ozdoba

WOJNA POLSKI I LITWY Z MOŁDAWIĄ
1506

ozdoba
894-896 Wojna bułgarsko-bizantyjska
917-924 Wojna bułgarsko-bizantyjska
953-955 Bunt Ludolfa w Niemczech
955 Najazd Węgrów na Bawarię
1001-1004 Wojna bułgarsko-bizantyjska
1009–1012 Najazd armii Thorkella na Anglię
1015-1018 Wojna bułgarsko-bizantyjska
1078 - 1080 Wojna cesarza Henryka IV z Saksonią
1081-1085 Wojna bizantyjsko-normańska
1096-1099 I wyprawa krzyżowa
1109 Wojna polsko-niemiecka
1145-1149 II wyprawa krzyżowa
1189-1192 III wyprawa krzyżowa
1202-1204 IV wyprawa krzyżowa
1217-1221 V wyprawa krzyżowa
1221-1223 Dżebe i Subedej w zachodniej Azji
1235-1242 Najazd Batu i Sübedeja na Europę
1248–1254 VI wyprawa krzyżowa
1253 Kampania Opawska
1259-1260 Najazd Burundaja na Polskę
1270 VII wyprawa krzyżowa
1283-1309 Wojna krzyżacko-litewska
1302-1305 Wojna francusko-flamandzka
1308-1309 Zabór Pomorza Gdańskiego przez Krzyżaków
1311-1325 Wojna krzyżacko-litewska
1327-1332 Wojna polsko-krzyżacka o Pomorze Gdańskie i ziemię chełmińską
1337–1453 Wojna stuletnia
1381–1384 Pierwsza wojna Jagiełły z Witoldem
1382-1385 Wojna Grzymalitów z Nałęczami
1390-1392 Druga wojna Jagiełły z Witoldem
1391 Pierwsza wojna Władysława Jagiełły z Władysławem Opolczykiem
1393-1394 Druga wojna Władysława Jagiełły z Władysławem Opolczykiem
1396 Trzecia wojna Władysława Jagiełły z Władysławem Opolczykiem
1406–1408 Wojna o Psków
1409–1411 Wojna Polski i Litwy z Zakonem Krzyżackim
1414 Wojna głodowa
1419–1436 Wojny husyckie
1422 Wojna golubska
1431–1435 Wojna polsko-krzyżacka
1438 Wojna z Habsburgami o koronę czeską
1440 – 1442 Wojna domowa na Węgrzech
październik 1443 – luty 1444 Pierwsza kampania Władysława Warneńczyka przeciwko Turkom
wrzesień - listopad 1444 Druga kampania Władysława Warneńczyka przeciwko Turkom
1454–1466 Wojna trzynastoletnia
1471-1474 Interwencja zbrojna na Węgrzech przeciwko Maciejowi Korwinowi
wrzesień-grudzień 1474 Wyprawa polsko-czeska na Śląsk
1490-1492 Walki Jana Olbrachta z Władysławem II na Węgrzech
październik-grudzień 1490 Wyprawa Maksymiliana I Habsburga na Węgry
1492-1494 Wojna Litwy z Moskwą
1494-1495 Pierwsza wojna włoska
1497 Wyprawa mołdawska Jana Olbrachta
1500-1503 Wojna Litwy z Moskwą o Siewierszczyznę
1506 Wojna Polski i Litwy z Mołdawią
1507-1508 Wojna o Bramę Smoleńską z Moskwą
1509 Wojna Polski i Litwy z Mołdawią
kwiecień 1512 Najazd Tatarów na Wołyń
1512-1522 Wojna Litwy z Moskwą
1516 Wojna Polski i Litwy z Tatarami
1519-1521 Wojna pruska

"...Śmierć Aleksandra (19.VIII. 1506) rozwiązała ręce senatorom koronnym, którzy odrzucili projekt małżeństwa. Bogdan uniósł się gniewem za wyrządzony mu afront. Natychmiast rozpoczęły się najazdy mołdawskie na Pokucie i Podole. Zagony pogranicznych perkułabów (czyli dowódców zamków) poczęły docierać w końcu sierpnia do Kamieńca Podolskiego i Skały. Dn. 8.IX.1506 r. wojsko mołdawskie posiłkowane przez oddziały tatarskie i tureckie zajęło Pokucie. Bogdan osadził tam swoich łudzi i ustanowił perkułabów, pustosząc przy tym wsie wokół Kamieńca...."


Fragment książki: Marek Plewczyński "Wojny i wojskowość polska w XVI wieku. Tom I. Lata 1500-1548" s. 151

"...Już w kwietniu 1506 r., w obliczu zbliżającej się wojny z Bogdanem, hetman wielki koronny Mikołaj Kamieniecki przystąpił do zaciągania chorągwi obrony potocznej. Pieniądze na żołd pochodziły z dochodów mennicy i podatków uchwalonych na sejmie lubelskim. Werbunek przybrał na sile w okresie bezkrólewia po śmierci Aleksandra. Kamieniecki zebrał około 2500 jazdy, 600 piechoty i ściągnął kilka dział ze Lwowa. Roty piechoty znajdowały się też w Kamieńcu i Lwowie, a pełniący funkcję strażnika polnego Stanisław Hynek ubezpieczał z niewielkim oddziałkiem jazdy granicę przed Tatarami od strony Dzikich Pól. Skład armii polowej hetmana był wielonarodowościowy. Wśród kilkunastu dowódców niepolskiego pochodzenia znaleźli się Rusini, Serbowie, Węgrzy, Ślązacy, a wśród Mołdawian wyróżniał się dworzanin królewski Iwonia Barynowski, rotmistrz 60-konnej chorągwi jazdy. Chorągiew ta, jako pierwsza zaciężna chorągiew „wołoska" złożona ze zbiegów z Mołdawii, była już na służbie koronnej od 1501 r. Pod względem składu rodzajowego zdecydowanie przeważali już w jeździe husarze. Raców serbskich, kopijników i strzelców było niewielu..."


Fragment książki: Marek Plewczyński "Wojny i wojskowość polska w XVI wieku. Tom I. Lata 1500-1548" s. 151-152

"...Dn. 29 września 1506 r. (a więc w trzy tygodnie po zajęciu przez Mołdawian Pokucia) wojsko polskie przekroczyło Dniestr (przypuszczalnie pod Haliczem) i wyparło ze spornych terenów załogi nieprzyjacielskie liczące zaledwie 600 żołnierzy. Jedynie w Czesybiesach Mołdawianie stawili opór. Kamieniecki pozostawił więc pod tym zamkiem część swych sił, w tym piechotę i artylerię, a sam z jazdą (ok. 2 tys. koni) wkroczył do Mołdawii..."


Fragment książki: Marek Plewczyński "Wojny i wojskowość polska w XVI wieku. Tom I. Lata 1500-1548" s. 152

"...Decydując się na akcję odwetową, zamierzał hetman spustoszyć pogranicze mołdawskie. Posuwał się szybko drogą wiodącą z Kołaczyna do Szepienicy i Czerniowiec. Wódz mołdawski Kopacz począł gorączkowo gromadzić pospolite ruszenie (piesze oddziały chłopów i jezdne bojarów) z pogranicznych perkułabstw czerniowskiego i chocimskiego. Doborowe oddziały stałego wojska (curteni - drużynników hospodarskich) znajdowały się z Bogdanem w głębi kraju. Zdany na razie na własne siły, zapewne chciał Kopacz zastosować ulubioną przez Mołdawian taktykę walki podjazdowej. Skierował się na drogę kołaczyńską i tutaj, na zachód od Czerniowiec, czekał na wojsko polskie. Droga ta była jedyną, po której Polacy mogli się posuwać w głąb Mołdawii. Dopiero w Czerniowcach rozgałęziała się na Koźmin i Suczawę oraz Tyrasowce i Hadir. Idąca w pierwszych dniach października w straży przedniej armii polskiej chorągiew Jerzego i Feliksa Strusiów (55 koni) zbytnio się oddaliła od kolumny głównej i została otoczona przez przeważające siły mołdawskie. Mimo dzielnej obrony Strusiowie zostali rozbici. Feliks zginął, a Jerzy spiesząc bratu na pomoc spadł z konia i dostał się do niewoli. Przyprowadzony do hospodara został z jego rozkazu ścięty z ośmioma towarzyszami..."


Fragment książki: Marek Plewczyński "Wojny i wojskowość polska w XVI wieku. Tom I. Lata 1500-1548" s. 152

Po rozbiciu chorągwi Strusiów Kopacz miał dość czasu, by uskoczyć w bok przed nadciągającym wojskiem Kamienieckiego. Zmienił jednak zamiar i nabrawszy ufności we własne siły pozostał na miejscu. Postanowił zaryzykować bitwę z polskim hetmanem. Miał przewagę liczebną i nie wykluczone, że liczył się też z cofnięciem się Polaków pod wrażeniem klęski Strusiów. Kamieniecki zaś nie chciał dopuścić, by wojsko Kopacza oderwało się od maszerującej kolumny polskiej i wykorzystując sprzyjające warunki terenowe (lasy bukowińskie), działało na jej skzydła lub tyły. Już więc następnego dnia po tragedii Strusiów, hetman polski uderzył na wojsko Kopacza. W wyniku bitwy pod Czerniowcami wojsko mołdawskie zostało rozbite. Zginął perkułab chocimski, a Kopacz ratował się ucieczką. Po rozbiciu Mołdawian jazda polska spustoszyła pograniczne rejony nieprzyjaciela, zapuszczając się nawet pod Botuszany - 40 km od mołdawskiej stolicy Suczawy. Do kraju wróciła przeprawiając się przez Dniestr pod Haliczem lub Koropcem. Mszcząc śmierć Jerzego Strusia i jego towarzyszy, 50 wziętych do niewoli bojarów mołdawskich zostało straconych w Kamieńcu Podolskim.


Fragment książki: Marek Plewczyński "Wojny i wojskowość polska w XVI wieku. Tom I. Lata 1500-1548" s. 152

Strona główna Władcy Ważne bitwy Polityka prywatności Antykwariat Księga gości