ozdoba

LUDWIK IV BAWARSKI

(1314-1347)

ozdoba
Władcy Niemiec
Karol I Wielki
Ludwik I Pobożny
Lotar I
Ludwik II Niemiecki
Karloman
Ludwik III Młodszy
Karol III Gruby
Arnulf z Karyntii
Ludwik IV Dziecię
Konrad I
Henryk I Ptasznik
Otton I Wielki
Otton II Rudy
Otton III
Henryk II Święty
Konrad II
Henryk III
Henryk IV
Henryk V
Lotar III
Konrad III
Fryderyk I Barbarossa
Henryk VI
Filip Szwabski
Otton IV Welf
Fryderyk II Hohenstauf
Konrad IV Hohenstauf
Rudolf I Habsburg
Adolf z Nassau
Albrecht I Habsburg
Henryk VII Luksemburski
Ludwik IV Bawarski
Karol IV Luksemburski
Wacław I
Ruprecht z Palatynatu
Zygmunt I Luksemburski
Albrecht II Habsburg
Fryderyk III Habsburg
Maksymilian I
Karol V
Ferdynand I
Maksymilian II
Rudolf II
Maciej I
Ferdynand II
Ferdynand III Habsburg
Leopold I
Józef I
Karol VI
Karol VII
Franciszek I
Józef II
Leopold II
Franciszek II
Ludwik IV Bawarski
Dynastia: Wittelsbachów
Urodzony: w 1287 roku
w Monachium
Zmarł: 11 października 1347 roku
w Puch k. Fürstenfeldbruck
Rodzice: Ludwik II Mocny
i Matylda Habsburg
9 listopad 1313 9 listopada 1313 roku Ludwik IV Wittelsbach pokonał wojska habsburskie w bitwie pod Gammelsdorf, dzięki czemu Wittelsbachowie zajęli Dolną Bawarię. [więcej]
Sierpień 1314 Na przełomie sierpnia i września 1314 roku Ludwik IV Wittelsbach zgłosił swoją kandydaturę do niemieckiego tronu, który od jesieni 1313 roku pozostawał pusty. [więcej]
Wrzesień 1314 We wrześniu 1314 roku Ludwik IV Wittelsbach przystąpił do szeroko zakrojonej kampanii wyborczej, próbując dobrym słowem, obietnicami i pieniędzmi zjednać sobie elektorów. [więcej]
19-20 październik 1314 19-20 października 1314 roku w trakcie elekcji wybrano dwóch królów Niemiec. Połowa elektorów głosowała za Ludwikiem IV Wittelsbachem, a druga część głosujących wybrała Fryderyka III Pięknego. W konsekwencji braku kompromisu wśród elektorów doszło do podwójnej koronacji, a potem do wojny. [więcej]
25 listopad 1314 25 listopada 1314 roku w Akwizgranie Ludwik IV Wittelsbach został koronowany na króla Niemiec. W tym samym czasie w Bonn koronę Rzeszy założono na głowę Fryderyka III Pięknego. [więcej]
Grudzień 1314 W grudniu 1314 roku w Kolonii Ludwik IV Wittelsbach zawarł z Janem Luksemburskim przymierze, w którym zagwarantował mu pełnię władzy w Czechach, a także prawo do dotychczas posiadanych ziem, a więc Księstwa Lotaryngii, Brabancji i Limburga oraz do ziem polskich i Miśni. [więcej]
20 grudzień 1314 20 grudnia 1314 roku Ludwik IV Wittelsbach zatwierdził oprawę wdowią Małgorzacie Askańskiej należną jej po zmarłym w 1308 roku księciu Albrechcie z dynastii saskiej na Lauenburgu. Wspomniana wyżej Małgorzata była również wdową po Przemyśle II. [więcej]
Lato 1315 Latem 1315 roku na terytorium Ludwika IV Wittelsbacha wkroczyły wojska Habsburgów. Z drugiej strony zaatakowany został przez swojego brata palatyna reńskiego Rudolfa. [więcej]
Boże Narodzenie 1315 Pod koniec 1315 roku Ludwik IV Wittelsbach spotkał się w Ingolstadt z Elżbietą, małżonką Jana Luksemburskiego, która przybyła prosić władcę Niemiec o pomoc zbrojną niezbędną do stłumienia rebelii w Czechach. Ludwik IV Wittelsbach uwikłany w konflikt z Fryderykiem III Pięknym nie zdecydował się na udzielenie wsparcia. [więcej]
1316 W 1316 w katedrze w Akwizgranie Ludwik IV Wittelsbach dostąpił zaszczytu koronacji na króla Niemiec.
Marzec 1318 W marcu 1318 roku w Cheb Ludwik IV Wittelsbach spotkał się z Janem Luksemburskim, który nie potrafił sobie poradzić z rebelią w Czechach. Król Niemiec doradził mu zawarcie kompromisu. [więcej]
23 kwiecień 1318 23 kwietnia 1318 roku w Domażlicach Ludwik IV Wittelsbach podjął się roli rozjemcy w sporze Jana Luksemburskiego ze szlachtą, skupioną wokół Henryka z Lipy. [więcej]
Wrzesień 1319 Pod koniec września 1319 roku nad rzeką Inn opodal Mühldorfu doszło do spotkania wojsk dwóch niemieckich królów. Ludwik IV Wittelsbach spodziewający się zdrady nie podjął wyzwania i wycofał się. Fryderyk III Piękny nie dźwignął trudu pogoni, więc poprzestał na spustoszeniu znacznych połaci Bawarii.
Do wycofującej się armii bawarskiej dołączył sławny czeski rycerz Vilem Zajic z Valdeka, który w miejscowości Dachau został wmieszany w bójkę pomiędzy żołnierzami. Tam dosięgła go strzała, wystrzelona podczas zamieszki. Ciężko raniony rycerz zmarł po ośmiu dniach. [więcej]
Kwiecień 1321 W kwietniu 1321 roku w Chebie Ludwik IV Wittelsbach spotkał się z Janem Luksemburskim. Negocjowano tam warunki małżeństwa córki króla Czech Małgorzaty z Henrykiem, synem dolnobawarskiego księcia Stefana I. [więcej]
Wrzesień 1321 We wrześniu 1321 roku Ludwik IV Wittelsbach wystawił dokument, w którym zaakceptował zmiany terytorialne w Górnych Łużycach, dokonane przez Jana Luksemburskiego i Henryka z Lipy. [więcej]
28 wrzesień 1322 28 września 1322 roku Ludwik IV Wittelsbach pokonał wojska Fryderyka III Pięknego w bitwie pod Mühldorf. [więcej]
Październik 1322 W październiku 1322 roku w Ratyzbonie Ludwik IV Wittelsbach zorganizował zjazd koalicjantów, którzy wzięli udział w bitwie pod Mühldorf. [więcej]
1323 W 1323 roku Ludwik IV Wittelsbach obsadził swojego syna Ludwika V na brandenburskim tronie. [więcej]
1323 W 1323 roku papież Jan XXII zwrócił się do Ludwika IV Wittelsbacha z żądaniem, by ten ostatni zrzekł się tronu króla rzymskiego. [więcej]
1323 W 1323 roku Ludwik IV Wittelsbach wydał Manifest z Norymbergi, w którym, wsparty opinią prawników, stwierdził, że cesarz wybrany zgodnie z prawem nie potrzebuje dodatkowego zatwierdzenia papieskiego. [więcej]
1323 W 1323 roku Ludwik IV Wittelsbach pomimo protestów papieża Jana XXII mianował w Lombardii zaufanego wikariusza cesarskiego. [więcej]
1323 W 1323 roku w szwabskim Donauwörth Ludwik IV Wittelsbach spotkał się z Janem Luksemburskim. Królowie przedyskutowali między innymi papieski atak na osobę władcy Niemiec oraz terminy realizacji zobowiązań Ludwika IV wobec Jana Luksemburskiego. [więcej]
8 październik 1323 8 października 1323 roku Jan XXII oficjalnie zaprotestował przeciwko nadaniu Brandenburgii synowi Ludwika IV Wittelsbacha. W oficjalnym piśmie wzywał społeczność do nieposłuszeństwa względem Ludwika V. [więcej]
23 kwiecień 1324 23 kwietnia 1324 roku Jan XXII zagroził Ludwikowi IV Wittelsbachowi klątwą, jeżeli nie przestanie on tytułować się królem Niemiec i cesarzem. [więcej]
Lipiec 1324 W lipcu 1324 roku Ludwik IV Wittelsbach został ekskomunikowany przez papieża Jana XXII. [więcej]
1324 W 1324 roku Ludwik IV Wittelsbach wszczął proces o zdjęcie ekskomuniki. [więcej]
Październik 1324 W październiku 1324 roku Ludwik IV Wittelsbach ogłosił papieża Jana XXII heretykiem. [więcej]
5 listopad 1325 Ludwik IV Wittelsbach, szukający sprzymierzeńców do sporu z Janem XXII, uwolnił więzionego od 1322 roku Fryderyka Pięknego i 5 listopada 1325 roku w Monachium zawarł z Habsburgami ugodę, w myśl której rządy w Niemczech miały być sprawowane wspólnie. Obaj władcy mieli nosić tytuł króla rzymskiego i cesarza. Dysponowali jedną pieczęcią i razem mieli nadawać lenna. [więcej]
12 sierpień 1326 12 sierpnia 1326 roku Ludwik IV Wittelsbach przebywał w Monachium. [więcej]
Jesień 1326 Jesienią 1326 roku Ludwik IV Wittelsbach gościł Bolka Świdnickiego. [więcej]
5–12 wrzesień 1326 Między 5 i 12 września 1326 roku Ludwik IV Wittelsbach przebywał w Norymberdze. [więcej]
12 październik 1326 12 października 1326 roku Ludwik IV Wittelsbach przebywał w Ingolstadt. [więcej]
1327 W 1327 roku Ludwik IV Wittelsbach przedsięwziął wyprawę do Italii. [więcej]
31 maj 1327 31 maja 1327 roku Ludwik IV Wittelsbach został królem Italii. [więcej]
17 styczeń 1328 17 stycznia 1328 roku w bazylice na Lateranie Ludwik IV Wittelsbach przyjął z rąk ludu rzymskiego cesarską koronę, którą wręczył mu Sciarra Colonna, przywódca antypapieskiego powstania w Rzymie. [więcej]
Styczeń 1328 W styczniu 1328 roku przebywający w Italii Ludwik IV Wittelsbach nakazał książętom pomorskim złożyć hołd jego synowi margrabiemu Brandenburgii Ludwikowi. Ten niepotrzebny nakaz doprowadził do popsucia wzajemnych stosunków i utworzeniu anty brandenburskiego sojuszu książąt pomorskich z Meklemburgią. [więcej]
27 styczeń 1328 27 stycznia 1328 roku Ludwik IV Wittelsbach wydał dekret, którym pozbawił Władysława Łokietka polskiego tronu. [więcej]
8 luty 1328 8 lutego 1328 roku Ludwik IV Wittelsbach wydał cesarski edykt, w którym ponownie pozbawił Władysława Łokietka królestwa, uznając go winnym obrazy majestatu, i nadał Polskę swemu synowi Ludwikowi. [więcej]
5 kwiecień 1328 5 kwietnia 1328 roku Jan XXII wezwał niemieckich elektorów, aby wybrali nowego króla rzymskiego, ponieważ Ludwik IV Wittelsbach jest wyklęty i już nie posiada żadnych praw do sprawowania rządów. [więcej]
22 maj 1328 22 maja 1328 roku przebywający w Rzymie Ludwik IV Wittelsbach doprowadził do wyboru antypapieża Mikołaja V. [więcej]
Styczeń 1329 W początkach stycznia 1329 roku Ludwik IV Wittelsbach spotkał się w Pizie z Mikołajem V. Tam doszło do ceremonii, podczas której umieszczono figurę symbolizującą papieża Jana XXII w szatach pontyfikalnych, a następnie Mikołaj V ogłosił, że awinioński papież jest heretykiem i przekazał jego kukłę władzy świeckiej w celu spalenia jej na stosie. [więcej]
4 sierpień 1329 4 sierpnia 1329 roku w Pawii Ludwik IV Wittelsbach wydał dokument dotyczący podziału Bawarii między jego synów. [więcej]
1330 W 1330 roku Ludwik IV Wittelsbach dokonał roszad w grupie osób zarządzających Brandenburgią i sprawujących regencję nad młodym Ludwikiem Wittelsbachem. [więcej]
6 sierpień 1330 6 sierpnia 1330 roku w Hagenau koło Strasburga dzięki mediacjom Jana Luksemburskiego Ludwik IV Wittelsbach zawarł porozumienie w sporze z Habsburgami: Ottonem Wesołym i Albrechtem Kulawym. [więcej]
Listopad 1330 W listopadzie 1330 roku w Augsburgu Ludwik IV Wittelsbach podpisał z Habsburgami: Ottonem Wesołym i Albrechtem Kulawym tajny układ, w myśl którego po bezpotomnej śmierci Henryka Karynckiego Karyntia i południowy Tyrol miały przypaść Habsburgom, zaś północny Tyrol Wittelsbachom. [więcej]
1330 Pod koniec 1330 roku Ludwik IV Wittelsbach utworzył skierowany przeciwko Janowi Luksemburskiemu sojusz, w skład którego weszli Albrecht Kulawy, Karol I Robert, Robert I Mądry i Władysław Łokietek. [więcej]
2 luty 1331 2 lutego 1331 roku Ludwik IV Wittelsbach mianował Ottona Wesołego wikariuszem cesarskim w Rzeszy. [więcej]
1331 W 1331 roku dwadzieścia dwa miasta królewskie Szwabii powołały związek i stanęły po stronie Ludwika IV Wittelsbacha w sporze z papieżem. [więcej]
Marzec-lipiec 1331 W 1331 roku na sejmie Rzeszy w Norymberdze Ludwik IV Wittelsbach bardzo ostro wystąpił przeciwko Janowi Luksemburskiemu, nawołując do utworzenia ligi antyluksemburskiej, celem której miała być agresja na Czechy. [więcej]
3 maj 1331 3 maja 1331 roku w Monachium Ludwik IV Wittelsbach, czyniąc starania utworzenia ligi antyluksemburskiej, polecił Ottonowi Habsburgowi, aby postarał się zwerbować do niej Karola Roberta i Władysława Łokietka. [więcej]
13 sierpień 1331 13 sierpnia 1331 roku na wyspie Dunaju koło w Ratyzbony Ludwik IV Bawarski zawarł z Janem Luksemburskim pokojową ugodę, która zalegalizowała władzę króla Czech w północnej Italii, w zamian przyjmując w lenno Brescię. [więcej]
Grudzień 1331 W grudniu 1331 roku we Frankfurcie nad Menem Ludwik IV Wittelsbach zawarł z Janem Luksemburskim porozumienie, w myśl którego król Czech zobowiązał się zaniechania dalszych podbojów w Italii, zwłaszcza wobec ziem znajdujących się pod zwierzchnictwem cesarskim. [więcej]
Wiosna 1332 Wiosną 1332 roku Ludwik Wittelsbach doprowadził do unieważnienia małżeństwa córki Jana Luksemburskiego Jitki z synem margrabiego Miśni i landgrafa Turyngii Fryderyka. Narzeczona przebywająca już na dworze Fryderyka w Wartburgu została odesłana do Pragi. [więcej]
31 lipiec 1333 31 lipca 1333 roku dyplomaci Ludwika IV Wittelsbacha podpisali z poselstwem Kazimierza Wielkiego traktat pokojowy, który miał obowiązywać przez okres dwóch lat. [więcej]
Listopad 1333 Pod koniec 1333 roku z inicjatywy Jana Luksemburskiego doszło do rokowań, konsekwencją których miało być pojednanie Ludwika IV Wittelsbacha z Janem XXII i niemieckimi elektorami. Podczas negocjacji Ludwik IV Wittelsbach zgodził się nawet oddać tron Rzeszy księciu dolnobawarskiemu Henrykowi XIV. [więcej]
1334 W 1334 roku Ludwik IV Wittelsbach kazał w samotni leśnej w Ettal w pobliżu Oberammergau wznieść budowlę kościelną, w której mieli prowadzić wspólne życie duchowe zakonnicy benedyktyńscy oraz trzynastu rycerzy z żonami. [więcej]
Kwiecień 1335 W kwietniu 1335 roku zmarł Henryk Karyncki. Ludwik IV Bawarski próbował przejąć Tyrol, który przypadł mu na mocy porozumienia z Habsburgami z listopada 1330 roku, lecz akcja ta zakończona została niepowodzeniem. Sporne terytorium pozostało przy Małgorzacie, córce zmarłego księcia.
2 maj 1335 2 maja 1335 roku Ludwik IV Bawarski zawarł z przymierze z Albrechtem i Ottonem Habsburgami. Cesarz również wydał pozwolenie na zajęte przez nich terytoria Karyntię i południowy Tyrol, które pozostawił po sobie zmarły w kwietniu 1335 roku Henryk Karyncki. [więcej]
Lipiec 1336 W lipcu 1336 roku Ludwik IV Wittelsbach sprzymierzony z Habsburgami zaatakował dolną Bawarię należącą do księcia Henryka. [więcej]
Lipiec 1336 Na pomoc dolnobawarskiemu Henrykowi przybył Jan Luksemburski i rozłożywszy się ze swoją armią w pobliżu miejscowości Landau przy rzece Izarze oczekiwał na dalszy ciąg zdarzeń. Ludwik IV Wittelsbach dostrzegłszy ten manewr rozlokował swoje wojska na wielkiej łące pomiędzy klasztorem cysterskim w Aldersbach i Dunajem. Taka patowa sytuacja potrwała kilkanaście dni. [więcej]
18 sierpień 1336 18 sierpnia 1336 roku Ludwik Wittelsbach zdecydował się zaniechać bitwy i wycofać przez Pasawę do Linzu. Tam doszło to konfliktu z Habsburgami, ponieważ Ludwik Wittelsbach zażądał w zastaw za poniesione koszty czterech dużych miast austriackich, a Albrecht II i Otto Wesoły odmówili. [więcej]
19 listopad 1337 19 listopada 1337 roku w Monachium Ludwik Wittelsbach wystawił dokument, w którym nadał Zakonowi Krzyżackiemu kraje litewskie z wszystkimi ich przynależnościami. [więcej]
16 lipiec 1338 W lipcu 1338 roku na zjeździe w Rhense elektorzy niemieccy zatwierdzili uchwałę, odmawiającą papieżowi prawa każdorazowego zatwierdzania wyboru i koronacji cesarskiej króla niemieckiego, którego powoływanie miało być odtąd ich wyłącznym przywilejem. Rozporządzenie to było na rękę Ludwikowi IV Wittelsbachowi, wzmacniając jego pozycję w walce z Benedyktem XII. Od tej pory Rhense stało się miejscem, gdzie tradycyjnie odbywały się wybory króla Rzeszy Niemieckiej. [więcej]
22 lipiec 1338 22 lipca 1338 roku we Frankfurcie Ludwik IV Wittelsbach wystawił na rzecz Zakonu Krzyżackiego dokument protekcyjny, w którym zabronił Krzyżakom oddawać jakiekolwiek terytoria Kazimierzowi Wielkiemu i Giedyminowi, a także zakazywał Zakonowi stawiania się bez jego zgody przed jakimkolwiek sądem papieskim. [więcej]
Lato 1338 Latem 1338 roku w Koblencji Ludwik IV Wittelsbach gościł króla Anglii Edwarda III, któremu nadał insygnia wikariusza cesarskiego Dolnej Lotaryngii i przyrzekł mu pomoc. [więcej]
Marzec 1339 W marcu 1339 roku we Frankfurcie nad Menem Ludwik IV Wittelsbach odebrał hołd od Jana Luksemburskiego. [więcej]
20 marzec 1339 20 marca 1339 roku we Frankfurcie nad Menem Ludwik IV Wittelsbach zobowiązał się wspierać Jana Luksemburskiego przeciwko każdemu, lecz z małymi wyjątkami. [więcej]
1340 W 1340 roku Ludwikowi IV Wittelsbachowi zdarzyła się okazja rozciągnięcia wpływów na Tyrol. Król Niemiec stał się arbitrem w sporze Małgorzaty z jej mężem Janem Henrykiem Luksemburskim, synem Jana. Męża księżnej Tyrolu oskarżono o rzekomą impotencję, więc małżeństwo zostało unieważnione. [więcej]
1341 W 1341 roku Ludwik IV Wittelsbach wspierał rebelię przeciwko rządom Luksemburgów w Tyrolu. [więcej]
1343 W 1343 roku Ludwik IV Wittelsbach zaoferował papieżowi chęć pojednania się. [więcej]
Wrzesień 1343 We wrześniu 1343 roku Ludwik IV Wittelsbach wyznaczył swoich pełnomocników, którzy mieli wypracować płaszczyznę porozumienia z papieżem Klemensem VI. [więcej]
1343 / 1344 Na przełomie 1343 i 1344 roku Ludwik Wittelsbach wystąpił do Jana Luksemburskiego z propozycję mariażu cesarskiej córki z Wacławem Luksemburskim. Król Czech wyraził zgodę na to małżeństwo, natomiast w opozycji do tego projektu stanął Karol Luksemburski, który uważał, że mężem cesarskiej córki powinien zostać starszy syn Jana I Jan Henryk. Tym sposobem doszło do ostrego sporu ojca z synem, co Ludwikowi Wittelsbachowi było bardzo na rękę. [więcej]
Kwiecień 1344 W kwietniu 1344 roku pojawili się w Awinionie wysłannicy Ludwika Wittelsbacha starający się o poprawę stosunków na linii cesarz - papież. [więcej]
Maj 1344 W maju 1344 roku Ludwik IV Wittelsbach przebywał w Bazylei na zgromadzeniu niemieckiego możnowładztwa. Pojawił się tam również Karol Luksemburski, który czynił starania pozbawienia tronu władcy Rzeszy. [więcej]
1 styczeń 1345 1 stycznia 1345 roku Ludwik IV Wittelsbach zawarł z Kazimierzem Wielkim sojusz skierowany przeciwko Luksemburgom. Powaga układu wzmocniona została mariażem córki polskiego króla Kunegundy z cesarskim synem Ludwikiem VI Rzymianinem. [więcej]
1345 W 1345 roku Ludwik IV Wittelsbach zaanektował ziemie, które pozostawił po sobie zmarły w 1345 roku hrabia Hainaut Wilhelm. [więcej]
Sierpień 1345 W sierpniu 1345 roku Ludwik IV Wittelsbach za pośrednictwem swego syna zawarł ugodę z Janem Luksemburskim. [więcej]
24 maj 1346 24 maja 1346 roku jeden e elektorów Rzeszy Niemieckiej Baldwin Luksemburski zwrócił się pisemnie do Ludwika IV Wittelsbacha, wzywając go do zwrotu zawłaszczonych przezeń bez podstaw ziem Tyrolu i Karyntii. W adresie pisma nie użył tytułu cesarza ani króla, lecz jedynie jaśnie wielmożnego pana. [więcej]
Złota myśl na dziś

Szukaj:


Ważne bitwy

Bitwa pod Mühldorf 1322

Zapisz się na bezpłatny newsletter:


Poprzednik: Henryk VII Luksemburski
Żony i potomstwo:

Pierwszą żoną Ludwika IV została Beatrycze - córka Bolka I Surowego.

  1. Matylda (1313 – 1346) - żona Fryderyka II Poważnego, margrabiego Miśni
  2. dziecko zmarłe młodo (1314)
  3. Anna (1316 – 1319)
  4. Ludwik V (1316–1361) - książę Górnej Bawarii, margrabia brandenburski, książę Tyrolu
  5. Agnieszka (1318-?)
  6. Stefan II (1319–1375) - książę Dolnej Bawarii

Drugą żoną Ludwika IV została w 1324 roku Małgorzata - córka księcia Sabaudii, Amadeusza VIII.

  1. Małgorzata (1325–1374)
  2. Anna (1326 – 1361) - żona Jana I, księcia Dolnej Bawarii
  3. Ludwik VI Rzymianin (1328–1365) - książę Górnej Bawarii, elektor Brandenburgii
  4. Elżbieta (1329 – 1402)
  5. Wilhelm I (1330–1389) - jako Wilhelm I książę Dolnej Bawarii, jako Wilhelm III hrabia Hainaut
  6. Albrecht I (1336–1404) - książę Dolnej Bawarii, Hainaut i Holandii
  7. Otto V Leniwy (1340–1379) - książę Górnej Bawarii, elektor Brandenburgii
  8. Beatrycze (1344 – 1359) - żona szwedzkiego króla Eryka XII
  9. Agnieszka (1345 – 1352)
  10. Ludwik (1347 – 1348)
Następca: Karol IV

Strona główna Władcy Ważne bitwy Polityka prywatności Antykwariat Księga gości



Copyright © 2006-2024 www.zamki.name. Wszystkie prawa zastrzeżone.

#Ludwik_Bawarski
#LudwikBawarski
57

...
ozdoba

[Zamknij]

W tym serwisie stosuje się pliki cookies w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, dzięki temu dostosowuje się on do Twoich indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Możesz w każdym czasie dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej informacji znajdziesz w naszej Polityce Prywatności.