ozdoba

MIESZKO III STARY

(1173-1202)

ozdoba
Władcy Polski
Mieszko I
Bolesław I Chrobry
Mieszko II Lambert
Bezprym
Kazimierz I Odnowiciel
Bolesław II Szczodry
Władysław I Herman
Zbigniew
Bolesław III Krzywousty
Władysław II Wygnaniec
Bolesław IV Kędzierzawy
Mieszko III Stary
Kazimierz II Sprawiedliwy
Leszek Biały
Władysław III Laskonogi
Mieszko IV Plątonogi
Henryk I Brodaty
Konrad I Mazowiecki
Henryk II Pobożny
Bolesław II Rogatka
Bolesław V Wstydliwy
Leszek Czarny
Henryk IV Prawy
Bolesław II Mazowiecki
Przemysł II
Wacław II
Wacław III
Władysław I Łokietek
Kazimierz III Wielki
Ludwik Węgierski
Jadwiga Andegaweńska
Władysław II Jagiełło
Władysław III Warneńczyk
Kazimierz IV Jagiellończyk
Jan I Olbracht
Aleksander Jagiellończyk
Zygmunt I Stary
Zygmunt II August
Henryk Walezy
Anna Jagiellonka
Stefan Batory
Zygmunt III Waza
Władysław IV Waza
Jan II Kazimierz
Michał Korybut Wiśniowiecki
Jan III Sobieski
August II Mocny
Stanisław Leszczyński
August III Sas
Stanisław August Poniatowski
Mieszko III Stary
Dynastia: Piastów
Urodzony: pomiędzy 1122-1125
Zmarł: 13 lub 14 marca 1202 roku
Rodzice: Bolesław III Krzywousty
i Salomea
1138 W 1138 roku, po śmierci ojca, Mieszko III na mocy testamentu otrzymał we władanie Wielkopolskę.
1141 W 1141 roku wspólnie z bratem Bolesławem IV Kędzierzawym Mieszko III wziął udział w zorganizowanym przez ich matkę Salomeę zjeździe możnych. W zgromadzeniu zabrakło księcia zwierzchniego Władysława Wygnańca. Fakt ten stał się jednym z powodów zbrojnego najazdu princepsa na Mazowsze, jaki miał miejsce w następnym roku. [więcej]
1144 W 1144 roku, po śmierci matki, Mieszko III wspólnie z bratem Bolesławem IV, korzystając z nieobecności seniora, zbrojnie zajęli kilka grodów, próbując w ten sposób przejąć dla siebie lub dla najmłodszego brata Kazimierza II spuściznę po Salomei. Było to niezgodne z testamentem ich ojca.
1145 Epizod z poprzedniego roku spowodował w 1145 roku wyprawę odwetową Władysława II. Doszło do bitwy nad Pilicą, którą koalicja Mieszka III i Bolesława IV przegrała, w efekcie czego Ziemie Łęczycka i Sieradzka zostały włączone do dzielnicy seniorackiej.
1146 W 1146 roku walki wznowiono. Początkowo sukcesy odnosił Władysław II. Szybko zdobył Mazowsze i Sandomierszczyznę. Utrata własnych dzielnic spowodowała, że Bolesław IV i Henryk Sandomierski musieli schronić się u Mieszka III. Pomimo wcześniejszych niepowodzeń, koalicja młodszych braci pokonała Władysława II w bitwie pod Poznaniem. Teraz rodzony brat Mieszka, Bolesław IV, stał się seniorem. Dzielnica Mieszka została powiększona o wschodnią Wielkopolskę z Gnieznem i Kaliszem. [więcej]
Sierpień 1146 Poprzedni senior, wspomagany niemieckimi oddziałami Konrada III, powrócił już w sierpniu do Polski. Mieszko III, wspólnie z braćmi, stawił silny opór najeźdźcom, zatrzymując ich na linii Odry. Aby uniknąć dalszego rozlewu krwi, złożyli hołd i zapłacili trybut niemieckiemu królowi.
Po wygnaniu Władysława II Mieszko III otrzymał wschodnią część Wielkopolski z Gnieznem i Kaliszem. Poszerzenie terytorium księcia odbyło się kosztem dzielnicy senioralnej. [więcej]
1147 W 1147 roku Mieszko III na czele zbrojnego oddziału wziął udział na Pomorzu Zachodnim w saskiej krucjacie, która zakończyła się oblężeniem Szczecina. [więcej]
Styczeń 1148 W styczniu 1148 roku Mieszko III brał udział w zjeździe w Kruszwicy, gdzie zawarto z panami saskimi sojusz, który przypieczętowano małżeństwem syna Albrechta Niedźwiedzia, Ottona, z Judytą, siostrą Mieszka III. [więcej]
1149 W 1149 roku papieska delegacja przebywająca w Polsce zażądała oddania tronu Władysławowi II. Mieszko III oraz Bolesław IV odmówili, co zakończyło się dla niesfornych braci papieską klątwą.
Sierpień 1157 W sierpniu 1157 roku po niezapłacony trybut i hołd przybył do Polski na czele sporej armii cesarz Fryderyk I Barbarossa. Mieszko III brał udział w przegranej kampanii przeciwko Niemcom.
20 październik 1167 Prawdopodobnie 20 października 1167 roku odbył się zjazd w Jędrzejowie. Poza Mieszkiem III znalazły się na nim wszystkie najważniejsze osobistości ówczesnej Polski, i co ciekawe, oprócz samego princepsa. Zjazd jędrzejowski był próbą buntu, mającą na celu wymuszenie na Bolesławie IV wypełnienie woli Henryka Sandomierskiego i utworzenie dzielnicy dla Kazimierza II. Oficjalne wystąpienie opozycji przeciwko princepsowi osiągnęło sukces. Bolesław IV został zmuszony podzielić dzielnicę sandomierską na trzy części. Sam przejął Sandomierz, Kazimierzowi oddał Wiślicę, a Mieszko III wzbogacił się o jakąś bliżej nieokreśloną ziemię, być może Łęczycę. [więcej]
1172 W 1172 roku cesarz ponownie wkroczył na polskie ziemie. Przyczyną interwencji było, między innymi, wypędzenie Bolesława Wysokiego ze Śląska. W tym czasie schorowany Bolesław IV nie mógł stanąć naprzeciwko władcy Niemiec. Mieszko III zastąpił brata. Po negocjacjach wielkopolski książę zapłacił trybut i złożył hołd lenny. Musiał także zgodzić się na powrót z wygnania Bolesława Wysokiego. [więcej]
1173 W 1173 roku, po śmierci Bolesława IV, Mieszko Stary objął władzę zwierzchnią w Polsce. Trudno powiedzieć, czy władza Mieszka III jako princepsa była tak silna jak jego poprzedników i czy część uprawnień nie przeszła na innych książąt, zarządzających swoimi dzielnicami. [więcej]
1173 W 1173 roku Mieszko Stary przywrócił zwierzchność lenną Polski na Pomorzu Zachodnim. [więcej]
Kwiecień 1177 W kwietniu 1177 roku Mieszko III zorganizował w Gnieźnie ogólnopolski zjazd książąt. Oprócz piastowskich władców w zgromadzeniu wziął udział także książę pomorski Bogusław I. [więcej]
1177 W 1177 roku, z powodu niezadowolenia z rządów Mieszka III, w kraju doszło do buntu, na czele którego stanęli: jego syn Odon, biskup krakowski Gedko, Kazimierz II Sprawiedliwy i Bolesław Wysoki. [więcej]
Maj - listopad 1177 W wyniku buntu Mieszko III pomiędzy majem a listopadem 1177 roku utracił władzę w Krakowie. Miejsce na zwolnionym tronie zajął jego najmłodszy brat Kazimierz II Sprawiedliwy [więcej]
1179 Do buntu przeciwko Mieszkowi III przystąpił także jego syn Odon Wielkopolski, Leszek Mazowiecki oraz władcy Pomorza Środkowego i Wschodniego - Bogusław i Sambor. Ta bardzo niekorzystna koniunktura spowodowała, że w 1179 roku Mieszko Stary musiał emigrować z Wielkopolski. Na początek udał się do Raciborza, do Mieszka Plątonogiego. Stąd starał się o znalezienie kompromisu z nowym seniorem Kazimierzem II. Kiedy zrozumiał, że do niego nie dojdzie, udał się do Czech do córki i zięcia Sobiesława II. Nie uzyskawszy pomocy powrócił do Wielkopolski. [więcej]
1179 Pod koniec 1179 lub na początku 1180 roku Mieszko Stary znalazł się w Niemczech. Miał nadzieję, że tutaj pójdzie mu lepiej. Miał tam przecież dwóch zięciów: Bernarda, hrabiego Anhaltu, oraz Fryderyka, księcia Górnej Lotaryngii.
Kwiecień 1180 W kwietniu 1180 roku Mieszko Stary stanął przed obliczem Fryderyka I Barbarossy i obiecał mu pokaźną sumkę w zamian za pomoc w odzyskaniu tronu. Cesarz odmówił, twierdząc, że Polakom nie można odbierać prawa obierania księcia samym sobie. Odprawiony z kwitkiem skierował się na Pomorze do swego zięcia Bogusława I.
1181 W 1181 roku, przy pomocy oddziałów księcia zachodniopomorskiego Bogusława, Mieszko Stary zdobył Gniezno. [więcej]
1181 Wiele wskazuje, że Mieszko Stary nigdy nie pogodził się z utratą krakowskiego tronu. Jeszcze w 1181 roku, aby rozerwać sojusz Kazimierza II Sprawiedliwego i Bolesława Wysokiego, uknuł intrygę. Oznajmił princepsowi, że śląski książę szuka zemsty za krzywdy ojca. Te insynuacje faktycznie przyniosły skutek i wprowadziły niepokój w relacjach obu władców. [więcej]
1182 W 1182 roku Mieszko Stary odzyskał całą swą ojcowiznę, a pokonanemu synowi Odonowi nadał małą dzielnicę w południowo-zachodniej części Wielkopolski. Cichym sprzymierzeńcem powrotu Mieszka III na "stare śmieci" był nowy princeps Kazimierz II Sprawiedliwy. [więcej]
1183 W 1183 roku Mieszko Stary, ponowie próbował namówić cesarza na pomoc w odzyskaniu krakowskiego tronu. Fryderyk I tym razem nie odmówił i temat przekazał swemu synowi Henrykowi VI. Ten ostatni, rok później, rozpoczął przygotowania do wyprawy zbrojnej, ale wtedy do akcji wkroczył Kazimierz II i swymi obietnicami zapełnienia cesarskiego skarbca spowodował, że do niemieckiej interwencji w Polsce nie doszło.
1183 Mieszko III nie zaprzestając w dążeniach do odzyskania krakowskiego tronu, zaczął szukać sojuszników. Jako pierwszy na celowniku znalazł się Leszek - władca Mazowsza i Kujaw. Aby pozyskać go jako sprzymierzeńca do realizacji własnego planu, wymyślił następującą intrygę. Najpierw zwrócił się do Kazimierza II, aby ten przekazał mu Kujawy, a w zamian zaoferował mu obietnicę, że na zawsze zrezygnuje z chęci odzyskania tronu w Krakowie. Książę zwierzchni dość długo nie dawał odpowiedzi, więc Mieszko III wymyślił na własny użytek małe kłamstewko, które opowiedział Leszkowi, że jakoby Kazimierz II obiecał mu oddać we władanie Kujawy. To doprowadziło do wypowiedzenia władzy zwierzchniej przez Leszka oraz przekazanie Kujaw synowi Mieszka III - Mieszkowi Młodszemu.
1186 W 1186 roku, po śmierci Leszka, Mieszko III utracił swe wpływy na Kujawach.
1191 W 1191 roku rozniosła się po kraju plotka, że Kazimierz II Sprawiedliwy nie żyje. Za namową Henryka Kietlicza Mieszko Stary udał się do Krakowa w celu objęcia tronu księcia zwierzchniego. Po złamaniu obrony grodu, zorganizowanej przez biskupa krakowskiego Pełkę, zaczął pełnić obowiązki princepsa. Na początek pozbawił pracy kilku urzędników, a ich stołki obsadził swoimi ludźmi.
Niedługo potem rozeszła się wiadomość, że do Polski wraca żywy i zdrów Kazimierz II Sprawiedliwy. Wspólnie z nim podążają liczne ruskie posiłki, a z zachodu na pomoc pokrzywdzonemu nadciąga książę morawski Konrad III, lennik cesarza. Zdrowa ocena sytuacji spowodowała, że Mieszko III wrócił do Wielkopolski, a w stolicy pozostawił swego syna Bolesława. Niedługo potem Kazimierz II zdobył krakowski gród. Ten kolejny konflikt pomiędzy braćmi zakończył się porozumieniem, na mocy którego Mieszko III otrzymał we władanie Ziemię Łęczycką, a jego syn Bolesław księstwo kujawskie. [więcej]
1195 Nie otrzymawszy władzy seniora po śmierci Kazimierza II Sprawiedliwego, Mieszko Stary sprzymierzył się ze śląskimi książętami i latem 1195 roku ruszył zbrojnie na Kraków. [więcej]
13 wrzesień 1195 13 września 1195 roku doszło do bitwy nad Mozgawą, która pozostała nierozstrzygnięta, a Mieszko III Stary ranny i ze zwłokami poległego syna Bolesława Kujawskiego wrócił do Kalisza.
24 sierpień 1198 W 1198 roku Mieszko Stary odzyskał władzę w Krakowie w wyniku pozytywnych negocjacji z regentką i jednocześnie matką Leszka Białego, Heleną. Według Jana Długosza posiedzenie to miało miejsce 24 sierpnia w Sandomierzu. W zamian za tron princepsa obiecał pasować Leszka Białego na rycerza oraz uczynić go swym następcą.
1198 Jeszcze w tym samym roku, z powodu niedotrzymania przyrzeczeń, Mieszko Stary został wygnany ze stolicy Małopolski przez wojewodę Mikołaja.
1199 - 1200 Pomiędzy 1199 a 1200 rokiem Mieszko Stary ponowił rozmowy z bratową i udało mu się znowu przekonać ją do tego, że to właśnie on powinien sprawować funkcję regenta i princepsa. Wcześniej złożona obietnica o uczynieniu młodego krakowskiego księcia swym następcą była w mocy, lecz prawdopodobnie nie miał zamiaru jej dotrzymać. Niecieszący się popularnością w Krakowie, ponownie został usunięty z tronu princepsa. [więcej]
1201 W 1201 roku znowu pozwolono Mieszkowi III objąć ster rządów w Polsce. W zamian oddał Leszkowi Białemu Kujawy i, tak jak poprzednio, obiecał adoptować młodego księcia, aby to on właśnie odziedziczył krakowski tron. [więcej]
Złota myśl na dziś

Szukaj:


Ważne bitwy

Poznań 1146

Mozgawa 1195

Zapisz się na bezpłatny newsletter:


Poprzednik: W 1173 roku Bolesław IV Kędzierzawy
W 1198 roku Leszek Biały
W 1199/1200 roku Leszek Biały
Żony i potomstwo:

Pomiędzy 1136 a 1138 rokiem Mieszko Stary poślubił Elżbietę Węgierską.

  1. Odon
  2. Stefan
  3. Wierzchosława Ludmiła (przed 1152-1223) - żona Fryderyka, księcia Lotaryngii
  4. Judyta (przed 1154-1201) - żona Bernarda, hrabiego Anhaltu
  5. Elżbieta (przed 1154-1209) - żona księcia czeskiego Sobiesława II

Drugą żoną Mieszka Starego pomiędzy 1151 a 1154 została Eudoksja - córka ruskiego księcia Izjasława II.

  1. Bolesław
  2. Mieszko
  3. Władysław III Laskonogi
  4. Salomea (przed 1164-1183) – żona Racibora, syna księcia zachodniopomorskiego Bogusława I
  5. Anastazja (przed 1170-1240) – żona Bogusława I, księcia zachodniopomorskiego.
Następca: W 1177 roku Kazimierz II Sprawiedliwy
W 1198 roku Leszek Biały
W 1202 roku Władysław III Laskonogi

Strona główna Władcy Ważne bitwy Polityka prywatności Antykwariat Księga gości



Copyright © 2006-2024 www.zamki.name. Wszystkie prawa zastrzeżone.

#Mieszko_Stary
#MieszkoStary
85

...
ozdoba

[Zamknij]

W tym serwisie stosuje się pliki cookies w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, dzięki temu dostosowuje się on do Twoich indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Możesz w każdym czasie dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej informacji znajdziesz w naszej Polityce Prywatności.