GŁOGÓW

"...Nowy starosta, który objął urząd po Dionizym z Zahradku, nadawał się na to stanowisko lepiej niż ktokolwiek inny z otoczenia Zygmunta. Wojciech Sobek był bowiem zaufanym dworzaninem księcia, przebywającym zapewne już dłuższy czas na jego dworze. Przede wszystkim zaś był Ślązakiem, pochodzącym z tegoż właśnie księstwa głogowskiego'. Znał zatem doskonale miejscowe stosunki w kraju. W Głogowie potrzebny był właśnie człowiek znany i budzący zaufanie. Mieszkańcy księstwa byli w następstwie zatargów z Janem Polakiem i wskutek jego surowości zapewne dość krytycznie i nieufnie na stawieni do rządów polskiego Jagiellona. Dlatego też osoba pana głogowskiego na urzędzie starosty dawała im pewnego rodzaju uspokojenie i gwarancję, że samowole i gwałty się nie powtórzą. Sobek mógł stać się wyrozumiałym i łagodnym pośrednikiem między ludnością a dworem książęcym, jakim nie był ani Jan Karnkowski, ani Dionizy z Zahradku. Z drugiej strony Sobek posiadał pełne zaufanie księcia i stosunki przyjaźni z jego najbliższymi dworzanami. Przesunięcie go z urzędu starosty w Głogowie na trudniejsze i bardziej odpowiedzialne ze względu na wewnętrzne stosunki starostwo opawskie, a następnie ożenek z panną Szydłowiecką są tego najlepszym dowodem..."

Fragment książki: Stanisław Nowogrodzki "Rządy Zygmunta Jagiellończyka na Śląsku i w Łużycach" s. 27-28

"...Mimo krótkiego przebywania w Głogowie okres rządów Zygmunta w tym księstwie należy do najświetniejszych. Kronikarze i historycy Głogowa podkreślają je jako czas odrodzenia księstwa na wszystkich polach. Tak też było w rzeczywistości, a poprawę odczuła najbardziej sama stolica. Po zniszczeniu wojną, a przy ciągle niepewnych stosunkach handel uniemożliwiony był prawie przez rozbójników grasujących po drogach oraz przez wewnętrzne tarcia społeczne i zupełne zubożenie kraju. Również rzemiosło i rolnictwo było wskutek tego w upadku. W tych stosunkach kardynalnym warunkiem dla podniesienia stanu gospodarczego i zamożności było uspokojenie kraju, zapewnienie bezpieczeństwa publicznego i spokoju. I ten właśnie warunek spełnił Zygmunt. Jego wyroki w sporach wewnętrznych i reformy społeczne, a przede wszystkim staranie o zabezpieczenie handlu i tępienie rozbojów stworzyły korzystne warunki dla podniesienia się księstwa. Sprawiła to może nawet nie tyle praca dla samego Głogowa. Akcja, jaką rozwinął Zygmunt we wszystkich kierunkach na całym Śląsku, zwłaszcza jako namiestnik, przyczyniła się najlepiej do ogólnej poprawy stosunków gospodarczych i uspokojenia, które jest najważniejszym czynnikiem dla rozwoju handlu.

Jak wszystkimi powierzonymi sobie obowiązkami, tak i sprawami Głogowa interesował się Zygmunt osobiście. Przeprowadzał reformy społeczne, sądownicze i monetarne, i zatwierdzał akta prawne mieszczan i miast głogowskich, rozstrzygał spory między stanami i drobne zatargi rybaków. Z jego kancelaryjnej działalności zostały dwa duże tomy aktów, stanowiących ważny przyczynek do obrazu wewnętrznych stosunków w Głogowie. Nic też dziwnego, że za jego rządów bogacili się na handlu i rzemiośle mieszczanie głogowscy, że miasto podniosło się z ruin wojennych i zakwitło szeregiem wspaniałych budynków, że dziejopisarze miejscy przypisują główną zasługę tego rozwoju Zygmuntowi i wynoszą pod niebo jego czyny..."

Fragment książki: Stanisław Nowogrodzki "Rządy Zygmunta Jagiellończyka na Śląsku i w Łużycach" s. 32-33

"...Nie można przy tym pominąć charakterystycznego dla całych rządów Zygmunta poczucia sprawiedliwości. Świadczy o tym najlepiej fakt, że gdy w czasie pobytu Zygmunta w Głogowie okazało się, iż dwaj rycerze uwięzieni, skazani na śmierć i straceni, byli w rzeczywistości niewinni, książę nie omieszkał ofiarować wdowom zadośćuczynienia, wręczając im akty łaski i wysokie zaopatrzenia w księstwie głogowskim..."

Fragment książki: Stanisław Nowogrodzki "Rządy Zygmunta Jagiellończyka na Śląsku i w Łużycach" s. 100