Wybitne postacie
Dynastia:
Ajjubidzi
Urodzony:
W 1137 lub 1138 roku
Zmarł:
4 marca 1193 roku
Rodzice:
Nadżm ad-Din Ajjub
Dzieciństwo
Po narodzinach otrzymał imię Jusuf i tytuł Salah ad-Din . Forma Saladyn upowszechniła się dzięki zachodnim kronikarzom. Większość swego dzieciństwa spędził w Damaszku. [więcej]
15 kwiecień 1164
Saladyn wziął udział w wyprawie zbrojnej do Egiptu, którą dowodził jego stryj Szirkuh . Ekspedycja, która wyruszyła z Damaszku 15 kwietnia 1164 roku, miała na celu wsparcie Szawara, zdymisjonowanego wezyra Egiptu. [więcej]
Lipiec 1164
W lipcu 1164 roku Saladyn brał udział w obronie oblężonej twierdzy Bilbajsu. [więcej]
1165
W 1165 roku Saladyn został adiutantem szefa policji w Damaszku, którym został jego stryj Szirkuh . Dzierżąc ten urząd podobno nałożył podatek na przedstawicielki najstarszego zawodu. [więcej]
1166/1167
Na przełomie 1166 i 1167 roku Saladyn wspólnie z Szirkuhą wyruszył do Egiptu na kampanię przeciwko Szawarowi.
19 marzec 1167
19 marca 1167 roku Saladyn brał udział w bitwie przeciwko siłom frankijsko-egipskim w okolicach Dilgi. Dowodził prawym skrzydłem armii Szirkuha. [więcej]
Kwiecień 1167
W kwietniu 1167 roku Saladyn został dowódcą obrony Aleksandrii
5 wrzesień 1167
5 września 1167 roku Saladyn powrócił z egipskiej kampanii do Damaszku.
1167/1168
Zimą 1167/1168 roku władca Syrii Nur ad-Din przyznał Saladynowi na zasadzie lenna dwie domeny ziemskie: jedną na ziemiach Kafr Tkb na zachód od Aleppo, a drugą na ziemiach samego Aleppo.
Grudzień 1168
Pogrążony w pokaźnym kryzysie ówczesny Egipt był apetycznym i łatwym kąskiem dla sąsiadów. Jesienią 1168 roku ze swą armią wkroczył tam król Jerozolimy Amalryk I. W obawie przed wzrostem potęgi Franków Nur ad-Din w grudniu 1168 roku wysłał do Egiptu swoje wojska pod dowództwem Szirkuha. Wspólnie z nim na kolejną wyprawę do Egiptu podążył także Saladyn . [więcej]
18 styczeń 1169
18 stycznia 1169 roku zamordowany został egipski wezyr Szawar . Saladyn w pewien sposób przyczynił się do jego śmierci. Przypadek końca kariery Szawara był świetną lekcją dla Saladyna, którą można sformułować w jednym zdaniu: bogactwo bez armii nie przedstawia zbyt dużej wartości. [więcej]
Styczeń 1169
W styczniu 1169 roku Szirkuh został wezyrem Egiptu, a Saladyn stał się jego prawą ręką. [więcej]
26 marzec 1169
23 marca 1169 roku zmarł Szirkuh (podobno z przejedzenia). Miejsce wezyra Egiptu zajął Saladyn , mianowany 26 marca przez samego Kalifa.
Sierpień 1169
W sierpniu 1169 roku Saladyn zlikwidował pierwszy zawiązany przeciwko niemu spisek. Inspiratorem przewrotu było eunuch Al-Mutamin, który nie zrealizował swego planu, ponieważ z rozkazu wezyra 20 sierpnia rozstał się z życiem. [więcej]
21 sierpień 1169
21 sierpnia 1169 roku w Kairze wybuchł bunt czarnych żołnierzy Fatymidów. Rozruchy rozpoczęły się na wielkim placu między Pałacem Wschodnim a Zachodnim. W trakcie tłumienia rebelii istotnie wspierał Saladyna jego brat Turan Szah. Walki trwały dwa dni i zakończyły się pełnym sukcesem wezyra Egiptu. [więcej]
Październik 1169
W październiku 1169 roku flota Manuela I Komnena wespół z armią Amalryka I zaatakowała Damiettę. Armia Saladyna wspierana oddziałami Nur ad-Din'a odparła oblężenie
16 kwiecień 1170
16 kwietnia 1170 roku przybył do Kairu Ajjub ojciec Saladyna . Sam kalif wyjechał mu na spotkanie pod północną Bramę Zwycięstw w Kairze, a później oddał pokój w Pałacu Perły.Saladyn zaproponował ojcu swoje stanowisko wezyra Egiptu, lecz Ajjub odrzucił tę ofertę.
26 listopad 1170
26 listopada 1170 roku na czele czterdziestotysięcznej armii Saladyn wyruszył z obozu przy Birkat al-Dżubb, położonego około osiemnaście kilometrów od Kairu, w kierunku Palestyny.
9 grudzień 1170
9 grudnia 1170 roku Saladyn rozpoczął oblężenie Darum.
11 grudzień 1170
11 grudnia 1170 roku pod Darum podeszła armia Amalryka I . Saladyn przerwał oblężenie i przemieścił się na północ. [więcej]
12 grudzień 1170
12 grudnia 1170 roku liczebniejsza armia Saladyna otoczyła wojska Amalryka I . Król Jerozolimy zwarł szyki, lecz bitwy przyjąć nie chciał. W związku z tym wezyr Egiptu wyruszył w kierunku Gazy. [więcej]
13 grudzień 1170
13 grudnia 1170 roku Saladyn zarządził odwrót do Kairu.
22 grudzień 1170
22 grudnia 1170 roku Saladyn przybył do Kairu.
Zima 1170/1171
Zimą 1170/1171 roku wojska Saladyna zdobyły zamek Ejlat. Nie jest jednak pewne, czy sam wezyr brał w niej udział. [więcej]
Maj 1171
W maju 1171 roku Saladyn po raz pierwszy w czasie piastowania urzędu wezyra odwiedził Aleksandrię, gdzie nakazał rozbudować fortyfikacje.
13 wrzesień 1171
10 września 1171 roku z rozkazu Saladyna zgładzono w Kairze kilku emirów. Niedługo po tym kalif Al-Adid rozchorował się, a 13 września 1171 roku zmarł.
Był kalifem przez jedenaście i pół roku. Odszedł dziesięć dni przed swoimi dwudziestymi pierwszymi urodzinami.
[więcej]
25 wrzesień 1171
25 września 1171 roku Saladyn wyruszył z Kairu w kierunku Bilbajsu.
6 październik 1171
6 października 1171 roku w starym meczecie w Ichmim odczytano dekret Saladyna o zniesieniu podatku mukus , który uważano za nielegalny w islamie. Później, aby wyrównać dziurę w budżecie, zastąpiono go podatkiem zakat . [więcej]
Październik 1171
W październiku 1171 roku Saladyn podjął próbę zdobycia Szaubaku, lecz kiedy okazało się, że jest to zadanie zbyt trudne, zarządził odwrót. [więcej]
Listopad 1171
W połowie listopada 1171 roku Saladyn znalazł się z powrotem w Kairze.
9 marzec 1172
7 marca przybyli do Kairu posłańcy z honorowymi szatami. Aby uczcić to wydarzenie, przyozdobiono w stolicy ulice. 9 marca 1172 roku Saladyn założył nowe szaty i uroczyście przejechał konno przez Kair aż do Bab Zuwajli.
1172
Uwagę Saladyna w 1172 roku zajmowały głównie walki ze zwolennikami Fatymidów. Oprócz tego latem wspomógł zbrojnie Kanz ad-Daula, władcę beduińskiego plemienia Rabi, który został zaatakowany przez Nubijczyków.
Kwiecień 1173
W kwietniu 1173 roku Saladyn opuścił Kair. Wynikiem tej wyprawy było spustoszenie terytorium Franków w okolicy Keraku oraz przepędzenie Beduinów. [więcej]
31 lipiec 1173
31 lipca 1173 roku w Egipcie spadł z konia ojciec Saladyna . Ten niefortunny wypadek stał się główną przyczyną śmierci Ajjuba, która nastąpiła jeszcze przed 9 sierpnia. Saladyn wykorzystał chorobę ojca jako pretekst, by nie spotkać się z Nur ad-Dinem pod Kerakiem i niezwłocznie zarządził powrót do Egiptu.
5 luty 1174
W związku z tym że w Egipcie zgromadzona była zbyt duża armia, której należało dać zajęcie, ponieważ postój tak dużych sił mógł prowadzić do niepokojów, Saladyn postanowił wcielić w życie projekt podboju Jemenu, w którym rządził Abd an-Nabi, władca Zabidu, uważany za heretyka, i któremu przypisywano czerpanie zysków z procederu polegającego na łapaniu niewinnych istot i sprzedawaniu ich za niską cenę jako niewolników. Na czele armii stanął Turan Szah , brat wezyra, który z powodu znacznej hojności i nudy mocno się zadłużył. Wojska opuściły Kair 5 lutego 1174 roku, by 9 marca znaleźć się w Janbu, porcie Medyny, na wschodnim wybrzeżu Morza Czerwonego. Stamtąd armia podążyła w kierunku Mekki.
6 kwiecień 1174
6 kwietnia 1174 roku ukrzyżowano przywódców fatymidzkiego spisku. [więcej]
15 maj 1174
15 maja 1174 roku zmarł władca Syrii Nur ad-Din . To niefortunne wydarzenie prawdopodobnie zapobiegło zbrojnemu konfliktowi z Saladynem . Następcą ad-Dina został jego syn As-Salih . [więcej]
6 czerwiec 1174
6 czerwca 1174 roku Saladyn wysłał do As-Saliha oficjalny list z kondolencjami. [więcej]
Lipiec 1174
Pod koniec lipca 1174 pod egipskie wybrzeża podpłynęła sycylijska flota Wilhelma II Dobrego i zaatakowała Aleksandrię
Wrzesień 1174
Po uporaniu się z sycylijskim agresorem Saladyn zapragnął wyruszyć do Syrii, ogarniętej wewnętrznymi problemami. Został tam zaproszony przez dowódcę armii Ibn ai-Mukaddara oraz Szamsa ad-Din Sadik z Busry. W tym celu na początku września 1174 roku udał się do obozu w Birkat al-Dżubb. Jego dalszy marsz zatrzymały bunty w Górnym Egipcie, które gasił brat Saladyna Al-Adil , mający stać się namiestnikiem wezyra podczas jego nieobecności.
Październik 1174
Dopiero 12 października 1174 roku wraz z siedmiuset jeźdźcami Saladyn opuścił Birkat al-Dżubb. Dłuższy postój zarządził w okolicach Busry, gdzie przyjął i wysłał sporo korespondencji. 23 października w towarzystwie Szams ad-Dina Sadika wyruszył w dalszą drogę. W międzyczasie u boku Saladyna stanął Sad ad-Din Ibn Anar i syn Szirkuha Nasir ad-Din Muhammad . 27 października rozbił obóz w Dżisr al-Chaszab, położonym około 97 km od Busry i 16 km od Damaszku. Tu przyłączyły się do Saladyna liczne oddziały, dodatkowo zasilając jego armię.
28 październik 1174
28 października 1174 roku Saladyn ruszył do ataku na Damaszek. Zbrojne oddziały, które próbowały bronić miasta, dość szybko zrezygnowały i schroniły się za jego murami. Niedługo potem delegacja Damaszku poprosiła o litość. Saladyn zagwarantował wszystkim swoją wielkoduszność i następnie wkroczył do miasta.As-Salihowi należną pozycję. [więcej]
8 grudzień 1174
W listopadzie 1174 roku Saladyn przyjął przybyłe z Aleppo poselstwo, na czele którego stał Kutb ad-Din Inal . Delegaci oznajmili Saladynowi, że nie jest on mile widziany w Damaszku.
Emir Egiptu wziął sprawy w swoje ręce i na czele armii ruszył w kierunku Aleppo. 8 grudnia 1174 roku Saladyn rozbił obóz w pobliżu Himsu, który leży mniej więcej w połowie drogi z Damaszku do Aleppo.
10 grudzień 1174
10 grudnia 1174 roku, po nieudanych negocjacjach z przedstawicielami Himsu, Saladyn przedsięwziął szturm. Miasto nie stawiło zbyt dużego oporu, więc zostało zajęte. Jedynie garstka obrońców, która zamknęła się w cytadeli, odpierała ataki wojsk Saladyna.
28 grudzień 1174
Następnie Saladyn pozostawił oddział wojska w Himsu i ruszył dalej w kierunku Aleppo. Po drodze skierował swą uwagę na Hamę, w której znaczne wpływy posiadał Izz ad-Din Dżurdik , dawny znajomy wezyra Egiptu. 28 grudnia 1174 roku Saladyn ruszył w dalszą drogę. [więcej]
30 grudzień 1174
30 grudnia 1174 roku Saladyn dotarł do Aleppo. Przez osiem dni wysyłał listy z propozycją pokojowego rozstrzygnięcia konfliktu. Następnie sprowadzono nawet młodego władcę As-Saliha , by przemówił do ludności. Miasto jednak nie zamierzało się poddawać. [więcej]
Styczeń 1175
W styczniu 1175 roku miejscowi zlecili asasynom zamach na Saladyna . Do ataku doszło podczas posiłku, lecz ochrona Saladyna stanęła na wysokości zadania. [więcej]
26 styczeń 1175
26 stycznia 1175 roku, w związku z tym że pod Hims podeszła armia Franków pod dowództwem Rajmunda z Trypolisu, Saladyn wycofał się spod Aleppo i ruszył w ich kierunku. [więcej]
2 luty 1175
2 lutego 1175 roku Saladyn dotarł do Hamy. Niedługo potem wyszedł naprzeciw Rajmundowi z Trypolisu i rozpoczął ustawianie szyku bojowego swoich wojsk, lecz, o dziwo, wojska Franków wycofały się. Skoro sytuacja przyjęła taki obrót, Saladyn postanowił przystąpić do oblężenia cytadeli w Himsie.
17 marzec 1175
17 marca 1175 roku cytadela w Himsie Saladyn mógł zająć się prowadzeniem dalszej kampanii.
29 marzec 1175
29 marca 1175 roku Saladyn zajął bez walki Baalbek.
2 kwiecień 1175
2 kwietnia 1175 roku Saladyn dotarł pod Hims. Przyczyną powrotu było przybycie dużych oddziałów wojsk z Aleppo i Mosulu. Aby nie przelewać muzułmańskiej krwi, Saladyn zgodził się na negocjacje. Zaproponował, że zwróci im Hims, Hamę i Baalbek - zatrzymując dla siebie jedynie Damaszek. Druga strona nie przystała na te warunki. Saladynowi nie pozostało nic innego jak szykować się do bitwy. W tym celu przeniósł własne namioty na północ i rozbił je u stóp wzgórz zwanych Rogami Hamy. Aby zabezpieczyć swoje tyły, Saladyn rozpoczął układy z Frankami. [więcej]
13 kwiecień 1175
13 kwietnia 1175 roku Saladyn pokonał połączone siły Aleppo i Mosulu w bitwie pod Hamą
6 maj 1175
Kiedy Saladyn stanął obozem na zachód od Aleppo okazało się, że władze miasta zerwały układ z Frankami i wyraziły chęć pokojowego rozwiązania konfliktu. Tym sposobem podpisano porozumienie, na mocy którego w rękach Saladyna miał pozostać obszar Syrii do miasta Ma’arrat an-Numan, położonego 56 km na północ od Hamy i około 80 km na południe od Aleppo. Po podpisaniu porozumienia 6 maja 1175 roku Saladyn wrócił do Hamy. [więcej]
22 czerwiec 1175
22 czerwca 1175 roku pod Damaszkiem Saladyn spotkał się z posłami frankijskimi. Negocjacje okazały się owocne. Rozmowy sfinalizowały lub uzupełniły wcześniejsze porozumienie zawarte pod Hamą. Obie strony zawarły korzystny rozejm. [więcej]
Marzec/kwiecień 1176
Wczesną wiosną 1176 roku władca Mosulu Sajf ad-Din Ghazi przekroczył Eufrat i ruszył w kierunku Aleppo. Saladyn , dowiedziawszy się o tym, nie miał złudzeń: czekała go kolejna wojna. Pod koniec marca wyruszył na północ, by 7 kwietnia dotrzeć w okolice Hamy. [więcej]
20 kwiecień 1176
20 kwietnia 1176 roku na czele armii Saladyn wyruszył w miejsce koncentracji swoich sił do Tali as-Sultan 37 km na południe od Aleppo. Tam czekali już na niego jego sojusznicy.
22 kwiecień 1176
22 kwietnia 1176 roku pod Tali as-Sultan Saladyn stoczył zwycięską bitwę z połączonymi siłami Aleppo i Mosulu, dowodzonymi przez Sajf ad-Dina . Po rozbiciu nieprzyjacielskich armii Saladyn przystąpił do oblężenia Aleppo. Miasto nie chciało się poddać, postanowił więc odciąć je od linii komunikacyjnych i zająć sąsiednie warownie.
4 maj 1176
4 maja 1176 roku Saladyn zajął twierdzę Buz’a.
11 maj 1176
11 maja 1176 roku Saladyn zdobył Manbidż, fortecę bronioną przez Kutb ad-Din Inala , którego wierność Saladyn próbował sobie kupić, lecz Inal nie dał się skusić i zdecydował się dołączyć do otoczenia Sajf ad-Dina.
22 maj 1176
Po udanej akcji pod Manbidż Saladyn rozpoczął oblężenie Azazu, miasta leżącego w połowie drogi z Antiochii do Edessy. Tu 22 maja 1176 roku ponownie doszło do zamachu na Saladyna. Podobnie jak poprzednio zaatakowany został przez asasynów i przeżył tylko dzięki bohaterskiej interwencji osób z jego najbliższego otoczenia. Skaleczony policzek był jedyną raną, jakiej doznał Saladyn. [więcej]
21 czerwiec 1176
21 czerwca 1176 roku podminowano mury Azazu i twierdza skapitulowała. Tym sposobem Saladyn powiększył pierścień blokady wokół Aleppo.
29 lipiec 1176
Po zdobyciu Azazu Saladyn powrócił pod Aleppo. Miasto nie chciało się poddać, a Saladyn nie chciał przedsięwziąć bardziej zdecydowanej próby zdobycia twierdzy. Z tego powodu po kilkutygodniowych negocjacjach 29 lipca 1176 roku podpisano porozumienie, w myśl którego Saladyn zatrzymał Buz’aę i Manbidż, natomiast zwrócił Azaz. [więcej]
31 lipiec 1176
31 lipca 1176 roku Saladyn wycofał się spod Aleppo i ruszył w kierunku należącej do asasynów warowni Sinana, która położona była około 145 km w prostej linii od Aleppo do pobliża góry Nusajri. Pomimo tego że ustawiono już machiny oblężnicze, do oblężenia nie doszło, ponieważ asasyni zagrozili zamordowaniem członków rodziny Saladyna. [więcej]
25 sierpień 1176
25 sierpnia 1176 roku Saladyn powrócił do Damaszku. Podczas jego nieobecności Baldwin Trędowaty i Rajmund z Trypolisu spustoszyli okolice tego miasta. Wycofali się dopiero po bitwie pod Ajn al-Dżarr, którą wydał im Turan Szah .
10 wrzesień 1176
10 września 1176 roku Saladyn wyruszył do Egiptu. Wcześniej wyznaczył Turan Szaha swym pełnomocnikiem w Syrii.
23 luty 1177
W czasie pobytu w Egipcie działania Saladyna , w obawie przed atakiem królestwa Jerozolimy, skupiły się na organizowaniu funduszy, dzięki którym wzmacniał obronność strategicznych miast. Wówczas między innymi Al-Fustat i Kair zostały opasane jednym murem oraz wzmocnione cytadelą. 23 lutego 1177 roku Saladyn opuścił Kair i udał się na wybrzeże Morza Śródziemnego, aby dokonać inspekcji Damietty i Aleksandrii. Przebywał tam do 16 marca.
Czerwiec 1177
W czerwcu 1177 roku zjawił się w Jerozolimie z pielgrzymką hrabia Flandrii. Pod koniec czerwca Saladyn , obawiając się wspólnego ataku bizantyjsko-frankijskiego, wyruszył z Kairu do Palestyny i rozbił obóz w Fakusie. Do agresji nie doszło, więc wezyr Egiptu mógł powrócić do Kairu.
28 październik 1177
28 października 1177 roku
Saladyn wyruszył z Kairu, a dwa dni później rozbił obóz pod Bilbajsem. [więcej]
23 listopad 1177
23 listopada 1177 roku na czele potężnej armii, którą Wilhelm z Tyru oszacował na 26 000 jeźdźców, Saladyn dotarł do Askalonu. Widząc jak wielka jest siła wezyra Egiptu, król Jerozolimy Baldwin Trędowaty nie zaryzykował otwartej bitwy i po małej potyczce schronił się za murami Askalonu. Bierna postawa króla Jerozolimy dała powód Saladynowi do grabienia okolicy. 25 listopada Frankowie wycofali się z Askalonu i rozpoczęli marsz wzdłuż wybrzeża. Z uszczuplonymi siłami Saladyn wyszedł im naprzeciw. Doszło do bitwy pod Kefar Menahem
Grudzień 1177
W drugim tygodniu grudnia 1177 roku Saladyn dotarł do Egiptu.
Luty 1178
14 listopada 1177 roku hrabia Flandrii i Rajmund z Trypolisu uderzyli na Hamę. Nieudane oblężenie trwało do 5 grudnia. Niesatysfakcjonujący obrót spraw pchnął ich w kierunku Harimu, położonego u stóp gór Amanus, około 64 km na zachód od Aleppo i 32 km na wschód od Antiochii. Oblężenie tej twierdzy trwało aż do marca 1178 roku. Niektórzy twierdzą, że Frankowie odstąpili na wieść, że Saladyn opuścił Egipt. [więcej]
11 marzec 1178
Zimę Saladyn wykorzystał na przygotowania do kolejnej wyprawy do Syrii, by 11 marca 1178 roku opuścić Egipt. [więcej]
15 kwiecień 1178
29 marca 1178 roku Saladyn przebywał w Sudrze na zachodnim brzegu Synaju. Do Ejlatu udał się przed 1 kwietnia, a 15 kwietnia dotarł do Damaszku.
1178
Już na samym początku jego pobytu w Syrii narodził się pewien problem polegający na tym, że dotychczasowy namiestnik i brat Turan Szah , który jak zwykle mocno był zadłużony, poprosił o własność ziemską, czyli na przykład jakieś miasto, z którego mógłby pobierać podatki na swe utrzymanie i jednocześnie dał do zrozumienia, że mile widziany przez niego byłby Baalbek. Miasto to należało do Ibn al-Mukaddama, czyli człowieka, który po śmierci Nur ad-Dina zaprosił wezyra Egiptu do Syrii. Ibn al-Mukaddam nie zamierzał oddać własności, więc Saladyn zmuszony był przedsięwziąć oblężenie Baalbeku. [więcej]
Styczeń 1179
Na początku stycznia 1179 roku Saladyn powrócił do Damaszku. Pod Baalbekiem pozostawił wojska pod dowództwem Highril al-Dżandara.
Marzec 1179
Wiosną 1179 roku Ibn al-Mukaddam poddał twierdzę Baalbek. W zamian otrzymał od Saladyna jako odszkodowanie fortecę i ziemie Barinu, miasto Kafr Tab oraz wsie i posiadłości na ziemiach Ma’arrat an-Numan.
Kwiecień 1179
Wiosną 1179 roku przezorny Saladyn wysłał Farruch Szaha z misją ochrony syryjskich granic. Farruch Szah spisał się wyśmienicie dając nauczkę Frankom pustoszącym okolicę. [więcej]
Kwiecień/maj 1179
Wiosną 1179 roku Saladyn zmuszony był wysłać wojska pod dowództwem Takiego ad-Dina przeciwko tureckiemu władcy Kilidż Arslanowi . [więcej]
16 maj 1179
16 maja 1179 roku Saladyn przebywał w okolicy zamku Bajt al-Ahzan i pozostał tam przez pięć dni. W tym czasie przeprowadził kilka próbnych ataków, po których zrezygnował z oblężenia. Potem przemieścił się na pastwiska na wschód od Hermonu, a kiedy konie zjadły już na nich trawę, okrążył górę i koło Baniasu zszedł nad Jordan. Aby uzupełnić braki w żywności, wysłał oddziały Beduinów na ziemie Sydonu i Bejrutu, należące wówczas do Franków. To stało się przyczyną odwetowej wyprawy Baldwina Trędowatego , zakończonej bitwą na równinie Mardż Ujun
18 sierpień 1179
18 sierpnia 1179 roku Saladyn zwinął obóz i ruszył w kierunku Bajt al-Ahzan, by dotrzeć na miejsce 24 sierpnia.
25 sierpień 1179
W związku z tym, że Baldwin Trędowaty znajdował się w Tyberiadzie, Saladyn 25 sierpnia 1179 roku ustawił swoją armię w szyku bojowym i udał się na południe w okolice zamku Safad. Ponieważ król Jerozolimy nie odpowiedział na prowokację, muzułmanie spustoszyli okolicę, zniszczyli drzewa owocowe i wycięli winnice. Po południu Saladyn powrócił do obozu i rozpoczął oblężenie Bajt al-Ahzan
29 sierpień 1179
29 sierpnia 1179 roku twierdza Bajt al-Ahzan padła. Saladyn zlecił zburzyć zamek, po czym sam wykopał z ziemi kamienie węgielne. Muzułmanów zadziwiła głębokość znajdującej się w warowni studni, która pomieściła wszystkie ciała zabitych ludzi i zwierząt i dalej było w niej miejsce na ziemię i wapno. Po zakończeniu demolki Bajt al-Ahzan Saladyn zarządził wypad na wyprawę łupieską na ziemie Tyberiady, Tyru i Bejrutu.
13 wrzesień 1179
13 września 1179 roku Saladyn powrócił do Damaszku. Tu rozchorowało się i zmarło ponad dziesięciu jego emirów.
Przyczyną zgonów prawdopodobnie była infekcja, której nabyli podczas pobytu w Bajt al-Ahzan obcując z rozkładającymi się zwłokami. Zachorowali również Taki ad-Din oraz Nasir ad-Din Muhammad .
Zima 1179/1180
Zimą przełomu 1179 i 1180 roku Saladyn borykał się z problemami finansowymi. Groźba kolejnej wojny z Kilidż Arslanem spowodowała, że postanowił zawrzeć pokojowe porozumienie z królestwem Jerozolimy. [więcej]
Kwiecień 1180
W kwietniu 1180 roku Saladyn przebywał w Baniasie. Tu przyjmował posłów oraz próbował zdobyć Tyberiadę.
Czerwiec 1180
W czerwcu 1180 roku Saladyn uzgodnił rozejm z królem Jerozolimy Baldwinem Trędowatym . [więcej]
Czerwiec 1180
Po zabezpieczeniu granicy z królestwem Jerozolimy Saladyn ruszył na północ. Po drodze zawarł rozejm z Rajmundem z Trypolisu. Pod koniec czerwca rozbił obóz przy rzece Geuk Su, która wpada do Eufratu około 49 km na północ od Al-Biry i około 483 km w linii prostej od Damaszku. [więcej]
Lipiec 1180
W obozie przy Geuk Su Saladyn przebywał do października 1180 roku. W tym czasie między innymi zacieśnił sojusz z ortokidzkim władcą Hisn Kajfy Nur ad-Dinem Muhammadem, który był zięciem Kilidż Arslana.Sajf ad-Dina , władcy Mosulu, władzę po nim przejął jego brat Izz ad-Din Masud . Saladyn wysunął roszczenia do trzech miast: Sarudż, Ar-Ruha i Harran oraz ich okolicy w promieniu 97 km na wschód od Eufratu do Al-Biry i w obrębie 193 km od Aleppo. W ten sposób odciąłby Mosul od Aleppo. Żądania Saladyna nie spotkały się z entuzjazmem w regionie, więc miasta pozostały przy Izz ad-Dinie Masudzie.
Październik 1180
2 października 1180 roku, po podpisaniu z Izz ad-Din Masudem traktatu, Saladyn zwinął obóz przy Geuk Su i ruszył nad Nahr Aswad, rzekę, która płynie poniżej wschodnich zboczy góry Amanus. Tam poskromił władcę Ormian Rupena III . [więcej]
Listopad 1180
Na początku listopada Saladyn dotarł do Hamy. Następnie udał się do Himsu, gdzie nad Orontesem rozbił obóz. Tam Saladyn dowiedział się o śmierci swego brata Turan Szaha . Później powrócił do Damaszku. [więcej]
2 styczeń 1181
8 grudnia 1180 roku Saladyn zarządzanie Syrią powierzył Farruch Szahowi, a sam opuścił Damaszek, by 2 stycznia 1181 roku dotrzeć do Kairu.
19 styczeń - 17 luty 1181
Ramadan 1181 roku Saladyn spędził w Egipcie. Potem zamierzał wyruszyć na pielgrzymkę do Mekki. [więcej]
Czerwiec 1181
W czerwcu 1181 roku, zrezygnowawszy z pielgrzymki do Mekki, Saladyn wyjechał ze swoich nowych fortyfikacji przy porcie Al-Maks na inspekcję nadbrzeży Nilu. [więcej]
4 grudzień 1181
4 grudnia 1181 roku w Aleppo zmarł prawowity władca Syrii As-Salih . Z powodu zbyt dużej odległości Saladyn nie mógł osobiście wkroczyć do Aleppo. Farruch Szah z kolei nie mógł pomóc, ponieważ na pustyni musiał stawić czoło Renaldowi. Tę sprzyjającą sytuację wykorzystał władca Mosulu Izz ad-Din Masud i 29 grudnia zajął Aleppo.
Styczeń 1181
W styczniu 1182 roku Saladyn rozpoczął kampanię propagandową, mającą na celu przekonanie islamskiego świata do tego, że to właśnie on powinien być władcą Aleppo. Oprócz tego rozpoczął przygotowania do wyprawy na syryjską ziemię. W tym czasie Izz ad-Din Masud oddał Aleppo Zanki’emu w zamian za miasto Sindżar. [więcej]
16 marzec 1182
16 marca 1182 roku Saladyn nakazał utworzyć w Kairze szpital. Klinikę uposażono w grant w wysokości 200 dinarów, wypłacanych z kasy państwowej, oraz zboże z Fajum.
18 marzec 1182
18 marca 1182 roku Saladyn opuścił Kair i rozbił obóz pod Birkat al-Dżubb. W międzyczasie w okolicach Damietty muzułmanie napadli na statek z europejskimi pielgrzymami. Uwięziono wówczas ponad 1500 turystów, za których żądano od Baldwina Trędowatego okupu. Ten nikczemny epizod spowodował, że pokój "na ziemi i morzu" pomiędzy Frankami i Saladynem nie został przedłużony. [więcej]
11 maj 1182
11 maja 1182 roku Saladyn wyruszył w kierunku Syrii. Namiestnikiem w Egipcie został Al-Adil .
16 maj 1182
Po pięciu dniach Saladyn dotarł do Ejlatu. Tam dowiedział się o koncentracji wojsk Franków przy Keraku.
20 maj 1182
Z Ejlatu Saladyn wycofał się do Al-Karjatajn (Al-Kurajn). Tu podzielił swą ekspedycję: cywili, pod eskortą brata Buriego , wysłał bezpieczną okrężną drogą na wschód szlakiem przez płaskowyż Transjordanii. Sam natomiast przez dziesięć dni pustoszył ziemie należące do Królestwa Jerozolimy.
31 maj 1182
31 maja 1182 roku Saladyn dotarł do Gerby, skąd ruszył w kierunku Keraku. Podczas przemieszczania się wyprawy doszło do spotkania armii Saladyna z armią Królestwa Jerozolimy, lecz do bitwy to nie doprowadziło, ponieważ Frankowie wycofali się. [więcej]
Czerwiec 1182
Śpieszący się do Damaszku Saladyn nie zdecydował się na atak przeciwko wojskom Królestwa Jerozolimy zgromadzonym pod Kerakiem, lecz podążył dalej na północ. Pustosząc zachodni brzeg Jordanu dotarł pod Kasr al-Azrak, około 80 km na wschód od Ammanu, gdzie połączył się z Burim . W tym czasie Farruch Szah pustoszył ziemie Franków. Zaatakował między innymi Daburijję oraz zajął fortecę w jaskini Habis Dżaldak.
[więcej]
22 czerwiec 1182
Przemieszczający się sukcesywnie w kierunku Damaszku Saladyn pod Busrą spotkał się z Farruch Szahem . Następnie udał się w dalszą podróż, by 22 czerwca 1182 roku dotrzeć do Damaszku.
11 lipiec 1182
11 lipca 1182 roku Saladyn opuścił Damaszek. Swą armię podzielił na trzy dywizje. Dowództwo prawego skrzydła objął Taki ad-Din . Lewe skrzydło wiódł Farruch Szah . Centrum Saladyn prowadził samodzielnie.
12 lipiec 1182
12 lipca 1182 roku Saladyn rozbił obóz na wschodnim brzegu Jordanu, nieopodal Jeziora Tyberiadzkiego. Próbował sprowokować bitwę z władcą Tyberiady, lecz Rajmund z Trypolisu nie przyjął wyzwania i pozostał w obwarowanym i wzmocnionym posiłkami mieście.
13 lipiec 1182
13 lipca 1182 roku Saladyn wyruszył w dół Jordanu, kierując się na miejscowość Bajsan.
14 lipiec 1182
14 lipca 1182 roku Saladyn zatrzymał się pod Bajsanem oczekując wrogiej odsieczy z Tyberiady, a Farruch Szah w tym czasie spustoszył miasto. Wieczorem pod Bajsan podeszły wojska Franków.
15 lipiec 1182
15 lipca 1182 roku Saladyn stoczył nierozstrzygniętą bitwę pod Bajsanem
16 lipiec 1182
16 lipca 1182 roku Saladyn opuścił Bajsan i na drugi dzień znalazł się w obozie Al-Fawwar w Hauranie. Stamtąd przemieścił swe wojska do Al-Biki. [więcej]
Lipiec 1182
Zaraz po przybyciu do Al-Biki Saladyn rozpoczął oblężenie Bejrutu [więcej]
Sierpień 1182
W połowie sierpnia 1182 roku Saladyn znalazł się w Baalbeku, skąd ruszył w kierunku Himsu. Wkrótce Saladyn zawarł przymierze z Muzaffarem ad-Din Keukburim , synem uprzedniego administratora Mosulu Zajna ad-Dina . [więcej]
19 wrzesień 1182
19 września 1182 roku Saladyn przybył do Aleppo. Jego oddziały podeszły aż pod wschodnie granice miasta. Saladyn rozpoczął negocjacje z Zankim .
Wrzesień 1182
Po kilku dniach Saladyn opuścił obóz pod Aleppo i udał się do Al-Biry. Tam Saladyna powitał Szihab ad-Din Mahmud , wręczając mu klucze do cytadeli, które wezyr Egiptu niezwłocznie zwrócił.
Wrzesień 1182
Z Al-Biry Saladyn podążył w kierunku Ar-Ruhy. W międzyczasie wysłał do Farruch Szaha prośbę o przysłanie mu pieniędzy. Odpowiedzi nigdy nie otrzymał, ponieważ Farruch Szah niedługo potem zmarł.Ibn al-Mukaddama , natomiast syn Farruch Szaha, Bahram Szah , otrzymał Baalbek. [więcej]
Październik 1182
W Ar-Ruhrze Saladyn przebywał do momentu aż przekupiony dowódca Fachr ad-Din Masud Ibn az-Zafarani poddał cytadelę. Następnie po przejściu obok Harranu wyruszył w dół rzeki Balich do Ar-Rakki, leżącej około 145 km dalej nad Eufratem, by w końcu dotrzeć do Nisibinu. [więcej]
10 listopad 1182
Na początku listopada Saladyn wyruszył z Nisibinu, by 10 listopada znaleźć się pod Mosulem. Gdy Izz ad-Din Masud odrzucił propozycję poddania miasta, Saladyn rozpoczął oblężenie. Po kilku szturmach i potyczkach okazało się, że mosulczycy są doskonale przygotowani do obrony. Optymizm Saladyna znacznie zmalał, więc postanowił odstąpić od oblężenia. Trwające prawie miesiąc rokowania nie doprowadziły do zawarcia pokoju. Z tego powodu Saladyn postanowił zdobyć położony około 130 km na wschód od Mosulu Sindżar, miasto zarządzane przez brata Izz ad-Dina , Szarafa ad-Dina , którego wojska kąsały oddziały Saladyna i niszczyły kanały zaopatrzenia i komunikacji. [więcej]
30 grudzień 1182
30 grudnia 1182 roku Saladyn zdobył Sindżar Szarafowi ad-Dinowi pozwolono bez szwanku opuścić miasto. [więcej]
Luty 1183
Pod koniec lutego 1183 roku Saladyn dotarł do Harranu, miasta oddalonego około 185 km od Aleppo. [więcej]
Marzec 1183
W marcu 1183 roku pod Harzamem poniżej góry Mardin, około 145 km od Harranu, zebrała się armia sprzymierzonych przeciwko Saladynowi . W zgrupowaniu tym wzięli udział: władca Mosulu Izz ad-Din , Szah Arman , władca Bitiisu Daulat Szah i Ilghazi z Mardinu . Tymczasem Saladyn wcale nie wystraszył się agresorów. Przywołał z Hamy Takiego ad-Dina i ruszył w kierunku nieprzyjacielskiej armii. Zbliżające się wojska Saladyna siały coraz większy popłoch w szeregach sprzymierzonych. Po kilkudniowych debatach 5 kwietnia przeciwnicy Saladyna wycofali się. [więcej]
13 kwiecień 1183
Po dotarciu do Harzamu Saladyn otrzymał od kalifa pozwolenie na zajęcie Amidu, położonego około 80 km na północ od Mardinu. Saladyn tylko czekał na taki obrót spraw. Odesłał do Syrii Takiego ad-Dina , a sam ruszył w kierunku Amidu. 13 kwietnia 1183 roku stanął pod murami twierdzy. [więcej]
16 kwiecień 1183
16 kwietnia 1183 roku Saladyn przystąpił do oblężenia Amidu
Maj 1183
Początek maja 1183 roku Saladyn spędził w Sarudżu, skąd rozesłał dużą ilość dyplomatycznej korespondencji, przekonując cały świat islamski, że potrzebuje Mosulu i Aleppo, aby zdobyć Jerozolimę oraz poszerzyć muzułmański świat o Gruzję i Konstantynopol.
17 maj 1183
17 maja 1183 roku poddał się Saladynowi Tali Chalidż, twierdza położona około 80 km na północny wschód od Aleppo. Władzę w mieście Saladyn przekazał Badr ad-Dinowi Dildirimowi, władcy sąsiedniego Tali Basziru. Niedługo potem pod rządy Saladyna przeszło miasto Ajn Tab, które było w posiadaniu Muhammada, syna Chumartekina z Bu Kubajsu, który zginął, broniąc Saladyna przed atakiem asasynów w 1175 roku. Stąd Saladyn poprosił sojuszników o posiłki i wyruszył w kierunku Aleppo.
21 maj 1183
21 maja 1183 roku Saladyn rozbił obóz pod Aleppo. Niedługo po nieudanych pertraktacjach rozpoczęły się walki, w których każdego dnia brało udział dziesięć tysięcy wojaków. W jednej z potyczek zraniony został brat Saladyna Buri. [więcej]
11 czerwiec 1183
11 czerwca 1183 roku Saladyn i Zanki zawarli pokojowy traktat, w myśl którego Saladyn otrzymał Aleppo, a Zanki przyjął Sindżar, Nisibin, Al-Chabur i Sarudż. Następnego dnia bramy miasta otworzyły się przed Saladynem.
13 czerwiec 1183
13 czerwca 1183 roku Saladyn wydał na cześć Zankiego ucztę, w trakcie której dowiedział się o śmierci swego brata, Buriego.
20 czerwiec 1183
20 czerwca 1183 roku dotarły do Aleppo wieści, że Sindżar, Nisibin i Al-Chabur zostały przekazane Zankiemu . Następnego dnia Saladyn wkroczył do cytadeli. Tym sposobem Aleppo powiększyło stan posiadania Saladyna.
22 czerwiec 1183
22 czerwca 1183 roku Saladyn wyruszył do Harimu, skąd usunięty został Surchak , dotychczasowy władca. Później Saladyn powrócił do Aleppo, gdzie podejmował decyzje administracyjne. Między innymi zawarł rozejm z Boemundem z Antiochii, zatwierdził dekret o zniesieniu podatków mukus oraz przekazał Alamowi ad-Dinowi Sulajmanowi Azaz. Aleppo stało się własnością Az-Zahira , czwartego syna Saladyna, który miał wówczas dziesięć lat. Dowódcą cytadeli w Aleppo został Sajf ad-Din Jazkudż , który przyczynił się do ocalenia Saladyna podczas próby zabicia go w Azazie. [więcej]
14 sierpień 1183
14 sierpnia 1183 roku Saladyn opuścił Aleppo. Podążając przez Hamę, Hims i dolinę Al-Bika 24 sierpnia dotarł do Damaszku.
17 wrzesień 1183
17 września 1183 roku Saladyn opuścił Damaszek i rozbił obóz pod Dżisr al-Chaszab, oddalony o 16 km na południe. [więcej]
29 wrzesień 1183
Saladyn opuścił Dżisr al-Chaszab.
29 września 1183 roku przeszedł Jordan przez bród Al-Husajnijja i wkroczył do Bajsanu, który okazał się opuszczony, ponieważ jego mieszkańcy uciekli do Tyberiady.
30 wrzesień 1183
Po splądrowaniu Bajsanu 30 września 1183 roku Saladyn ruszył na zachód, w górę doliny Charod. Po drodze przejął frankijskie zaopatrzenie z Keraku i Szaubaku.
1 październik 1183
Główne siły Franków, na wieść o pobycie Saladyna pod Bajsanem, wyruszyły spod Seforis w pobliżu wzgórz Nazaretu do Al-Fuli w dolinie Dżezreel, na zachód od góry Moreh, dokąd dotarły 1 października 1183 roku. Saladyn, dowiedziawszy się o tym, przesunął się o 14 km w górę doliny Charod, z Bajsanu do Ajn Dżalut, w pobliżu dzisiejszej miejscowości Gkkraa. Przeciwko Frankom wysłał pięciuset harcowników, a resztę swojej armii ustawił w szyku bitewnym. Kiedy Frankowie ruszyli do przodu, Saladyn nieoczekiwanie wycofał się w dół Nahr Dżalut. W związku z zaistniałą sytuacją Frankowie rozłożyli się obozem w Ajn Dżalut. Patowy stan trwał. Wojska Saladyna rozpoczęły pustoszenie okolicy. Zaatakowały Zarin, położony 3,5 km od Ajn Dżalut na zboczach od strony zachodniej, oraz Forbelet (Taijjibę) na północnym granicznym skraju doliny Charod. [więcej]
5 październik 1183
5 października 1183 roku Saladyn wycofał się doliną ku górze Tabor. Frankowie, widząc manewr przeciwnika, również wycofali się przez wzgórza Nazaretu do swojej bazy w Seforis.
22 październik 1183
22 października 1183 roku Saladyn opuścił Damaszek i ruszył w kierunku Keraku, gdzie miał spotkać się z bratem i jednocześnie namiestnikiem Saladyna w Egipcie, Al-Adilem , któremu przeznaczono urząd władcy Aleppo. W Egipcie miał go zastąpić Taki ad-Din . [więcej]
22 listopad 1183
Saladyn przybył pod Kerak dużo wcześniej niż egipska wyprawa. Aby utrzymać dyscyplinę swych oddziałów, rozpoczął oblężenie Keraku Al-Adil dotarł na miejsce 22 listopada 1183 roku.
3 grudzień 1183
3 grudnia 1183 roku Saladyn odesłał Takiego ad-Dina do Egiptu, a sam zakończył oblężenie Keraku i następnego dnia wspólnie z Al-Adilem udali się na północ.
12 grudzień 1183
12 grudnia 1183 roku Saladyn
powrócił do Damaszku. Syryjskim oddziałom pozwolił odpocząć, wysyłając ich na urlop ważny do końca roku. Al-Adil otrzymał w lenno Manbidż oraz Aleppo i 19 grudnia udał się na swoje włości.
Kwiecień 1184
Początek roku 1184 Saladyn spędził na rozstrzyganiu sporów swych poddanych.
W kwietniu, kiedy zrobiło się cieplej, wyruszył do Al-Biki i rozpoczął przygotowania do wyprawy przeciwko Frankom.
20 czerwiec 1184
20 czerwca 1184 roku dołączyli do Saladyna Nur ad-Din Muhammad oraz Al-Adil .
14 lipiec 1184
Przez pewien czas Saladyn obozował w pobliżu Damaszku, aby następnie 14 lipca 1184 roku wyruszyć w kierunku granicy z Frankami.
16 lipiec 1184
16 lipca 1184 roku armia Saladyna pustoszyła już terytoriom Franków.
23 sierpień 1184
23 sierpnia 1184 roku wojska Saladyna otoczyły Kerak. Rozpoczęto przygotowania do oblężenia. Rozstawiono machiny oblężnicze i zasypano fosę.
30 sierpień 1184
30 sierpnia 1184 roku Saladyn dowiedział się o zbliżającej się armii Franków. Niezwłocznie zrezygnował z oblężenia Keraku. Kazał spalić machiny oblężnicze i wycofał się o 64 km na północ do Hisbanu. Tutaj zajął pozycję na skraju płaskowyżu Moabu, ponieważ był to wyśmienity punkt do obserwacji oraz zablokowania ruchu Franków. Kiedy Frankowie zbliżyli się i rozbili obóz o 10 km od bazy Saladyna, ponownie doszło do sytuacji patowej. Żadna z armii nie chciała zaatakować pierwsza. Te okoliczności spowodowały, że muzułmanie wycofali się. [więcej]
8 wrzesień 1184
8 września 1184 roku Saladyn zaatakował Nabulus. Muzułmanie splądrowali i spalili miasto, lecz nie zdołali zająć cytadeli. Potem udali się na północ.
9 wrzesień 1184
9 września 1184 roku Saladyn zaatakował muzułmańską świątynię Zakarijji (Jana Chrzciciela), stojącą na odosobnionym wzgórzu w Sebaście, którą chrześcijanie zamienili na kościół. Tutejszy biskup uratował miasto w zamian za daninę i uwolnienie osiemdziesięciu muzułmańskich więźniów. Następnie muzułmanie ruszyli dalej na północ.
10 wrzesień 1184
10 września 1184 roku w mieście Dżanin Saladyn kazał wysadzić w powietrze wieżę, w której schronili się mieszkańcy.
11 wrzesień 1184
11 września 1184 roku Saladyn dotarł do Damaszku.
2 styczeń 1185
2 stycznia 1185 roku Saladyn opuścił Damaszek, by udać się do Al-Biki.
4 kwiecień 1185
4 kwietnia 1185 roku Saladyn znajdował się w obozie w pobliżu Hamy. Tutaj zawarł „rozejm w Antiochii" z Rajmundem z Trypolisu , który w zamian uwolnił pewną liczbę muzułmańskich jeńców. Saladyn podpisał także pokojowe porozumienie z cesarzem Andronikiem I Komnenem . Następnie Saladyn doprowadził do zawarcia z Ormianami pokojowego traktatu, na mocy którego mieli oni uwolnić ludzi tureckiego władcy Kilidż Arslana , przetrzymywanych jako jeńcy.
25 maj 1185
25 maja 1185 roku Saladyn dotarł do Harranu. Po drodze odwiedził Aleppo, gdzie spotkał się z Al-Adilem , potem spędził kilka dni pod Al-Birą. W Harranie Saladyn przeraził swoich zwolenników rozkazem aresztowania Keukburi'ego tym bardziej, że dopiero co rozegrał z nim partię polo. [więcej]
2 czerwiec 1185
2 czerwca 1185 roku Saladyn kazał uwolnić Keukburi'ego . [więcej]
3 czerwiec 1185
3 czerwca 1185 roku Saladyn wyruszył do Ras al-Ajn. Dalej udał się do Dunajsiru na równinie pod Mardinem, a potem przez Darę i Nisibin do Baladu, gdzie dotarł pod koniec miesiąca. Następnie zbliżył się jeszcze bardziej do Mosulu i zatrzymał pod Al-Isma'ilijjat. [więcej]
1 lipiec 1185
Przez kilka dni Saladyn przyjmował posłów, których celem było pokojowe zakończenie konfliktu z Mosulem. Po wyczerpaniu dyplomatycznych możliwości na początku lipca Saladyn rozpoczął regularne oblężenie. W związku z tym że działania armii nie przynosiły oczekiwanego rezultatu, w obozie sułtana powstał nawet pomysł, aby zmienić bieg Tygrysu, aby odciąć Mosul od wody, lecz projekt ten nie doczekał się realizacji. [więcej]
21 lipiec 1185
21 lipca 1185 roku Saladyn otrzymał z Chilatu wiadomość o śmierci Szah Armana . Nowina ta stała się powodem rychłego wyjazdu sułtana.
Sierpień 1185
W czasie gdy czoło armii skierowało się ku Chilatowi, sam Saladyn odbił do Majjafarikinu, położonego na zachód od jeziora Wan i oddalonego o jeden dzień marszu od Amidu. W związku z tym że władzę w Majjafarikinie sprawowała wdowa po Kutb ad-Dinie z Mardinu, która była siostrą wcześniejszego sojusznika Saladyna, Nur ad-Dina Muhammada z Hisn Kajfy, Saladyn nie spodziewał się oporu. Niestety dość szybko przekonał się, jak bardzo się mylił. Miasto było świetnie przygotowane do obrony i nie chciało się poddać. Intensywne walki mające na celu zdobycie twierdzy nie przynosiły zaplanowanych skutków. Saladyn odwołał się więc do dyplomacji. Zwieńczeniem jego działań stały się zaręczyny jego syna Ishaka z jedną z córek wdowy po Kutb ad-Dinie. [więcej]
17 wrzesień 1185
Podczas pobytu Saladyna pod Majjafarikinem udało się drogą dyplomacji zażegnać problem Chilatu. W związku z tym 17 września 1185 roku sułtan rozpoczął przygotowania do powrotu pod Mosul. [więcej]
Październik 1185
W październiku 1185 roku Saladyn odwiedził Darę i Nisibin.
Listopad 1185
Pod koniec października 1185 roku Saladyn zatrzymał się pod Kafr Zammarem, na zachód od Mosulu, i spędził tam cały listopad. [więcej]
3 grudzień 1185
3 grudnia 1185 roku Saladyn dostał ataku malarii. Fakt o niedyspozycji sułtana starano się ukryć tak długo, jak tylko było to możliwe.
25 grudzień 1185
Saladyn poprosił Zankiego z Sindżaru o pomoc w negocjacjach pokojowych z Mosulem, a sam w Boże Narodzenie wyjechał do Nisibinu.
Styczeń 1186
W połowie stycznia 1186 roku Saladyn czuł się na tyle źle, że do obozu pod Harranem wezwano lekarzy z Syrii, a sułtan podyktował swoją ostatnią wolę. 11 lutego Saladyn poczuł się lepiej, lecz 18 lutego ponownie nie był w stanie usiąść, nękały go bóle, a umysł osłabł.
4 marzec 1186
23 lutego 1186 roku Saladyn poczuł się na tyle dobrze, że mógł przyjąć przybyłego z Mosulu posła. Obrady i negocjacje zaowocowały tym, że 4 marca 1186 roku pokój z Mosulem stał się faktem. Na mocy postanowień traktatu Izz ad-Din stawał się wasalem Saladyna i jak każdy lennik zobowiązany był wspierać militarnie swego seniora. [więcej]
24 marzec 1186
24 marca 1186 roku Saladyn wyjechał z Harranu do Aleppo. 6 kwietnia sułtan dotarł na miejsce, a następnego dnia, po uczcie wystawionej przez Al-Adila , wyruszył do Hamy, a potem do Himsu, gdzie dokonał inspekcji nagromadzonych przez nieżyjącego już Nasira ad-Dina bogactw, których wartość oszacowano na blisko milion dinarów. Majątek ten Saladyn podzielił pomiędzy siebie, wdowę, która była jego siostrą, oraz dzieci. Stamtąd wyruszył w kierunku Damaszku.
23 kwiecień 1186
23 kwietnia 1186 roku Saladyn dotarł do Damaszku.
11 sierpień 1186
11 sierpnia 1186 roku Saladyn przywitał w Damaszku swojego syna Al-Afdala , który przybył z Egiptu.
27 sierpień 1186
27 sierpnia 1186 roku syn Saladyna Az-Zahir przejął rządy w Aleppo. W tym czasie dwójka innych synów sułtana, Al-Afdal i Usman , przygotowywała się do wyjazdu do Egiptu, aby na miejscu zastąpić Takiego ad-Dina .
Listopad 1186
Na początku listopada 1186 roku Saladyn powitał w Damaszku Takiego ad-Dina , który przybył z Egiptu. Okazując mu wdzięczność sułtan obdarował przybysza wszystkimi zamkami w Majjafarikinie.
15 listopad 1186
15 listopada 1186 roku rozpoczął się ramadan, w czasie którego, jak mówiła ówczesna przepowiednia, świat zginie za sprawą wielkiego huraganu. Sporo ludzi żyjących w owym czasie wykopało sobie ziemianki lub przeniosło się do jaskiń, w których zgromadziło wodę i żywność, aby spędzić w nich przepowiedzianą noc. Saladyn spędził ten czas pod gołym niebem, przy blasku świec rozmawiając z towarzyszami o tradycjach Proroka. Aż do samego wschodu słońca nie pojawił się nawet najlżejszy powiew wiatru, więc pora dnia, obciążana katastrofalną przepowiednią, okazała się wyjątkowo spokojna.
13 marzec 1187
13 marca 1187 roku Saladyn , będący już w pełni zdrowia, zebrał swą armię i wyruszył z Damaszku. Był to początek długo zapowiadanej kampanii przeciwko niewiernym Frankom. Pierwszym obozowiskiem stał się Ras al-Ma, a potem ruszył w kierunku Busry. [więcej]
26 kwiecień 1187
26 kwietnia 1187 roku Saladyn zaatakował osadę przy Keraku. Spalono wówczas tamtejsze domy, zniszczono uprawy winorośli, wygoniono ludność i pozabijano żołnierzy.
Maj 1187
Do końca maja 1187 roku Saladyn pustoszył ziemie Keraku oraz Szaubaku. Następnie wyruszył z Ras al-Ma do Al-Kahwani nad Jeziorem Tyberiadzkim, a wojska sułtana przekroczyły Jordan i rozpoczęły pustoszenie terytorium Królestwa Jerozolimy. W tym czasie doszło do zwycięskiej bitwy pod Seforis
27 maj 1187
27 maja 1187 roku Saladyn przebywał w starym obozie Nur ad-Dina w Asztarze. Spędził tu cały miesiąc czyniąc przygotowania do marszu przeciw niewiernym. W tym czasie w imieniu sułtana Taki ad-Din zawarł rozejm z Boemundem z Antiochii . Liczebność armii zgromadzonej przez Saladyna szacowana jest na trzydzieści tysięcy osób. [więcej]
26 czerwiec 1187
26 czerwca 1187 roku Saladyn na czele swej potężnej armii wyruszył z obozu pod Asztarem. Wojska po krótkim marszu zatrzymały się około 13 km od Chisfinu, na płaskowyżu, ograniczonym od zachodu przez Jezioro Tyberiadzkie, a od południowego wschodu przez Rakkad, dopływ rzeki Jarmuk.
27 czerwiec 1187
27 czerwca 1187 roku armia Saladyna , przemaszerowawszy 32 kilometry, zeszła z płaskowyżu na południowy kraniec Jeziora Tyberiadzkiego. W tym czasie wojska Królestwa Jerozolimy zbierały się pod Seforis. Dwa następne dni upłynęły w spokoju. Prawdopodobnie dowództwa obu sił wyczekiwały na ruch przeciwnika, wykonując jednocześnie ostatnie przygotowania do bitwy.
30 czerwiec 1187
30 czerwca 1187 roku Saladyn kazał zostawić ciężki ekwipunek i zaczął wspinać się z wojskami w kierunku zachodnim znad Jordanu do Kafr Sabt. Niedługo potem zajął pozycję na płaskim szczycie góry. Był to występ górskiego zbocza na północ od Kafr Sabt, które odgranicza płaskowyż od Rogów Hittinu. [więcej]
2 lipiec 1187
2 lipca 1187 roku Saladyn wydał rozkaz zaatakowania Tyberiady Rajmunda z Trypolisu , hrabina Eschiva .
3 lipiec 1187
Rano 3 lipca 1187 roku król Jerozolimy Gwidon de Lusignan dał rozkaz do wymarszu. To posunięcie z jednej strony zdziwiło, ale z drugiej strony ucieszyło sztab armii Saladyna . Niedługo potem rozpoczęła się przełomowa bitwa nieopodal wioski Hittin [więcej]
4 lipiec 1187
4 lipca 1187 roku, po zwycięskiej bitwie pod Hattin Saladyn własnoręcznie zabił Renalda de Châtillon. [więcej]
5 lipiec 1187
5 lipca 1187 roku Saladyn udał się do Tyberiady, gdzie hrabina Eschiva poddała cytadelę. Sułtan pozwolił jej zatrzymać pieniądze oraz wartościowe przedmioty, a także oszczędził rodzinę i służbę. Hrabina mogła więc bezpiecznie udać się do miasta swojego męża czyli do Trypolisu.
6 lipiec 1187
6 lipca 1187 roku w Tyberiadzie Saladyn przyglądał się egzekucji templariuszy i joannitów, którzy nie zechcieli przejść na islam. [więcej]
7 lipiec 1187
7 lipca 1187 roku Saladyn , przy dźwiękach bębnów i trąbek, opuścił Tyberiadę i rozbił obóz niedaleko Kair Sabt.
8 lipiec 1187
8 lipca 1187 roku Saladyn udał się do Akry.
9 lipiec 1187
9 lipca 1187 roku Akra poddała się Saladynowi . Kolejny sukces oraz brak realnego zagrożenia spowodowały, że armia sułtana podzieliła się na mniejsze oddziały i rozjechała po całym Królestwie Jerozolimy. Keukburi zajął Nazaret, zamek templariuszy w Al-Fula, Daburijję u stóp góry Tabor, sam Tabor oraz Zarin na wzgórzach nad Ajn Dżalut. W ręce bratanka Saladyna Husama ad-Din Muhammada dostały się Sebasta oraz Nabulus. Badr ad-Din Dildirim zmusił do kapitulacji Hajfę, Arsuf i Cezareę. Al-Adil zdobył Jafę. [więcej]
17 lipiec 1187
17 lipca 1187 roku Saladyn opuścił Akrę i podążył w kierunku Tibninu.
19 lipiec 1187
19 lipca 1187 roku Saladyn , widząc gotowe machiny oblężnicze, wydał rozkaz ataku na Tibnin.
26 lipiec 1187
Niedługo po rozpoczęciu ataków mieszkańcy Tibninu poprosili o przerwanie walk, aby uzgodnić warunki kapitulacji, w myśl których broń, konie i zaopatrzenie miały pozostać w mieście, a ludzie opuszczający mury mogli zabrać wszystko, co było można unieść. Mieli na to pięć dni, więc dopiero 26 lipca 1187 roku Saladyn mógł triumfalnie przekroczyć progi nowej zdobyczy.
29 lipiec 1187
Po opuszczeniu Tibninu Saladyn ruszył w kierunku Tyru, gdzie dowodził obroną przybyły niedawno z Konstantynopola Konrad z Monferrat , którego ojciec Wilhelm zwany Starym był jeńcem, wziętym do niewoli po bitwie pod Hittinem. Nieliczna załoga obrońców Tyru sprawiała tak dobre wrażenie, że sułtan zrezygnował z ataku na to miasto. Na nic się zdało nawet sprowadzenie pod mury ojca Konrada. Saladyn zdecydował się odstąpić. Jak się potem okazało, był to duży błąd, ponieważ Tyr stał się przyczółkiem dla trzeciej wyprawy krzyżowej, do której powoli przygotowywała się Europa. 29 lipca 1187 roku dotarł do Sydonu, który natychmiast się poddał, więc sułtan pomaszerował dalej. [więcej]
30 lipiec 1187
30 lipca 1187 roku Saladyn znalazł się pod Bejrutem i niezwłocznie rozpoczął oblężenie. [więcej]
6 sierpień 1187
6 sierpnia 1187 roku Bejrut skapitulował, więc Saladyn ruszył w dalszą drogę.
23 sierpień 1187
23 sierpnia 1187 Saladyn pojawił się pod Askalonem, a dwa dni później jego armia rozpoczęła próby zdobycia miasta. 5 września Askalon skapitulował, a w międzyczasie poddały się okoliczne Darum i Gaza. Wcześniej podporządkowała się sułtanowi Ramia. W zamian za uwolnienie swojego mistrza templariusze zgodzili się poddać Latrum, położone przy jednej z głównych dróg wiodących z Jafy przez wzgórza Judei do Jerozolimy. Wśród miejsc, które upadły w tym czasie, wymienia się także Bajt Dżibrin, Hebron i Betlejem. Do syryjskiego wybrzeża dotarła flota pod dowództwem Lulu, która miała na celu uniemożliwienie lądowania frankijskich posiłków. Wtedy właśnie Saladyn zdecydował się na marsz do Jerozolimy. [więcej]
20 wrzesień 1187
20 września 1187 Saladyn dotarł do Jerozolimy i rozbił obóz po zachodniej stronie obszaru sąsiadującego z murami miasta. Niedługo potem rozpoczęło się oblężenie Jerozolimy [więcej]
25 wrzesień 1187
25 września 1187 roku Saladyn przeniósł swój obóz w północno-wschodnią stronę, zajmując zbocze Góry Oliwnej.
2 październik 1187
2 października 1187 roku Saladyn i Balian z Ibelinu podpisali warunki kapitulacji Jerozolimy. Prawdopodobnie ta data nie była wybrana przypadkowo, ponieważ był to dwudziesty siódmy dzień miesiąca rejeb, który dla muzułmanów jest dniem wspomnienia chwili, w której Mahomet odwiedził Jerozolimę i został z tego miejsca zabrany do nieba. [więcej]
9 październik 1187
9 października 1187 roku w meczecie Al‒Aksa Saladyn celebrował w towarzystwie sufich nabożeństwo z okazji odzyskania Jerozolimy. [więcej]
30 październik 1187
30 października 1187 roku Saladyn opuścił Jerozolimę.
4 listopad1187
4 listopada 1187 roku Saladyn rozbił obóz na północ od Akry.
12 listopad 1187
8 listopada 1187 roku Saladyn wyjechał z Akry, by 12 listopada znaleźć się pod Tyrem. Niedługo potem rozpoczęło się oblężenie
1 styczeń 1188
1 stycznia 1188 roku, z powodu braku rezultatów, Saladyn zarządził zakończenie oblężenia Tyru [więcej]
15 marzec 1188
W połowie marca 1188 roku Saladyn wyruszył z Akry ku zamkowi joannitów w Kaukab.
Kwiecień 1188
Pod koniec kwietnia 1188 roku Saladyn zawyrokował, że nie da się na razie zdobyć Kaukabu, a następnie udał się do Damaszku.
10 maj 1188
10 maja 1188 roku Saladyn opuścił Damaszek i udał się na spotkanie z Imadem ad-Din Zankim w okolicy Kadasu, na południe od jeziora Hims. Było to ich pierwsze spotkanie od czasu, kiedy w 1183 roku Zankiego zmuszono do oddania Aleppo. Na powitanie obydwaj zsiedli z koni, zwracając w ten sposób uwagę, że są równi rangą, a następnie wydali nawzajem uczty na swoją cześć. W związku z tym że trwał sezon na morele, to mnóstwo ich znalazło się w obozie, i wszyscy mogli skosztować tego damasceńskiego przysmaku.
Czerwiec 1188
W maju i czerwcu 1188 roku Saladyn prowadził rekonesans, który pomógłby mu zdecydować, na którą twierdzę przypuścić atak. Pod koniec maja przygotowywano się do oblężenia Arki, położonej około 24 km od Trypolisu, lecz do końca czerwca nie przeprowadzono żadnego szturmu na tę twierdzę. [więcej]
3 lipiec 1188
1 lipca 1188 roku Saladyn zrezygnował z ataku na Arkę i Trypolis i podążył na północ. 3 lipca rozpoczął oblężenie Tartusu. [więcej]
15 lipiec 1188
Jedna z warowni w Tartusie tak dzielnie była broniona przez garnizon templariuszy, że 11 lipca 1188 roku Saladyn zrezygnował z dalszych ataków. Pozostawiwszy miasto w ruinie, pomaszerował dalej. 15 lipca dotarł do Dżabali, gdzie został uroczyście powitany przez mieszkańców, a Franków w cytadeli nakłoniono do poddania się. Musieli oni zostawić broń i konie, a w zamian mogli swobodnie opuścić miejskie mury. Poddała się także forteca Bikisra'il, położona na wzgórzach na wschód od Dżabali.
20 lipiec 1188
20 lipca 1188 roku Saladyn wyjechał z Dżabali. Następnego dnia sułtanowi poddała się Latakija, a 23 lipca skapitulowała cytadela. W tym portowym mieście sułtan spotkał się z admirałem floty sycylijskiego Wilhelma II . [więcej]
29 lipiec 1188
24 lipca 1188 roku Saladyn opuścił Latakiję. 26 lipca stanął u wrót Sahjunu, który następnego dnia się poddał. Garnizon cytadeli bronił się do 29 lipca. W tym czasie wojska sułtana zajęły Balatunus, Aizo i Dżamaharijję.
12 sierpień 1188
2 sierpnia 1188 roku Saladyn zaatakował podwójny zamek Asz-Szughr-Bakas. Bakas dosyć szybko opuszczono, a dobrze obwarowany Asz-Szughr stawił opór. Kiedy zanosiło się na dłuższe oblężenie włącznie z budową machin, garnizon poprosił o trzydniowy rozejm, który ponoć potrzebny im był na konsultację z Antiochią. W efekcie 12 sierpnia Saladyn przekroczył progi warowni.
23 sierpień 1188
21 sierpnia 1188 roku Saladyn przeniósł swój obóz pod zamek Burzey. Wcześniej, 19 sierpnia, poddał się fort Sarmanijja. Atak, który miał miejsce 23 sierpnia, doprowadził do kapitulacji słabej załogi Burzey. [więcej]
16 wrzesień 1188
Saladyn , opuściwszy twierdzę Burzey, pomaszerował w górę Orontesu. Zatrzymał się pod Dżisr al-Hadid, oddalonym o 27 km od Antiochii. Następnie podążył dalej, by 2 września dotrzeć do Darbsaku, położonego na krańcu przełęczy Bajlan. Zamek, broniony przez templariuszy, poddał się 16 września 1188 roku. [więcej]
26 wrzesień 1188
17 września 1188 roku Saladyn dotarł do Baghrasu. 26 września na zamkowej wieży wywieszono flagę sułtana.
27 wrzesień 1188
Po przejęciu zamków wokół Antiochii wszyscy spodziewali się ataku na to miasto, lecz wbrew oczekiwaniom doszło do zawarcia rozejmu na osiem miesięcy. 27 września 1188 roku Saladyn zwinął obóz i pomaszerował na południe.
[więcej]
24 październik 1188
24 października 1188 roku Saladyn dotarł do Damaszku.
Grudzień 1188
Pomimo że próbowano namówić Saladyna , aby dał odpocząć oddziałom wojska, sułtan nie zgodził się na to i na początku listopada 1188 roku przedsięwziął kolejną wyprawę przeciw Frankom. Armia przekroczyła Jordan w Bajt al-Ahzan i po przejściu wzgórz stanęła w wrót Safadu. Obrońcy posiadający zbyt małe zapasy żywności nie stawili dużego oporu. W zamian za darowanie życia na początku grudnia poddali zamek.Al-Adil zorganizował blokadę Keraku, który także w niedługim czasie skapitulował.
Styczeń 1189
Następnym celem kampanii Saladyna stał się broniony przez joannitów Kaukab Al-Adilem udał się do Jerozolimy. Niedługo potem do sułtana zaczęły docierać wiadomości o przygotowywanym w Europie odwecie i bardzo prawdopodobnym ataku na Egipt i Syrię.
Luty-marzec 1189
Z Jerozolimy w towarzystwie Al-Adila Saladyn udał się do Askalonu. Tu rozstali się. Al-Adil podążył do Egiptu, natomiast sułtan pomaszerował do Akry, by w trzecim tygodniu marca 1189 roku powrócić do Damaszku.
5 maj 1189
21 kwietnia 1189 roku Saladyn opuścił Damaszek i po koncentracji wojsk wyruszył przez Banias do Mardż Ujun, gdzie zjawił się 5 maja.
Mniej więcej w tym czasie skapitulował Szaubak, więc oprócz Tyru Saladyn trzymał w swoich rękach całe Królestwo Jerozolimy. Podobna sytuacja była z Królestwem Antiochii, gdzie sułtan kontrolował całe terytorium oprócz Al-Kusajru i samej Antiochii.
Maj 1189
Początkowo Saladyn przymierzał się do ataku na zamek Beaufort, należący do Reginalda z Sydonu, lecz w drugim tygodniu maja 1189 roku Reginald poprosił o trzymiesięczny rozejm i sułtan wyraził na to zgodę. Na decyzję Saladyna duży wpływ miały wieści z Tyru, w którym stale rosła liczebność zaopatrywanej drogą morską załogi. Oprócz tego Franków w Tyrze wzmocniła jedność, która zapanowała, kiedy Konrad z Montferratu i Gwidon z Lusignan pogodzili się i wypracowali wspólną politykę.Gwidon z Lusignan , uwolniony przez Saladyna poprzedniego lata, złożył wcześniej przysięgę, że nie będzie walczył przeciw sułtanowi. Przyrzeczenie złamał po tym, jak Kościół rozgrzeszył go tłumacząc, że można nie dotrzymywać przyrzeczenia, gdy zagrożona jest religia. [więcej]
Czerwiec 1189
W czerwcu 1189 roku Saladyn zawarł z cesarzem Izaakiem II militarny sojusz, skierowany przeciwko niemieckiej armii Fryderyka I , zbliżającej się do granic Grecji.
3 lipiec 1189
3 lipca 1189 roku Saladyn otrzymał informację, że Frankowie przeszli rzekę Litani po moście położonym 8 km na północ od Tyru i zamierzają ruszyć na Sydon. Oddziały muzułmańskie, wysłane przez sułtana dla wzmocnienia linii obrony, nie były potrzebne, ponieważ Frankowie zrezygnowali z ataku.
5 lipiec 1189
5 lipca 1189 roku doszło do starcia oddziałów Saladyna z Frankami, ulokowanymi za rzeką Litan. Potyczka przyniosła triumf chrześcijanom. [więcej]
22 lipiec 1189
W połowie lipca Saladyn udał się na rekonesans do zamków w Tibninie i Akrze. Do Mardż Ujun powrócił 22 lipca 1189 roku.
13 sierpień 1189
13 sierpnia 1189 roku upłynął trzymiesięczny rozejm z Reginaldem z Sydonu , lecz o dziwo Reginald zamiast oddać zamek Beaufort, poprosił o dodatkowe dziesięć miesięcy. Na to Saladyn nie mógł się zgodzić. W związku z tym, że kolejne negocjacje nie doprowadziły do przekazania twierdzy, Reginalda uwięziono w Damaszku, a sułtan zaczął przygotowania do oblężenia. [więcej]
26 sierpień 1189
Pierwsze wieści o ruchach wojsk frankijskich zaczęły docierać do Saladyna 22 sierpnia 1189 roku, a 26 sierpnia było już pewne, że Frankowie są pod Ajn Bassą, a ich przednia straż dotarła do Az-Zibu. Łatwo można było się domyślić, że ich celem jest Akra (Akka). Sułtan rozesłał pisemne rozkazy, z których jasno wynikało, że będzie oczekiwał posiłków.
27 sierpień 1189
27 sierpnia 1189 roku Saladyna opuścił Mardż Ujun, aby 29 sierpnia znaleźć się po górzystej stronie Al-Charruby koło miasta Szafaram. Stąd rozpościerał się widok na całą równinę, na horyzoncie której stała Akra (Akka). [więcej]
14 wrzesień 1189
14 września 1189 roku armia Saladyna rozpoczęła szturm na oddziały Franków, rozmieszczone wokół Akki (Akry)
Październik 1189
W październiku 1189 roku bitwa o Akrę (Akkę) Saladyn także potrzebował posiłków, lecz jego starania o pozyskanie dodatkowych oddziałów zwykle kończyły się porażką.
Listopad 1189
W listopadzie 1189 roku, w związku z przedłużającą się bitwą o Akrę (Akkę) Saladyna było podtrzymanie ducha bojowego swoich żołnierzy. W tym celu stosował między innymi wymianę walczących oddziałów, polegającą na udzielaniu czasowych urlopów walczącym. Urlopowiczów zastępowały powracające wypoczęte jednostki.
Grudzień 1189
W grudniu 1189 roku, z powodu niesprzyjających warunków atmosferycznych, walki straciły na impecie. Obie armie skupiły się na umacnianiu swych pozycji i na przygotowaniach do wiosennej ofensywy. Działania Saladyna skoncentrowały się głównie na organizowaniu posiłków, których obecność będzie niezbędna po zakończeniu zimy.
Marzec 1190
W marcu 1190 roku walki wznowiono, lecz nie przynosiły one zmiany sytuacji.
22 kwiecień 1190
22 kwietnia 1190 roku poddał się zamek Beaufort. W zamian za kapitulację Saladyn zobowiązany został do zapewnienia bezpieczeństwa garnizonowi i do uwolnienia Reginalda z więzienia w Damaszku.
23 kwiecień 1190
23 kwietnia 1190 roku przybył poseł od kalifa z Bagdadu. W odpowiedzi na prośby Saladyna o wsparcie w bitwie o Akrę (Akkę) [więcej]
28 kwiecień 1190
28 kwietnia 1190 roku Saladyn wyruszył z Tali Kąjsanu do Tall al-Ajjadijji. W tym czasie wydał decyzję, aby bazar obsługujący armię przeniósł się bliżej linii frontu, tak aby nikt nie musiał wyjeżdżać zbyt daleko w celu zakupu zaopatrzenia.
Maj 1190
W maju 1190 roku docierały informacje o zbliżającej się niemieckiej armii cesarza Fryderyka I Barbarossy . W związku z tym Saladyn nakazał Hamie i Himsowi pospieszne żniwa i gromadzenie zboża. W obawie przed atakiem na Egipt sułtan zlecił prace, mające na celu wzmocnienie fortyfikacji Aleksandrii i Damietty.
14 czerwiec 1190
14 czerwca 1190 roku Saladyn otrzymał wsparcie egipskie. Flota, składająca się z dwudziestu pięciu jednostek, zaatakowała łacinników od strony morza i dostarczyła zaopatrzenie do Akry (Akki).
25 lipiec 1190
25 lipca 1190 roku Frankowie przystąpili do bardziej zdecydowanych ataków. Wojska Saladyna gładko odparły agresję, więc walki nie przyniosły zmiany sytuacji na froncie.
1 sierpień 1190
1 sierpnia 1190 roku, na wieść o mającym nastąpić rzekomym szturmie na obóz sułtana, Saladyna przeniósł się do do Al-Charruby.
Sierpień 1190
W sierpniu 1190 roku Akka ponownie zaczęła borykać się z problemem braku zapasów. Wezwania sułtana, słane do Egiptu z prośbą o zaopatrzenie, nie przynosiły oczekiwanych rezultatów. Aby choć trochę ulżyć oblężonym w niedoli, Saladyn zdecydował się na szatański plan. Do Akry wysłał upodobniony do frankijskiej jednostki statek, który przemknął się przez blokadę i tym sposobem zaopatrzył głodujących. [więcej]
Wrzesień 1190
We wrześniu 1190 roku walki o Akrę trwały dalej. Saladyn polecił opuszczenie i zniszczenie Jafy, Arsufu i Cezarei oraz rozebranie murów Sydonu, Dżubąjla, a nawet Tyberiady.
14 październik 1190
14 października 1190 roku Saladyn wysłał posła do Jakuba Ibn Jusufa Ibn Abd al-Mumina, władcy Maghribu, z prośbą o zablokowanie Akry od strony morza, by odciąć wojska Franków od dostaw, lecz błaganie to pozostało bez echa. [więcej]
20 październik 1190
20 października 1190 roku, aby odsunąć linię frontu dalej od Akry, Saladyn przeniósł obóz do wzgórz Szafaram.
3 listopad 1190
3 listopada 1190 roku Keukburi opuścił obóz Saladyna i nigdy do niego nie powrócił. [więcej]
13 listopad 1190
13 listopada 1190 roku, pomimo złego stanu zdrowia, pod Tali al-Kurdani Saladyn kierował dwudniową wielką bitwą z Frankami.
26 listopad 1190
26 listopada 1190 roku w pułapkę, zastawioną przez ludzi Saladyna , wpadła pewna ilość Franków, wśród których znalazł się Gwidon z Senlis . Mniej więcej w tym czasie sułtan wyraził zgodę, aby Ala tad-Din z Mosulu, Zanki i Sandżar Szah udali się do domu. [więcej]
Grudzień 1190
W grudniu 1190 roku, w związku z tym że załoga Akki już czternaście miesięcy odpierała ataki Franków, Saladyn wydał zezwolenie na wymianę ochotników. [więcej]
Styczeń-luty 1191
W styczniu i w lutym 1191 roku Saladyn skupił swe działania na słaniu próśb o pomoc w walce z Frankami okupującymi Akrę (Akkę).
2 marzec 1191
2 marca 1191 roku obóz Saladyna opuścił Taki ad-Din. Niedługo potem siły sułtana zostały wzmocnione posiłkami Bahram Szaha z Baalbeku, Alama ad-Dina Sulajmana z wojskami z Aleppo i Badra ad-Dina Maududa z Damaszku. [więcej]
Marzec 1191
Pomimo bardzo trudnej sytuacji na froncie, głodu, chorób i bliskości śmierci, Saladyna stać było na ludzkie odruchy i wykorzystywał swą władzę, aby je okazywać, dając w ten sposób dobry przykład swym synom, poddanym i wrogom. [więcej]
5 czerwiec 1191
Pod koniec maja 1191 roku walki stały się tak intensywne, że 5 czerwca Saladyn przeniósł swój obóz do Tali al-Ajjadijji.
Czerwiec 1191
Już w czerwcu 1191 roku Saladyn prowadził z Ryszardem I Lwie Serce i Filipem II Augustem akcję dyplomatyczną mającą na celu zaprzestanie walk. [więcej]
12 lipiec 1191
12 lipca 1191 roku Akra (Akka) skapitulowała. Tym sposobem Saladyn poniósł poważną porażkę. [więcej]
14 lipiec 1191
14 lipca 1191 roku Saladyn wycofał się do Szafaram, lecz manewr ten nie oznaczał, że sułtan się wycofuje. Wręcz przeciwnie - snuł plany, jak najlepiej zorganizować obronę niedawno zdobytych terytoriów. [więcej]
2 sierpień 1191
2 sierpnia 1191 roku Saladyn przyjął posłów od Ryszarda I Lwie Serce . Dowiedział się od nich, że Filip II August odpłynął do Tyru i zabrał ze sobą pewną liczbę jeńców.
20 sierpień 1191
9 sierpnia 1191 roku miała nastąpić wymiana jeńców z Frankami, lecz nie były do końca uzgodnione szczegóły konwersji i z tego powodu Saladyn odkładał ją w czasie. Jak się potem okazało, był to błąd, ponieważ cierpliwość Ryszarda I Lwie Serce była na bardzo niskim poziomie. Dał temu wyraz na równinie między Tali al-Ajjadijją i Tali Kajsanem, skracając o głowę kilka tysięcy jeńców. Takie zachowanie chrześcijan wyzwoliło pragnienie odwetu wśród muzułmanów, którzy wcale nie zechcieli być lepsi. [więcej]
Sierpień/wrzesień 1191
Od 22 sierpnia do 6 września 1191 roku Saladyn wraz z armią śledził poczynania wojsk Ryszarda I Lwie Serce , które przesuwały się na południe.
7 wrzesień 1191
7 września 1191 roku Saladyn zdecydował się stoczyć potyczkę z armią Ryszarda I Lwie Serce . Teren pod Arsufem wydawał się dogodnym miejscem do walk, lecz
muzułmanie tego dnia niestety ponieśli klęskę
10 wrzesień 1191
10 września 1191 roku po naradzie wojennej Saladyn podjął decyzję o zburzeniu fortyfikacji Askalonu. Udał się tam osobiście, aby obserwować spektakularną operację, natomiast Al-Adilowi polecił strzec Jafy. [więcej]
14-23 wrzesień 1191
W dniach 14-23 września 1191 roku przebywający w Askalonie Saladyn walczył z chorobą.
1 listopad 1191
1 listopada 1191 roku Saladyn dowiedział się o śmierci Takiego ad-Dina . [więcej]
12 grudzień 1191
12 grudnia 1191 roku Saladyn udał się do Jerozolimy.
20 styczeń 1192
20 stycznia 1192 roku Ryszard I Lwie Serce zrezygnował z ataku na Jerozolimę i wycofał się. Saladyn , przebywający cały czas w stolicy dawnego państwa krzyżowców, dał odpocząć swym oddziałom i pozwolił im się rozproszyć.
Luty 1192
W lutym 1192 roku cały czas trwały prace związane z umacnianiem Jerozolimy. Wysiłki skoncentrowano szczególnie na najsłabszej północnej stronie obwarowań, gdzie zaplanowano uformować nową głębszą fosę. System fortyfikacji na odcinku pomiędzy Bramą Damasceńską a Bramą Jafy powiększono o nowe wieże. Sam Saladyn pomagał przy wznoszeniu umocnień. Widziano go, jak woził kamienie na łęku swojego siodła. Oprócz niego do prac budowlanych przystąpili: Al-Adil , synowie sułtana, a także tłum, złożony z członków obozu i hierarchów Jerozolimy.
20 marzec 1192
20 marca 1192 roku Saladyn oddelegował Al-Adila na rozmowy z Frankami. Te negocjacje miały doprowadzić do zakończenia wojny.
16 kwiecień 1192
16 kwietnia 1192 roku Saladyn wydał Al-Afdalowi polecenie zajęcia ziemi Nasira ad-Dina , zbuntowanego syna Takiego ad-Dina . [więcej]
15 maj 1192
15 maja 1192 roku do obozu Saladyna przybył od cesarza Izaaka II poseł z prośbą, by chrześcijańskim księżom przekazano bazylikę Grobu Świętego i inne kościoły w Jerozolimie. Bizantyjski monarcha proponował również wspólny atak na Cypr, lecz wszystkie te prośby odrzucono.
Czerwiec 1192
Na początku czerwca 1192 roku Saladyn dowiedział się o marszu Ryszarda I Lwie Serce na Jerozolimę, więc rozpoczął przygotowywania do oblężenia.
4 lipiec 1192
4 lipca 1192 roku Ryszard I Lwie Serce odmówił udziału w ataku na Jerozolimę. W efekcie tego Frankowie zarządzili odwrót.
Saladyn triumfował. [więcej]
27 lipiec 1192
27 lipca 1192 roku Saladyn zdecydował się na oblężenie Jafy
5 sierpień 1192
5 sierpnia 1192 roku Saladyn wycofał się do Latrunu. Rozpoczęły się negocjacje. Sułtan, dowiedziawszy się, że Ryszard I Lwie Serce znowu zapadł na malarię, kilkakrotnie posyłał mu owoce z Libanu
i mrożone śniegiem sorbety.
2 wrzesień 1192
2 września 1192 roku Saladyn uzgodnił z Ryszardem I Lwie Serce
pokojowe porozumienie, w myśl którego chrześcijanom przypadło pasmo przybrzeżne od północy Tyru do południa Jafy.
5 wrzesień 1192
5 września 1192 roku Saladyn wrócił do Latrunu. [więcej]
10 wrzesień 1192
10 września 1192 roku Saladyn pozwolił rozejść się swoim wojskom. Stało się to niedługo po wyjeździe Ryszarda I Lwie Serce z Jafy.
13 wrzesień 1192
Po ustanowieniu pokoju Saladyn planował wybrać się na pielgrzymkę do Mekki, lecz zbyt duża ilość trudności stała się powodem rezygnacji sułtana. W zamian 13 września 1192 roku Saladyn udał się do Jerozolimy. [więcej]
6 październik 1192
6 października 1192 roku Saladyn wysłał do Bagdadu posła, który miał wybadać w jaki sposób można by polepszyć relacje z kalifem.
15 październik 1192
15 października 1192 roku Saladyn udał się do Bejrutu, gdzie spotkał się z Boemundem III księciem Antiochii.
4 listopad 1192
4 listopada 1192 roku po ponad trzyletniej nieobecności Saladyn wrócił do Damaszku. Marzył mu się wyjazd do Egiptu, którego nie widział od dziesięciu lat, lecz prawdopodobnie z powodu złego stanu zdrowia zmienił zdanie i zimę spędził w swej stolicy.
20 luty 1193
20 lutego 1193 roku Saladyn wyjechał konno na spotkanie pielgrzymów wracających z Mekki, a następnego dnia się rozchorował.
4 marzec 1193
4 marca 1193 roku po dwóch tygodniach leżenia w łóżku Saladyn zmarł. [więcej]
Złota myśl na dziś
Ważne bitwy
Aleksandria 1167 Damietta 1169 Aleksandria 1174 Hims 1175 Hama 1175 Tali as-Sultan 1176 Kefar Menahem 1177 Mardż Ujun 1179 Bajt al-Ahzan 1179 Bajsan 1182 Bejrut 1182 Sindżar 1182 Amid 1183 Kerak 1183 Seforis 1187 Tyberiada 1187 Hittin (Hattin) 1187 Jerozolima 1187 Tyr 1187 Kaukab 1188 Akka (Akra) 1189-1191 Arsuf 1191 Jafa 1192
Wojny
III wyprawa krzyżowa
