Władcy Rusi
Dynastia:
Rurykowiczów
Urodzony:
w 1201 roku
Zmarł:
w 1264 roku
Rodzice:
Roman II Mścisławowicz Eufrozyna Anna
19 czerwiec 1205
19 czerwca 1205 roku w bitwie pod Zawichostem Daniela I Halickiego , który wówczas wraz z matką przebywał w Haliczu. [więcej]
Lipiec 1205
Po pogrzebie ojca Daniel I odebrał od bojarów hołd, stając się tym sposobem władcą Halicza. Regentką małoletniego monarchy została jego matka, z którą niedługo potem udał się do Sanoka na szczyt z królem Węgier Andrzejem II . [więcej]
Sierpień 1205
W sierpniu 1205 roku Ruryk II Rościsławowicz przekroczył granice terytorium Daniela I . Oddziały halicko-włodzimierskie, wzmocnione posiłkami Andrzeja II , po porażce w polu w rejonie Mikulina nad Seretem skupiły się na zakończonej sukcesem obronie Halicza.
[więcej]
Wiosna-lato 1206
Wiosną 1206 roku na terytorium należące do Daniela I Halickiego najechały armie: ruska pod wodzą Ruryka Rościsławowicza , węgierska pod dowództwem Andrzeja II i polska, na czele której stanął Leszek Biały . Do bitwy nie doszło, lecz w wyniku układów Daniel I utracił władzę w Haliczu, w którym początkowo miał rządzić Jarosław Wsiewołodowicz , a ostatecznie miejsce na tronie zajął Włodzimierz Igorewicz . [więcej]
1206/1207
Zimą 1206/1207 roku, w związku z realnym zagrożeniem utraty wolności, Daniel I Halicki wspólnie z matką i bratem uciekli z Włodzimierza i udali się do Krakowa na dwór Leszka Białego . [więcej]
1206/1207
Na przełomie 1206 i 1207 roku Daniel I Halicki wspólnie z posłem Leszka Białego Więcławem udał się na Węgry na dwór króla Andrzeja II z prośbą o pomoc w odzyskaniu tronu we Włodzimierzu. Poselstwo nie przyniosło pozytywnych skutków, lecz pomimo to Daniel I pozostał na Węgrzech. [więcej]
1210
W 1210 roku w Haliczu doszło do ostrych represji zainicjowanych przez braci Igoriewiczów. Daniel I Romanowicz przebywał wówczas na Węgrzech, dokąd przybyli posłowie prześladowanych halickich bojarów. [więcej]
1211
W 1211 roku Daniel I Romanowicz dzięki interwencji wojsk węgierskich i polskich został osadzony na tronie halickim. [więcej]
1212
W 1212 roku z powodu buntu bojarów Daniel I Romanowicz zmuszony został do wygnania matki z Halicza. [więcej]
1212
Pod koniec 1212 roku, dzięki zbrojnej interwencji węgierskiego króla Andrzeja II , Eufrozyna Halicka mogła powrócić do Halicza. Daniel I Romanowicz tym sposobem zyskał wsparcie matki w sprawowaniu władzy. [więcej]
1213
W 1213 roku Daniel I Romanowicz znowu został usunięty z Halicza. Tym razem gród zdobył Mścisław Jarosławowicz Niemy . Daniel I wraz z matką schronili się na Węgrzech. W tym czasie Leszek Biały zajął Bełz i oddał go Aleksandrowi Wsiewołodowiczowi . [więcej]
Jesień 1213
W związku z tym, że król Węgier Andrzej II po zbrojnej interwencji umieścił na halickim tronie Władysława Kormiliczyca, pod koniec 1213 roku Daniel I Romanowicz z matką udali się do Krakowa. [więcej]
1214
W 1214 roku Daniel I Romanowicz z matką przenieśli się z Krakowa do Kamieńca, gdzie przebywał brat Wasylko. Wiosną próbę odzyskania Halicza podjął Leszek Biały . Dwunastoletni Daniel I Romanowicz osobiście wziął udział w kampanii polskiego princepsa, uczestnicząc również w zwycięskiej bitwie nad rzeką Bóbrką. [więcej]
Jesień 1214
Jesienią 1214 roku na mocy postanowień układu zawartego w Spiszu władcą Halicza wybrany został syn Andrzeja II Koloman. W konsekwencji Daniel I Romanowicz wraz z matką i bratem utracili władzę w Haliczu. [więcej]
1215
Na początku 1215 roku, pomimo sprzeciwu węgierskiego króla Andrzeja II , Leszek Biały pomógł Danielowi I zająć miejsce na tronie we Włodzimierzu Wołyńskim. [więcej]
Maj 1217
W maju 1217 roku Halicz znalazł się w rękach księcia Mścisława Udałego . Daniel Romanowicz , przebywający wówczas we Włodzimierzu Wołyńskim, mógł liczyć na odzyskanie halickiego tronu jedynie na drodzy dyplomacji. [więcej]
Sierpień / wrzesień 1217
Na przełomie lata i jesieni 1217 roku Daniel I Romanowicz ożenił się z Anną, córką Mścisława Mścisławowicza Udałego . [więcej]
Jesień 1217
Jesienią 1217 roku Daniel I Romanowicz , stając się zięciem Mścisława Mścisławowicza Udałego , zyskał w teściu potężnego sojusznika. Teraz mógł przystąpić do ofensywy przeciwko Leszkowi Białemu . Jeszcze w tym samym roku, wspomagany oddziałami bełskiego Aleksandra, Daniel I odebrał Polakom ziemie między Wieprzem a Bugiem. [więcej]
Wiosna 1218
Wiosną 1218 roku na terytorium Daniela I Romanowicza wkroczyły oddziały Leszka Białego . Zastępy wysłane przez włodzimierskiego księcia skutecznie przegoniły z Małopolski i Mazowsza agresorów. [więcej]
Październik 1219
W październiku 1219 roku z powodu polsko-węgierskiej inwazji Daniel I Romanowicz utracił Halicz i w konsekwencji zbiegł do teścia. Mścisław Mścisławowicz za zakończoną sukcesem brawurową ucieczkę nagrodził swego zięcia siwym koniem. Stamtąd Daniel I udał się do Włodzimierza Wołyńskiego.Andrzeja II , Koloman, który już od pierwszej połowy 1215 roku tytułował się królem Halicza. [więcej]
Zima 1219 / 1220
Zimą przełomu 1219 i 1220 roku Daniel I Romanowicz , rezydujący we Włodzimierzu Wołyńskim, zawarł sojusz z Litwinami. Przymierze to niewątpliwie skierowane było przeciwko władcom Mazowsza i Małopolski. Prawdopodobnie Eufrozyna Halicka była osobą, która wykrzesała impuls do rozpoczęcia rozmów z nacją z północy. [więcej]
1220
W 1220 roku Daniel I Romanowicz skutecznie odparł polską agresję na Włodzimierz. W znacznym stopniu pomógł wówczas sojusz z Litwinami, którzy w tym czasie zajechali Mazowsze. [więcej]
Styczeń 1221
W styczniu 1221 roku najazd na Włodzimierz, w którym wraz z bratem przebywał Daniel I Romanowicz , planowali Leszek Biały i Andrzej II . Dzięki akcji księcia kijowskiego Mścisława III , który zaatakował Halicz, nie doszło do zdobycia Włodzimierza przez wojska węgiersko-polskie. [więcej]
Wiosna 1221
24 marca 1221 roku doszło do bitwy pod Haliczem Mścisława Mścisławowicza Udałego pokonała węgierskie oddziały i zdobyła gród. Sam Daniel I Romanowicz nie brał udziału w starciu. W tym czasie blokował najazd oddziałów z Mazowsza i Małopolski w okolicach Krasnegostawu, a niedługo potem dzięki poparciu teścia zajął miejsce na halickim tronie. [więcej]
Wiosna 1221
Wiosną 1221 roku Daniel Halicki gościł Konrada I Mazowieckiego , który podobno ostrzegł go o planowanej próbie uwięzienia ruskiego księcia przez Leszka Białego . [więcej]
Jesień 1221
Jesienią 1221 roku Daniel I Romanowicz zawarł pokojowe porozumienie z Leszkiem Białym . [więcej]
Jesień 1221
Po podpisaniu pokojowego układu z Leszkiem Białym przyszedł czas zemsty. Prawdopodobnie jesienią 1221 roku Daniel I Romanowicz najechał i spustoszył terytorium Aleksandra Wsiewołodowicza . Ta agresja Romanowicza spowodowała zawarcie przez Mścisława Mścisławowicza Udałego z Andrzejem II porozumienia, w myśl którego ruski książę oddał tron halicki synowi węgierskiego monarchy Andrzejowi. Zwolniono również węgierskich więźniów, a pakt wzmocniony został małżeństwem córki Udałego Marii z księciem Andrzejem. [więcej]
Kwiecień 1223
Z powodu zbliżającej się tatarskiej nawały w kwietniu 1223 roku Daniel I Halicki udał się do Kijowa na zgromadzenie książąt ruskich, na którym ustalono koncepcję przeciwstawienia się nadciągającym agresorom. [więcej]
31 maj 1223
31 maja 1223 roku Daniel I Romanowicz wziął udział w bitwie nad rzeką Kałką [więcej]
1224
W 1224 roku Daniel I Romanowicz wspólnie z bratem rozpoczęli starania mające na celu pozyskanie potomków Wsiewołoda Wielkie Gniazdo jako sojuszników. Jednym z owoców tych starań był ślub Wasylka Romanowicza z nieznaną z imienia córką Jerzego Wsiewołodowicza , który odbył się pomiędzy 1 marca 1226 a 28 lutego 1227 roku.
Wiosna 1225
Groźba zbliżającego konfliktu z Aleksanderem Wsiewołodowiczem Bełskim stała się powodem poselstwa Daniela I do Krakowa. [więcej]
Lato 1225
Latem 1225 roku Daniel I Romanowicz , wspierany oddziałami Leszka Białego , pokonał wojska Mścisława Udałego . [więcej]
Jesień 1225
Jesienią 1225 roku Mścisław Mścisławowicz Udały , wspierany oddziałami Połowców i Włodzimierza Rurykowicza , przekroczył terytorium Daniela I Romanowicza . Włodzimierskiemu księciu udało się doprowadzić do pertraktacji, które odbyły się w Peremylu. Nieporozumienie powstałe wskutek intrygi Aleksandra Wsiewołodowicza Bełskiego , będące motorem działań Mścisława Mścisławowicza , zostało wyjaśnione. Rozlewu krwi zaniechano i władcy rozjechali się w pokoju. Na koniec Daniel I od zadowolonego teścia otrzymał rumaka o imieniu Aktaz . [więcej]
Początek 1227
Na początku 1227 roku na ruskie ziemie najechała armia Andrzeja II , którą wspierali Polacy prowadzeni przez wojewodę Pakosława. Opór agresorom stawił Mścisław Mścisławowicz Udały . Daniel I Romanowicz w tym czasie odpierał ataki Leszka Białego . Cała kampania zakończyła się porażką sił polsko-węgierskich. [więcej]
1227
W 1227 roku Mścisław Mścisławowicz Udały przekazał halicki tron królewiczowi węgierskiemu Andrzejowi. Daniel I Romanowicz , który z pewnością liczył na tę sukcesję, musiał na swoją kolej jeszcze poczekać. [więcej]
Grudzień 1227
W grudniu 1227 roku Daniel I Romanowicz wspólnie z bratem Wasylką uderzyli zbrojnie na Łuck, w którym od niedawna rezydował Jarosław Ingwarowicz .Mścisławem Niemym , w myśl którego Daniel I stał się opiekunem jego następcy, młodocianego Iwana Mścisławowicza . Na tej podstawie po śmierci Iwana Mścisławowicza Romanowicze wykoncypowali sobie przywilej dziedziczenia władzy w Łucku, nie biorąc pod uwagę, że w momencie śmierci Iwana Mścisławowicza seniorem rodu Jarosławowiczów (potomków Jarosława Izjasławowicza ) zostawał młody Jarosław Ingwarowicz .Jarosław Ingwarowicz został pojmany. Słabo broniony Łuck poddał się bez walki, a miejsce na opróżnionym tronie zajął Wasylko Romanowicz . Jarosława Ingwarowicza odesłano później do Peremyla jako wasala Daniela I . [więcej]
Początek 1228
Na początku 1228 roku okolice Brześcia spustoszone zostały przez zastępy Jaćwięgów, dowodzonych przez Szutra Mondunicza i Steguta Zjebrowicza. Daniel I Romanowicz wspólnie z bratem przedsięwzięli pościg, który okazał się skuteczny. Podczas walk Daniel I z pomocą bojara Wiaczesława zabił Szutra. [więcej]
25 marzec 1228
W Wielkanoc Daniel i Wasylko Romanowicze uderzyli na Czartorysk. Po trzech dniach walk gród został zdobyty, a władający nim Rościsławowicze dostali się do niewoli. [więcej]
12 maj 1228
12 maja 1228 roku Daniel lub Wasylko Romanowicz , przyjmując zaproszenie Grzymisławy Ingwarówny , regentki małopolskiego księcia Bolesława Wstydliwego , przybył do Skaryszewa. [więcej]
1228
Wzrost potęgi Romanowiczów wywołał niepokój w Kijowie. W drugiej połowie 1228 roku Włodzimierz IV Rurykowicz wysłał do Daniela I Romanowicza metropolitę Cyryla z propozycją układu, który nie został przez Romanowiczów zaakceptowany. [więcej]
1228/1229
Na przełomie 1228 i 1229 roku Włodzimierz IV Rurykowicz wspólnie z Michałem Czernihowskim, wzmocnionym oddziałami z Kurska, Pińska, Nowogródka, Turowa i Połowcami, zaatakował terytorium Daniela I Romanowicza . Temu drugiemu udało się uzyskać krótkotrwały rozejm, udał się więc po pomoc do Małopolski. [więcej]
1229
Powracający z Małopolski Daniel I Romanowicz ruszył na Kijów. Ta odważna akcja włodzimierskiego księcia zmusiła Włodzimierza IV Rurykowicza do negocjacji, dzięki którym konflikt został zażegnany, a Daniel I powszechnie uznany władcą wschodniego Wołynia. [więcej]
Lato 1229
Latem 1229 roku Daniel I Romanowicz wspomógł zbrojnie Konrada Mazowieckiego przeciwko Władysławowi Laskonogiemu . Wyprawa ta zakończyła się oblężeniem Kalisza Daniel I wziął udział w rokowaniach z oblężonymi. [więcej]
Wiosna 1230
Wiosną 1230 roku zaistniały sprzyjające warunki, aby zdobyć Halicz, więc Daniel I Romanowicz niezwłocznie ruszył w tym kierunku. Na miejscu, gdy już rozstawił swoje oddziały pod murami, okazało się, że obrońcy nie wykazali woli walki i poddali gród.Andrzeja II o tym samym imieniu. Daniel I uwolnił królewskiego potomka i odesłał na Węgry.Daniel I połączył Wołyń i Halicz w jedną dzielnicę zwaną Rusią Halicko-Wołyńską. [więcej]
Lato 1230
Latem 1230 roku pod Haliczem stanęły węgierskie oddziały pod dowództwem Beli IV , zadaniem których było odzyskanie utraconego wiosną grodu. Oddziały dowodzone przez tysiącznika Demiana i wzmocnione zastępami przysłanymi przez chana Połowców Kotjana stawiły skuteczny opór Węgrom.
Dzięki temu Daniel I nie oddał swojej nowej stolicy. [więcej]
1230
Po objęciu władzy w Haliczu Daniel I doświadczył kilku zamachów na swoje życie. Był to dowód na to, jak na początku krucha była jego pozycja w nowej stolicy. [więcej]
8 wrzesień 1231
Jesienią 1231 roku Daniel Halicki postanowił unieszkodliwić Aleksandra Wsiewołodowicza Bełskiego , który nie ustawał w intrygach przeciwko niemu, a po nieudanym zamachu z poprzedniego roku schronił się w Przemyślu. Prawdopodobnie 8 września Daniel I wyruszył w kierunku grodu nad Sanem, lecz cel nie został osiągnięty. Spłoszony Aleksander uciekł na Węgry i tam rozpoczął agitację do zbrojnego ataku na Halicz. [więcej]
1231 / 1232
Lobbing Aleksandra Wsiewołodowicza Bełskiego na Węgrzech szybko przyniósł efekty. Na przełomie 1231 i 1232 roku terytorium Daniela I Halickiego przekroczyły wojska węgierskie z królem Andrzejem II na czele. Jako pierwszy zaatakowany został Jarosław, a potem Włodzimierz Wołyński. Przewaga Madziarów była na tyle duża, że Daniel I dość szybko zgodził się na przywrócenie układu sił sprzed wiosny 1230 roku, czyli Aleksander Wsiewołodowicz powrócił do Bełza i Czerwienia, Halicz ponownie zajął syn węgierskiego króla Andrzej, a Daniel I z powrotem znalazł się we Włodzimierzu Wołyńskim. [więcej]
1232 / 1233
Na przełomie 1232 i 1233 roku Daniel I Romanowicz poproszony został o wystąpienie w roli arbitra w sporze między Włodzimierzem IV Rurykowiczem i Michałem II Wsiewołodowiczem . Wyprawa włodzimierskiego księcia do Kijowa zakończyła się powodzeniem. Ugoda pomiędzy zwaśnionymi kniaziami została zawarta, a Daniel I w nagrodę otrzymał Torczesk. Włodzimierski książę wspaniałomyślnie oddał nowy nabytek synom Mścisława Mścisławowicza, wzbudzając tym gestem podziw i sympatię. [więcej]
1233
Przebywający jeszcze w Kijowie Daniel I Romanowicz dowiedział się o łupieskim najeździe władcy Halicza Andrzeja i Aleksandra Wsiewołodowicza Bełskiego . Czym prędzej wyruszył z powrotem, aby bronić swego terytorium. W efekcie splotu zdarzeń Daniel I wziął udział w bitwie nad rzeką Białą w okolicach Szumska i Torczeska
Maj 1233
W kwietniu lub maju 1233 roku na stronę Romanowiczów przeszedł Aleksander Wsiewołodowicz Bełski . Daniel I Romanowicz dzięki temu pozbył się długoletniego wroga, więc z pewnością uradował go ten epizod. Niedługo potem obydwaj władcy udali się na karną ekspedycję przeciwko bojarskiemu rodowi Arbuzowiczów i spustoszyli należący do nich Plisniesk. [więcej]
Sierpień 1233
W sierpniu 1233 roku na Peremyl ruszyły węgierskie oddziały, dowodzone przez halickiego księcia Andrzeja. Daniel I Romanowicz odparł atak, ustawiając linię obrony na moście, umożliwiającym przejście przez Styr. [więcej]
1233 / 1234
Pod koniec 1233 roku, znużony atakami halickiego księcia Andrzeja, Daniel I Romanowicz postanowił wziąć sprawy w swoje ręce i sam przygotował wyprawę na Halicz, poprzedzoną intensywną kampanią dyplomatyczną. Wzmocniony oddziałami Aleksandra Wsiewołodowicza rozpoczął oblężenie prawdopodobnie w grudniu 1233 roku. Blokada grodu trwała ponad dwa miesiące i zakończyła się wraz ze śmiercią księcia Andrzeja Węgierskiego. Tym sposobem Daniel Romanowicz po raz czwarty stał się Danielem Halickim . [więcej]
Wiosna 1234
Niedługo po objęciu władzy w Haliczu Daniel I wspólnie z bratem Wasylką, który wówczas został władcą Włodzimierza Wołyńskiego, postanowili dokumentnie rozwiązać nieustający problem z Aleksanderem Wsiewołodowiczem Bełskim , który podczas ostatniego oblężenia Halicza, przekupiony przez Sudysława, opuścił szeregi Daniela I . Po trzydniowej pogoni Aleksander został pojmany i prawdopodobnie pozbawiony życia, ponieważ zniknął z kart dokumentów z tamtej epoki. [więcej]
1234
W 1234 roku Daniel Halicki gościł w Haliczu Rościsława, syna kijowskiego księcia Włodzimierza IV Rurykowicza . [więcej]
Koniec 1234
Pod koniec 1234 roku Daniel I Halicki wysłał posiłki Włodzimierzowi IV Rurykowiczowi , który był zagrożony agresją Michała II Wsiewołodowicza . Dosyć szybko okazało się, że wsparcie było zbyt małe. Z tego powodu Daniel I zebrał oddziały i osobiście wyruszył do Kijowa. Kiedy Michał II Czernihowski zobaczył połączone armie, uznał, że dysponuje zbyt małymi siłami i zdecydował się na odwrót. [więcej]
Początek 1235
Gdy Michał II Czernihowski wycofał się spod Kijowa, Daniel I Halicki wspólnie z Włodzimierzem IV zdecydowali o prewencyjnej wyprawie na terytorium Michała II zakończonej nieudanym oblężeniem Czernihowa
Maj 1235
Przeciągające się oblężenie Czernihowa Michała II Czernihowskiego Izjasław IV ściągnął posiłki połowieckie, które pustoszyły okolice Kijowa. To stało się powodem wycofania się Daniela I Halickiego i Włodzimierza IV spod Czernihowa. W drodze powrotnej obaj wodzowie postanowili zaatakować oddziały Połowców. Do bitwy doszło w okolicy Torczeska. Starcie zakończyło się niepowodzeniem. Danielowi I Halickiemu udało się uciec i dotrzeć do Halicza, a Włodzimierz IV dostał się do niewoli.
[więcej]
Lato 1235
Powróciwszy do Halicza Daniel I Halicki spotkał się z buntem halickich bojarów. Z tego powodu postanowił wycofać się do Włodzimierza. Lokalni oligarchowie na tron powołali Michała II Wsiewołodowicza . [więcej]
Czerwiec 1235
Prawdopodobnie jeszcze w czerwcu 1235 roku Daniel I Halicki udał się na Węgry do króla Andrzeja II po pomoc.
14 październik 1235
14 października 1235 roku Daniel I Halicki wziął udział w uroczystości koronacji Beli IV . Romanowicz prowadził konia nowego władcy Węgier. [więcej]
1235 / 1236
Nie uzyskawszy pomocy od Beli IV Daniel I Halicki na przełomie 1235 i 1236 roku powrócił do Włodzimierza. Niedługo potem wziął udział w nieudanej wyprawie na Halicz, zorganizowanej przez Wasylkę i wzmocnionej oddziałami małopolskimi.
[więcej]
Wiosna 1236
Wiosną 1236 roku na rejon Kamieńca (nad Słuczą) spadła odwetowa wyprawa Haliczan. Oddziały Daniela I Halickiego , wzmocnione zastępami Włodzimierza IV Rurykowicza , pokonały najeźdźców. [więcej]
Lato 1236
Latem 1236 roku u Daniela I Halickiego stawili się posłowie Michała II Wsiewołodowicza z żądaniem uwolnienia bołochowskich jeńców, pojmanych wiosną w okolicy Kamieńca (nad Słuczą). [więcej]
Jesień 1236
Jesienią 1236 roku terytorium Romanowiczów zaatakowane zostało z dwóch stron. Od północy agresję Konrada I Mazowieckiego skutecznie odpierał Wasylko, pokonując jego armię pod Czerwieniem. Na południu Daniel I Romanowicz stawił efektywny opór Michałowi II Wsiewołodowiczowi . [więcej]
Jesień 1236
Koncentrację swych wojsk Daniel I Romanowicz postanowił wykorzystać na odwetowy atak na Halicz, w którym schronił się Michał II Wsiewołodowicz . Oprócz spustoszenia terytorium wroga kampania ta nie przyniosła innych korzyści. [więcej]
Styczeń 1237
W styczniu 1237 roku Daniel I Romanowicz najprawdopodobniej przebywał w Wiedniu i spotkał się z cesarzem Fryderykiem II . [więcej]
Początek 1237
Na początku 1237 roku Daniel I Romanowicz , zaproszony przez Belę IV , udał się na Węgry. [więcej]
1237
Po powrocie z Węgier Daniel I Romanowicz , wzmocniony przymierzem z Belą IV , ponownie zaatakował Halicz. Tym razem kampania okazała się skuteczna. Michał II Wsiewołodowicz oddał Danielowi I księstwo przemyskie. [więcej]
Marzec 1238
Na początku 1238 roku Daniel I Halicki postanowił zorganizować łupieską wyprawę na Jaćwież. W tym celu w marcu doszło do koncentracji oddziałów w okolicy Brześcia. Nagłe ocieplenie spowodowało roztopy, więc zrezygnowano z marszu na północ. Zebrane wojsko wykorzystano do ataku na ziemie Konrada I Mazowieckiego , w wyniku którego Daniel I Halicki zdobył Drohiczyn. [więcej]
Lato 1238
Latem 1238 roku władca Halicza Rościsław Michałowicz wyruszył na łupieską wyprawę w kierunku Litwy. Przebywający w tym czasie w Chełmie Daniel I Halicki zdecydował się wykorzystać tę szansę i podążył w przeciwnym kierunku po trzech dniach stając pod murami Halicza. Negocjacje kniazia z mieszczanami okazały się owocne, więc otwarto przed nim bramy grodu. [więcej]
Lato 1238
Zorientowawszy się co się stało, Michała II Wsiewołodowicza zaatakował Jarosław III Wsiewołodowicz. Do niewoli dostała się wtedy Olena - żona zbiega, siostra Daniela I Romanowicza . Daniel I Halicki wysłał za byłym halickim księciem pościg, który nie zakończył się sukcesem. [więcej]
Listopad 1239
Na przełomie października i listopada 1239 roku uciekającego przed Tatarami Michała II Wsiewołodowicza zaatakował Jarosław III Wsiewołodowicz . Do niewoli dostała się wtedy żona zbiega i jednocześnie siostra Daniela I Romanowicza Olena. Daniel I zwrócił się Jarosława III z prośbą o oddanie siostry. Petycja halickiego księcia została rozpatrzona pozytywnie. [więcej]
Wiosna 1240
Prawdopodobnie wiosną 1240 roku Daniel I Halicki w porozumieniu z Jarosławem III Wsiewołodowiczem usunął z Kijowa Rościsława III Mścisławowicza . [więcej]
Lato 1240
Latem 1240 roku Daniel I Halicki oddał Kijów powracającemu z emigracji Michałowi II Wsiewołodowiczowi . [więcej]
Listopad 1240
Najpóźniej w listopadzie 1240 roku w obawie przed tatarskimi hordami Daniel I Halicki opuścił Ruś i udał się na Węgry. [więcej]
Grudzień 1240
Nie uzyskawszy od Beli IV pomocy, Daniel I Halicki w połowie grudnia 1240 roku opuścił węgierski dwór i skierował się do ojczyzny. Po drodze natknął się na rzekę emigrantów, uciekających przez tatarską nawałą. Z tego powodu powrócił na Węgry. Zostawił tam swojego syna Lwa , a sam udał się do Polski. [więcej]
Początek 1241
W Polsce Daniel I Halicki znalazł schronienie w otoczeniu Bolesława I Mazowieckiego . Polski książę skierował Daniela I wraz z rodziną do Wyszogrodu . [więcej]
Wiosna 1241
Gdy Tatarzy opuścili ziemie ruskie, Daniel I Halicki powrócił do zniszczonej ojczyzny. Podczas podróży towarzyszył mu widok setek żebraków i niepochowanych gnijących ciał, a nieprzyjemne doznania uzupełniał unoszący się nieprzyjemny zapach. Kiedy stanął pod Drohiczynem, nie wpuszczono go do grodu. Pewnie głodny skierował się wówczas do Włodzimierza Wołyńskiego. [więcej]
Wiosna 1241
Niedługo potem na ruskie ziemie zaczęli powracać inni władcy. Jednym z nich był Rościsław Włodzimierzowicz, z którym Daniel I Halicki spotkał się w Chełmie. [więcej]
Lato 1241
Daniel I Halicki powróciwszy do Włodzimierza zorientował się, że jego zwierzchność nad księstwem i zniszczonym Haliczem nie istnieje. Podczas jego nieobecności władzę przejęło dwóch bojarów: Dobrosław Sudycz i Grzegorz Wasylewicz. Aby zmienić ten stan rzeczy, latem 1241 roku Daniel I Halicki rozpoczął negocjacje z możnowładcami. [więcej]
Lato 1241
Dyplomatyczne akcje przedsięwzięte przez Daniela I Halickiego nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Bojarzy byli skłonni oddać władzę tylko na swoich warunkach. Niedługo potem niemoc posłów została zrekompensowana ludzką chciwością, albowiem możnowładcy haliccy poróżnili się o strefy wpływów, a następnie zwrócili do Daniela I Halickiego o arbitraż. [więcej]
Lato 1241
Daniel I Halicki wysłał zbrojne oddziały, aby zaprowadzić porządek w księstwie halickim i zlikwidować bezprawie, jakie powstało w trakcie konfliktu pomiędzy rządzącymi bojarami. [więcej]
Jesień 1241
Rościsław Michałowicz wykorzystując zamęt, jaki powstał w halickim księstwie, wkroczył zbrojnie na jego terytorium. Aby powstrzymać agresora, wystarczyły siły pieczętnika Cyryla, zgromadzone w okolicach Bakoty. [więcej]
Jesień 1241
Po odparciu oddziałów Rościsława IV Michałowicza Daniel I Halicki zdecydował się na rewanż, organizując wyprawę łupieską na ziemie książąt bołochowskich, sojuszników Rościsława IV . [więcej]
Lato 1242
Latem 1242 roku Rościsław Michałowicz przekroczył granice księstwa halickiego. Pustosząc okolice posuwał się od grodu do grodu. Po niedługim czasie poddał się Halicz. Tymczasem na Wołyniu Daniel I Halicki organizował siły. Jego oddziały skutecznie odparły agresorów, podchodzących pod granice księstwa wołyńskiego, po czym przeszły do kontrataku efektywnie napierając na wycofującego się nieprzyjaciela. Działania zbrojne obu oponentów przerwała wieść o powracającej armii mongolskiej. [więcej]
Lato 1242
Podczas mongolskiego najazdu w 1242 roku spustoszony i ograbiony został Wołyń. Jedynie Chełm wyszedł zwycięsko z oblężenia. Wówczas Daniel I Halicki , prawdopodobnie aby zahamować destrukcję własnego księstwa, stał się lennikiem Mongołów. [więcej]
Sierpień 1243
W drugiej połowie lata 1243 roku Daniel I Halicki i Wasylko pustoszyli terytorium Bolesława Wstydliwego . [więcej]
1244
W 1244 roku Daniel I Halicki i Wasylko organizowali kolejne wyprawy łupieskie na tereny należące do Bolesława Wstydliwego , narażając tym sposobem swoje władztwo na ekspedycje odwetowe. Był to zapewne przejaw sojuszu zawartego z Konradem I Mazowieckim . Podczas jednej z wypraw Daniel I Halicki oblegał Lublin . [więcej]
1244
W 1244 roku na Przemyśl ruszył wzmocniony węgierskimi oddziałami Rościsław Michałowicz . Daniel I Halicki wysłał przeciwko najeźdźcom wojska dowodzone przez syna Lwa . Gdy te nie były w stanie zatrzymać agresorów, sam ruszył z większą armią i zmusił Rościsława Michałowicza do wycofania się na Węgry. [więcej]
1244
W 1244 roku terytorium Daniela I Halickiego , prawdopodobnie z inicjatywy Litwinów, zostało najechane od północy i spustoszone przez Ajszwno Ruszkowicza. Władca Wołynia oczekujący na agresorów w rejonie Pińska odbił zrabowane łupy. [więcej]
Sierpień 1245
W 1245 roku Daniel I Halicki zwrócił się do Mendoga z prośbą o wsparcie zbrojne w wojnie przeciwko Rościsławowi Michałowiczowi . Litewski władca nie odmówił i w sierpniu tego samego roku przysłał bojowy oddział. [więcej]
17 sierpień 1245
W sierpniu 1245 roku Rościsław Michałowicz po raz kolejny zbrojnie przekroczył granice księstwa przemyskiego. Wspierany oddziałami węgierskimi i małopolskimi rozpoczął oblężenie Jarosławia. Daniel I Halicki , zebrawszy wojsko, ruszył mu naprzeciw. Do spotkania obu wrogich armii doszło pod oblężonym grodem. Bitwa pod Jarosławiem Daniela I Halickiego .
Wrzesień 1245
Romanowicze nie cieszyli się zbyt długo jarosławską wiktorią. Już we wrześniu 1245 roku przybył do Dorohuska mongolski poseł z żądaniem oddania Halicza. Dla Daniela I Halickiego i Wasylki był to duży cios, z którym nie mogli się pogodzić. Nagle pojawił się problem, który determinował ich bieżące działania. Musieli rozstrzygnąć, jakie podjąć działania, aby ich ojcowizna pozostała w ich rękach. [więcej]
26 październik 1245
Daniel I Halicki po naradzie z Wasylką wspólnie uznali, że jedyna szansa zachowania Halicza pojawi się, gdy uda im się złożyć hołd mongolskiemu władcy. W tym celu 26 października 1245 roku Daniel I Halicki ruszył do obozu Batu - Chana . Po drodze odwiedził Kijów, gdzie modlił się w intencji pozytywnego zakończenia misji. W Perejasławiu zastał oddział tatarski, który eskortował go w dalszej podróży. Wizyta Daniela I u Batu - Chana nad Wołgą trwała dwadzieścia pięć dni i w sumie była dla Daniela I pomyślna. Tatarski władca przyjął jego hołd z Halicza, ustalono trybut i Romanowicz mógł w pokoju odjechać do swoich włości. [więcej]
Wiosna 1246
Wiosną 1246 Daniel I Halicki gdzieś w naddońskich stepach spotkał się z papieskim posłem franciszkaninem Janem di Piano Carpini . [więcej]
Kwiecień 1246
W drugiej połowie kwietnia 1246 roku Daniel I Halicki szczęśliwie powrócił z gościny u Batu-Chana. Jego pozycja w regionie wzrosła, gdy stał się wasalem mongolskiego wodza.
Kwiecień / maj 1246
Po powrocie z Ordy Daniel I Halicki wysłał do papieża posła Grzegorza , ihumena klasztoru św. Daniela pod Uhruskiem. [więcej]
Maj 1246
W maju 1246 roku do Daniela I Halickiego przybył poseł Beli IV z propozycją małżeństwa córki węgierskiego króla z synem halickiego księcia Lwem . [więcej]
15 czerwiec 1246
Jest prawdopodobne, że Daniel I Halicki brał udział u boku Beli IV w bitwie nad Litawą. [więcej]
Wrzesień 1246
Jesienią 1246 roku Daniel I Halicki wraz z synem Lwem udali się do Zwolenia na ślub młodego halickiego księcia z Konstancją , córką Beli IV . Oprócz weselnych uroczystości odbyło się tam zawarcie i podpisanie halicko-węgierskiego sojuszu. Dzięki temu stronnikiem Daniela I stał się również Bolesław Wstydliwy . [więcej]
Październik 1246
W 1246 roku po zwoleńskim zjeździe Daniel I Halicki wysłał pieczętnika Cyryla do Nicei w celu wyświęcenia go na metropolitę Rusi. [więcej]
1247
W 1247 roku Daniel I Halicki przyjął zwierzchność Stolicy Apostolskiej, w której miejsce na Piotrowym tronie zajmował wówczas Innocenty IV . [więcej]
Wrzesień 1247
Prawdopodobnie we wrześniu 1247 roku Daniel I Halicki na czele pokaźnego oddziału wojska udał się do Bratysławy, aby wesprzeć Belę IV w walce z Fryderykiem II . Ostatecznie do konfliktu nie doszło, więc halicki kniaź bez strat powrócił do ojczyzny. [więcej]
1248
W 1248 roku, po śmierci Bolesława I Mazowieckiego , Daniel I Romanowicz wspomagał militarnie Siemowita I w przejmowaniu spuścizny po zmarłym bracie. [więcej]
Lato 1248
Latem prawdopodobnie 1248 roku w Preszburgu (Bratysławie) Daniel I Romanowicz uczestniczył w negocjacjach przedstawicieli Fryderyka II i Beli IV w sprawie przynależności Austrii. [więcej]
Jesień 1248
Jesienią 1248 roku Daniel Halicki wspólnie z bratem Wasylką uczestniczyli w wyprawie polsko-ruskiej przeciwko Jaćwingom. Stronę polską reprezentował Siemowit I i zastępy księcia Bolesława Wstydliwego pod wodzą wojewody sandomierskiego Sąda. [więcej]
1248
W 1248 roku u Daniela Halickiego gościł arcybiskup ryski Albert Suerbeer. Przybył on na Ruś z papieskiego polecenia. [więcej]
1248
W 1248 roku Daniel I Romanowicz dał schronienie Towciwiłowi i Edywidowi, bratankom Mendoga , przepędzonym przez tego drugiego z terytoriów należących do Litwy. Poselstwo Mendoga , które niedługo później przybyło z żądaniem ich oddania, odprawiono z niczym.
1249
W 1249 roku Daniel I Romanowicz wspólnie z bratankami Mendoga montował koalicję skierowaną przeciwko władcy Litwy. [więcej]
1249
Po preszburskich negocjacjach z 1248 roku, po których Daniel I Romanowicz nie otrzymał nic ze spadku po Babenbergach, nastąpiło znaczne ochłodzenie na linii papież - Ruś Halicko-Wołyńska. Wyrazem tego stało się w 1249 roku ostentacyjne niegodne potraktowanie biskupa, ustanowionego przez kurię arcybiskupem Rusi. [więcej]
1249
W 1249 roku Daniel I Romanowicz razem z bratem najechali Ziemię Nowogródecką. Wasyl zaatakował Wołkowysk, syn Daniela I Słonim, a starszy Romanowicz spustoszył leżący nad Jasiołdą Zdzitów.
1250
W 1250 roku Daniel Halicki , wspomagany oddziałami Połowców, przedsięwziął łupieską wyprawę na terytorium Litwy. Państwo Mendoga zaatakowane zostało również z północy przez zastępy Zakonu Inflanckiego. [więcej]
1250/1251
Zimą przełomu 1250 i 1251 roku Daniel Halicki wydał za Andrzeja, syna Jarosława Wsiewołodowicza, zwierzchniego księcia Rusi Zaleskiej, swą córkę, którą zapewne była Anastazja. [więcej]
1251/1252
Zimą 1251/1252 roku Daniel Halicki najechał na Ziemię Nowogródecką, należącą do Mendoga . [więcej]
1252
Na początku 1252 roku Daniel I Romanowicz podejmował poselstwo Beli IV , które przybyło z projektem małżeństwa Romana , syna halickiego księcia, z Gertrudą Babenberg , wdową po Hermanie Badeńskim . [więcej]
Wiosna 1252
Na początku 1252 roku Daniel Halicki zdobył Grodno, by niedługo potem ruszyć z łupieską wyprawą na litewskie terytorium. Odwetowa ekspedycja Litwinów, która nastąpiła niedługo potem, pod wodzą Wojsiełka spustoszyła leżący na północny wschód od Włodzimierza Wołyńskiego Turijsk. [więcej]
12 lipiec 1252
12 lipca 1252 roku Roman , syn Daniela Halickiego , poślubił Gertrudę Babenberg , wdowę po Hermanie Badeńskim . Halicki władca prawdopodobnie uczestniczył w uroczystościach zaślubin. [więcej]
Jesień 1252
Z końcem 1252 roku do Daniela I Halickiego dotarło litewskie poselstwo z ofertą zawarcia pokoju. Romanowicz odrzucił inicjatywę Mendoga .
1252/1253
Zimą 1252/1253 roku Daniel I Halicki ponownie pustoszył okolice Nowogrodu. [więcej]
Wiosna 1253
Wiosną 1253 roku mongolski oddział zajął Bakotę, gród położony na południowo - wschodnich krańcach Haliczyzny. Daniel I Halicki wysłał swego syna Lwa, aby rozwiązać problem. Akcja zakończyła się sukcesem. Bakota powróciła w ręce Daniela I . [więcej]
Wiosna 1253
Wiosną 1253 roku u Daniela I Halickiego schronił się Tewtywił, pokonany przez Mendoga . [więcej]
Maj 1253
Najpóźniej w maju 1253 roku do Daniela Halickiego dotarło poselstwo Beli IV z prośbą o wsparcie w wojnie z Przemysłem Ottokarem II . Z pewnością fakt, że syn halickiego księcia Roman od dłuższego czasu blokowany był przez wojska czeskie w Himbergu, pomógł w podjęciu decyzji. Daniel I rozpoczął przygotowania do wyprawy opawskiej [więcej]
10-15 lipiec 1253
Pomiędzy 10 a 15 lipca 1253 roku Daniel Halicki wracając z wyprawy opawskiej Krakowie z wysłannikiem Innocentego IV , opatem Opizo z Mezano , który przywiózł halickiemu księciu insygnia monarsze i zgodę na koronację królewską. [więcej]
Grudzień 1253
Pod koniec 1253 roku powrócił Roman , syn Daniela Halickiego i pretendent do wiedeńskiego tronu, któremu udało się zbiec z oblężonego przez Przemysła Ottokara II Himberga. Roman nie uzyskawszy pomocy od ojca, nigdy nie powrócił do pozostawionej w Austrii małżonki Gertrudy Babenberskiej , z którą miał córkę Marię. [więcej]
Grudzień 1253
W grudniu 1253 roku w Drohiczynie odbyły się uroczystości koronacyjne Daniela I Romanowicza . [więcej]
1253 / 1254
Na przełomie 1253 i 1254 roku Daniel Halicki wspólnie z synem Lwem przedsięwziął przeciwko Jaćwingom wyprawę, w której wzięli udział również Siemowit I i posiłki Bolesława Wstydliwego . [więcej]
Lato 1254
Latem 1254 roku Tatarzy ponownie zaatakowali terytorium Daniela Halickiego na wschodzie. Mongołowie na początek zajęli Bakotę, a następnie, pustosząc okolicę, podeszli pod Krzemieniec Wołyński. Nie będąc w stanie szybko zdobyć grodu, mongolski dowódca Kuremsa zarządził odwrót. Jak widać Mongołów zadowoliła sama demonstracja siły i zdobyte łupy. [więcej]
Lato 1254
W tym samym czasie, gdy Tatarzy próbowali zdobyć Krzemieniec Wołyński, Halicz wpadł w ręce księcia Izjasława, zapewne reprezentanta nowogrodzko-siewierskiej linii Rurykowiczów. Przebywający wówczas w Chełmie Daniel I Halicki na rozprawę z Izjasławem oddelegował swego syna Romana, który bez większych problemów odzyskał Halicz. [więcej]
Jesień 1254
Jesienią 1254 roku w Raciążu Daniel Halicki wspólnie z Siemowitem I zawarł traktat z wicemistrzem krajowym w Prusach Burchardem von Hornhausen . Na mocy układu Daniel Halicki i jego zięć w zamian za pomoc w walkach przeciwko wspólnym wrogom mieli otrzymać prawo do trzeciej części zdobytych terytoriów. [więcej]
1254 / 1255
Na przełomie 1254 i 1255 roku Daniel Halicki zawarł z Mendogiem pokojowe porozumienie, podparte małżeństwem córki władcy Litwy z synem Daniela Szwarnem . [więcej]
1254 / 1255
Zimą 1254 i 1255 roku Daniel I Halicki wyprawił wojewodę Dionizego Pawłowicza, aby ten zdobył Międzyboże. Ekspedycja zakończyła się sukcesem. Gród został zdobyty. Był to początek dalekosiężnych działań, mających na celu ekspansję na tereny położone pomiędzy Rusią Halicko-Wołyńską a Kijowszczyzną. [więcej]
1255 / 1256
Na przełomie 1255 i 1256 roku Daniel Halicki ponownie wyprawił się przeciwko Jaćwieży. W ekspedycji oprócz rycerstwa małopolskiego udział wzięli jego synowie Lew , Roman i Szwarno oraz książę mazowiecki Siemowit I . Wyprawa zakończyła się pełnym sukcesem. Jaćwingowie oddali zakładników i uznali zwierzchnictwo Daniela I . [więcej]
Wiosna 1256
Wiosną 1256 roku Daniel Halicki zorganizował następną wyprawę na wschód. Tym razem zdobył gród Wozwiahl. [więcej]
Lato 1256
Prawdopodobnie latem 1256 roku terytorium Daniela I Halickiego przekroczyły tatarskie wojska pod dowództwem Kuremsy. Była to reakcja Mongołów na ekspansję na wschód ruskiego księcia, który kilka miesięcy wcześniej zdobył gród Wozwiahl. Zwieńczeniem kampanii stało się nieudane oblężenie Łucka [więcej]
1257
Prawdopodobnie z powodu niezapłaconego trybutu Daniel Halicki rozesłał nowinę, że szykuje kolejną wyprawę na Jaćwież. Niedługo potem do Daniela I dotarło poselstwo z zakładnikami i daniną, błagając o pokój. [więcej]
1258
W 1258 roku doszło do dwukrotnego ataku Litwinów na ruskie terytoria. Najpierw spustoszona została smoleńska Wojszczyna, a później Torżek. [więcej]
1258
W 1258 roku do Daniela I Halickiego przybył poseł Burundaja z wezwaniem na wyprawę skierowaną przeciwko Litwie, z którą Daniel I był w pokojowych stosunkach. [więcej]
1258
Gdy tatarski poseł ruszył w drogę powrotną, Daniel I Halicki wspólnie z bratem i synami odbył naradę, na której ustalono, że na litewską wyprawę uda się tylko Wasylko. Sam Daniel I wraz z rodziną schronił się w Mielniku. [więcej]
1258
Po mongolsko-ruskim ataku na Litwę Wojsiełk uwięził panującego na Czarnej Rusi Romana Daniłowicza. Daniel I Halicki rozpoczął poszukiwania syna. [więcej]
1258
Zbrojna akcja Burundaja , przeprowadzona na polecenie nowego chana Berke , doprowadziła do ukorzenia się Daniela I przed mongolskim wodzem. Skutkowało to złamaniem pokoju z Litwą oraz utratą Rusi Czarnej łącznie z okręgiem grodzieńskim. Oprócz tego w niewyjaśnionych okolicznościach zmarł jego syn Roman. [więcej]
Październik 1259
W październiku 1259 roku Daniel Halicki wsparł zbrojnie koalicję Bolesława Pobożnego , skierowaną przeciw Kazimierzowi Kujawskiemu . [więcej]
Listopad 1259
Prawdopodobnie na początku listopada 1259 roku Daniel Halicki wraz z najbliższą rodziną wziął udział w weselu swej siostrzenicy Olgi, córki Wasylka, wychodzącej za księcia czernihowskiego Andrzeja Wsiewołodowicza . [więcej]
Listopad 1259
Daniel Halicki z powodu niedopełnienia jakichś zobowiązań wobec tatarskiego chana został uznany przez niego za wroga. Z tego powodu jeszcze w listopadzie 1259 roku król Rusi Halicko-Wołyńskiej ratował się ucieczką do Małopolski, a potem na Węgry. [więcej]
Marzec 1260
Prawdopodobnie w marcu 1260 roku Daniel Halicki powrócił z Węgier na Ruś. [więcej]
15 czerwiec 1260
15 czerwca 1260 roku w Troszynie Daniel Halicki z Siemowitem I zawarli z Zakonem Krzyżackim kolejny układ, gwarantujący im po 1/6 ziem jaćwieskich. [więcej]
12 lipiec 1260
12 lipca 1260 roku Daniel I Halicki uczestniczył
w bitwie pod Kroissenbrunn Beli IV . Starcie zakończyło się pełnym zwycięstwem Przemysła Ottokara II , a co za tym idzie, porażką armii sprzymierzonej z królem Węgier. [więcej]
1262
W 1262 roku na Ziemię Wołyńską najechali Litwini. Wasylko Romanowicz stanął na wysokości zadania i pokonał agresorów w bitwie pod Neblem. Tym razem ponad sześćdziesięcioletni Daniel I Halicki nie musiał angażować się osobiście. [więcej]
Lato 1262
Latem 1262 roku Daniel I Halicki udał się z wizytą dyplomatyczną na Węgry. [więcej]
Jesień 1262
Jesienią 1262 roku Daniel I Halicki uczestniczył w zjeździe w Tarnawie, zorganizowanym przez Bolesława Wstydliwego . [więcej]
1264
W 1264 roku Daniel I Halicki zmarł po ciężkiej chorobie. [więcej]
Złota myśl na dziś
Ważne bitwy
Halicz 1221 Kałka 1223 Kalisz 1229 Szumsk Czernihów 1235 Jarosław 1245 Opawa 1253 Łuck 1256 Kroissenbrunn 1260
Wojny
Najazd Kampania Opawska Najazd Burundaja
