi, udał się do Bierieżca położonego nieco powyżej ujścia Klaźmy. Tam ukorzył się i pojednał z bratem. W konsekwencji zaistniałych wydarzeń tron w Niżnym Nowogrodzie zajął Dymitr Foma. [więcej]

Lato 1365 W lecie 1365 roku doszczętnie spłonęła Moskwa. W kronikach zapisano, że takiego pożaru dotąd nie widziano. [więcej]

18 styczeń 1366 18 stycznia 1366 roku Dymitr Doński poślubił córkę księcia suzdalsko-niżnonowogrodzkiego Dymitra Konstantynowicza Jewdokię. Ślub odbył się w Kołomnie, ponieważ Moskwa nie podniosła się jeszcze po pożarze z ubiegłego lata. [więcej]

Styczeń 1366 W styczniu 1366 roku Dymitr Doński podjął decyzję o budowie kamiennego grodu w Moskwie. [więcej]

1367 W 1367 roku wciąż trwały prace budowlane, w wyniku których Moskwa stała się kamiennym grodem. [więcej]

1367 W 1367 roku Dymitr Doński gościł w Moskwie Wasyla Michajłowicza Kaszyńskiego, który przybył po pomoc, skarżąc się na bratanka Michała Aleksandrowicza Mikulińskiego i biskupa twerskiego. [więcej]

1367 W 1367 roku Dymitr Doński wspomógł zbrojnie Wasyla Michajłowicza Kaszyńskiego w sporze z Michałem Aleksandrowiczem Mikulińskim. Doszło do oblężenia i zdobycia Wiertiazina, który oddano księciu Jeremiejowi, a Michał Mikuliński zbiegł i udał się po pomoc do swojego szwagra Olgierda Giedyminowicza. [więcej]

27 październik 1367 27 października 1367 roku wspomagany oddziałami Olgierda Giedyminowicza Michał Aleksandrowicz Mikuliński wkroczył do niebronionego Tweru. Tym sposobem stał się Michałem II Twerskim. Siła jego armii była na tyle duża, że niebawem poddali mu się Wasyl Michajłowicz Kaszyński i Jeremiej Wiertiazinski. [więcej]

Listopad 1367 W listopadzie 1367 roku do Moskwy przybył ze skargą książę Jeremiej, któremu ponownie Michał Aleksandrowicz odebrał Wiertiazin. Dymitr Doński wezwał do siebie tego ostatniego, aby w pokojowy sposób rozstrzygnąć rodzinny spór. [więcej]

Listopad 1367 Michał Aleksandrowicz przybył na wezwanie Dymitra Dońskiego do Moskwy, gdzie po procesie sądowym został uwięziony. [więcej]

Grudzień 1367 Michał Aleksandrowicz uwolniony został z więzienia Dymitra Dońskiego dopiero podczas wizyty tatarskich dygnitarzy. Zmuszony został oddać księciu Jeremiejowi Wiertiazin. Uraza, jakiej doznał Michał Aleksandrowicz, zapowiadała nadchodzące kłopoty. [więcej]

Lato 1368 Latem 1368 roku Dymitr Doński zmuszony był zbrojnie wkroczyć na terytorium Michała II Twerskiego. Ten ostatni ponownie udał się po pomoc do Wilna. [więcej]

Jesień 1368 Wizyta Michała II Twerskiego u Olgierda Giedyminowicza poskutkowała litewską wyprawą odwetową. Litewski władca zebrał wojsko i wyruszył w kierunku Moskwy. Pod naporem najeźdźcy szybko poddała się graniczna Chołchoła, zdobyty został Oboleńsk. Potem Litwini przystąpili do oblężenia Możajska. [więcej]

Jesień 1368 Powiadomiony o litewskiej agresji Dymitr Doński zebrał wojska i wysłał je naprzeciw najeźdźcom. Doszło do bitwy nad rzeczką Trostną na północ od Ruzy gdzie wojska Olgierda Giedyminowicza odniosły zupełne zwycięstwo. [więcej]

Jesień 1368 Spodziewający się litewskiego ataku na Moskwę Dymitr Doński nakazał spalenie podgrodzia. [więcej]

Jesień 1368 Cztery dni stały pod opasanym kamiennym murem moskiewskim kremlem wojska Olgierda Giedyminowicza, następnie zrezygnowane odstąpiły. Decyzja Dymitra Dońskiego podjęta w styczniu 1366 roku o umocnieniu grodu okazała się słuszna. [więcej]

Jesień 1368 Olgierd Giedyminowicz, któremu nie udało się zdobyć dobrze umocnionego moskiewskiego kremla, postanowił ukarać Dymitra Dońskiego. Podczas odwrotu rabowano i palono wszystko co było możliwe. W Twerze zasiadł ponownie Michał Aleksandrowicz. [więcej]

Jesień 1368 Po fatalnym w skutkach najeździe Litwinów Dymitr Doński skupił swoje działania na wspieraniu poddanych, których zadaniem było jak najszybsze odbudowanie tego co zostało spalone i aby znowu powróciło życie w spustoszonych terytoriach księstwa moskiewskiego. [więcej]

Grudzień 1368 W grudniu 1368 roku do zniszczonego wielkim pożarem Nowogrodu Wielkiego Dymitr Doński wysłał w roli namiestnika swojego stryjecznego brata Włodzimierza Andriejewicza. [więcej]

1369 Na początku 1369 roku do Juriewa, gdzie Inflantczycy uwięzili kupców nowogrodzkich, Dymitr Doński wysłał posła, który dowiedział się o przygotowaniach do wojenny. [więcej]

Lato 1369 W związku z tym, że Światosław Iwanowicz Smoleński w poprzednim roku wziął dział u boku Olgierda Giedyminowicza w łupieżczym najeździe na Księstwo Moskiewskie, latem 1369 roku oddziały Dymitra Dońskiego przedsięwzięły wyprawę karną na Smoleńsk i Briańsk. Oprócz tego Metropolita Aleksy nałożył na Światosława Iwanowicza ekskomunikę. [więcej]

Lato 1369 W ramach wzmacniania księstwa Dymitr Doński zlecił budowę nowego grodu w Perejasławiu. [więcej]

Wiosna 1370 Wiosną 1370 roku w Moskwie Dymitr Doński gościł Michała syna nieżyjącego już Wasyla Michajłowicza Kaszyńskiego. Przybysz skarżył się moskiewskiemu księciu na niesprawiedliwości jaki spotykają go ze strony Michała II Twerskiego. [więcej]

Wiosna 1370 Wiosną 1370 roku do Moskwy przybyli posłowie Michała II Twerskiego z prośbą o pokój. Dymitr Doński odrzucił propozycję. W konsekwencji Michał II Twerski podobnie jak dwa lata wcześniej udał się po pomoc do Olgierda Giedyminowicza. [więcej]

Wiosna 1370 Po ucieczce Michała II Twerskiego na Litwę wojska Dymitra Dońskiego zajęły jego włości. [więcej]

Listopad 1370 Jesienią 1370 roku granice moskiewskiego księstwa przekroczyły wojska Olgierda Giedyminowicza i Michała II Twerskiego. Próbowały zdobyć Wołokołamsk, lecz trzydniowe oblężenie grodu nie przyniosło spodziewanych skutków. [więcej]

Listopad / grudzień 1370 Na przełomie listopada i grudnia 1370 roku oddziały litewskie stanęły pod Moskwą, w której przebywał Dymitr Doński. Po kilku dniach zwiadowcy donieśli Olgierdowi Giedyminowiczowi, że wokół Moskwy zbierają się oddziały dowodzone przez Włodzimierza Andriejewicza Chrobrego z zamiarem uderzenia na Litwinów. W tych okolicznościach litewski władca wysłał do Dymitra Dońskiego posłów z propozycją wieczystego pokoju. [więcej]

Grudzień 1370 Dymitr Doński odrzucił propozycję wieczystego pokoju. Wyraził zgodę na półroczny rozejm. Olgierdowi Giedyminowiczowi nie pozostało nic innego jak przyjąć warunki, zwinąć oblężenie Moskwy i powrócić na Litwę. Na mocy uzgodnień Michał Aleksandrowicz mógł ponownie zająć tron w Twerze. [więcej]

1371 Wiosną 1371 roku Michał II Twerski podążył do siedziby Mamajs z prośbą o jarłyk na Księstwo Włodzimierskie. Chan tatarski tylko na to czekał. Spełnił prośbę przybysza i wysłał swojego posła Sary-chożę, aby reprezentował go na uroczystościach wyniesienia na tron nowego wielkiego księcia włodzimierskiego. Gdy się o tym dowiedział Dymitr Doński zabronił poddanym poddawać się Michałowi II Twerskiemu i zablokował szlak wodny przez Nerlę z Tweru do Włodzimierza. [więcej]

1371 Odpowiedzią Michała Aleksandrowicza na zablokowanie drogi z Tweru do Włodzimierza przez Dymitra Dońskiego był łupieżczy najazd na graniczący z księstwem twerskim Bieżeck. [więcej]

1371 W konsekwencji zablokowania drogi z Tweru do Włodzimierza przez Dymitra Dońskiego nie doszło do wyniesienia Michała II Twerskiego na władcę Księstwa Włodzimierskiego. Wówczas poseł tatarski Sary-choża udał się do Moskwy, gdzie został niebotycznie ugoszczony przez Dymitra Dońskiego. [więcej]

Lato 1371 Latem 1371 roku Dymitra Dońskiego udał się z wizytą do chana tatarskiego Mamaja. Towarzyszyli mu książę rostowski Andrzej Fiodorowicz i Metropolita Aleksy. Obecność Dymitra Dońskiego w stolicy Ordy zakończyła się sukcesem. Został ponownie obdarowany wielkim jarłykiem włodzimierskim. [więcej]

Lato 1371 Podczas nieobecności Dymitra Dońskiego do Moskwy przybyli posłowie Olgierda Giedyminowicza z propozycjami przedłużenia rozejmu i zawarcia mariażu Włodzimierza Andriejewicza z córką litewskiego władcy. Metropolita Aleksy w imieniu Dymitra Dońskiego zawarł z Litwinami porozumienie, w myśl którego wyrażono zgodę na realizację litewskich postulatów. Na mocy uzgodnionego układu Moskwa miała również odzyskać terytoria zajęte w ostatnim okresie przez Michała II Twerskiego. [więcej]

Lato 1371 W drodze do lub od Mamaja Dymitr Doński odwiedził Olega Iwanowicza Riazańskiego. Ten ostatni zwrócił się z prośbą o oddanie mu grodu Łopasnia. Ponieważ był to ważny strategicznie gród, książę moskiewski odmówił. To zapewne stało się kością niezgody pomiędzy sąsiadami. [więcej]

Jesień 1371 Powracający z wizyty u Mamaja do Moskwy Dymitr Doński przywiózł ze sobą syna Michała II Twerskiego Iwana, za którego spłacił długi zaciągnięte w Ordzie. [więcej]

Jesień 1371 Po powrocie z do Moskwy Dymitr Doński przyjął wysłanników z Nowogrodu Wielkiego, z którymi zawarł nową umowę regulującą wzajemne stosunki. [więcej]

Jesień 1371 Jesienią 1371 roku Dymitr Doński wsparł zbrojnie wojska Nowogrodu Wielkiego, wspólnie z którymi z Bieżeckiego Wierchu usunięto siedzącego tam namiestnika Michała II Twerskiego. [więcej]

Jesień 1371 Gdy oddziały Dymitra Dońskiego uczestniczyły w zbrojnej wyprawie Nowogrodu Wielkiego na Bieżecki Wierch, wojska Olega Iwanowicza Riazańskiego zaatakowały Łopasnię, tę samą, której oddania kilka miesięcy wcześniej odmówił Dymitr Doński. [więcej]

14 grudzień 1371 14 grudnia 1371 roku wojsko Dymitra Dońskiego opuściło Moskwę i ruszyło na Riazań. Była to akcja zbrojna przygotowana w odwecie za próbę odebrania Łopasni. Armia moskiewskiego księcia dowodzona przez Dymitra Bobroka pokonała oddziały Olega Iwanowicza w bitwie pod Skorniszczewem. W miejsce usuniętego Olega Iwanowicza Dymitr Doński posadził na riazańskim tronie jego stryjecznego brata księcia prońskiego Włodzimierza Dmitrijewicza. [więcej]

Grudzień 1371 W grudniu 1371 roku żona Dymitra Dońskiego obdarowała go drugim synem. Noworodek otrzymał imię Wasyl I. [więcej]

1372 Na początku 1372 roku Michał II Twerski zaatakował należący do Dymitra Dońskiego Dmitrow. [więcej]

1372 Na początku 1372 roku Kiejstut Giedyminowicz wraz z braćmi i synem Witoldem zaatakowali Perejasław Zaleski należący do Dymitra Dońskiego. W drodze powrotnej Litwini spustoszyli Kaszyń i okolice. [więcej]

1372 Na początku 1372 roku Oleg Iwanowicz usunął z Riazania stronnika Dymitra Dońskiego Włodzimierza Dmitrijewicza Prońskiego. [więcej]

Maj 1372 W maju 1372 roku doszło do bitwy pod Torżokiem w trakcie której armia Michała II Twerskiego pokonała oddziały nowogrodzian pod dowództwem Aleksandra Obakunowicza.

Grudzień 1372 W grudniu 1372 roku Dymitr Doński dowiedział się, że Włodzimierza Dmitrijewicza Prońskiego nie ma już wśród żywych. Tym sposobem zniknął jeden ze sprzymierzeńców Moskwy. [więcej]

Czerwiec 1373 W czerwcu 1373 roku Olgierd Giedyminowicz po raz kolejny przekroczył granice Księstwa Moskiewskiego. Dymitr Doński wyruszył stawić mu czoło. Obie armie spotkały się pod Lubuckiem, gdzie doszło do kilku mniejszych starć. Po kilku dniach bezczynnego postoju obu armii zawarto wieczysty pokój. [więcej]

Lato 1373 Latem 1373 roku wódz tatarski Mamaj wyprawił się na ziemie ruskie. Na początek złupił terytorium Olega Iwanowicza Riazańskiego. Dymitr Doński widząc co się dzieje, wykorzystał zgromadzone przeciwko Olgierdowi Giedyminowiczowi wojsko i ruszył w kierunku granicy, aby stawić opór ewentualnej agresji tatarskiej. Po kilku dniach oczekiwania w gotowości bojowej okazało się, że oddziały Mamaja usatysfakcjonowane złupieniem posiadłości Olega Iwanowicza Riazańskiego zawróciły. Tym sposobem Księstwo Moskiewskie nie poniosło szkody. [więcej]

1374 W 1374 roku Dymitr Doński oddał Michałowi II Twerskiemu jego syna Iwana, przetrzymywanego w moskiewskim areszcie od jesieni 1371 roku. [więcej]

17 wrzesień 1374 17 września 1374 roku zmarł tysiącznik Wasyl Wieljaminow, który był bratem matki Dymitra Dońskiego. [więcej]

Listopad 1374 W listopadzie 1374 roku w Perejasławiu Siewierskim Dymitr Doński uczestniczył w zgromadzeniu książąt ruskich, na którym wszyscy wyrazili zgodę na podjęcie działań przeciwko Tatarom. [więcej]

1374 / 1375 Od września 1374 roku kuzyn Dymitra Dońskiego Iwan Wieljaminow oczekiwał nominacji na stanowisko tysiącznika, które teoretycznie należało mu się po zmarłym ojcu. Na przełomie 1374 i 1375 roku Dymitr Doński nieoczekiwanie zlikwidował ten urząd. [więcej]

Styczeń 1375 Na początku 1375 roku gościem Dymitra Dońskiego w Moskwie był książę kaszyński Wasyl, wnuk zmarłego Wasyla Michajłowicza. Przybysz skarżył się na postępowanie Michała II Twerskiego, który odebrał mu rodową dzielnicę. [więcej]

Wielkanoc 1375 Przed Wielkanocą 1375 roku Iwan Wieljaminow w tajemnicy opuścił Moskwę. Szpiedzy donieśli Dymitrowi Dońskiemu, że udał się do Michała II Twerskiego. Taki sojusz oznaczał kolejny kłopoty.

14 lipiec 1375 14 lipca 1375 roku Michał II Twerski otrzymał od Mamaja jarłyk na Wielkie Księstwo Włodzimierskie. Tego samego dnia wysłał do Moskwy posłów, którzy wręczyli Dymitrowi Dońskiemu wypowiedzenie wojny. Niebawem na terytorium moskiewskiego księcia weszły wrogie wojska. [więcej]

Lipiec 1375 Pod koniec lipca 1375 roku większość Księstwa Moskiewskiego była spustoszona przez oddziały Michała II Twerskiego składające się z Tatarów i Litwinów. Dymitr Doński pełen obaw o przyszłość i wierność wasali oczekiwał na oddziały pospolitego ruszenia, które miały stawić czoła najeźdźcom. [więcej]

Sierpień 1375 Na początku sierpnia 1375 roku do Wołokołamska zaczęły przybywać wojska sojuszników Dymitra Dońskiego, aby podjąć walkę ze zbuntowanymi Michałem II Twerskim i Iwanem Wieljaminowem. [więcej]

Sierpień 1375 Po zakończeniu koncentracji wojsk w Wołokołamsku. Dymitr Doński podążył na wojnę z Michałem II Twerskim. Na początek oddziały moskiewskiego księcia zajęły Mikulin. [więcej]

Sierpień 1375 Kolejnym etapem wojny Dymitra Dońskiego z Michałem II Twerskim było oblężenie Tweru. W kierunku stolicy Michała II Twerskiego podążał oddział przysłany przez Olgierda Giedyminowicza. Litwini, ujrzawszy, że terytorium księcia twerskiego patrolowane jest przez oddziały sprzymierzone z Moskwą postanowili nie wtrącać się i zarządzili odwrót. [więcej]

Sierpień 1375 Aby wspomóc Dymitra Dońskiego w karnej ekspedycji przeciwko Michałowi II Twerskiemu się pod Twerem zjawiły się również posiłki z Nowogrodu Wielkiego. [więcej]

Sierpień 1375 Podczas gdy Dymitr Doński zajęty był oblężeniem Tweru, uszkujnicy z Nowogrodu wybrali się wodnym szlakiem na zbójecką wyprawę. Na początku złupili Kostromę. Po tygodniowej uczcie puścili się nurtem Wołgi w dalszą podróż. Następną ofiarą zbójników stały się okolice Niżnego Nowogrodu, a potem płynąc w dół Wołgi pustoszyli kolejne rejony. Łupieska ekspedycja uszkujników z Nowogrodu trwała aż do ujścia Wołgi. Gdy pojawili się na terytorium księcia Astrachania, zostali zaproszeni na ucztę i sowicie ugoszczeni. Kiedy alkoholowe upojenie przybyszów osiągnęło odpowiedni stan, lokalny władca wydał rozkaz wyrżnięcia pijanych nowogrodzian. [więcej]

1 wrzesień 1375 Po trwającym miesiąc oblężeniu Tweru Michał Aleksandrowicz poddał się. Dymitr Doński zażądał od niego całkowitego poddania się włącznie z pomocą zbrojną przeciwko Mamajowi i Olgierdowi Giedyminowiczowi. [więcej]

Jesień 1375 Jesienią 1375 roku w odwecie za upokorzenie Michała II Twerskiego oddziały Olgierda Giedyminowicza spustoszyły okolice Smoleńska, a wojska chana tatarskiego Mamaja wioski pod Niżnym Nowogrodem. [więcej]

1376 Około 1376 roku Dymitr Doński rozpoczął bicie własnej monety. Był to od najazdu Tatarów Batu-chana pierwszy artefakt menniczy ruskiego księcia.

1376 W 1376 roku na dworze Dymitra Dońskiego pojawili się wysłannicy patriarchy konstantynopolitańskiego Filoteusza, którzy zaproponowali, aby na miejsce starego metropolity Aleksego posadzić Cypriana. [więcej]

Lato 1376 Latem 1376 roku Dymitr Doński wysłał pułki osłonowe, które rozlokowały się wzdłuż brzegów Oki. Operacja ta miała zadanie ochrony granic przed najazdem tatarskim. [więcej]

Wrzesień 1376 We wrześniu 1376 roku zmarł Daniel - pierworodny syn Dymitra Dońskiego. [więcej]

Jesień 1376 Jesienią 1376 roku Dymitr Doński podjął próbę zdobycia podległego Litwie Rżewa. Wojska moskiewskie po trzech tygodniach oblężenia odstąpiły. [więcej]

Zima 1376 / 1377 Zimą przełomu lat 1376 i 1377 Dymitr Doński czynił przygotowania do wyprawy zbrojnej, celem której było zajęcie zhołdowanej przez tatarów Bułgarii Kamskiej. Na wodza ekspedycji książę moskiewski wyznaczył Dymitra Konstantynowicza Niżnonowogrodzkiego. Był to typowy kamuflaż, dzięki któremu w przypadku niepowodzenia wyprawy Dymitr Doński mógł oświadczyć Mamajowi, że wydarzyło się to bez jego wiedzy. [więcej]

16 marzec 1377 16 marca 1377 roku wojska Dymitra Dońskiego dowodzone przez Dymitra Konstantynowicza Niżnonowogrodzkiego dotarły pod Bułgar. Do oblężenia stolicy Bułgarii Kamskiej nie doszło. Patrycjat, który ujrzał siłę najeźdźców, zgodził się zapłacić wysoki okup i pozwolił na osadzenie w grodzie namiestnika moskiewskiego księcia. [więcej]

1377 W 1377 roku do Moskwy przybył syn zmarłego niedawno Olgierda Giedyminowicza książę połocki Andrzej Garbaty, aby złożyć Dymitrowi Dońskiemu hołd z Pskowa, w którym niedawno został władcą. [więcej]

Lato 1377 Latem 1377 roku do Moskwy dotarły wieści, że tatarski wódz Arapsza wyruszył w kierunku granic Księstwa Moskiewskiego. Dymitr Doński zebrawszy wojsko podążył naprzeciw. Przedłużający się pobyt księcia na granicy i brak informacji o zbliżaniu się wroga spowodował, że Dymitr Doński powrócił do stolicy. U granic pozostał oddział wojska pod dowództwem Iwana syna Dymitra Konstantynowicza Niżnonowogrodzkiego. [więcej]

2 sierpień 1377 2 sierpnia 1377 roku pułk Iwana syna Dymitra Konstantynowicza Niżnonowogrodzkiego, który spędzał czas na terytorium Mordwy (Mordowii) został rozbity przez Tatarów. Sam Iwan utopił się w nurtach Pjany. Najeźdźcy podążyli potem do Niżnego Nowogrodu, aby przez dwa dni plądrować okolicę. W tym czasie spalili twierdzę i ponad trzydzieści drewnianych cerkwi. [więcej]

Jesień 1377 Jesienią 1377 roku wodzowie mordwińscy ponownie spustoszyli terytorium Księstwa Niżnonowogrodzkiego. [więcej]

Listopad 1377 Pod koniec 1377 roku Dymitr Doński polecił Dymitrowi Konstantynowiczowi Niżnonowogrodzkiemu zorganizowanie wyprawy odwetowej przeciwko mordwińskim książętom, tym samym którzy latem sprowadzili Tatarów i urządzili rzeź wojskom Iwana syna Dymitra Konstantynowicza. [więcej]

1378 Na początku 1378 roku podczas nieobecności Dymitra Konstantynowicza Niżny Nowogrod został spalony przez Tatarów. [więcej]

12 luty 1378 12 lutego 1378 roku zmarł w Moskwie Metropolita Aleksy, jeden z najbliższych doradców Dymitra Dońskiego.

Lipiec 1378 W lipcu 1378 roku zwiadowcy donieśli o zbliżaniu się kolejnej gromady tatarskich awanturników. Dymitr Doński postanowił stawić im czoła, zarządził więc koncentrację armii. [więcej]

Sierpień 1378 Na początku sierpnia 1378 roku Dymitr Doński na czele zgromadzonych jednostek wyruszył na południe na spotkanie zbliżającego się tatarskiego łupieżcy. [więcej]

11 sierpień 1378 11 sierpnia 1378 roku w bitwie nad Wożą Dymitr Doński pokonał tatarskiego wodza Biegicza. Było to pierwsze starcie z Mongołami wygrane przez Rosjan. [więcej]

30 sierpień 1378 30 sierpnia 1378 roku na Kuczkowym Polu pod Moskwą z rozkazu Dymitra Dońskiego ścięty mieczem został zdrajca Iwan Wieljaminow. Był to najstarszy zapisany w kronikach przypadek wykonania kary śmierci w Moskwie. [więcej]

Wrzesień 1378 Już we wrześniu 1378 roku, aby pomścić klęskę nad Wożą, chan tatarski Mamaj wysłał wyprawę odwetową do Riazania. [więcej]

9 grudzień 1378 9 grudnia 1378 roku Dymitr Doński wysłał sporą armię pod dowództwem Włodzimierza Andriejewicza Chrobrego na Księstwo Briańskie, które wówczas było podległe Litwie. W wyprawie wzięli udział Dymitr Koriatowicz Bobrok i książę połocki Andrzej Garbaty. Ekspedycja zakończyła się pełnym sukcesem, w konsekwencji którego syn Olgierda Giedyminowicza Dymitr poddał księstwo. [więcej]

1379 Rok 1379 okazał się czasem spokoju w Księstwie Moskiewskim. W kronikach nie pojawiła się żadna wzmianka, donosząca o starciach zbrojnych. [więcej]

Grudzień 1379 W grudniu 1379 roku wojska Dymitra Dońskiego i sprzymierzonych z nim Dymitra Koriatowicza Bobroka i Włodzimierza Andriejewicza zdobyły Trubczewsk i Starodub Siewierski. [więcej]

Marzec 1380 W marcu 1380 roku Nowogród Wielki uznał zwierzchnictwo Dymitra Dońskiego. [więcej]

1380 W pierwszej połowie 1380 roku Dymitr Doński dowiedział się o powstającym sojuszu Jagiełły z chanem tatarskim Mamajem. Do uszu moskiewskiego księcia dotarły również wieści świadczące, że do tworzonej koalicji ma zamiar przystąpić również Oleg Iwanowicz Riazański. [więcej]

Czerwiec 1380 W pierwszych dniach czerwca 1380 roku runęła górna część już prawie zbudowanej kamiennej cerkwi katedralnej w Kołomnie. [więcej]

Lipiec 1380 W drugiej połowie lipca 1380 roku zwiadowcy Dymitra Dońskiego donieśli, że ze stepów Ordy wyruszyła ogromna masa wojska dowodzona przez samego Mamaja. Książę moskiewski na 31 lipca w Kołomnie wyznaczył koncentrację armii. [więcej]

Lipiec 1380 W międzyczasie do Moskwy dotarli wysłannicy Mamaja z żądaniem trybutu. Dymitr Doński odmówił. [więcej]

Lipiec 1380 Przewidując nieuniknione zbliżające się starcie z Mamajem, Dymitr Doński wezwał na pomoc również Michała II Twerskiego i księcia sierpuchowskiego Włodzimierza. [więcej]

Lipiec 1380 Aby spenetrować miejsce zgromadzenia wojsk Mamaja, Dymitr Doński wysłał do niego z darami posła Wasyla Tupika. [więcej]

Lipiec 1380 Po przeanalizowaniu wiadomości przywiezionych przez Wasyla Tupika Dymitr Doński przesunął koncentrację wojsk na 15 sierpnia 1380 roku. [więcej]

15 sierpień 1380 15 sierpnia 1380 roku nastąpił kulminacyjny moment koncentracji wojsk w Moskwie. Dla Dymitra Dońskiego nadszedł moment generalnej konfrontacji z chanem tatarskim Mamajem. [więcej]

18 sierpień 1380 18 sierpnia 1380 roku w monasterze Troickim na Wzgórzu Makowieckim Dymitr Doński spotkał się z ihumenem Sergiuszem. [więcej]

20 sierpień 1380 Rankiem 20 sierpnia 1380 roku Dymitr Doński opuścił Moskwę i udał się w kierunku Kołomny. [więcej]

20 sierpień 1380 Legenda głosi, że po drodze do Kołomny Dymitr Doński mijał leśne uroczysko i na jednym z drzew ujrzał rzekomo wizerunek świętego Mikołaja. W tym miejscu powstała niebawem biało-kamienna świątynia, a później klasztor Nikoło-Ugrieski. [więcej]

22 sierpień 1380 22 sierpnia 1380 roku w Kołomnie Dymitr Doński dokonał przeglądu wojsk. [więcej]

23 sierpień 1380 23 sierpnia 1380 roku na Polu Dziewiczym Dymitr Doński wyznaczył wojewodów, by następnie wyruszyć w kierunku ujścia Łopasni. [więcej]

25 sierpień 1380 25 sierpnia 1380 roku Dymitr Doński na czele armii znalazł się przy przeprawie pod Łopasnią. Tu wydał rozkaz przejścia przez Okę, uprzedzając w ten sposób ruch Mamaja. [więcej]

5 wrzesień 1380 5 września 1380 roku wojsko Dymitra Dońskiego zbliżyło się do wierzchowiny Donu. [więcej]

6 wrzesień 1380 6 września 1380 roku Dymitr Doński dotarł nad Don przy ujściu Niepradwy. Wieczorem odbyła się na narada wojenna. [więcej]

7 wrzesień 1380 7 września 1380 roku w obwodzie tulskim w miejscu gdzie rzeka Niepradwa wpada do Donu, armia rozpoczęła przeprawę. W tym momencie Dymitr Doński znajdował się w odległości jednego dnia marszu od chana tatarskiego Mamaja. [więcej]

8 wrzesień 1380 8 września 1380 roku Dymitr Doński pokonał wojska tatarskiego wodza Mamaja w bitwie na Kulikowym Polu. [więcej]

14 wrzesień 1380 14 września 1380 roku część oddziałów wspierających Dymitra Dońskiego w bitwie przeszła Don i ruszyła w drogę powrotną. [więcej]

16 wrzesień 1380 Przez osiem dni Dymitr Doński przebywał jeszcze na Kulikowym Polu po zwycięskiej bitwie. [więcej]

Wrzesień 1380 W drodze do Moskwy rany, jakich doznał Dymitr Doński podczas bitwy na Kulikowym Polu, na cztery dni zatrzymały go w Kołomnie. [więcej]

12 październik 1380 Około 12 października 1380 roku Dymitr Doński dotarł do stolicy. Moskwianie powitali zwycięzców pod murami monasteru Andronikowskiego. Niedługo po powrocie książę rozkazał wdowom i sierotom, rannym i kalekom, nędzarzom i ubogim rozdać jałmużnę ze swojego skarbu. [więcej]

Październik 1380 Między 12 a 26 października 1380 roku Dymitr Doński udał się do monasteru Troickiego z wizytą do ihumena Sergiusza. Jest bardzo prawdopodobne, że podczas tego pobytu Sergiusz zaproponował, aby w jedną z sobót poprzedzających święto Dymitra Sołuńskiego corocznie odprawiać powszechne ogólnoruskie wypominki za wojowników, którzy zginęli za ojczyznę. Ten dzień zaczęto od tamtej pory nazywać zaduszną sobotą Dymitra, sobotą „wypominkową i świętem wszystkich świętych". [więcej]

Październik 1380 Zapewne jeszcze w październiku 1380 roku Dymitr Doński zdecydował się ruszyć zbrojnie do Riazania, aby dowiedzieć się, z jakiego powodu Oleg Iwanowicz uchylił się od uczestnictwa w bitwie na Kulikowym Polu. Riazański książę zdążył uciec na Litwę, gdzie Jagiełło udzielił mu schronienia. [więcej]

1 listopad 1380 1 listopada 1380 roku rozpoczął się w Moskwie zjazd wszystkich książąt. W tym czasie Dymitr Doński dowiedział się o śmierci chana tatarskiego Mamaja. [więcej]

Listopad 1380 Niedługo po śmierci Mamaja nowy chan tatarski Tochtamysz przysłał do Moskwy posłów z wieścią, że to on obecnie jest władcą Złotej Ordy. W związku z tym Dymitr Doński wyprawił do Saraju posłów z odpowiednimi życzeniami i darami. [więcej]

1381 W 1381 roku Dymitr Doński postanowił obsadzić puste od czasu śmierci Aleksego stanowisko metropolity. Wybrał Michała duchownego z Kołomny, lecz ten podczas podróży do Konstantynopola zmarł. W stolicy Bizancjum bez zgody moskiewskiego księcia metropolitą wybrano Pimena. [więcej]

Wiosna 1381 Po śmierci Michała duchownego z Kołomny Dymitr Doński odrzucił wybór Pimena dokonany w Konstantynopolu. Moskiewski książę zdecydował, że patriarchą zostanie Cyprian, którego jeszcze niedawno zabronił wpuszczać na kreml. [więcej]

Lato 1381 Latem 1381 roku z inicjatywy dyplomacji Dymitra Dońskiego doszło w Połocku do buntu ludności przeciwko rządom Skirgiełły. Moskwa tym sposobem czyniła zabiegi, aby lokalną władzę oddać Andrzejowi Olgierdowiczowi. [więcej]

1381 / 1382 Zimą przełomu 1381 i 1382 roku Dymitr Doński zawarł pokojowy układ z Kiejstutem Giedyminowiczem. Postarano się również o wypracowane porozumienie w sprawie przebiegu granic pomiędzy obu księstwami. [więcej]

Wiosna 1382 Prawdopodobnie wiosną 1382 roku posłowie Tołbuga i Mokszyj wysłani z wielkimi darami do Tochtamysza przywieźli do Moskwy wieść o ogromnych żądaniach finansowych tatarskiego chana. Dymitr Doński odmówił ich spełnienia. [więcej]

Sierpień 1382 W sierpniu 1382 roku chan tatarski Tochtamysz na czele potężnej armii wtargnął na terytorium ruskich księstw. Niebawem do Tatarów przyłączyli się również Oleg Iwanowicz Riazański oraz synowie teścia Dymitra Dońskiego Wasyl i Symeon. [więcej]

Sierpień 1382 W sierpniu 1382 roku Dymitra Dońskiego zawiadomiono o zbliżającej się w szybkim tempie armii chana tatarskiego Tochtamysza. Zebrał pospolite ruszenie i zaczął posuwać się w kierunku najeźdźcy, lecz z powodu waśni książąt nie stanął do walki z chanem, a siły swoje rozpuścił. [więcej]

Sierpień 1382 Po zwolnieniu wojsk Dymitr Doński udał się w kierunku Kostromy, aby podjąć próbę zorganizowania skutecznej obrony i stawienia czoła Tochtamyszowi. [więcej]

23 sierpień 1382 23 sierpnia 1382 roku wojska chana tatarskiego Tochtamysza podeszły pod Moskwę. Rozpoczęło się oblężenie stolicy moskiewskiego księstwa. Wcześniej kreml opuściła żona Dymitra Dońskiego Jewdokia wraz z dziećmi i metropolita Cyprian. [więcej]

26 sierpień 1382 26 sierpnia 1382 roku posłowie tatarscy podeszli pod mury moskiewskiego kremla i zapewnili obrońców, że przybyli tu tylko dlatego, aby ukarać Dymitra Dońskiego, a chan tatarski Tochtamysz lud moskiewski miłuje i pragnie tylko być życzliwie powitany i obdarowany drobnymi prezentami. Mieszczanie uwierzyli i otworzyli bramy kremla. Wówczas zakończyło się oblężenie Moskwy, a rozpoczęła się rzeź i grabież. [więcej]

Sierpień / wrzesień 1382 Po złupieniu Moskwy oddziały chana tatarskiego Tochtamysza spustoszyły jeszcze okolice Perejasławia, Juriewa, Włodzimierza, Zwienigorodu, Możajska i Wołokołamska. Następnie obładowani łupami zawrócili. [więcej]

Wrzesień 1382 Jeden z oddziałów tatarskich wyruszył na Wołokę, gdzie niespodziewanie został pobity przez siły księcia sierpuchowskiego Włodzimierza Andriejewicza. Tochtamysz dowiedziawszy się o tym zarządził odwrót. Dymitr Doński mógł powrócić do Moskwy, aby ujrzeć wielkie pogorzelisko. [więcej]

Wrzesień 1382 We wrześniu 1382 roku Dymitr Doński na czele zbrojnych oddziałów wkroczył na terytorium Księstwa Riazańskiego. Była to ekspedycja mająca na celu przywołanie do porządku księcia Olega Iwanowicza, który w ostatnim czasie ściślej związał się z Tatarami. [więcej]

Wrzesień 1382 Przy okazji wyprawy do Księstwa Riazańskiego Dymitr Doński odwiedził również księcia mieszczerskiego Aleksandra Ukowicza. Udało mu się wówczas nabyć dziedziczoną przez niego Mieszczerę, która od tej pory weszła w skład Księstwa Moskiewskiego. [więcej]

Wrzesień 1382 Pod koniec września 1382 roku Dymitr Doński dowiedział się, że Michał II Twerski ponownie udał się do Saraju po jarłyk na wielkie Księstwo Włodzimierskie. [więcej]

7 październik 1382 7 października 1382 roku do Moskwy powrócił metropolita Cyprian, po którego wcześniej Dymitr Doński wyprawił posłów. Spotkanie księcia z hierarchą kościoła skutkowało nakazem wyjazdu tego drugiego do Kijowa.

Listopad 1382 Po odprawieniu Cypriana do Kijowa Dymitr Doński posłał po Pimena, który teraz miał zająć urząd metropolity. [więcej]

1383 Prawdopodobnie w 1383 roku Dymitr Doński zawarł z Jagiełłą porozumienie pokojowe. Później doszło również do zawarcia umowy małżeńskiej, w myśl której władca Litwy miał poślubić córkę Dymitra Dońskiego, lecz do finalizacji tego układu nie doszło. [więcej]

Wiosna 1383 Wiosną 1383 roku Dymitr Doński wysłał do Saraju swojego syna Wasyla I, aby ten wystarał się o jarłyk na Wielkie Księstwo Włodzimierskie u chana tatarskiego Tochtamysza. Ten ostatni zgodził się, lecz zatrzymał u siebie Wasyla I do czasu, gdy Dymitr Doński przyśle wykupne. [więcej]

Wiosna 1383 Aby zaspokoić żądania chana tatarskiego Tochtamysza, w moskiewskim księstwie rozpoczęto zbieranie podatku. Dymitr Doński rozesłał również do księstw mu podległych urzędników podatkowych chronionych przez zbrojne oddziały. [więcej]

5 lipiec 1383 5 lipca 1383 roku zmarł teść Dymitra Dońskiego książę suzdalsko-niżnonowogrodzki Dymitr Foma Konstantynowicz. [więcej]

1385 W 1385 roku Oleg Iwanowicz Riazański spustoszył Kołomnę. Ekspedycja karna wysłana przez Dymitra Dońskiego pod dowództwem Włodzimierza Andriejewicza została pokonana. [więcej]

1385 Po klęsce Włodzimierza Andriejewicza w starciu z riazańskim wojskiem Dymitr Doński udał się do ihumena troickiego Sergiusza z prośbą o poselstwo do Riazania, celem którego byłoby skłonienie Olega Iwanowicza do zawarcia pokoju. Misja mnicha zakończyła się pełnym sukcesem zwieńczonym małżeństwem córki Dymitra Dońskiego Zofii z synem wielkiego księcia riazańskiego Fiodorem. [więcej]

1386 W 1386 roku uszkujnicy z Nowogrodu złupili Kostromę i mocno dokuczyli kupcom wołżańskim przybyłym ze Wschodu. [więcej]

Jesień 1386 Jesienią 1386 roku synowi Dymitra Dońskiego Wasylowi I udało się zbiec z niewoli chana tatarskiego Tochtamysza. Początkowo przebywał na Podolu, a potem na Wołoszczyźnie u hospodara mołdawskiego Piotra. [więcej]

Styczeń / luty 1387 Na przełomie stycznia i lutego 1387 roku Dymitr Doński zdecydował się na zbrojną wyprawę do Nowogrodu Wielkiego. Była to karna ekspedycja za ubiegłoroczne wybryki uszkujników. [więcej]

19 styczeń 1388 19 stycznia 1388 roku, po ucieczce z niewoli chana tatarskiego Tochtamysza do Moskwy powrócił syn Dymitra Dońskiego Wasyl I. [więcej]

1388 W 1388 roku doszło do waśni synów księcia suzdalsko-niżnonowogrodzkiego Dymitra Fomy ze stryjem Borysem Konstantynowiczem o Niżny Nowogród. Moskiewski książę wsparł zbrojnie swych szwagrów Wasyla i Symeona. [więcej]

Jesień 1388 Pod koniec 1388 roku doszło do sporu pomiędzy Dymitrem Dońskim a księciem sierpuchowskim Włodzimierzem Andriejewiczem Chrobrym o kwestie dziedziczenia. Moskiewski książę zdecydował się na władcze i surowe represje wobec wszystkich starszych bojarów swojego stryjecznego brata. Rozkazał pochwycić ich, rozwieźć do różnych miast i uwięzić w ciemnicach. [więcej]

25 marzec 1389 25 marca 1389 roku doszło do pojednania Dymitra Dońskiego z księciem sierpuchowskim Włodzimierzem Andriejewiczem Chrobrym. Zawarto porozumienie, w myśl którego ten drugi zgodził się na przejęcie moskiewskiego tronu przez syna tego pierwszego - Wasyla I. [więcej]

Wiosna 1389 Wiosną 1389 roku Dymitr Doński, czując że odchodzi posłał po ihumena troickiego Sergiusza, by w jego obecności spisać testament. Swoją spuściznę rozdzielił pomiędzy synów. Wasyl I otrzymał Kołomnę, Jerzy przejął Zwienigorod, Andrzejowi przypadł Możajsk, Piotr dostał Dmitrow. Dymitr Doński nie zapomniał również o słabego zdrowia Iwanie. Jemu także wydzielił posiadłości na miarę jego niewielkich potrzeb. [więcej]

16 maj 1389 16 maja 1389 roku urodził się kolejny syn Dymitra Dońskiego, któremu dano imię Konstantyn. [więcej]

19 maj 1389 Dymitr Doński zmarł 19 maja 1389 roku. [więcej]

Złota myśl na dziś

Ważne bitwy